All Chapters of ของเล่น ที่ไร้ค่า: Chapter 41 - Chapter 50

สองวันต่อมามาร์เวลเป็นคนจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องงานศพของยายนวลจันทร์ด้วยความใส่ใจ พอเขารู้ว่าเทียนหอมไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เขาจึงเลือกจัดงานแบบเรียบง่ายแต่ก็เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น เขาตั้งใจทำทุกอย่างให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เพื่อเป็นการแสดงความเคารพคุณยายในครั้งสุดท้ายของชีวิตชายหนุ่มได้จ้างทีมออแกไนท์มาจัดงานที่วัด โดยมีการจัดดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ให้คุณยายอย่างสวยงาม ถึงแม้จะเป็นแค่งานศพเล็กๆ ที่ไม่มีคนมาร่วมงาน แต่มาร์เวลก็ยังทำตามขั้นตอนและทำตามพิธีทางศาสนาอย่างเคร่งครัดเทียนหอมมองโลงศพสีเงินที่มีไฟประดับระยิบระยับซึ่งเป็นบ้านหลังใหม่ของคุณยายนวลจันทร์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า น้ำตาเม็ดเล็กค่อยๆ ไหลออกมา ถึงแม้เธอจะทำใจเอาไว้บ้างแล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆ เธอกลับเสียใจและร้องไห้แทบจะตลอดเวลายายนวลจันทร์คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเทียนหอมเมื่อก่อนที่เธอสู้และทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจก็เพราะเธอทำเพื่อยาย พอยายไม่อยู่ชีวิตของเธอก็ว่างเปล่าไม่มีใคร ชีวิตดูมืดมนจนไม่รู้เลยว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่อใคร“ยายหลับให้สบายนะ หนูจะรักและคิดถึงยายทุกวันเลย” เทียนหอม

มาร์เวลตรวจดูความเรียบร้อยที่โชว์รูมจนถึงช่วงเย็น ก่อนที่เขาจะนั่งรถไปสนามบินพร้อมกับผู้ช่วยเพื่อที่จะเดินทางไปประชุมและดูอีกหนึ่งธุรกิจใหม่ที่จะเปิดตัวในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าใช้เวลานานหลายชั่วโมงกว่าที่มาร์เวลกับผู้ช่วยจะเดินทางมาถึงเกาะส่วนตัวที่เขาได้ทำการสร้างโรงแรมขนาดใหญ่เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่จะมาเที่ยวในอนาคต ซึ่งเกาะนี้เป็นเกาะที่เต็มไปด้วยธรรมชาติที่สวยงามจนเขายอมลงทุนเงินจำนวนมหาศาลเพื่อที่จะสร้างโรงแรม หากทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเขาเชื่อว่าจะต้องมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากให้ความสนใจและมาเที่ยวที่นี่อย่างแน่นอน“สวัสดีค่ะ เชิญด้านนี้ค่ะ” พนักงานที่โรงแรมเอ่ยทักทายก่อนจะผายมือต้อนรับชายหนุ่มไปยังห้องที่เตรียมไว้ ถึงแม้ว่าทางโรงแรมจะยังไม่เสร็จเรียบร้อยแต่ก็มีบางห้องที่ตกแต่งเรียบร้อยไปบ้างแล้ว“พักผ่อนตามสบายนะคะ พรุ่งนี้เช้าจะเริ่มประชุม หลังจากประชุมเสร็จก็จะเดินตรวจเช็กความเรียบร้อยเผื่อว่ามีจุดไหนที่คุณมาร์เวลอยากเปลี่ยนจะได้ปรับแก้ทันเวลาก่อนที่โรงแรมจะเปิดให้บริการค่ะ” ผู้ช่วยวัยสี่สิบปีบอกรายละเอียดเจ้านายเอาไว้คร่าวๆ“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบรับ ได้ยินแค่นี้เขาก็รั

เช้าวันต่อมาเทียนหอมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัว ร่างกายร้าวระบมไปทั้งตัว เมื่อคืนเธอเธอดื่มเยอะมากจนแทบจะไม่ได้สติ ซึ่งมาร์เวลก็ลงโทษเธออย่างหนักโดยที่ไม่ปล่อยให้เธอได้มีโอกาสแก้ตัวเลยสักนิดภายในห้องนอนดูว่างเปล่าและเงียบสงบราวกับว่าไม่มีใครอยู่ด้วยเลยสักคน เสื้อผ้าที่เธอใส่เมื่อคืนวางกระจัดกระจายอยู่รอบห้องสภาพขาดยับไม่เหลือชิ้นดี“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” มือบางกุมขมับเพราะเธอคิดอะไรไม่ออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แถมตอนนี้ก็ยังปวดหัวไม่หายสายตานิ่งเรียบกวาดตามองไปรอบห้องอีกครั้งก่อนจะมาหยุดที่เตียงนอนที่เธอกำลังนอนอยู่ ผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดยับยู่ยี่แถมยังเปื้อนคราบเลือด ซึ่งเทียนหอมก็พอจะรู้บ้างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ“โอ๊ย!!”ร่างบางก้าวขาลงจากเตียงเมื่อเท้าของเธอสัมผัสลงที่พื้นห้อง เธอก็ร้องเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บปวดทันที ร่างกายร้าวระบมไปทุกส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะตรงกลางหว่างขาที่ดูจะเจ็บแสบอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนเธอผ่านบทรักอันร้อนแรงมาอย่างหนักหน่วงเทียนหอมพยายามหอบร่างกายอันบอบช้ำเพื่อที่จะไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย เผื่อจะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นมากกว่านี้ สายตา

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเทียนหอมยังคงเฝ้ารอมาร์เวลกลับมาที่ห้องทุกวัน เธอรอให้เขากลับมาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เธอฟังอย่างชัดเจน เผื่อว่าข่าวที่เธอเห็นจะเป็นเพียงแค่ข่าวลือหรือไม่ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้นแต่ทุกวันก็ผ่านไปพร้อมกับความเงียบ… เทียนหอมมองโทรศัพท์ทุกวันหวังว่าจะมีข้อความจากมาร์เวล แต่ก็ว่างเปล่าไม่มีการแจ้งเตือนจากเขา หัวใจของเธอก็เริ่มเจ็บปวดมากขึ้น ความหวังที่เคยมีก็เริ่มเลือนลางหายไปหญิงสาวนั่งอยู่ที่โซฟาภายในห้อง แววตาของเธอดูว่างเปล่า ถึงแม้ว่าภายในห้องจะเต็มไปด้วยความเงียบ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเปิดทีวีอีกต่อไป เพราะเธอไม่อยากรับรู้และไม่อยากเห็นข่าวของมาร์เวลกับผู้หญิงคนอื่น เธอจึงเลือกที่จะปล่อยให้ในห้องเต็มไปด้วยความเงียบ แต่เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจของเธอยังคงคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาร่างบางเดินตรงไปยังหน้าต่างเพื่อมองดูแสงไฟด้านนอกในยามค่ำคืน แม้ว่าจะมีแสงไฟส่องสว่างอยู่ด้านนอกแต่โลกทั้งใบของเทียนหอมกลับดูมืดมนและแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี“ทำไมคุณถึงหายเงียบไปแบบนี้…” หญิงสาวถามตัวเองเสียงเบา เธอพยายามคิดหาคำตอบแต่ก็คิดไม่ออกว่าเพราะอะไรเขาถึงหายเงีย

มาร์เวลไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความผิดพลาดและเขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอไปจากเขาอย่างแน่นอน เขาตัดสินใจที่จะออกตามหาเธอในทันทีชายหนุ่มตัดสินใจติดต่อนิติบุคคลของคอนโดด้วยท่าทางเร่งรีบ เพื่อที่จะขอดูกล้องวงจรปิดและตรวจดูว่าเธอออกไปตั้งแต่วันไหน มาร์เวลนั่งดูภาพในกล้องอย่างใจเย็น แต่ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความกดดันและความเป็นห่วงในเวลาเดียวกันใช้เวลานั่งดูอยู่นานเกือบชั่วโมงก่อนที่มาร์เวลจะเห็นภาพของเทียนหอมเดินลากกระเป๋าออกจากห้องไป ซึ่งเป็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา หัวใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อมองดูชัดๆ แล้วพบว่าเทียนหอมเดินลากกระเป๋าออกจากห้องไปพร้อมทั้งน้ำตาตอนนี้ชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอเก็บกระเป๋าไปอยู่ที่อื่นแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน มาร์เวลพยายามนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ หากไม่มีเขาแล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก“บ้านเหรอ?” ความคิดแรกลอยเข้ามาในหัว ก่อนที่เทียนหอมจะมาเจอเขา เธอก็เคยอยู่บ้านกับยายมาก่อน“ยายไม่อยู่แล้วคงไม่กลับไปหรอก” มาร์เวลนั่งเถียงกับตัวเอง ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหน แต่เขารู้ว่าเธอรักยายมาก บ้านที่ไม่มียายอยู่ด้วยคงเต็มไป