Semua Bab ของเล่น ที่ไร้ค่า: Bab 11 - Bab 20

เมื่อเทียนหอมเริ่มทำงานที่ผับ ตอนแรกเธอรู้สึกประหม่าและกังวล แต่เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มปรับตัวได้มากขึ้นและได้รู้ว่าบรรยากาศของการทำงานไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอจินตนาการไว้ ลูกค้าบางคนก็สุภาพและมีอัธยาศัยดี ทำให้เธอเริ่มผ่อนคลายและสนุกไปกับงาน“น้องครับ ขอเหล้าขวดนึงได้ไหมครับ?” ลูกค้าผู้ชายในชุดทำงานยิ้มให้“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” เทียนหอมพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม งานบริการแบบที่เธอทำก็ต้องยิ้มแย้มและพูดจาดีๆ กับลูกค้าเทียนหอมรีบเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ แล้วหยิบเหล้าที่ลูกค้าสั่งกลับมาเสิร์ฟที่โต๊ะในทันที“พี่ให้นะ บริการเร็วดี ว่าแต่… น้องชื่ออะไรครับ?” ลูกค้ายื่นทิปให้พร้อมกับถามชื่อ“ชื่อเทียนหอมค่ะ ขอบคุณสำหรับทิปนะคะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกได้เลยค่ะ” เทียนหอมตอบพร้อมกับรับเงินจากลูกค้าด้วยท่าทางสุภาพ“ชื่อเพราะจัง สมกับเป็นคนทำงานเก่งเลยนะเนี่ย คืนนี้สู้ๆ นะครับ” ลูกค้าพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะพูดแซวเล่นอย่างเป็นกันเอง“ขอบคุณค่ะ” เทียนหอมตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเมื่อเวลาผ่านไปเทียนหอมก็เริ่มรู้สึกสนุกกับงานที่ทำ ได้พูดคุยกับลูกค้าที่เป็นมิตรทำให้เธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น บรรยา

ภูมิรีบเดินตรงไปหาเทียนหอมที่กำลังยุ่งอยู่กับการดูแลโต๊ะอื่นด้วยท่าทางเร่งรีบ เนื่องจากเงินที่เขาได้รับมาจากลูกค้านั้นมันมากกว่าค่าแรงแต่ละวันที่เขาได้รับตั้งหลายเท่า ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะต้องรีบไปทำตามความต้องการของลูกค้า“เทียนหอม” หัวหน้าเรียกชื่อเทียนหอมเสียงเบา พร้อมกับกวักมือเรียกให้เทียนหอมเดินมาหา“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เทียนหอมรีบถามหัวหน้าเพราะเธอไม่อยากจะเสียเวลาบริการลูกค้า“มีลูกค้าวีไอพีอยากให้เทียนไปบริการที่โต๊ะ”“โต๊ะไหนคะ?” เทียนหอมรีบถามด้วยความสนใจ“โต๊ะวีไอพีสิบสอง”“แต่เทียนไม่ได้ดูแลโซนนั้นนะคะ อีกอย่างเทียนก็ติดดูแลลูกค้าโต๊ะนี้อยู่”เทียนหอมมองหน้าเจ้านายด้วยความสงสัย เพราะก่อนจะเริ่มงานพนักงานได้แบ่งหน้าที่และแบ่งโซนดูแลลูกค้ากันเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเธอก็รู้ดีว่าไม่ควรไปดูแลลูกค้านอกโซนที่ตัวเองรับผิดชอบ“เดี๋ยวพี่ดูแลลูกค้าโต๊ะนี้ให้” ภูมิรับอาสาดูแลลูกค้าโต๊ะนี้ให้อย่างไม่ลังเล“แต่ว่า…” เทียนหอมอ้ำอึ้งด้วยท่าทางคิดหนัก“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จัดการให้ ลูกค้าโต๊ะนั้นรวยคงจะได้ทิปเยอะ รีบไปเถอะ” ภูมิบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ค่ะ”ถึงแม้ว่าจะลังเลแต่เทียนหอมก

เทียนหอมลืมความเหนื่อยล้าที่มีไปจนหมดเพราะเป็นห่วงยายนวลจันทร์ เธอรีบเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อสอบถามถึงยายของเธอทันที“ขอโทษนะคะ” หญิงสาวรีบมองหาพยาบาลที่อยู่ในห้องเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบตีสามแล้วเธอต้องควบคุมสติให้ดี จะเสียงดังรบกวนผู้ป่วยคนอื่นในยามวิกาลแบบนี้ไม่ได้“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” พยาบาลในห้องเดินมาถามด้วยความสงสัย“พอดีหนูมาหายายนวลจันทร์ที่อยู่เตียงแปดค่ะ ไม่ทราบว่ายายหนูอยู่ไหนคะ?” เทียนหอมรีบถามพยาบาลด้วยหัวใจที่สั่นไหว“รอสักครู่นะคะ” พยาบาลเดินไปดูข้อมูลในระบบให้ก่อนจะกลับมาหาหญิงสาวที่เป็นญาติผู้ป่วย“ยายนวลจันทร์อยู่ที่ห้องไอซียูค่ะ” พยาบาลตอบเสียงเรียบ“เกิดอะไรขึ้นคะ?” เทียนหอมแทบจะหมดแรงยืนมือบางจับที่เคาน์เตอร์เอาไว้แน่น“อาการคุณยายทรุดลงก็เลยต้องย้ายไปห้องไอซียูเมื่อตอนดึกค่ะ ทางเราพยายามโทรติดต่อญาติแล้วแต่เบอร์โทรที่ให้ไว้ก็โทรไม่ติดเลยค่ะ” พยาบาลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“อาการทรุดเหรอคะ?” เทียนหอมแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน เธอตั้งใจทำงานและหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่พอได้มาเห็นและมาได้ยินอะไรแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอหมดแรงจะสู้ต่อ“ใช่ค่ะ รี

ตอนเย็นในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟและเสียงเพลงในผับหรู เทียนหอมยังคงมาทำงานเสิร์ฟที่ผับตามปกติ เธอจะไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียเปล่าโดยเด็ดขาด เพราะเธอรู้ดีว่าเวลาแต่ละนาทีนั้นมีค่ามากแค่ไหน เธอยอมทำงานทุกอย่างขอแค่ได้เงินมารักษายายหญิงสาวยังคงตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ถึงแม้ว่าจะเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้ไม่นาน แต่เทียนหอมก็ขยันและเรียนรู้งานได้เร็ว แถมยังบริการและดูแลเอาใจใส่ลูกค้าเป็นอย่างดี ทำให้มีลูกค้าติดใจให้ทิปเยอะทุกวัน แต่เงินที่ได้มาก็ไม่ได้เพียงพอเมื่อเทียบกับค่ารักษายายที่เธอจะต้องหามาจ่ายภายในอีกไม่กี่วันชายหนุ่มนั่งอยู่โต๊ะประจำพร้อมกับเพื่อนอีกสอง คนที่โต๊ะก็มีสาวสวยมาคอยบริการเป็นอย่างดี เพราะทุกคนต่างรู้ว่าลูกค้าโต๊ะนี้ให้ทิปหนักแค่ไหน แต่ละคนที่นั่งอยู่ก็เป็นถึงผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่กันทั้งนั้น เรียกได้ว่าทั้งหล่อทั้งรวยแบบครบเครื่อง แถมยังโสดกันทุกคนอีกด้วย แบบนี้จะไม่เป็นที่สนใจของสาวๆ ได้ยังไงถึงแม้จะมีสาวสวยนั่งอยู่ข้างกายแต่สายตาของมาร์เวลกลับจ้องไปยังพนักงานเสิร์ฟคนเดิมด้วยความสนใจ เขามองทุกการเคลื่อนไหวของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล โดยที่เขาก็ไม่สามารถให้คำต

“มีอะไรหรือเปล่า?” น้ำเสียงนิ่งเรียบเอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ“เปล่าค่ะ” เทียนหอมหันหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอายเมื่ออีกฝ่ายหันมาสบสายตากับเธอ“หน้าฉันมีอะไรติดหรือเปล่า ทำไมถึงเอาแต่นั่งมองหน้าฉัน”มาร์เวลยังคงถามต่อด้วยความสงสัย เวลาผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังเอาแต่ดื่มและมองหน้าเขาไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง จนเขาเริ่มอึดอัดกับเหตุการณ์ในตอนนี้“ไม่มีอะไรติดค่ะ หนูแค่มอง…” พูดยังไม่ทันจบประโยคเทียนหอมก็ต้องหยุดพูดไปเสียก่อน“มองอะไร?” ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย“คุณหล่อมากเลยนะคะ หล่อจนทำให้ใจหนูเต้นแรงไปหมด” แอลกอฮอล์ทำให้ดวงตากลมหวานหยาดเยิ้มขึ้นเป็นเท่าตัว แถมยังกล้าพูดกล้าแสดงออกมาขึ้นอีกด้วย“จริงเหรอ?” มาร์เวลรู้สึกเอ็นดูคำพูดและท่าทางของหญิงสาวตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก“จริงค่ะ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็ลองเอามือมาจับดูสิคะ” เทียนหอมไม่พูดเปล่าเธอคว้ามือหนามาจับที่หัวใจเธอในทันที เขาจะได้รู้ไปเลยว่าเธอพูดจริงมาร์เวลหยุดนิ่งไปชั่วขณะเมื่อมือของเขาอยู่ที่หน้าอกของเธอ ร่างกำยำร้อนรุ่มไปทั้งตัว ยิ่งได้มองใบหน้าสวยที่ไร้เดียงสาก็ยิ่งทำให้เขาอดใจไม่ไหว“หนูขอโทษนะคะ”ย