“แล้วพ่อของเธอล่ะ” เอนริโก้ถามต่อ ขณะขยับหมุนตัวหันไปหาเธอช้าๆ จับมือที่นวดบ่าเขามากุมไว้ ท่าทางดูไม่คุกคามจนหญิงสาวลืมต่อต้าน “ฉันอยู่กับแม่สองคนมาตลอดค่ะ แม่ทำงานหาเงินส่งเสียให้ฉันเรียน ตอนนี้แม่ป่วยฉันต้องทำงานดูแลแม่บ้าง ชีวิตฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอกค่ะ” เธอเสียงเศร้าลง แววตาดูหม่นหมองน่าสงสาร เอนริโก้มองใบหน้าของหญิงสาวแล้ว หัวใจพลันอ่อนโยนลง อยากปลอบประโลม อยากทำให้เธอมีรอยยิ้ม รวมถึงอยากปกป้องเธอ แบบที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน มือหนายกขึ้นกุมแก้มนวล มองสบตาคู่สวยที่ทอประกายอ่อนเศร้า จ้องมองเธอนิ่งนาน สายตาสองคู่ประสานกัน ความเป็นอริก่อนหน้าดูเหมือนจะไม่เหลืออยู่ เขาค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไปแตะริมฝีปากบนหน้าผากมน หญิงสาวพริ้มตาหลับผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ปล่อยให้เขาเคลื่อนริมฝีปากไปบนสันจมูกโด่งเล็กนั้น ก่อนจะประทับลงบนเรียวปากอิ่ม บดเคล้าอย่างอ่อนโยนหวานละมุน สองมือสอดไปใต้ลำคอระหง ดันให้เธอเงยหน้ารับจุมพิตแสนหวาน จุมพิตที่เขาไม่เคยมอบให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไปรญาแทบไม่รู้ตัวว่ายอมอ่อนระทวยให้เข
最終更新日 : 2025-11-15 続きを読む