ตอนที่ 20.

“มันจำเป็นค่ะแม่ ทำงานในครัวเงินมันน้อย หนูเลยขอไปทำงานเป็นโคโยตี้แทน ขอโทษนะคะแม่ที่ไม่ได้บอกแม่ก่อน”

“แม่รู้ว่าหนูทำเพื่อแม่ ช่างมันเถอะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ใครจะว่าอะไรเราไปห้ามความคิดเขาไม่ได้”

ปัทมาเพิ่งรู้ว่าลูกไปเป็นสาวโคโยตี้ในบาร์ เพื่อหาเงินมารักษาเธอ หัวใจคนเป็นแม่ปวดร้าวจนชอกช้ำไปหมด เมื่อได้ยินพนักงานของโรงพยาบาลพูดถึงลูกสาวของเธอด้วยคำพูดไม่ให้เกียรติ แถมยังอัดคลิปมาให้กันดูเป็นที่ครื้นเครง หลายคนรู้จักไปรญาเพราะมาเยี่ยมเธอทุกวัน นั่นทำให้การนินทาว่าร้ายเกิดขึ้นในหมู่พยาบาลที่คอยดูแลเธอ โดยเฉพาะพยาบาลชาวเอเชียชาติเดียวกับเธอ ถึงกับออกปากตำหนิว่าลูกสาวของเธอสิ้นคิด ไปทำงานน่าอับอายแบบนั้นได้อย่างไร

“พวกที่โรงพยาบาลบอกแม่หรือคะ พวกนั้นมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์การทำงานของคนอื่น”

ไปรญาโมโหขึ้นมา นึกเจ็บใจพวกปากบอนที่นำเรื่องนี้มาพูดให้มารดาฟัง เธอเพิ่งเริ่มทำงานแค่คืนเดียวเรื่องก็รู้ถึงหูคนที่นี่แล้ว มิน่าเขาถึงว่าปากกาสั้นกว่าปากคน

“ช่างมัน แม่รู้ว่าลูกของแม่เป็นคนยังไง ต่อไปนี้แม่จะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกลูกของแม่ได้อีก”

ปัทมาสงสารลูกสาวมาก เพราะเธอลูกถึงได้โดนคนว่าแบบนั้น เธอ