All Chapters of ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว: Chapter 1 - Chapter 7

เเสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงตา มาริณีงัวเงียลุกขึ้น เธอเจ็บระบมไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะตรงกลางหว่างขา เจ็บคอก็เจ็บเพราะร้องครวญครางทั้งคืน หันไปมองชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่ข้างๆแล้วก็หน้าแดงขึ้นมาเธอยอมรับว่าติดใจในรสรักที่เขาปรนเปรอให้ ยอมรับว่าแอบชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตา เธอลุกขึ้นด้วยความยากลำบากไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จออกมาก็ไม่เห็นเขา มีเพียงถุงผ้าวางเอาไว้ เธอเปิดออกดูเป็นชุดเดรสตัวยาวสีขาวสลับชมพู เขาคงให้คนไปหามาให้เธอ แต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องนอน แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นคุณปู่นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา ส่วนภาคภูมิก็นั่งอยู่ด้วย ทั้งสองมองมาที่เธอสีหน้าเคร่งเครียด" มานั่งนี่สิหนูมายด์ "ปู่การุณส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยนเหมือนอย่างทุกครั้ง มาริณีเดินเข้าไปนั่งอย่างเชื่อฟัง" เอาหล่ะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว แกก็ต้องรับผิดชอบ "ภาคภูมิหันควับมองการุณด้วยสายตาไม่พอใจ " ทำไม หรือแกจะปฏิเสธ ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้แกไปส่งหนูมายด์ที่มหาลัย แต่แกดันล่อลวงเธอมาขืนใจที่นี่ "" คุณปู่ผมไม่ได้ล่อลวง เธอเต็มใจเข้ามาในห้องนี่เอง ผมไม่ได้บังคับ แล้วเธอก็เต็มใจให้ผมเอาด้วยไม่เ

ช่วงสายของวัน มาริณีกลับออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างที่ยืนรอรถอยู่เธอหยิบมือถือออกมาดูเวลาก็ปรากฏว่าแบตหมด ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บมาริณีเงยหน้าขึ้นดูก็เจอปฐวี ที่เลื่อนกระจกรถร้องถาม" มายด์จะไปไหน ขึ้นรถสิพี่ไปส่ง "มาริณีมองเห็นรถคันหลังจอดติดเป็นแถว ก็รีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ " พี่วีมาทำอะไรที่โรงบาลค่ะ "" พี่มาเยี่ยมเพื่อนหน่ะเมื่อคืนมันท้องเสีย ว่าแต่มายด์หล่ะ มาทำอะไรที่นี่ ไม่สบายเหรอ "" อือ มาเอายาหน่ะ ยาหมด "" อ๋อ "ปฐวีมองหน้ามาริณี หน้าตายังดูซีดเซียวอยู่บ้าง เขาส่งยิ้มอบอุ่นให้ เธอเป็นน้องรหัสของเขา ตั้งแต่เขาเรียนจบก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย" จริงสิ มายด์กินข้าวหรือยัง หิวไหม "" ไม่ค่ะ "เธอปฏิเสธแต่ท้องดังร้อง จ๊อก จ๊อก น่าขายหน้าชะมัด ปฐวีหัวเราะหึหึ มองไปเห็นร้านขายอาหารบนฟุตบาทเรียงรายหลายร้าน จึงหาที่จอดรถ" เอาโจ๊ก2ครับ "" ฝึกงานเป็นไงบ้าง "" ก็ดีค่ะ ใกล้จบแล้ว "" จบแล้วมาทำงานกับพี่ไหม พี่จะล็อคตำแหน่งไว้ให้ "เขาแอบชอบเธอตั้งแต่รู้ว่าเธอเป็นน้องรหัสเขา ตอนนั้นเธออยู่ปี1เขาอยู่ปี3 แม้เขาจะเคยเผยความในใจหลายครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธทุกครั้ง และบอกกับเขาว่าคิดกับเขาแค่พี่

โรงพยาบาลภาคภูมินั่งเครียดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อินทุอรนั่งอยู่ข้างๆ ประตูห้องเปิดออก เขารีบลุกขึ้นทันที" หมอ ไอ้ ไอ้นัย "" เออกูเอง ว่าแต่มึงเป็นอะไรกับคนไข้ "" เธอเป็นเด็กรับใช้ในบ้าน เป็นคนที่คุณปู่ของภูมิรับมาจากบ้านเด็กกำพร้า ท่านอุปถัมภ์ให้ทุนการศึกษา ตอนนี้เธอก็กำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทของเรา "อินทุอรตอบแทนดนัยมองทั้งสองสลับไปมา เหมือนมีเรื่องราวที่มากกว่านั้น ถ้าเป็นอย่างที่อินทุอรบอก ทำไมภาคภูมิถึงได้ดูร้อนรน" เธอปลอดภัยแล้ว ไม่มีอะไร แค่เครียดมากไปหน่อย "เขาไม่บอกความจริง เรื่องที่มาริณีเป็นโรคหัวใจอีกทั้งยังท้องอยู่ หากเรื่องที่เขาสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสามคนเป็นจริง เธออาจจะมีอันตรายได้ อินทุอรไม่ใช่คนดีเขาคิดว่าภาคภูมิจะแค่ควงเล่นๆ ไม่คิดว่าจะกลับมากินกันอีก เจ้าหน้าที่เข็นเตียงนอนพามาริณีออกมา เธอฟื้นแล้ว แต่หน้าตายังซีดเซียวอยู่ เขารีบเข้าไปหาเธอ" มายด์เป็นยังไงบ้าง "เธอหันหน้าหนีไม่พูดจากับเขา จนกระทั่งถึงห้องพักพิเศษ ภาคภูมิลากเก้าอี้กำลังจะนั่งลง" ออกไป "" เธอกลับไปก่อน "ภาคภูมิหันไปบอกอินทุอร" แต่ภูมิคะ ฉันกลัวไม่กล้าอยู่คนเดียวคุณกลับกับฉันนะ เธอไม่เ