Masukเเสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงตา มาริณีงัวเงียลุกขึ้น เธอเจ็บระบมไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะตรงกลางหว่างขา เจ็บคอก็เจ็บเพราะร้องครวญครางทั้งคืน หันไปมองชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่ข้างๆแล้วก็หน้าแดงขึ้นมาเธอยอมรับว่าติดใจในรสรักที่เขาปรนเปรอให้ ยอมรับว่าแอบชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตา เธอลุกขึ้นด้วยความยากลำบากไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จออกมาก็ไม่เห็นเขา มีเพียงถุงผ้าวางเอาไว้ เธอเปิดออกดูเป็นชุดเดรสตัวยาวสีขาวสลับชมพู เขาคงให้คนไปหามาให้เธอ แต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องนอน แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นคุณปู่นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา ส่วนภาคภูมิก็นั่งอยู่ด้วย ทั้งสองมองมาที่เธอสีหน้าเคร่งเครียด
" มานั่งนี่สิหนูมายด์ "
ปู่การุณส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยนเหมือนอย่างทุกครั้ง มาริณีเดินเข้าไปนั่งอย่างเชื่อฟัง
" เอาหล่ะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว แกก็ต้องรับผิดชอบ "
ภาคภูมิหันควับมองการุณด้วยสายตาไม่พอใจ
" ทำไม หรือแกจะปฏิเสธ ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้แกไปส่งหนูมายด์ที่มหาลัย แต่แกดันล่อลวงเธอมาขืนใจที่นี่ "
" คุณปู่ผมไม่ได้ล่อลวง เธอเต็มใจเข้ามาในห้องนี่เอง ผมไม่ได้บังคับ แล้วเธอก็เต็มใจให้ผมเอาด้วยไม่เชื่อถามเธอดู "
" แก"
มาริณีหน้าซีด จริงอย่างที่เขาพูด เขาไม่ได้บังคับเธอ เป็นเธอที่เดินเข้ามาในห้องนี้เอง การุณมองดูหน้าของมาริณี เขารู้จักหลานชายตัวเองดี ว่ามันหื่นกาม บ้าตัณหาขนาดไหน คนรับใช้ในบ้านสาวๆสวยๆหน่อยโดนมันจับกระแทกหมด จนเขาต้องเปลี่ยนเอาคนแก่ๆมาแทน เขาเป็นห่วงมาริณี เธอหัวอ่อนไม่ทันคน พึ่งมาอยู่กรุงเทพให้ขึ้นรถไปคนเดียวก็กลัวจะหลงทาง กลัวถูกหลอก จะให้สมศักดิ์คนขับรถไปส่งก็ดันมาป่วย เลยต้องให้ภาคภูมิที่หยุดอยู่บ้านพอดีไปส่งให้ เขามันก็แก่แล้วหูตาไม่ดี ไม่งั้นเขาจะขับรถไปส่งเธอเอง แต่ไม่คิดว่ามันจะไม่พาเธอกลับบ้าน แต่ดันพาเธอมาเอาที่นี่
" แกต้องแต่งงานกับหนูมายด์ ฉันทนกับพฤติกรรมกินไม่เลือกแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว"
" คุณปู่ "
มาริณีตกใจไม่คิดว่าเรื่องจะเลยเถิดแบบนี้ เธอมองหน้าภาคภูมิที่ตอนนี้เขาหัวเสียสุดๆ
" ถ้าแกไม่แต่งก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าปู่ ฉันตายก็ไม่ต้องไปเผาผี แล้วสมบัติทุกอย่างฉันจะยกให้หนูมายด์ทั้งหมด "
ภาคภูมิลูบหน้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองหน้ามาริณีส่งสายตาเยือกเย็นไปให้
" ได้ ถ้าคุณปู่ต้องการแบบนั้น แต่ผมขอไม่จัดงาน จะไม่มีงานแต่งเกิดขึ้น แค่จดทะเบียนสมรสเงียบๆก็พอ เรื่องอื่นไว้รอเธอเรียนจบก่อนค่อยว่ากัน "
และนั่นก็คือเรื่องราวของเธอกับเขาที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา เธอกับเขาเป็นสามีภรรยาทั้งนิตินัยและพฤตินัย หลังจดทะเบียนสมรสก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดเพราะสะดวกในการเดินทางไปมหาลัย คุณปู่ซื้อรถให้เธอ1คันและให้ลุงสมศักดิ์สอนขับรถให้ จนตอนนี้เธอขับรถได้คล่อง เธออยู่ปี4เทอมสุดท้าย กำลังฝึกงานที่บริษัทของภาคภูมิ
แม้เขาจะดูไม่พอใจเธอในทีแรก แต่เราก็อยู่ด้วยกันมา4ปีแล้ว เขาดูแลเธอเป็นอย่างดี ไม่มีเรื่องนอกกายนอกใจให้ได้ยินเข้าหู หรืออาจจะมีแต่เพราะเขาปกปิดดีก็ไม่รู้ ทั้งที่ก่อนหน้าเขามันเสือผู้หญิงดีๆนี่เอง แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะหยุดอยู่ที่เธอหรอก เธอจึงเผื่อใจเอาไว้ตลอดเวลา
เสียงมือถือเรียกให้เธอหลุดออกมาจากความคิดในอดีต
" ฮัลโหล ว่าไงอัง "
" ฉันจะชวนแกไปภูเก็ตอาทิตย์หน้าว่างไหม "
" ฉันไม่แน่ใจ "
" ต้องรอถามผัวแกก่อนรึไง แกตัดสินใจเองก็ได้ไหมอ่ะ เพื่อนๆในกลุ่มไปกันหมดเลยนะเหลือแกแค่คนเดียวเนี่ย เรียนจบก็แยกย้ายไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ยัยนุ่นกับยัยพริ้งก็ไปเรียนต่อเมืองนอก ยัยก้อยก็กลับไปอยู่ตรัง นะ นะ ไปเถอะ "
" อือก็ได้ "
" ต้องอย่างงั้นสิเพื่อน "
" ทำอะไรอยู่ทำไมไม่เข้ามาในห้องสักที "
เสียงภาคภูมิร้องถาม
" แก งั้นแค่นี้ก่อนนะ "
" เออเออ ผัวเรียกอีกสิ ชิ เบื่อคนมีผัว บาย "
ช่วงเย็น มาริณีสวมชุดเดรสสีโอรสที่ภาคภูมิเตรียมไว้ให้ ช่างแต่งหน้าเขาก็หามาให้ เมื่อพร้อมแล้วก็ก้าวขึ้นไปนั่งในรถแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นภาคภูมิ
" คุณภูมิมีธุระครับเลยให้ผมมารับคุณแทน"
เธอพยักหน้ายิ้มขมขื่น ก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใครแล้วเขาเป็นใคร เขาจะกล้าควงเธอออกงานได้ยังไง ไม่มีใครรู้นี่ว่าเธอกับเขาเป็นสามีภรรยากัน เขาปิดบังเรื่องความสัมพันธ์กับเธอมาตลอด
งานเลี้ยงเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท มีผู้คนในวงการและนักข่าวทุกสำนักมาร่วมงานกันคับคั่ง พอมาถึงงาน มาริณีก็เดินเข้าไปหาปราณี พี่ในที่ทำงานที่เธอสนิท
" ว้าว วันนี้น้องพี่สวยมาก "
" ขอบคุณค่ะ พี่ปลาก็สวยเหมือนกัน "
ปราณีหยิกแก้มมาริณีเบาๆอย่างเอ็นดู
" อิอิ ชมคนแก่นะเรา "
" แก่ที่ไหนคะ พี่ปลาอายุ33เอง ยังสาวยังสวยอยู่เลย "
" จ้า งั้นเราสวยแพ็คคู่กันเลยเนาะ คิกคิก "
" อุ้ยนั่น คุณภาคภูมิมาแล้ว ไปเร็ว "
" มากับใครหน่ะ สวยยังกับดาราเลย ว้าวรีบไปเก็บภาพเร็ว "
เสียงพูดคุยของนักข่าวสองคนเรียกความสนใจให้มาริณีหันไปมองตาม ก็เห็นบรรดานักข่าวรุมถ่ายภาพภาคภูมิ ข้างกายเขามีผู้หญิงสวมชุดเดรสสีโอรสเหมือนเธอ สูงอวบผิวขาวผ่อง ที่สำคัญนมใหญ่มาก ภาคภูมิส่งยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น รอบยิ้มแบบนั้นเขาไม่เคยมีให้เธอเลย แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ไป เธอเป็นใครกัน
" ผู้หญิงคนนั้นใครหน่ะเธอรู้ไหม "
" ก็อินทุอรดาวติ๊กตอกไง ที่ดังๆคนติดตามหลายล้านหน่ะ เห็นว่าเป็นเพื่อนบอสภูมิสมัยเรียนมหาลัยด้วย ลือกันว่าทั้งสองกิ๊กกั๊กกันอยู่"
" เธอเป็นลูกเลี้ยงของเจ้าสัวมานพด้วยนี่ใช่ไหม เห็นว่าวันก่อนบอสภูมิไปเจรจาโครงการใหม่ เจ้าสัวเซ็นสัญญาลงทุนด้วย แล้วก็ให้เธอมาทำงานที่บริษัทเราในฐานะหุ้นส่วน"
" เพราะเธอดังมากในติ๊กตอก บอสภูมิเลยจะให้เธอเป็นพรีเซ็นเตอร์ของบริษัทเราด้วย"
มาริณีนิ่งอึ้ง เธอไม่รู้เรื่องเลย เมื่อวานเธอรู้สึกเวียนหัว อาเจียนอยู่หลายรอบจนหมดแรงเลยลางาน1วัน ที่แท้ทั้งคู่ก็รู้จักกันมาก่อน สวยขนาดนั้นภาคภูมิจะปล่อยให้รอดเหรอ
" อ้าวมายืนกันอยู่ตรงนี้นี่เอง ฉันมีข่าวเด็ดมาบอก "
" อะไร อะไรเล่ามา "
ปราณีเร่งให้เพื่อนเล่าให้ฟัง
" ผู้หญิงคนนั้นชื่ออินทุอร เป็นดาวติ๊กตอก"
" ฉันรู้แล้ว "
" อ้าวรู้แล้วเหรอ "
" อือก็สองคนนั้นคุยกันเสียงดัง เลยได้ยินไปด้วย "
" ยังมีอีกเรื่อง รับรองสองคนนั้นไม่รู้ "
" เรื่องอะไร "
" ก็เธอกับบอสภูมิเคยคบกันสมัยเรียนมหาลัย "
มาริณีถึงกับเซ ที่แท้เขาก็เคยเป็นแฟนกันนี่เอง แล้วเธอหล่ะเขาจะเอาเธอไปไว้ที่ไหน หรือจะเก็บเธอไว้เป็นคนในความลับของเขาตลอดไป เธอก็มีหัวใจ เธอก็เจ็บเป็นนะ
" ว้ายย มายด์ เป็นอะไรไป "
ปราณีกับแสงอรุณรีบเข้าไปประคองมาริณีที่โซเซจะล้มลง พาไปนั่งที่เก้าอี้
" เป็นไงบ้าง "
" ไม่เป็นไรค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อย "
" ไม่สบายยังไม่หายดี ที่จริงน่าจะพักผ่อนไม่ต้องมาก็ได้ "
" ไม่เป็นไรจริงๆค่ะพี่ปลา พี่ไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้ อยู่ร่วมงานสักพักเดี๋ยวก็กลับแล้ว ถ้าไม่มาเลยก็จะน่าเกียจ ฉันยังฝึกงานอยู่เดี๋ยวเขาไม่ให้ผ่าน "
" มาแล้ว มาแล้ว อ่ะนี่ยาดม ดมซะจะได้ดีขึ้น "
มาริณีรับยาดมจากแสงอรุณมาสูดดม
" เป็นไงบ้าง"
" ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะพี่แสง พี่กับพี่ปลาไปเดินเล่นกันเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงฉัน เดี๋ยวนั่งพักสักพักฉันจะกลับแล้ว "
" ค่ะได้ค่ะ แล้วมายด์จะรออยู่หน้าบริษัทนะคะ บาย "มาริณีกดวางมือถือ พอเงยหน้าขึ้นก็เจอภาคภูมิยืนจ้องตาถมึงทึง" จะทำอะไรก็คิดสักนิดว่ามันเหมาะสมไหมถึงยังไงเธอกับฉันก็ยังไม่ได้หย่ากัน ไม่ต้องรีบนักก็ได้ หรือถ้ามันคันนักเดี๋ยวคืนนี้ฉันจัดให้ "" อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนคุณ คนที่ทนไม่ไหวเป็นคุณมากกว่าหล่ะมั้ง "" ภูมิค่ะ ไปกันเถอะค่ะ เอ๋ ฉันเข้ามาขัดจังหวะพวกคุณรึเปล่าคะ กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่หน้าตาซีเรียสเชียว "" เปล่าหรอก พอดีฉันเอางานมาให้เธอแก้หน่ะ ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมทำงานผิดพลาดบ่อยนัก หรือว่าใกล้จะฝึกงานจบเลยไม่สนใจงาน "" คุณจันทร์ เอกสารที่อยู่บนโต๊ะทำงานผมไปเอาออกมาให้เธอทำใหม่ทั้งหมด ผมต้องการให้เสร็จภายในวันนี้ ห้ามใครช่วย เธอต้องทำคนเดียว ถ้าเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้ก็อย่าหวังว่าผมจะเซ็นอนุมัติใบผ่านฝึกงานให้ "จันทราเดินเอาเอกสารกองโตมาวางไว้บนโต๊ะสีหน้าลำบากใจ มาริณีมองดูเขาเดินจากไปมีอินทุอรควงแขน เธอรู้ว่าเขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ ก่อนหน้าปฐวีโทรมาชวนเธอไปงานเลี้ยงมีการรวมตัวกันของสายรหัส แต่ดูท่าคงไปไม่ได้แล้ว เธอจึงกดส่งข้อความไปว่าไปไม่ได้แล้วพร้อมขอโทษ จากนั้นก็จัดการเอกสา
โรงพยาบาลภาคภูมินั่งเครียดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อินทุอรนั่งอยู่ข้างๆ ประตูห้องเปิดออก เขารีบลุกขึ้นทันที" หมอ ไอ้ ไอ้นัย "" เออกูเอง ว่าแต่มึงเป็นอะไรกับคนไข้ "" เธอเป็นเด็กรับใช้ในบ้าน เป็นคนที่คุณปู่ของภูมิรับมาจากบ้านเด็กกำพร้า ท่านอุปถัมภ์ให้ทุนการศึกษา ตอนนี้เธอก็กำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทของเรา "อินทุอรตอบแทนดนัยมองทั้งสองสลับไปมา เหมือนมีเรื่องราวที่มากกว่านั้น ถ้าเป็นอย่างที่อินทุอรบอก ทำไมภาคภูมิถึงได้ดูร้อนรน" เธอปลอดภัยแล้ว ไม่มีอะไร แค่เครียดมากไปหน่อย "เขาไม่บอกความจริง เรื่องที่มาริณีเป็นโรคหัวใจอีกทั้งยังท้องอยู่ หากเรื่องที่เขาสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสามคนเป็นจริง เธออาจจะมีอันตรายได้ อินทุอรไม่ใช่คนดีเขาคิดว่าภาคภูมิจะแค่ควงเล่นๆ ไม่คิดว่าจะกลับมากินกันอีก เจ้าหน้าที่เข็นเตียงนอนพามาริณีออกมา เธอฟื้นแล้ว แต่หน้าตายังซีดเซียวอยู่ เขารีบเข้าไปหาเธอ" มายด์เป็นยังไงบ้าง "เธอหันหน้าหนีไม่พูดจากับเขา จนกระทั่งถึงห้องพักพิเศษ ภาคภูมิลากเก้าอี้กำลังจะนั่งลง" ออกไป "" เธอกลับไปก่อน "ภาคภูมิหันไปบอกอินทุอร" แต่ภูมิคะ ฉันกลัวไม่กล้าอยู่คนเดียวคุณกลับกับฉันนะ เธอไม่เ
" แกสองคนตกข่าว เขาเคยเป็นแฟนกันสมัยเรียนมหาลัยย่ะ แล้วห่างกันตอนคุณอรไปอยู่เมืองนอก ตอนนี้เขาก็กลับมาคบกันอีก"" อ้าวเหรอ ว่าแล้วเชียว งั้นที่บอสภูมิยังไม่แต่งงานก็รอคุณอรหน่ะสิ ""ถูกต้อง ตอนนี้คุณอรกลับมาแล้วด้วย ไม่งั้นที่คุณอรมาทำงานที่นี่ พวกแกคิดว่าไงหล่ะ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน "มาริณีได้ยินเต็มสองรูหู ใจของเธอมันบีบรัดรุนแรง มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันถูกวางเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก มันคงใกล้หมดเวลาของเธอแล้วสินะ ตัวจริงเขากลับมาแล้ว ไม่สิ เวลาของเธอมันหมดลงตั้งแต่อินทุอรปรากฎตัวแล้ว " ภูมิคะ ตอนพักเที่ยงเราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันนะ ฉันอยากกิน "" ผมว่าไว้วันหลังดีกว่า วันนี้คุณทำงานวันแรกควรสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับพนักงาน ผมจะให้คนส่งอาหารมาที่นี่ แล้วบอกว่าคุณเป็นคนเลี้ยงพนักงานทุกคน คุณอยากกินอะไรก็สั่งพิเศษเอา ผมขี้เกียจออกไปข้างนอก "เมื่อเขาพูดมาแบบนั้นเธอก็ต้องทำตาม ไม่เป็นไร เอาไว้ตอนเย็นก็ได้ เธออยากจะเห็นหน้านังมาริณีว่าจะทำหน้ายังไง เรื่องของมาริณี เธอให้คนสืบตั้งแต่มีเรื่องที่งานเลี้ยงแล้ว ไม่คิดว่าที่เธอสังหรณ์จะไม่ผิด เธอเห็นสายตาที่ภาคภูมิมองตามมาริณีวันนั
ช่วงสายของวัน มาริณีกลับออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างที่ยืนรอรถอยู่เธอหยิบมือถือออกมาดูเวลาก็ปรากฏว่าแบตหมด ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บมาริณีเงยหน้าขึ้นดูก็เจอปฐวี ที่เลื่อนกระจกรถร้องถาม" มายด์จะไปไหน ขึ้นรถสิพี่ไปส่ง "มาริณีมองเห็นรถคันหลังจอดติดเป็นแถว ก็รีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ " พี่วีมาทำอะไรที่โรงบาลค่ะ "" พี่มาเยี่ยมเพื่อนหน่ะเมื่อคืนมันท้องเสีย ว่าแต่มายด์หล่ะ มาทำอะไรที่นี่ ไม่สบายเหรอ "" อือ มาเอายาหน่ะ ยาหมด "" อ๋อ "ปฐวีมองหน้ามาริณี หน้าตายังดูซีดเซียวอยู่บ้าง เขาส่งยิ้มอบอุ่นให้ เธอเป็นน้องรหัสของเขา ตั้งแต่เขาเรียนจบก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย" จริงสิ มายด์กินข้าวหรือยัง หิวไหม "" ไม่ค่ะ "เธอปฏิเสธแต่ท้องดังร้อง จ๊อก จ๊อก น่าขายหน้าชะมัด ปฐวีหัวเราะหึหึ มองไปเห็นร้านขายอาหารบนฟุตบาทเรียงรายหลายร้าน จึงหาที่จอดรถ" เอาโจ๊ก2ครับ "" ฝึกงานเป็นไงบ้าง "" ก็ดีค่ะ ใกล้จบแล้ว "" จบแล้วมาทำงานกับพี่ไหม พี่จะล็อคตำแหน่งไว้ให้ "เขาแอบชอบเธอตั้งแต่รู้ว่าเธอเป็นน้องรหัสเขา ตอนนั้นเธออยู่ปี1เขาอยู่ปี3 แม้เขาจะเคยเผยความในใจหลายครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธทุกครั้ง และบอกกับเขาว่าคิดกับเขาแค่พี่
" หือ จะดีเหรอ ให้พวกพี่อยู่เป็นเพื่อนดีกว่า แล้วนี่จะกลับยังไง ได้ขับรถมาเองไหม"" ไม่ได้เอารถมาค่ะ เวียนหัวนิดหน่อยเลยไม่ได้ขับมา เดี๋ยวเรียกแกร็บค่ะ นี่ค่ะ กดเรียกรถแล้ว เดี๋ยวสักพักก็คงมา พวกพี่ไปเถอะไม่ต้องห่วง "" เอางั้นเหรอ ให้พวกพี่อยู่รอเป็นเพื่อนดีกว่าจนกว่ารถจะมา เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปอีกใครจะช่วย "" ไม่เป็นไรค่ะ คนในงานเยอะแยะ "" เอางั้นนะ งั้นพวกพี่ไปนะ รถใกล้มาแล้วใช่ไหม""ค่ะ "มาริณีเร่งให้ทั้งสองไปเร็วๆ ตอนนี้แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว หัวใจบีบรัดจนเจ็บไปหมด เธอเป็นโรคหัวใจแต่กำเนิดต้องกินยาตลอดชีวิต เรื่องนี้ภาคภูมิไม่รู้ มีเพียงคุณปู่คนเดียวที่รู้ มาริณีเปิดกระเป๋าล้วงเอายามากำไว้ในมือ เธอมองหาน้ำ เห็นซุ้มอาหารอยู่ไม่ไกลก็เดินตรงไป โครมเธอถูกชนจนหงายหลังสะดุดขาตัวเองล้มลง เงยหน้าขึ้นก็เจอกับผู้หญิงคนนั้น อินทุอร " ว้าย คุณอรเป็นยังไงบ้างคะ "นารีรีบเข้ามาหาอินทุอร สำรวจดูว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า แล้วหันมาต่อว่าเธอ" นี่หล่อนเดินยังไงให้ชนคุณอรยะ ไม่มีตาเหรอ นี่คุณอินทุอร หุ้นส่วนคนใหม่ พ่วงตำแหน่งพรีเซ็นเตอร์ของบริษัท ที่สำคัญเป็นคนรักของบอสภูมิด้วย ถ้าห
เเสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงตา มาริณีงัวเงียลุกขึ้น เธอเจ็บระบมไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะตรงกลางหว่างขา เจ็บคอก็เจ็บเพราะร้องครวญครางทั้งคืน หันไปมองชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่ข้างๆแล้วก็หน้าแดงขึ้นมาเธอยอมรับว่าติดใจในรสรักที่เขาปรนเปรอให้ ยอมรับว่าแอบชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตา เธอลุกขึ้นด้วยความยากลำบากไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระล้างร่างกายเสร็จออกมาก็ไม่เห็นเขา มีเพียงถุงผ้าวางเอาไว้ เธอเปิดออกดูเป็นชุดเดรสตัวยาวสีขาวสลับชมพู เขาคงให้คนไปหามาให้เธอ แต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องนอน แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นคุณปู่นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา ส่วนภาคภูมิก็นั่งอยู่ด้วย ทั้งสองมองมาที่เธอสีหน้าเคร่งเครียด" มานั่งนี่สิหนูมายด์ "ปู่การุณส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยนเหมือนอย่างทุกครั้ง มาริณีเดินเข้าไปนั่งอย่างเชื่อฟัง" เอาหล่ะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว แกก็ต้องรับผิดชอบ "ภาคภูมิหันควับมองการุณด้วยสายตาไม่พอใจ " ทำไม หรือแกจะปฏิเสธ ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้แกไปส่งหนูมายด์ที่มหาลัย แต่แกดันล่อลวงเธอมาขืนใจที่นี่ "" คุณปู่ผมไม่ได้ล่อลวง เธอเต็มใจเข้ามาในห้องนี่เอง ผมไม่ได้บังคับ แล้วเธอก็เต็มใจให้ผมเอาด้วยไม่เ







