Semua Bab ของขวัญที่ด้อยค่า: Bab 71 - Bab 80

“นะจ๊ะน้องรุ้ง พี่ขอให้น้องรุ้งเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่ด้วย พี่จองตัวแล้วนะวันนั้นน้องรุ้งต้องมีคิวว่างให้พี่ ไม่อย่างนั้นพี่โกรธจริง ๆ ด้วย” “รุ้งคงปฏิเสธไม่ได้สินะคะ รุ้งจะพยายามทำตัวให้ว่างเพื่องานของพี่ฟ้าก็แล้วกันค่ะ” “ขอบใจมากเลยนะจ๊ะน้องรุ้ง พี่ก็เหมือนพี่สาวของน้องรุ้งอีกคน มีอะไรให้พี่ช่วยเหลือหรืออยากปรึกษา น้องรุ้งพูดกับพี่ได้ทุกเรื่องเลยนะ” “ค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่ฟ้าน่ารักกับรุ้งที่สุดเลย รุ้งดีใจที่จะได้พี่ฟ้ามาเป็นพี่สะใภ้ รุ้งขออยู่คนเดียวได้ไหมคะ พอดีว่ารุ้งอยากพักผ่อนแล้วค่ะ” “อย่าลืมดื่มโกโก้ที่พี่เอามาให้นะ ถ้าน้องรุ้งหิวข้าวไม่อยากลงไปทานข้างล่าง น้องรุ้งบอกพี่ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวพี่เอาขึ้นมาให้” “ขอบคุณนะคะพี่ฟ้า ขอบคุณที่ดีกับรุ้ง” “จ้า พี่ไม่รบกวนเราแล้วนะ” รุ่งทิวาพยักหน้ายิ้มให้ ฟ้ารดาเดินออกไปจากห้องนอน ก่อนที่ประตูห้องจะถูกปิดสนิทลง คำพูดของฟ้ารดาทำให้หญิงสาวนึกกลัวอยู่ไม่น้อย ฝ่ามือเรียวแตะลงบนหน้าท้องที่แบนราบ นึกกลัวว่าสิ่งที่อีกคนพูดมันจะเป็นเรื่องจริง เพราะประจำเดือนของเธอไม่มาเดือนกว่าแล้ว แต่มันจะพลาดได้อย่างไรในเมื่อเธอคุมกำเนิดโดยการทา

แผ่นทดสอบการตั้งครรภ์ขึ้นสีแดง 2 ขีดที่โชว์เด่นอยู่ตรงหน้า ทำให้อชิรวัฒน์ถึงกับมือสั่นสะท้านขึ้นอย่างควบคุมอาการไม่ได้ ใช่ว่าเขาจะรู้สึกดีใจแต่กลับช็อกแทบหมดสติลงตรงนั้น ก่อนจะปาใส่คนที่ยืนน้ำตาไหลอยู่ข้างหน้าอย่างสุดแรง “ทำไมไม่รู้จักคุมวะ เธอปล่อยให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง ในเมื่อเธอก็รู้ว่าฉันกำลังจะแต่งงาน และตัวเองก็ยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำ!” “รุ้งขอโทษ รุ้งไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องผิดพลาดแบบนี้ขึ้นได้ยังไง แล้วเราจะทำยังไงกันดีคะพี่ชิน?” อชิรวัฒน์ยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ เขากำลังครุ่นคิด นี่เป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนด้วยซ้ำ ไม่เคยฝันว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับชีวิตเลย ตัวเขาสะเพร่าเองหรือเปล่าที่ไม่ยอมป้องกันตัวเองตั้งแต่แรก เพียงแค่เห็นว่าอีกคนสดและใหม่ อยากจะเชยชมโดยไม่ต้องมีสิ่งใดมาขวางกั้น ถ้าหากว่าไม่เพียงเพราะเขากำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เรื่องนี้ก็คงไม่ได้ใหญ่เกินกว่าที่จะหาทางออกให้กับชีวิตของตัวเอง ดวงตาคมดุจ้องมองใบหน้าของรุ่งทิวาอีกครั้ง หญิงสาวยังคงยืนร้องไห้ต่อหน้าชวนให้มองเห็นแล้วหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย “ไปเอาเด็กออกซะ ต่างคนต่างไม่พร้อมจะมี

รถแท็กซี่ขับมาจอดตรงหน้าแมนชั่นแสนธรรมดา เพราะลุงคนขับรถแนะนำว่าที่นี่มีห้องเช่าราคาถูกและความปลอดภัยได้มาตรฐาน คุณลุงมีญาติที่พักอาศัยอยู่แมนชั่นแห่งนี้ด้วย ห้องเช่าสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มีขนาดเพียง 25 ตารางเมตร มีเพียงเตียงนอน ตู้เสื้อผ้าและตู้เย็น พร้อมกับค่าเช่าเดือนละ 5,500 บาท แทบจะเรียกได้ว่าถูกสุดในย่านนี้แล้ว เงินเก็บที่ติดตัวมาเพียงน้อยนิด ถูกนำมาใช้เพื่อจ่ายค่ามัดจำและจ่ายค่าห้องล่วงหน้า กระเป๋าสตางค์ใบเล็กที่เหลือเงินเพียงไม่กี่พัน รุ่งทิวาจ้องมองพร้อมกับเสียงถอนหายใจออกมาเฮือกแล้วเฮือกเล่า เธอจะใช้ชีวิตไปได้อีกสักกี่วันในเมื่อยุคสมัยนี้ค่าครองชีพในชีวิตก็แสนจะแพง “หนูรุ้ง อยู่ห้องหรือเปล่า?” เสียงเรียกของเพื่อนข้างห้องซึ่งเป็นญาติของลุงคนขับแท็กซี่ที่มีน้ำใจมาส่ง ทำให้หญิงสาวต้องรีบลุกขึ้นไปเปิดประตู พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานทักทายให้อย่างเป็นมิตร “ป้าสำรวย มีอะไรเหรอจ๊ะ?” “ป้าจะมาเรียกไปกินข้าว หิวหรือยัง ป้าจะเลี้ยงต้อนรับเราน่ะ” “ขอบคุณนะคะป้า เดี๋ยวรุ้งขอไปหยิบกระเป๋าสตางค์ก่อนค่ะ” “จะเอามาทำไม ป้าจะเรียกไปกินข้าวที่ห้องป้า วันนี้ป้าทำกับข้าวไว้แล้ว รอ

หญิงสาวตัดสินใจดีแล้วว่าคงจะต้องยุติการเรียน แม้จะรู้สึกเสียดายแต่เธอคงไม่มีปัญญาที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนแสนแพงนั้นได้ เพราะต้องเก็บเงินเพื่อรอคนสำคัญที่จะมาเติมเต็มชีวิตในอนาคตอันใกล้นี้ หากอนาคตยังมีโอกาสดี ๆ เธอจะกลับไปสานฝันของตัวเองให้สำเร็จ เพราะไม่มีใครแก่เกินเรียนหรอก รอให้พร้อม รอให้ทุกอย่างลงตัวมากกว่านี้ก่อนก็แล้วกัน ป้าสำรวยและรุ่งทิวาปรากฏตัวอยู่ภายในโรงแรมหรูชื่อดังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หัวหน้าแม่บ้านพาหญิงสาวไปพบกับฝ่ายบุคคล สรุปว่ารุ่งทิวาได้เป็นหนึ่งในพนักงานของโรงแรมนี้ หญิงสาวอดดีใจเสียไม่ได้เพราะหนทางที่จะมีเงินเก็บอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ อย่างน้อยเธอก็มีงานและมีที่พักพิงให้ได้อยู่อาศัยไม่ต้องเตร็ดเตร่ไปลำบากตรากตรำ พรุ่งนี้เช้ารุ่งทิวาจะเริ่มงานเป็นวันแรก หลังจากกรอกใบสมัครเสร็จเรียบร้อย ในวันนี้เธอต้องร่ำลาทุกคนก่อน ร่างผอมบางของคุณแม่ตั้งครรภ์เดินออกมาจากโรงแรมเกือบจะถึงหน้าประตูโรงแรมแล้ว แต่รู้สึกหน้ามืดขึ้นมากะทันหันถึงกับต้องรีบนั่งลงข้างถนนที่แสงแดดกำลังแผดเผาชวนให้อาการหนักยิ่งกว่าเดิม “สมชาย ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่สบายหรือเปล่า จอดรถดูหน่อยสิ เผื่อเขาอยากได

จังหวัดเชียงใหม่ พิธีหมั้นในช่วงเช้ากำลังเริ่มขึ้นในวันนี้ หมั้นเช้าแต่งเย็นนั่นคือแพลนที่วางเอาไว้อย่างเร่งรีบ ซึ่งเป็นความเห็นที่ตรงกันของทั้งสองครอบครัวจึงทำให้ทุกอย่างดูฉุกละหุก อชิรวัฒน์ไม่ได้คัดค้านแต่เขากลับปลาบปลื้มและยินดีที่ได้เป็นเจ้าบ่าวในวันนี้ เพราะการแต่งงานกับใครสักคนเป็นสิ่งที่เขาวางแผนเอาไว้หลายปีก่อนหน้า เพียงแค่ยังไม่เจอคนที่ใช่แต่พอเป็นฟ้ารดา เขาก็ไม่มีปัญหากับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ “ตาชิน หนูรุ้งเขาไปไหน ไม่มาร่วมงานแต่งแกหรือยังไง?” “ถ้าเขามาแม่คงเห็นแล้วนี่ครับ” “แปลกจัง ไหนว่าหนูรุ้งจะต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้หนูฟ้าด้วยไม่ใช่หรือไง งานสำคัญของแก ทำไมน้องถึงไม่มาร่วมยินดีด้วยนะ แม่ไม่เข้าใจ” จะบอกกับมารดาได้อย่างไรว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่ที่บ้านอีกต่อไปแล้ว เธอเดินออกไปจากชีวิตพร้อมกับเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากความผิดพลาด เธอเลือกที่จะทิ้งชีวิตที่สุขสบาย ไปตรากตรำกับความยากลำบากในชีวิต ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเธอหนีไปอยู่ที่ไหนแล้ว สามวันก่อนเขาไปดักรอที่มหาวิทยาลัยแทบจะทุกวัน แต่กลับไม่พบหญิงสาว เหมือนกับว่าเธอจะไม่เรียนที่นั่นต่ออีกแล้ว ทั้งที่เขาก็ยังยิน