Semua Bab ของขวัญที่ด้อยค่า: Bab 51 - Bab 60

คุณากรที่ยืนแอบมองดูอยู่นอกประตูห้องครัว เขายิ้มปลื้มให้กับภาพตรงหน้า วันเวลาช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นมาได้จริง ๆ เขาเชื่อมาตลอดว่าคนเป็นแม่ไม่ใช่คนจิตใจร้ายกาจ สุดท้ายวันนี้ที่เขาเฝ้ารอก็เป็นจริง หลังจากนี้วาสิตาจะได้มีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่ เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่ยังทำให้หญิงสาวต้องขบคิดและปวดหัวในทุกวัน ชีวิตเขานับจากนี้คงจะเหลือเพียงสิ่งเดียวที่อยากจะทำ แต่คงต้องรอในเวลาที่เหมาะสม รอวันที่หญิงสาวเรียนจบจนได้รับปริญญา ชีวิตของครอบครัวเขาก็คงจะมีความสุขมากกว่าตอนนี้ที่เป็นอยู่อีกหลายร้อยเท่าเลย“สบายใจขึ้นหรือยัง ฉันบอกแล้วว่าแม่ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำขนาดนั้นหรอก ที่แม่ไม่มาบ้านนี้เลยเป็นเพราะแม่ละอายใจที่จะมาพบเจอหน้าเธอต่างหากล่ะ” วาสิตานอนซบหน้าบนแผงอกกว้างที่เปลือยเปล่า งานปาร์ตี้ในค่ำวันนี้ตอนแรกที่ดูอึมครึมแต่หลังจากที่ได้พูดคุยกับคุณชิดชนกเสร็จ วาสิตารู้สึกว่าเป็นงานที่น่าจดจำอย่างไม่รู้ลืม เพราะเป็นการรวมตัวกันครั้งแรกของคนในครอบครัว แม้จะขาดน้องสาวของคุณากรไปหนึ่งคนเพราะติดภารกิจที่ต่างประเทศ แต่ทั้งพ่อและแม่ของคุณากรทำให้หญิงสาวรู้สึกมีความสุขจนไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได

3 ปีผ่านไปชีวิตที่ผ่านความทุกข์จนมามีความสุขอย่างตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายและวันเวลาช่างเดินผ่านไปเร็วมากเหลือเกิน วาสิตามองย้อนกลับไปยังยิ้มทั้งน้ำตาได้อีกครั้ง เพราะชีวิตของเธอมาไกลเกินฝันที่ตั้งเอาไว้มาก อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเธอจะเรียนจบตามความฝันที่อยากจะทำเด็กชายทิวากรอายุได้สี่ขวบแล้ว ในตอนนี้เข้าเรียนอนุบาลสองเป็นที่เรียบร้อย นับวันหน้าตายิ่งหล่อขึ้นชวนให้สาว ๆ ต้องกรี๊ดเวลาได้เห็น คำพูดคำจาก็ตามแทบไม่ทันเลยทีเดียวและที่สำคัญทะเล้นได้ใครมาก็ไม่รู้“คุณแม่ครับ ทิวากลับมาแล้วครับ”ทันทีที่ลงจากรถมาได้ก็รีบวิ่งเข้าไปกอดหอมเอาใจคุณแม่คนสวยในทันที“คิดถึงคุณแม่ที่สุดเลยครับ ทิวาแวะไปชอปปิงของตามที่คุณแม่สั่งได้ครบหมดเลย”“เหรอครับลูก เก่งมากเลยครับ ทิวาของแม่เก่งที่สุดในโลก” วาสิตาลูบผมลูกชายอย่างนึกเอ็นดูมาก ช่างพูดช่างเจรจาชวนให้ตกหลุมรักวันละหลายพันรอบนักล่ะแบบนี้“คุณแม่รู้ไหมครับว่าคุณพ่อจีบสาวด้วย”“จีบสาว จีบยังไงลูก แล้วทิวารู้เหรอว่าจีบคืออะไร?”วาสิตาส่ายหัวยิ้มส่งให้ ไม่ได้รู้สึกโกรธคุณากรกับคำบอกกล่าวนั้นของลูกชายเลยแม้แต่นิด“ก็คุณพ่อชอบคุยกับสาวสวย ๆ ชอบชวนเข

“เมื่อไหร่จะรู้ว่าเป็นลูกสาวหรือลูกชายครับหมอ?” คุณากรถามขึ้น เพราะเขาหวังว่าคนนี้จะเป็นลูกสาวมากกว่าลูกชาย “ตอนนี้อายุครรภ์ได้ 9 สัปดาห์แล้วครับ อีก 3 สัปดาห์เราน่าจะได้รู้ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย วันนี้ฝากครรภ์เลยนะครับจะได้ให้พยาบาลทำเรื่องให้เรียบร้อย” “ครับคุณหมอ ฝากวันนี้เลย” คุณพ่อที่ตื่นเต้นกว่าทุกคนรีบตอบกลับคุณหมอหนุ่มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขเปื้อนหน้า ใบหน้าหล่อโน้มลงไปใกล้บรรจงจูบซับที่หน้าผากของภรรยาสาวอย่างขอบคุณกับของขวัญในวันนี้ที่มอบให้ “ขอบคุณนะวา พี่จะดูแลวากับลูกให้ดีที่สุด พี่สัญญา” วาสิตาน้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้ง เธอรู้สึกอบอุ่น รู้สึกโชคดีที่วันนี้ชีวิตมีคุณากรอยู่เคียงข้าง เธอจะไม่รู้สึกอ้างว้างหรือโดดเดี่ยวเหมือนครั้งหนึ่งที่เธอเคยเผชิญมา เป็นความสุขที่สมบูรณ์แบบที่ผู้หญิงคนหนึ่งมีโอกาสได้รับและสัมผัสกับมันและเธอก็เป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นที่มีคุณากรมาเป็นคู่ชีวิต ทุกวันที่ผ่านมาเขาเป็นพ่อและสามีที่ดีมาโดยตลอด และเชื่อว่าในอนาคตก็ยังจะเป็นแบบนั้นอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง คนทั้งคู่หันไปมองหน้าจอที่ยังคงมีสิ่งเล็ก ๆ แต่มหัศจรรย์ปรากฏให้เห็นอยู่บนหน้าจอมอนิเ

“ไม่ต้องมามองแบบนี้เลยนะ เพลียค่ะ ไม่ได้อยากจะทำอย่างอื่นซะหน่อย เมื่อคืนคุณกรกว่าจะปล่อยวานอนได้นะคะ วันนี้งดไม่ต้องมามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แบบนี้เลย แก่แล้วยังจะหื่นอีก” “ถ้าไม่เลิกพูดว่าพี่แก่ พี่จะจับกดลงตรงโซฟาเลยนะ คอยดูเถอะ” คนที่ชอบแกล้งภรรยารีบทำตามอย่างที่ปากว่า โดยการผลักร่างเล็กให้นอนราบลงไปกับโซฟาตัวยาว ร่างสูงในชุดสูทขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างของคุณแม่ตั้งครรภ์ แขนสองข้างที่ถูกจับตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ วาสิตาได้แต่จับจ้องมองใบหน้าด้วยสายตาที่อ้อนวอนขอร้อง “ที่ทำงานนะคะ จะมาทำรุ่มร่ามแบบนี้ไม่ได้ ปล่อยวาเลย” “ใครเขาห้ามทำล่ะ พี่เป็นเจ้าของโรงแรมนะ ทำอะไรก็ได้ไม่มีใครเขากล้าว่าหรอก” “ก็วากำลังว่าอยู่นี่ไงคะ ถ้าคุณกรไม่เลิกหื่นแบบนี้ วาจะย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่นแล้วนะคะ จะไม่อยู่ร่วมบ้านอีกแล้ว วาจะย้ายไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ที่กรุงเทพฯ คลอดลูกแล้วค่อยกลับมาเจอกัน” “วาเหรอจะแยกอยู่กับพี่ได้นานมากกว่าสัปดาห์ตลกแล้วล่ะ หึ ๆ” คุณากรรู้ดีว่าภรรยาเองก็ไม่ชอบจะอยู่ห่างไกลกับเขาเช่นกัน ไม่ได้เห็นหน้าไม่ได้นอนกอดวันถึงสองวันเวลาที่เขาต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ คุณเธอยังร้อง

เวลา 20:30 น. เพื่อนของอชิรวัฒน์นับยี่สิบคนเดินทางมาจะครบทุกคนแล้ว เหลือแต่พ่อกับแม่ของเขาซึ่งกำลังเดินทางมาจากสนามบิน คนทั้งคู่เดินทางมาจากจังหวัดเชียงใหม่ ปีละครั้งพวกเขาจะขึ้นมาเยี่ยมลูกชายที่กรุงเทพฯ สักที จนกระทั่งรถตู้คันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน อชิรวัฒน์รีบเดินเข้าไปต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดี “มาถึงดึกเชียวนะครับแม่ พ่อ” “ก็พ่อแกน่ะสิ แม่บอกว่าให้มาไฟลต์เช้าก็ไม่เชื่อ บอกว่ายังทำงานในสวนส้มไม่เสร็จ ไม่ต้องรีบอะไรนักหนาหรอก” “ก็คนต้องรีบเคลียร์ออเดอร์ให้หมดนี่นา ยังไงก็มาถึงแล้วจะบ่นทำไมกันนักหนาคุณจันทร์” คุณอิทธิพลพูดกับภรรยา ก่อนที่อชิรวัฒน์จะโผเข้ากอดบิดาด้วยความคิดถึง “ผมคิดถึงพ่อมากเหมือนกันครับ ไม่ได้เจอกันเป็นปีแล้ว พ่อผมยังคงหล่อวันหล่อคืนอยู่เลยนะ” “ไม่ต้องมาพูดเลย ฉันไม่ใช่สาว ๆ ที่จะหลงคารมของแกหรอกนะตาชิน” “อ้าว! ผมพูดความจริงนี่ครับพ่อ ไปครับ เราเข้าไปในงานกันเถอะครับ อาจจะดูน่าเบื่อหน่อยนะเพราะเป็นงานของหนุ่มสาว ผมไม่ได้เชิญผู้สูงวัยมา” “เดี๋ยวสิตาชิน วันนี้แม่พาคนมาแนะนำให้แกรู้จักด้วยนะ” คุณจันทร์กระจ่างบอกกับลูกชาย อชิรวั