Semua Bab รักข้ามมิติเหนือการเวลา: Bab 1 - Bab 10

ในปี2569 บ้านทาวน์เฮ้าส์ขนาดเล็กที่อยู่จังหวัดในภาคกลาง หญิงสาววัย20ที่เพิ่งกลับมาจากมหาวิทยาลัย ก็ต้องแปลกใจที่ชายหนุ่มตัวสูงผิวที่อดีตเคยขาวแต่ตอนนี้กลายเป็นสีแทนเพราะเล่นกีฬากลางแดดตลอด"อธิ..มีอะไรเหรอ?"หญิงสาวทักเพื่อนชายคนสนิทในวัยเด็กที่บ้านอยู่ใกล้กันในอดีตแต่ตอนนี้บ้านฝ่ายชายย้ายไปอยู่หมู่บ้านที่ใหญ่กว่า"เราจะมาให้รดาช่วยทำรายงานให้หน่อยนะ""ได้สิ..จะเอาเมื่อไร?"ด้วยพิมรดามีผลการเรียนที่ดีทำให้อธิค่อยมาให้เพื่อนสาวทำรายงานให้เสมอ พิมรดาก็ไม่เคยปฏิเสธเพราะแอบชอบชายหนุ่มมานาน ทั้งคู่เหมือนจะคบกันแบบไม่แสดงออก บ่อยครั้งที่อธิจะมาชวนเพื่อนสาวไปดูหนังหรือเที่ยวคาเฟ่สวยๆให้หญิงสาวอัปลงโซเชียล แต่พอใครถามกลับตอบว่าแค่เพื่อนกัน ทำให้หญิงสาวรู้สึกน้อยใจอยู่ลึกๆ"พรุ่งนี้นะ ทันมั้ย?"ชายหนุ่มบอกอย่างรู้สึกผิด"เร็วไปนะนาย..ทำไมไม่เอามาให้ก่อนหน้านั้นละ""พอดีเราติดซ้อมบอลนะ ขอร้องนะรดา ช่วยเราหน่อย เราส่งไฟล์ให้แล้ว"พูดพร้อมยกมือไหว้ขอร้อง"ได้ๆ..เสร็จแล้วเดี๋ยวส่งไฟล์งานให้"สุดท้ายหญิงสาวก็ตามใจเพื่อนชายคนสนิทพอรู้ว่าเพื่อนสาวยอมทำรายงานให้ก็รีบขอบคุณแล้วบอกลา พิมรดามองเพื่อนชายเดินไ

"เออ..รดา เดี๋ยวธิโทรหานะ "ชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ ทิ้งให้พิมรดายืนอึ้ง ที่ผ่านมาถึงชายหนุ่มจะไม่เคยบอกตรงๆว่าชอบเธอ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาทำตัวเหมือนเธอเป็นคนพิเศษ พอมีคนมาจีบเธอชายหนุ่มก็คอยมาขวางและแสดงตัวเหมือนเธอกับเขาคบกันจนคนที่มาจีบเฟดตัวออกห่าง แต่มาวันนี้อยู่ชายหนุ่มกลับมาบอกว่ามีแฟนซึ้งคนนั้นไม่ใช้เธอ พิมรดาเดินเศร้ากลับไปที่รถมอไซค์แล้วขับกลับบ้านด้วยใจที่เศร้าหมอง พอถึงบ้านก็เข้าบ้านเก็บตัวเงียบ หญิงสาวไม่ร้องไห้ฟูมฟายไม่มีแม้น้ำตา แต่เธอกลับไม่มีแรงที่จะทำอะไร เธอไม่แม้จะทักไปหาเพื่อนคนไหน เพราะไม่รู้จะพูดหรือบอกกับเพื่อนว่ายังไง เพราะเพื่อนๆเธอเคยเตือนเธอแล้ว แต่หญิงสาวกลับเลือกที่จะเชื่อใจอีกฝ่าย จนถึงตอนนี้หญิงสาวก็คิดอะไรไม่ออก มันเหมือนเธอช็อกจนสมองเบลอไปหมดหญิงสาวเก็บตัวเงียบถึง5วันเต็มๆไม่คิดติดต่อใคร จนวันที่6เพื่อนๆก็ยกขบวนมาเยี่ยม "อีหญิงยังมีชีวิตอยู่เหรอย่ะ"จิ้ดริ้ดส่งเสียงทักทายเมื่อพิมรดาเปิดประตู "เป็นไงบ้างรดา หายหรือยัง"ใบหม่อนเอามือจับหน้าผากเพื่อน เพราะพิมรดาโกหกเพื่อนว่าเธอไม่สบายเป็นไข้หวัดใหญ่ เลยต้องหยุดเรียน "พอรู้ข่าวนายอธิจะไปเรียนต่อถ

เช้ามาพิมรดาที่ตื่นนอนก็รู้สึกมึนๆเหมือนฝันไป "ฝันสะแปลกเชียว เป็นตุเป็นตะ ฮึ" ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน แต่พอหญิงสาวเห็นตัวเองในกระจกก็เบิกตากว้าง "ไม่ได้ฝันนี้"เธอมองตัวเองในกระจกพร้อมลูบหน้าตัวเองไปด้วย หน้าเธอไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แต่สีตานี้สิสิเปลี่ยนไปจริงๆ สีผิวก็ขาวซีด พอลองสะบัดมือก็มีเกล็ดน้ำแข็งเกาะบนฝ่ามือ แต่ก่อนที่จะนึกอะไรหญิงสาวก็ต้องรีบแต่งตัวเพื่อไปเรียน เพราะตอนนี้7โมงกว่าแล้ว เธอกำลังจะไปวิลัยสาย "ลั้ยย ๆๆๆ"สงสัยเพื่อนเธอจะทักมาตามแนๆรดา'กำลังไป'พร้อมส่งสติ้กเกอร์วิ่งจ้ะจ๋า'ให้ไว..'สติ๊กเกอร์ยืนรอจิ้ดริ้ด'ให้ด่วน'สติ๊กเกอร์ดูเวลาใบหม่อน'รออยู่'สติ๊กเกอร์มองแรงเธอแต่งตัวด้วยความเร็วชนิดมองตามไม่ทัน จนออกมาจากบ้านก็ขับมอไซค์ ครั้งนี้เธอบิดอย่างไว แต่น่าแปลกที่เธอใช้ความเร็วที่ถือว่ามาก แต่กลับมองทุกอย่างด้วยสายตาปกติ เหมือนรอบๆตัวเธอจะช้ากว่าเธอมาก แต่เธอไมมีเวลามาสนใจ แล้วเธอก็มาถึงวิลัย พอมองสมาร์ทวอทช์ มาถึงในเวลา10นาที บ้าไปแล้ว วิลัยกับบ้านเธอห่าง30กว่ากิโล ปกติใช้เวลาเกือบช.ม ไว้ค่อยคิด นาทีนี้เรื่องด่วนคือต้องไปให้ทันวิชาอ.วรรณกมลที่ข

พิมรดารับมือถือมาดู มันอยู่เเล่ว"คุณเอามือถือคุณออกมาสิ"ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเอาแต่พลิกไปพลิกมาหญิงสาวจึงนำมือถือเธอออกมา แล้วมือถือเครื่องใหม่เธอก็ขยับแล้วหลุดจากมือข้ามไปข้างเกาะไอโฟนแล้วเปลี่ยนรูปร่างเป็นเหมือนมือถือเครื่องเดิมของเธอ ก่อนที่มันจะทำลายเครื่องเก่าทิ้งต่อหน้าต่อตาเธอพิมรดามองด้วยความอึ้ง นี้มันทรานฟอร์เมอร์ชัดๆ "คุณขายของพวกนี้เหรอค่ะ?""คลายๆ""ชั้ยถ่ายรูปคุณได้มั้ย?""ได้สิ.."พอได้รับอณุญาตหญิงสาวก็วิ่งไปเกาะแขนชายหนุ่มก่อนจะถ่ายรูปคู่หลายๆมุม ก่อนจะเลือกรูปที่สวยสุดแล้วโพสลงไอจี "เครื่องนี้กล้องเทพมาก "พูดพร้อมกับแต่งฟิวเตอร์ภาพไปด้วย'ท่านเจ้าคุณพามาเที่ยวเมืองหลวงเจ้าคะ' พอเขียนแคปชั่นเสร็จก็โพสทันที ก่อนจะเข้าไปในttเพื่อถ่ายภาพถนนด้านล่างแล้วใส่เสียงเพลงซึ่งๆ เธอมัวแต่เล่นโซเชี่ยลไม่ได้สนใจชายที่อยู่ในห้องอีกคน เมื่อไคเปอร์เห็นหญิงสาวกำลังสนุกกับมือถือเครื่องใหม่เขาเลยหันไปสั่งงานให้แสดงหน้าจอตรงหน้า แล้วก็นั้งทำงานของตัวเองคือการประดิษฐ์หุ่นยนต์ช่วยยกเครื่องจรหนัก เพียงแค่คนเข้าไปยื่นแล้วก็สามารถบังคับให้มันขยับได้ หุ่นยนต์ตัวนี้ดีตรงที่แม้แต่ผู้หญิ

เมื่อเข้าบ้านแล้วพิมรดาก็มองแขกที่อยู่บ้านเธอมา2วันแล้ว"คุณไม่คิดจะกลับบ้านเหรอ?""ไม่ ผมพยายามทำความรู้จักคุณแล้วช่วยให้คุณควบคุมพลังของตัวเอง ""แต่ตอนนี้ชั้นก็ใช้พลังได้ดีขึ้นแล้ว""ถือว่าดี"พูดจบก็เดินไปที่บันไดเลื่อนพิมรดาได้แต่มองอย่างงุนงง แต่เสียงไลน์ก็ดังขึ้นเธอเลยเปิดอ่าน คนที่ส่งมาคือจิ้ดริ้ด'หายไปเหมือนตายจากนะยะอีหญิง''ชั้นไปกินข้าวมา มีไรให้บ่าวรับใช้เจ้าคะแม่นาย'พร้อมสติ้กเกอร์ก้มกราบ'ชั้นแค่อยากเห็นผู้ชายหล่อนยะ''อยากเห็นทำไม..อยากกินผู้ชายชั้นละสิ''เขาเรียกอาหารตายะ''พรุ่งนี้เจอกันที่วิลัย'พิมรดาเห็นไคเปอร์ลงมาจากชั้น2เลยเลิกคุยกับเพื่อน'เออๆ เจอกัน'พร้อมสติ้กเกอร์ส่งจูบพอวางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะเลยมานั้งเปิดทีวีดู หญิงสาวเลือกแอปดูหนังแล้วเลือกหนังแอกชั่นมาเรื่องหนึ่งแล้วนั้งดู เสียงที่ดังออกมาเหมือนเธออยู่ในโรงหนังเลย เธอเลยหยิบรีโมตมาเพื่อจะเบาเสียง"คุณไม่ต้องห่วง เสียงในบ้านนี้ถูกดูดซับไว้ในตาข่ายแมงมุมดูดเสียง ไม่ว่าบ้านนี้จะดังแค่ไหน ข้างนอกก็จะไม่ได้ยินเสียง"เธอเลยนึกถึงตอนที่ช่างเอาตัวเหมือนแมงมุมมาเกาะตรงกำแพงบ้าน นั้นตัวดูดซับเสียงเหรอ"ผมจะสอนให้คุ