บทที่8 ฝึกการใช้พลัง

ตอนนอนพิมรดาก็รู้สึกแปลกๆที่มีผู้ชายมานอนข้างๆ แต่สุดท้ายเธอก็ทนความง่วงไม่ไหวหลับไปในที่สุด ตอนเช้าหญิงสาวก็ตื่นนอน พอรู้ตัวก็หันไปมองที่นอนข้างๆ ตอนนี้เธอนอนโดยใช้ขาพาดบนตัวอีกฝ่ายก็งง ปกติเห็นในหนังพระนางต้องนอนกอดกันไม่ใช่เหรอ แต่นี้เธอนอนในสภาพที่ไม่มีความเป็นอิสตรีเอาสะเลย

"ตื่นแล้วก็เอาขาออกจากตัวผมได้แล้ว"อยู่ๆคนที่เธอคิดว่ายังไม่ตื่นก็พูดออกมา

"อ่ะ..ขอโทษ ชั้นเป็นคนนอนดิ้นนะ แฮะแฮะ"พูดแก้ตัวอย่างเขินอาย ปกติเธอเป็นคนนอนกินที่ถึงได้นอนที่นอน6ฟุตไงละ

พิมรดาเดินออกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟันแล้วทาครีมในนั้นเสร็จสรรพก่อนจะเดินออกเห็นชายหนุ่มยืนมองรูปเธอที่ติดไว้บนกำแพงห้อง

"คุณจะเข้าห้องน้ำมั้ย?"พอเธอพูดจบไคเปอร์ก็เดินออกไปห้องน้ำ

พิมรดาเลยเดินลงไปเสียบปลั๊กกาน้ำร้อนเพื่อนเตรียมชงโอวัลติน เธอกินกาแฟไม่ได้เพราะมันแรงเกินไปเลยเลือกเป็นโอวัลตินหรือไมโลแทน อยู่ที่ยี่ห้อไหนจะจัดลดราคา

พอเห็นชายหนุ่มเดินลงมาจากชั้น2ก็เอ่ยปากถาม

"คุณจะกินโอวัลตินมั้ยค่ะ ในบ้านชั้นไม่มีกาแฟนะเพราะชั้นไม่กินกาแฟ"

"ไม่เป็นไร"ก่อนที่ชายหนุ่มจะโบกมือแล้วเห็นชุดชาจีนปรากฏให้เห็น

"คุณชอบดื่มชาเหรอ?"

"ใช้ ชาจีนชาเขียวผมชอบหมด ผมไม่ดื่มกาแฟเหมือนคุณ"

"อย่างน้อยเราก็มีสิ่งที่เหมือนกันแหละ"เธอพูดออกมาเบา

"เดี๋ยววันนี้คนของผมจะมาปรับปรุงบ้านคุณใหม่ "

"เสียงจะดังมั้ยอ่ะ ชั้นเกรงใจเพื่อนบ้าน วันหยุดคนส่วนใหญ่ก็อยากจะพักผ่อน "

"ไม่..พวกเขามากันแล้ว"พูดจบก็เดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน ก่อนที่จะมีชายร่างรูปร่างสันทัด3คนเดินเข้ามา

"จัดใหม่ให้หมด"เขาสั่งงานเรียบๆพร้อมกดที่ข้อมือแล้วที่ภาพปรากฏขึ้นกลางอากาศเป็นรูปร่างเหมือนบ้านของเธอก่อนที่ทั้ง3คนจะพยักหน้าแล้วแยกย้ายกันเดินไปกันคนละมุม ทั้งเดินเข้าไปในห้องครัวทั้งขึ้นไปบนชั้น2แล้วไหนจะเดินไปหน้าบ้านตรงประตู

"อ่ะ..ชั้นต้องไปทำงาน เดี๋ยวสาย"พูดแล้วก็เตรียมตัวจะไปแต่งตัว

"ผมส่งไลน์ลาให้คุณแล้ว"

"วันลาชั้นหมดแล้ว เดี๋ยวชั้นก็โดนเชิญให้ออกหลอก"

"ก็ไม่ต้องทำ"

"เฮ้อออ"เธอละหมดคำจะพูดจริงๆ พอหันไปมองการทำงานของช่างที่มาปรับบ้านให้เธอสงสัย

หญิงสาวได้แต่ยืนมองอย่างงงๆว่าพวกเขาทำอะไร ไม่เห็นมีเสียงอะไรเลย จนทนไม่ไหวต้องเดินเข้าไปถามคนสั่งงาน

"พวกเขามาปรับปรุงบ้านชั้นจริงเหรอค่ะ ทำไมเงียบจัง!"

"เดี๋ยวคุณก็รู้เอง มานี้ดีกว่า ทีวีคุณเครืองใหม่เอาเท่าเดิมมั้ย?"

"คุณจะเปลี่ยนเหรอ?"

"ใช้ ผมว่ามันเล็กไป"

"ใจชั้นก็อย่างได้จอใหญ่ๆค่ะ แต่มีปัญญาซื้อได้จอเท่านี้แหละ ขนาดบ้านชั้น65นิ้วน่าจะกำลังดีเวลาดูหนังแต่สู้ราคาไม่ไหวนะแฮะแฮะ"

แล้วคนงานที่เดินไปหน้าบ้านก็เดินมาที่กำแพงบ้าน แล้วใช้เครื่องมือเหมือนแมงมุมเกาะตรงฝาผนังก่อนที่ขาทั้ง8ของเจ้าแมงมุมเจาะลงไปในผนังแล้วก็มีแสงวิ่งไปทั่วผนังกำแพงจนมันดับลงพร้อมเจ้าเครื่องมือที่เหมือนแมงมุมจะเกาะติดกับผนังจะเป็นส่วนหนึ่งของผนัง แล้วเขาก็หันมาทำกับกำแพงอีกฝั่ง ส่วนโซฟาไม้ที่แม่เธอได้ซื้อไว้ตอนแรกเขาเก็บมันไปพิมรดาเห็นก็รีบให้เขาเอาคืนมา นี้เป็นของที่แม่เธอซื้อไว้ ถึงตอนแรงที่เห็นนางจะบ่นว่ามันเฉยไม่ชอบ แต่พอมารดาเสียไปเธอกลับรักเจ้าโซฟาไม้ตัวนี้มาก เพราะมันคือสมบัติที่มารดาทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า

"เขาไม่ได้เอาไปไหน แต่เอาไปใส่อะไหล่เท่านั้น เพื่อให้ใช้งานได้ดีขึ้น"

"อ้าว..เหรอ ชั้นก็คิดว่าจะเปลี่ยนอันใหม่ ของบางอย่างเป็นของที่พ่อแม่ชั้นซื้อไว้นะ ชั้นอยากเก็บไว้เพื่อระลึกถึงพวกท่าน"

ชายหนุ่มเข้าใจเลยให้พนักงานเปลี่ยนรูปร่างของในบ้านให้เป็นทรงเดิมแค่ทันสมัยขึ้นและเพิ่มของหลายอย่างเข้ามา แม้แต่ก๊อกน้ำยังเปลี่ยน

"ก๊อกน้ำคุณจะเปลี่ยนทำไม!?"

"ก๊อกตัวนี้เป็นแบบฆ่าเชื้อไปในตัว น้ำที่ไหลออกมาจะบริสุทธิ์กว่าผมสั่งให้เปลี่ยนทั้งบ้าน

"พนักงานคุณเป็นพวกพ่อมดหรือไง เสกเอาเสกเอา "เธอพูดอย่างขำๆ แต่กลับได้คำตอบที่เล่นเอาอึ้ง

"คุณฉลาดมากที่มองออก "

"ชั้นแค่พูดเล่นๆเอง "

ผ่านไปชั่วโมงหนึ่งพนักงานทั้ง3ก็เดินมาแจ้งว่าเสร็จงานแล้ว ให้เจ้านายไปตรวจสอบงานได้

ไคเปอร์จึงชวนเธอไปตรวจดูงาน แต่พอก้าวขึ้นบันไดเธอก็เห็นว่าบันไดมันเลื่อนขึ้นเอง

"ว้าววว"ในบ้านเธอมีบันไดเลื่อน บอกไปใครจะเชื่อ

พอขึ้นมาถึงชั้น2ก็ปกตินิ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยน แต่เดี๋ยวนะ ประตูห้องเธอไปไหนอ่ะ!

"ประตูไปไหนละ!"

"คุณเอามือวางไว้ตรงกลางสิ"พิมรดาเลยวางมือบนอากาศ แล้วอยู่ๆประตูห้องก็ปรากฏให้เห็นพร้อมเสียงยืนยัน

'ระบบยืนยัยตัวตนสำเร็จ'

"ต่อไปนี้พอคุณผ่านประตูมันจะล็อกเองอัตโนมัติ"

"แล้วเวลาจะออกละ!"

"เซนต์เซอร์จะอ่านค่าอัตโนมัติ คุณไม่ต้องห่วง"

เมื่อตรวจบ้านเสร็จเรียบร้อย พนักงานก็กลับไป

"วันนี้คุณต้องฝึกการใช้พลัง"

"ฝึก...ฝึกยังไง?"

"คุณเรียกพลังเหมันต์ได้มั้ย?"

"อะไรคือเหมันต์..!"พิมรดางง อยู่ๆก็จะมาให้เธอใช้พลัง

"คุณทำอะไรได้บ้าง "ไคเปอร์เลยถามออกมา

"ชั้นก็มีเกล็ดน้ำแข็งเกาะมือ เป่าลมหนาวได้ แล้ว..เออ แค่นี้แหละ" เธอเพิ่งได้พลังมา2,3วันเองจะทำอะไรได้ละ

"อย่างนั้นคุณฝึกสร้างก้อนหิมะ คุณต้องฝึกจนก้อนหิมะให้เปลี่ยนรูปร่างได้"

พูดเหมือนง่าย แต่เธอจะทำยังไงละ

"เริ่มแรกให้คุณตั้งสมาธิแล้วสร้างหิมะขึ้นมาก่อน"

พิมรดาลองทำตามที่ชายหนุ่มบอก เธอยกมือขวาขึ้นแล้วเพ่งมองที่ฝามือก่อนจะมีเกล็ดน้ำแข็งเกาะที่ฝ่ามือ

"อย่างนั้นแหละ ตั้งสมาธิไว้ ให้เกล็ดหิมะเกิดมากกว่านี้ "เขาเห็นว่ามีหิมะเกาะมากขึ้นก็พอใจ

"เพ่งสมาธิให้กลุ่มหิมะสร้างเป็นรูปทรงกลม คุณต้องค่อยๆสร้างจากก้อนเล็กก่อน แล้วฝึกบังคับให้มันลอยไปมาตามที่คุณสั่ง"

หญิงสาวก็ลองทำตาม พอสร้างก้อนหิมะได้เท่าลูกปิงปองเธอก็บังคับให้มันลอยออกมาจากฝ่ามือ แต่พอมันออกจากฝ่ามือก้อนหิมะก็ตกลงพื้น เธอเลยตั้งสมาธิมากขึ้น จนครั้งที่5ก้อนหิมะก็ไปไกลถึง1เมตรถึงตกลงพื้น

"ถือว่าไม่เลว แต่เวลาฝึกผมแนนำให้คุณฝึกในห้องน้ำจะดีกว่านะ"

"ทำไมอ่ะ?"

แทนคำตอบแต่ชายหนุ่มกลับก้มลงพื้นที่ตอนนี้เปียกน้ำจากก้อนหิมะ

"ว้าย"พอเห็นพื้นกระเบื้องเปียกเธอเลยรีบวิ่งไปหลังบ้านเพื่อไปเอาไม้ถูพื้นมาถเช็ดน้ำให้พื้นแห้ง

"คุณฝึกเปลี่ยนรูปร่างหิมะก็ได้ "

พิมรดาเลยลองทำให้ก้อนหิมะเปลี่ยนรูปร่าง เธอเริ่มสนุกกับการเล่นก้อนหิมะ ถึงจะยังสร้างรูปร่างไม่สวยแต่ก็ถือว่าก้าวหน้าแหละ

"ชั้นหิวแล้ว"

"ออกไปหาอะไรกินกัน ถ้ารอคุณทำอาหารสงสัยจะนาน"

"ไม่ถึงขนาดนั้นย่ะ แต่ในเมื่อคุณจะเลี้ยงชั้นก็ไม่อยากขัดใจ555"หัวเราะแล้วก็วิ่งขึ้นไปอาบน้ำ

พอก้าวไปในห้องน้ำเธอก็เหมือนก้าวมาอีกโลกหนึ่ง ทั้งอ่างล้างหน้าทั้งโถชักโคกไหนจะฝักบัวอาบน้ำอีก มันเหมือนไม่ใช้บ้านเธอ ลองเดินเข้าไปตรงอ่างล้างหน้า ไฟตรงกระจกก็ติดขึ้นพร้อมมีหน้าจอตัวเสียงบอกถึงฟังก์ชั่นต่างๆมากมาย ทั้งตรวจระบบของร่างกายและยังมีช่องว่างหลังกระจกไว้วางพวกครีมบำรุงและแปรงสีฟันยาสีฟัน

เดินไปที่ฝักบัวอาบน้ำที่ทันสมัยมากรูปทรงฝักที่ใหญ่และก็มีเสียงถามขึ้น

'ต้องการน้ำแบบไหนค่ะเบาหรือแรงเชิญสั่งการได้'

"ขอแบบน้ำอุ่นความแรงกลางๆพอ"

'รับทราบค่ะ'ก่อนที่น้ำอุ่นไหลออกมากำลังพอดีน้ำที่โดนผิวยังนุ่นอีกด้วย นี้เธอคิดไปเองหรือปกติน้ำก็ไหลแบบนี้อยู่แล้ว พิมรดาเพลิดเพลินกับการอาบน้ำจนพอใจก็ออกมาเช็ดตัวก่อนจะทาครีมทั้งผิวหน้าและผิวตัว พอเสร็จแล้วก็ใส่เสื้อผ้าถอดหมวกคุมอาบน้ำเป็นอันเสร็จ

ลงมาชั้นล่างด้วยบันไดเลื่อนก็เห็นไคเปอร์เปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"ชั้นเสร็จแล้วค่ะ ไปกินอะไรกันดี คุณกินส้มตำเป็นมั้ย?"พอเห็นชายหนุ่งทำท่าสงสัย

"คุณไม่รู้จักส้มตำเหรอค่ะ!"

"มันคืออะไร?"

"คุณมาอยู่เมืองไทย แต่ไม่รู้จักส้มตำ แปลว่ายังไม่ถึงเมืองไทย ม่ะ เดี๋ยวชั้นพากิน รับรองคุณจะติดใจ"แล้วหญิงสาวก็พาชายหนุ่มไปร้านส้มตำขึ้นชื่อประจำจังหวัด แล้วสั่งเมนูเด็ดมาหลายรายการ แต่สั่งกับเด็กจดเมนูให้เอาเผ็ดแบบกลางๆเพราะกลัวไคเปอร์จะกินไม่ได้

พออาหารมาถึงเธอก็ถ่ายรูปอัปลงโซเชียลก่อนจะบริการนำเสนอทุกจานให้เขาได้ชิม

"คุณชอบจานไหน"กินได้สักพักก็ถามคนเพิ่งหัดกินส้มตำครั้งแรก

"ก็ดี กินแล้วเหมือนพลังผมไหลเวียนดีขึ้น "

"แบบนี้เดี๋ยวชั้นพามากินอีกนะคะ" พอรู้ชายหนุ่มถูกใจของกินที่เธอนำเสนอเธอก็ดีใจ

เก็บตังแล้วก็ขึ้นรถที่ใครๆก็มอง

"คุณมีรถที่ธรรมดากว่านี้มั้ย?"

"ทำไม?"

"ชั้นอายเวลามีคนมองนะ ขอแบบไม่สะดุดตาเป็นพอ"

"ได้ เดี๋ยวผมเปลี่ยนให้ แล้วคุณจะกินของหวานอะไร"เขาจำได้ว่าหญิงสาวต้องกินของหวานหลังกินข้าว

"มีร้านไอสครีมในตลาด แต่ว่ามันหาที่จอดยากอ่ะ"

"ไม่เป็นปัญหา คุณบอกร้านมาได้เลย"

"อ่อ..ชั้นลืมไปว่ารถคุณมันขับด้วยตัวเองไม่ต้องมีคนขับ งั้นตรงไปแล้วเลี้ยวเข้าตลาดเลยค่ะ"

เมื่อมาถึงร้านไอสครีมแบรนด์ดังจากต่างประเทศเธอก็พาเขาไปซื้อ แต่ระหว่างยืนรอเข้าแถวคนก็มองพวกเขาทั้ง2 พอถึงคิวเธอก็สั่งแล้วให้ชายหนุ่มจ่ายตัง

แต่ก็ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปถ้วยไอสครีมพร้อมติดชายหนุ่มก่อนจะแคปชั่น

'ไอสครีมกับคนข้างกาย อะไรหวานกว่ากัน' พร้อมอิโมจิหัวใจ

โพสเสร็จก็ชวนกันออกจากร้านเพื่อขึ้นรถกลับบ้าน

"ติ๊ง"

"ติ๊ง"

"ติ๊ง"

เสียงเตือนจากเฟส พิมรดาไม่ต้องเปิดก็รู้ได้ทันที่ว่าต้องเป็นแก๊งเพื่อนเธอแนๆ

พอรถมาจอดตรงหน้าบ้าน ไคเปอร์ก็กดอะไรสังอย่างก่อนที่ประตูรั้วบ้านจะเปิดแล้วเขาก็เอารถเข้าจอด

"คุณเอาเข้ามาจอดได้ไงหน้าบ้านชั้นแคบมากนะไหนจะรถเครื่องชั้นอีก"

"ผมทำให้ใหม่แล้ว ลงรถก่อน"

พอลงจะรถ เธอถึงเห็นว่ารถจอดอยู่ในช่อง พอคนลงจากรถมันก็เลื่อนไปข้างๆแล้วจอดอย่างเรียบร้อยพอมองดีๆก็จะเห็นว่ามันมี2ชั้น ชั้นบนคือรถไฟฟ้าและรถเครืองของเธอจอดไว้อย่างเรียบร้อย

"โห..ลูกน้องคุณทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ ชั้นเห็นเขามายืนตรงประตูคิดว่าเขาทำแค่ประตูสะอีก"

"ประตูก็ทำด้วย ต่อไปนี้คุณไม่ต้องพกกุญแจแล้ว แค่สแกนก็ผ่านเข้าบ้านได้ ไม่ต้องกลัวตอนไฟดับ มันใช้พลังงานโซลาร์เซล