Mag-log inเมื่อเลิกเรียน เนปจูนก็ทักมาว่าจะรอหน้าตึก เมื่อเจอกันเพื่อนใหม่ก็ยื่นกล่องเค้กให้ พอเห็นพวกพิมรดาหญิงสาวก็โบกมือเรียกแต่ไกล "เราตั้งใจทำมากเลยนะ "วันนี้เพื่อนในห้องเรียนต่างก็แปลกใจว่าเนปจูนดูตั้งใจแต่งหน้าเค้กมาก ปกติหญิงสาวจะแต่งแบบไม่คิดอะไรมากขอแค่เร็วเป็นพอ แต่วันนี้แม้แต่อาจารณ์ผู้สอนยังสังเกดเห็นถึงความใส่ใจของลูกศิษย์ผู้นี้"ไปกินที่ศูนย์อาหารกันดีกว่า ได้กินข้าวกันด้วย"ใบหม่อนเอ่ยชวนทุกคน พอไปถึงศูนย์อาหารก็เลือกที่นั้ง จ้ะจ๋าแกะกล่องเค้กออกมาเพื่อดูว่าเป็นเค้กอะไร"ว้าว..เค้กส้มน่าอร่อย"พร้อมถ่ายรูปแล้วให้เนปจูนถือเค้กเพือถ่ายรูปอัปลงเฟสบุ๊ค'ขอบคุณมิตรภาพ'พร้อมจะแท็กเฟสของเนปจูน"เนปจูนเฟสชื่อไวอ่ะ ได้แท็กหา""Nepjune and the Moon ja เดี๋ยวเราพิมให้"พร้อมเอามือถือของจ้ะจ๋ามาพิมหาเฟสของตนเอง"เอาigกับxด้วยนะ อ้อttด้วย"เนปจูนเลยเข้าทุกแพลตฟอร์มแล้วจัดการกดฟอลโล่กัน "เดี๋ยวชั้นกดฟอลด้วย มาๆชื่อไร"จิ้ดริ้ดหยิบมืถือออกมาแล้วมากดฟอลกันให้ครบทุกคน เสร็จแล้วถ่ายรูปพร้อมอัปลงโซเชียลแท็กหากัน 'เพื่อนสาวสมาชิกใหม่ 'จิ้ดริ้ดโพสพร้อมแท็กหาเนปจูน ทำให้เธอดีใจอย่างมาก ปกติเธอจะไม่ค่อ
เมื่อเข้าบ้านแล้วพิมรดาก็มองแขกที่อยู่บ้านเธอมา2วันแล้ว"คุณไม่คิดจะกลับบ้านเหรอ?""ไม่ ผมพยายามทำความรู้จักคุณแล้วช่วยให้คุณควบคุมพลังของตัวเอง ""แต่ตอนนี้ชั้นก็ใช้พลังได้ดีขึ้นแล้ว""ถือว่าดี"พูดจบก็เดินไปที่บันไดเลื่อนพิมรดาได้แต่มองอย่างงุนงง แต่เสียงไลน์ก็ดังขึ้นเธอเลยเปิดอ่าน คนที่ส่งมาคือจิ้ดริ้ด'หายไปเหมือนตายจากนะยะอีหญิง''ชั้นไปกินข้าวมา มีไรให้บ่าวรับใช้เจ้าคะแม่นาย'พร้อมสติ้กเกอร์ก้มกราบ'ชั้นแค่อยากเห็นผู้ชายหล่อนยะ''อยากเห็นทำไม..อยากกินผู้ชายชั้นละสิ''เขาเรียกอาหารตายะ''พรุ่งนี้เจอกันที่วิลัย'พิมรดาเห็นไคเปอร์ลงมาจากชั้น2เลยเลิกคุยกับเพื่อน'เออๆ เจอกัน'พร้อมสติ้กเกอร์ส่งจูบพอวางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะเลยมานั้งเปิดทีวีดู หญิงสาวเลือกแอปดูหนังแล้วเลือกหนังแอกชั่นมาเรื่องหนึ่งแล้วนั้งดู เสียงที่ดังออกมาเหมือนเธออยู่ในโรงหนังเลย เธอเลยหยิบรีโมตมาเพื่อจะเบาเสียง"คุณไม่ต้องห่วง เสียงในบ้านนี้ถูกดูดซับไว้ในตาข่ายแมงมุมดูดเสียง ไม่ว่าบ้านนี้จะดังแค่ไหน ข้างนอกก็จะไม่ได้ยินเสียง"เธอเลยนึกถึงตอนที่ช่างเอาตัวเหมือนแมงมุมมาเกาะตรงกำแพงบ้าน นั้นตัวดูดซับเสียงเหรอ"ผมจะสอนให้คุ
ตอนนอนพิมรดาก็รู้สึกแปลกๆที่มีผู้ชายมานอนข้างๆ แต่สุดท้ายเธอก็ทนความง่วงไม่ไหวหลับไปในที่สุด ตอนเช้าหญิงสาวก็ตื่นนอน พอรู้ตัวก็หันไปมองที่นอนข้างๆ ตอนนี้เธอนอนโดยใช้ขาพาดบนตัวอีกฝ่ายก็งง ปกติเห็นในหนังพระนางต้องนอนกอดกันไม่ใช่เหรอ แต่นี้เธอนอนในสภาพที่ไม่มีความเป็นอิสตรีเอาสะเลย "ตื่นแล้วก็เอาขาออกจากตัวผมได้แล้ว"อยู่ๆคนที่เธอคิดว่ายังไม่ตื่นก็พูดออกมา "อ่ะ..ขอโทษ ชั้นเป็นคนนอนดิ้นนะ แฮะแฮะ"พูดแก้ตัวอย่างเขินอาย ปกติเธอเป็นคนนอนกินที่ถึงได้นอนที่นอน6ฟุตไงละพิมรดาเดินออกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟันแล้วทาครีมในนั้นเสร็จสรรพก่อนจะเดินออกเห็นชายหนุ่มยืนมองรูปเธอที่ติดไว้บนกำแพงห้อง "คุณจะเข้าห้องน้ำมั้ย?"พอเธอพูดจบไคเปอร์ก็เดินออกไปห้องน้ำพิมรดาเลยเดินลงไปเสียบปลั๊กกาน้ำร้อนเพื่อนเตรียมชงโอวัลติน เธอกินกาแฟไม่ได้เพราะมันแรงเกินไปเลยเลือกเป็นโอวัลตินหรือไมโลแทน อยู่ที่ยี่ห้อไหนจะจัดลดราคา พอเห็นชายหนุ่มเดินลงมาจากชั้น2ก็เอ่ยปากถาม"คุณจะกินโอวัลตินมั้ยค่ะ ในบ้านชั้นไม่มีกาแฟนะเพราะชั้นไม่กินกาแฟ""ไม่เป็นไร"ก่อนที่ชายหนุ่มจะโบกมือแล้วเห็นชุดชาจีนปรากฏให้เห็น"คุณชอบดื่มชาเหรอ?"
พิมรดารับมือถือมาดู มันอยู่เเล่ว"คุณเอามือถือคุณออกมาสิ"ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเอาแต่พลิกไปพลิกมาหญิงสาวจึงนำมือถือเธอออกมา แล้วมือถือเครื่องใหม่เธอก็ขยับแล้วหลุดจากมือข้ามไปข้างเกาะไอโฟนแล้วเปลี่ยนรูปร่างเป็นเหมือนมือถือเครื่องเดิมของเธอ ก่อนที่มันจะทำลายเครื่องเก่าทิ้งต่อหน้าต่อตาเธอพิมรดามองด้วยความอึ้ง นี้มันทรานฟอร์เมอร์ชัดๆ "คุณขายของพวกนี้เหรอค่ะ?""คลายๆ""ชั้ยถ่ายรูปคุณได้มั้ย?""ได้สิ.."พอได้รับอณุญาตหญิงสาวก็วิ่งไปเกาะแขนชายหนุ่มก่อนจะถ่ายรูปคู่หลายๆมุม ก่อนจะเลือกรูปที่สวยสุดแล้วโพสลงไอจี "เครื่องนี้กล้องเทพมาก "พูดพร้อมกับแต่งฟิวเตอร์ภาพไปด้วย'ท่านเจ้าคุณพามาเที่ยวเมืองหลวงเจ้าคะ' พอเขียนแคปชั่นเสร็จก็โพสทันที ก่อนจะเข้าไปในttเพื่อถ่ายภาพถนนด้านล่างแล้วใส่เสียงเพลงซึ่งๆ เธอมัวแต่เล่นโซเชี่ยลไม่ได้สนใจชายที่อยู่ในห้องอีกคน เมื่อไคเปอร์เห็นหญิงสาวกำลังสนุกกับมือถือเครื่องใหม่เขาเลยหันไปสั่งงานให้แสดงหน้าจอตรงหน้า แล้วก็นั้งทำงานของตัวเองคือการประดิษฐ์หุ่นยนต์ช่วยยกเครื่องจรหนัก เพียงแค่คนเข้าไปยื่นแล้วก็สามารถบังคับให้มันขยับได้ หุ่นยนต์ตัวนี้ดีตรงที่แม้แต่ผู้หญิ
ไคเปอร์ลงนั้งข้างเตียงแล้วใช้มือวางลงตรงหน้าผากหญิงสาวเพื่อตรวจพลังจิตของหญิงสาว ทันใดนั้นร่างกายของพิมรดาก็มีเกร็ดหิมะเกาะทั่วตัว ไคเปอร์มเห็นดั่งนั้นก็ยิ้มออกมา ร่างกายนี้เหมาะที่จะกักเก็บพลังของเขาได้ นางมีพลังน้ำแข็งส่วนเขาที่เป็นพลังอัคคีเพราะฉะนั้นถ้าคู่ครองเขาไม่สามารถคุมธาตุอัคคีได้ อาจทำให้เขาไม่สามารถใช้พลังได้เต็มที่ โชคชะตาช่างนำพาหญิงผู้นี้มาให้เขาสะจริง แต่หญิงผู้นี้จะยอมแบกพลังของเขาหรือไม่และพอถึงเวลาจะยอมคืนพลังให้้เขามั้ย คงต้องมีการเจรจากันอย่างจริงจัง มนุษย์โลกเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อถือไม่ได้ ทันไดนั้นพิมรดาที่หลับอยู่ก็เหมือนมีความแปลกจึงลืมตาขึ้น"ว้ายยย"เธอร้องออกมาด้วยความตกใจแล้วลุกขึ้นเตรียมหนี แต่พอมองดีๆ นี้มันนายไคเปอร์ไม่ใช้เหรอ!"คุณมาทำอะไรในบ้านชั้น?""ผมติดต่อคุณไม่ได้เลยมาดูว่าทำไมแค่นั้น""แล้วคุณเข้ามาในบ้านชั้นได้ไง ชั้นล็อกบ้านไว้""แค่นั้นกันอะไรผมได้ นี้มันจะบ่ายแล้วนะ ทำไมยังนอนอยู่อีก""ชั้นทำงานเลิกเช้านะ แถมเมื่อวานก่อนก็พักผ่อนไม่เพียงพออีก แล้วมาหาชั้นมีอะไร?""ผมอยากตกลงกับคุณ""ตกลง..กับชั้น เรื่องอะไร!?""ผมอยากได้คุณมาเป็นคู่ครอง"
เช้ามาพิมรดาที่ตื่นนอนก็รู้สึกมึนๆเหมือนฝันไป "ฝันสะแปลกเชียว เป็นตุเป็นตะ ฮึ" ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน แต่พอหญิงสาวเห็นตัวเองในกระจกก็เบิกตากว้าง "ไม่ได้ฝันนี้"เธอมองตัวเองในกระจกพร้อมลูบหน้าตัวเองไปด้วย หน้าเธอไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แต่สีตานี้สิสิเปลี่ยนไปจริงๆ สีผิวก็ขาวซีด พอลองสะบัดมือก็มีเกล็ดน้ำแข็งเกาะบนฝ่ามือ แต่ก่อนที่จะนึกอะไรหญิงสาวก็ต้องรีบแต่งตัวเพื่อไปเรียน เพราะตอนนี้7โมงกว่าแล้ว เธอกำลังจะไปวิลัยสาย "ลั้ยย ๆๆๆ"สงสัยเพื่อนเธอจะทักมาตามแนๆรดา'กำลังไป'พร้อมส่งสติ้กเกอร์วิ่งจ้ะจ๋า'ให้ไว..'สติ๊กเกอร์ยืนรอจิ้ดริ้ด'ให้ด่วน'สติ๊กเกอร์ดูเวลาใบหม่อน'รออยู่'สติ๊กเกอร์มองแรงเธอแต่งตัวด้วยความเร็วชนิดมองตามไม่ทัน จนออกมาจากบ้านก็ขับมอไซค์ ครั้งนี้เธอบิดอย่างไว แต่น่าแปลกที่เธอใช้ความเร็วที่ถือว่ามาก แต่กลับมองทุกอย่างด้วยสายตาปกติ เหมือนรอบๆตัวเธอจะช้ากว่าเธอมาก แต่เธอไมมีเวลามาสนใจ แล้วเธอก็มาถึงวิลัย พอมองสมาร์ทวอทช์ มาถึงในเวลา10นาที บ้าไปแล้ว วิลัยกับบ้านเธอห่าง30กว่ากิโล ปกติใช้เวลาเกือบช.ม ไว้ค่อยคิด นาทีนี้เรื่องด่วนคือต้องไปให้ทันวิชาอ.วรรณกมลที่ข







