All Chapters of รักเกินห้ามใจ นายเพลย์บอย | ปริ้นxหลิน: Chapter 11 - Chapter 20

00:19ปริญขับรถกลับคอนโดด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ในเมื่อวันนี้ไม่ได้ปลดปล่อยก็จะกลับไปนอนละ แม่งอารมณ์เสีย"วันนี้แม่งเฮงซวย!" เขาสบถกับตัวเองตัวรรินดาเองที่รู้สึกมึนๆ ก็เดินลัดขึ้นไปทางลาดชันเพื่อจะข้ามไปฝั่งทางเข้าคอนโด แต่เธอไม่ทันได้มองรถ ที่ขับขึ้นมาด้วยความเร็ว จนทำให้รถคันนั้นเกือบชนเธอเอี๊ยดดดดดดดดอ๊ายยยย กรี๊ดดดดดดดปริญที่ขับรถเลี้ยวเข้าไปด้วยความเร็ว ก็เกือบชนใครบางคนเข้า จนต้องรีบเบรกกระทันหันทั้งใจหายใจคว่ำ ใครจะไปรู้ว่าดึกดื้นป่านนี้แล้ว ยังมีคนมาเดินเพ่นพ่านอยู่อีกรรินดาก็ล้มลงทันทีด้วยความตกใจ โชคดีที่รถคันนั้นเบรกทันและไม่ชนเธอ เธอรีบจับร่างกายตัวเองพอให้รู้ตัวว่าเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆด้านเจ้าของรถคันนั้นก็รีบลงมาดูเธอทันที"คุณเป็นอะไรไหม" ปริญถามด้วยความร้อนใจ"ไม่เป็น..." รรินดาถึงกับชงักและทั้งคู่ก็ต่างตกใจทันทีเมื่อเห็นหน้ากัน..."น้อง..." ผู้หญิงคนนั้น คนที่เจอที่คลับ"คะ...ขอโทษค่ะ" รรินดารีบขอโทษอย่างไว ยิ่งรู้ว่าเป็นผู้ชายคนนั้นยิ่งทำตัวไม่ถูกในความบังเอิญ"เป็นยังไงบ้าง ไปโรงพยาบาลบาลไหม" มีเห็นคนตรงหน้าหน้าซีด ก็ถามด้วยความเป็นห่วง"มะ...ไม่ค่ะ" เธอก็มอ

เธอเหนื่อยหอบ เมื่อถึงสวรรค์ครั้งแรกในชีวิต ด้วยลิ้นของเขา เขาเลียให้เธอจนแตกกระจายไปแล้วหนึ่งน้ำ ซึ่งความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสนี้ ก็รู้สึกดีและมีความสุขอยู่ไม่น้อยส่วนเขาเอง เธอก็เป็นคู่นอนคนแรกที่ไม่ใช่แฟน แต่เขาเลียให้จนน้ำเธอแตกกระจาย ขนาดแฟนเก่าเขาทั้งหลาย เขายังไม่เคยทำให้ขนาดนี้ แต่กับเด็กคนนี้นี่เขาเต็มที่จนนึกไม่ถึงเหมือนกันเขาลุกขึ้นและรูดแกนกายใหญ่ของตัวเองหลายๆ ครั้งพร้อมกับมองไปที่เธอ เธอเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อเห็นมันชัดๆ มันใหญ่มาก ทั้งมีเส้นเลือดรอบๆ จนดูน่ากลัว ทั้งเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเข้ามาในตัวเธอได้จริงๆ"เป็นอะไรครับ""เอ่อ มะ...มันใหญ่ไปค่ะ""ใหญ่สิดี มันจะได้มันส์" เขาพูดหน้าตาเฉย"อือ หนูว่าไม่น่าจะเข้าได้" เธอพูดเพราะกลัว"ได้สิ ใหญ่แค่ไหนก็เข้าได้เชื่อเฮีย"และเธอก็หันหน้าไปอีกทาง ก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมา และค่อยๆ สอดแทรกแก่นกายใหญ่นั้นลงในร่องรักของเธอซึ่งเขาก็คิดอยู่นานว่าจะใส่เกาะป้องกันไหม เมื่อเขาส่วมทับลงไปแล้ว เขากลับแหกกฏตัวเองดึงถุงยางนั้นออก เมื่อเห็นกุหลาบสีสวยของเธอเขาก็ชั่งใจ จนอยากจะสอดใส่โดยไม่มีอะไรมาขว้างกั้น จะรู้สึกดีขนาดไหน จากน

ปริญ Talkเนื่องจากเมื่อคืนใช้พลังงานไปมากมายมหาศาล ตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้วที่เขาเพิ่งจะตื่น สิ่งแรกที่ทำคือควานมือไปหาตัวคนข้างๆ แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า พื้นที่ว่างข้างกายของเขาเย็นเฉียบ บ่งบอกให้รู้ว่าคนข้างกายไม่ได้นอนตรงนี้นานแล้วแล้วเขาก็รีบลุกขึ้น เดินไปหาเธอจนทั่วห้อง แต่ก็ไม่พบ แสดงว่าเธอออกจากที่นี่ไปแล้ว แต่เธอออกไปได้ยังไงในเมื่อเขายังหลับอยู่..."หายไปไหนของเธอ!" เป็นความคิดที่ยังวนอยู่ในหัวเขาและเขาก็เหลือบไปเห็น แก้วน้ำตรงโต๊ะข้างเตียง แต่แผงยาคุมฉุกเฉินไม่อยู่แล้ว เธอคงจะเอากลับไปด้วย เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที ตอนนี้เกือบบ่ายสอง และก็เห็น LINE ของนิติคอนโดปรากฏอยู่ และเขาก็เปิดเข้าไปอ่าน(นิติ : เรียนคุณปริญห้อง xxx / xxx ค่ะ มีคุณผู้หญิงมาฝากคีย์การ์ดไว้นะคะ ต้องการใช้ตอนไหนแจ้งได้เลย เดี๋ยวเอาขึ้นไปให้ค่ะ) 11:35เมื่อเห็นข้อความดังนั้น เขาก็ปิดโทรศัพท์พร้อมแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมานี่เธอโดนเขาเปิดซิงนะ และเขาก็ทำกับเธอนับครั้งไม่ถ้วน เธอไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากเขาบ้างเลยหรอ มิหนำซ้ำยังทิ้งเขาไปง่ายๆ แบบนี้อีก"ยัยเด็กดื้อ!" ปริญก็พึมพำขึ้นด้วยความหัวเสียหลายวัน

3 เดือนต่อมาปริญกับมินตรา ยังคงมีความสัมพันธ์กันเหมือนเดิม ทั้งเขาและเธอก็ไม่ได้พูดถึงสถานะที่มีต่อกัน และเขาก็รู้ดีว่าเธอก็ไม่ได้มีเขาคนเดียว เพียงแต่เซ็กส์ที่เร้าร้อนของเธอมันดีแค่นั้นเอง ตัวเขาก็ไม่ได้พิศวาสอะไรตัวเธอขนาดนั้นด้วยตลอด 3 เดือนที่มีความสัมพันธ์กันมา เขาให้อะไรกับมินตราไปเยอะมากในแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเช็คหรือเงินสด และที่เขาสบายใจคือมินตราเต็มใจรับไปทุกครั้ง เพราะมันจะบ่งชี้ว่าเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเธอ ไปมากกว่าจ้างมาขย่มเล่นๆ เป็นครั้งคราวแค่นั้นแต่มีเพียงแม่สาวน้อยเด็กดื้อของเขา ที่เขาเปิดซิงเธอไปอย่างดุเดือด เขายังคงโหยหาเธออยู่ทุกวัน ความรู้สึกมันยังไม่หายไปไหนเลย ทั้งเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเจอเธอได้ที่ไหนอีก เด็กคนนั้นมีอิทธิพลกับเขามากอย่างแปลกประหลาด นี่ผ่านมานานแล้วแต่ก็ยังนึกถึงตลอด ขนาดมีเรื่องให้คิดมากมายหลายพันเรื่อง เขาก็ยังสลัดเธอออกไปจากหัวไม่ได้ตอนนี้อายุเขาก็ปาขึ้นเลข 3 เข้ามาแล้วอาม่าก็เร่งทุกครั้งที่เจอกันบ่นอยากมีหลานซะเต็มประดา แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เขายังไม่อยากมีเมียเขายังไม่อยากแต่งงาน ยิ่งเรื่องลูกยิ่งไปกันใหญ่เลยไม่เคยมีในโสตสมองแม้แต่น้อยก๊อ

เมื่อเข้ามาที่ห้องทำงาน ร่างสองของปริญก็ออกมา เขากระโดดโลดเต้นอย่างดีใจใครจะไปรู้ละว่าผู้หญิงที่เขาตามหามาตลอด จะอยู่ใกล้เขาแค่นี้เอง เพื่อนยัยเจินคนนี้ คือเด็กดื้อของเขาคนนั้นเขาก็ไม่ทันเห็นว่าอรทัยเดินตามเข้ามาติดๆ และได้เห็นพฤติกรรม การกระโดดโลดเต้น อย่างดีใจ ของเขาพอดี เป็นจังหวะที่หันมาแล้วตกใจ"เฮ้ยยย พี่อร""คุณปริ้น" อรทัยก็ยิ้มออกมาด้วยความแปลกใจ"เอ่อ...คือ""เกิดอะไรขึ้นคะ หรือสนใจน้องหลินจริงๆ ใช่ไหม""ผม...""ยังไงคะ" อรทัยก็หรี่ตาถามพร้อมยิ้มให้"ชั่งเถอะครับพี่อร เอาเป็นว่าให้เด็กคนนั้นมาฝึกงานกับพี่อร""ยังไงคะเนี่ย ทำน้องดาวหน้าเสียกลางห้องประชุมเลย""ผมไม่ได้ตั้งใจครับพี่อร แต่พอดีผมเจอคนที่ผมสนใจมากกว่าแล้ว" ปริญพูดพร้อมกับยิ้มออกมา"ค่ะ งั้นพี่ขอไปคุยกับน้องหลินก่อนนะ""ครับพี่อร พี่อรรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" ปริญมองหน้าอรทัยด้วยตาที่เป็นประกาย"ไม่ค่ะ สมภารไม่ควรกินไก่วัดและนี่ก็เด็กฝึกงาน ปล่อยให้น้องเขาไปโตเถอะค่ะ" อรทัยก็พูดจาเย้าแหย่"พี่อรอะ" ปริญก็ทำหน้ามู่ทู่ใส่"พี่ขอตัวก่อนนะคะ" อรทัยก็ยิ้มให้"น้องหลินนั่งตรงนี้นะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่แจกแจงรายละเอียดงานอ