Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

"หลินแกเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมอารมณ์ดีจัง" เจินก็ถามขึ้นเมื่อเห็นรรินดานั่งกินข้าวไปยิ้มไป"เปล่าหรอก""ก็เห็นอยู่ว่าแกยิ้ม อารมณ์ดีอะไรไม่ทราบ""เปล๊าาาา อิ่มยัง""ทำไม แกรีบหรอ""ก็...""พี่อรลาไม่ใช่หรอ เห็นพี่กรหัวหน้าแผนกฉันบอกว่าพี่อรลาตั้ง 2 วัน""อ่อใช่""แล้วแกจะรีบไปไหนงานเยอะหรอ""นิดหน่อย" งานไม่เยอะหรอกคนนี่สิเยอะ เยอะจนเธอขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย เอะอะก็กอด เอะอะก็หอมตลอดเวลา..."จะว่าไปนี่ก็เป็นเดือนแล้วฉันยังไม่ได้ขึ้นไปหาเฮียเลย" เพราะแผนกที่เจินฝึกงานอยู่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายผู้บริหารเลย ทั้งเจินยังอยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงาน ไม่ได้โอ้อวดกับใครต่อใครเลย ว่าเป็นน้องสาวของเจ้าของบริษัทน้อยคนนักที่จะรู้ รรินดาเองก็ยังแปลกใจนึกว่าจะมีแต่ในละครเพิ่งมาเห็นเจินนี่แหละในชีวิตจริงต่างจากดาวที่โอ้อวดคนไปทั้งบริษัท ว่าสนิทกับปริญมากทั้งอย่างเรียกเฮียอย่างนั้นเฮียอย่างนี้ ต่อหน้าคนอื่นๆ มากมาย เพื่อแสดงความสนิทสนมที่มากกว่าใคร เมื่อรู้แบบนี้พนักงานหลายคนก็ต่างเอาอกเอาใจกันใหญ่"แกจะขึ้นไปไหมล่ะ" รรินดาก็ถามขึ้น"ก็ดีเหมือนกัน ขึ้นไปทักทายเฮียหน่อยก็ดีแทบไม่เจอกันเลย""งั้นก็ไปกัน

เมื่อรรินดาลงไปรับปริญขึ้นมาที่ห้องแล้ว เขาก็ไม่พูดอะไรกับเธอแม้แต่น้อย มีแต่ทำหน้าบึ้งตึงใสด้วยความไม่พอใจ"นี่กุญแจรถของคุณค่ะ" รรินดาพูดพร้อมกับยื่นกุญแจรถหรูที่พึ่งไปเอามาจากนิติหลังจากที่ฝากไว้ให้เขาแต่เขาไม่ยอมไปรับ"อืม" เขาก็เพียงคว้าเอากุญแจจากมือเธอ"..." เมื่อเห็นว่าเขานิ่งเธอก็นิ่งเช่นกัน"เป็นไง ไปกินชาบูกับผู้ชายมาอร่อยไหม""ค่ะ อร่อย""หึ" และเขาก็ยิ้มมุมปากให้เธอ"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวหลินลงไปส่ง เชิญค่ะ" เธอพูดเสียงเรียบ"ทำไมหรอ เฮียจะมาหาบ้างนี่ไม่ได้เลยหรอ หรือยินดีต้อนรับแค่ผู้ชายที่ยอมให้มันกอด""คุณพูดอะไร" เธอก็มองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ"ก็แล้วใครละที่ยอมให้ผู้ชายกอดได้ง่ายๆ""จะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะค่ะ อย่าดูถูกหลินอ้อมๆ แบบนี้เลยไม่มีใครชอบให้ใครมาดูถูก พูดจากระแหนะกระแหนแบบนี้หรอกนะ" เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อ"เอ่อ..." เมื่อเห็นว่าเธอพูดมาแบบนี้ใจเขาก็อ่อนยวบ จนไม่กล้าต่อว่าอะไรอีก"มีอะไรจะพูดอีกคะพูดมาเลย ดึกแล้วหลินง่วง" รรินดาพูดพร้อมกับหันหลังให้เขา"หวง หึง และไม่ชอบ" สุดท้ายก็พูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง"...""เฮียไม่ชอบให้หนูอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหน เฮ

1 เดือนผ่านไปปริญก็ยังคงแทะโลมรรินดาอยู่ทุกวัน เวลาช่วงนี้ของเขามีความสุขมาก สถานะคนรักของทั้งคู่ก็เป็นเวลา 1 เดือนแล้ว เขากระปี้กระเป่าขยันทำงานมากขึ้น ทั้งได้กอดได้หอมแฟนสาวของเขาอยู่แทบทุกวันซึ่งสถานะของเราทั้งคู่ตอนนี้ เธอบอกว่ายังไม่อยากให้เขาบอกใคร เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ด้วยทั้งที่เธอยังเป็นนักศึกษาฝึกงาน คนอื่นจะมองไม่เหมาะสม แต่เขาแคร์ที่ไหนกันล่ะ เมื่อมีโอกาสเขาก็แสดงความรักกับเธอทุกที่ทุกเวลาได้ทั้งนั้น"อื้มมมมม เฮียขา" เมื่อเขาเเดินขึ้นมาหน้าห้อง ก็ตรงดิ่งมากอดหอมเธอทันที"คิดถึงจัง ฟอดดด" หยุด 2 วันทำได้แค่ไลน์คุยนิดๆ หน่อยๆ ด้วยที่เธอบอกว่า ยังไม่อยากให้น้องสาวตัวแสบของเขารู้"เฮียปล่อยหนูค่ะ เดี๋ยวพี่อรมาเห็น" รรินดาพูดพร้อมกับหันไปมองที่ลิฟต์ เพราะกลัวว่าอรทัยจะเดินขึ้นมาเห็นเข้า"ยังไม่มาตอนนี้หรอก วันนี้พี่อรแจ้งลาครึ่งวัน มาอีกทีก็ตอนบ่าย เพราะฉะนั้นที่นี่มีแค่เราสองคน" เขาพูดพร้อมกับกระซับกอดเธอแน่นขึ้น"หืม เดี๋ยวหลินไปเอากาแฟมาเสิร์ฟให้ก่อนนะคะ" รรินดาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน"เฮียไปด้วย" จะเดินตามไปเธอก็ดันหันมาทำตาดุใส่ซะอย่างนั้น"เข้าไปรอที่

เมื่อออกมาจากห้องประชุมหลายๆ คนก็ตรงเข้ามาให้กำลังใจดาวทันที"น้องดาว ไม่เป็นอะไรนะคะ""ไม่เป็นไรค่ะพี่ๆ ดาวชินแล้ว" เธอก็ยิ้มบางๆ ให้"ชินแล้ว คือยังไงคะ""เจินเขาก็พูดไม่ดีแบบนี้กับดาวตลอดแหละค่ะ แค่นี้น้อยไปด้วยซ้ำ แต่ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณพี่ๆ มาก" ดาวพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า"โถ่น้องดาว น้องเจินไม่น่าทำแบบนี้เลย""ไม่เป็นไรค่ะพี่ๆ แค่เฮียปริ้นเข้าใจดาวก็พอค่ะ ดาวขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ" พูดจบดาวก็เดินออกไป พร้อมกับเผยหน้าตาจริงๆ ออกมาเธออยากกรี๊ดดังๆ เธอเกลียดทุกคนที่มาอยู่ใกล้ตัวปริญ น้องสาวอย่างยัยเจินเธอก็เกลียด!"เห้อ น่าสงสารน้องดาวนะ""น้องเจินไม่น่าเป็นคนนิสัยแบบนี้เลยเนอะ""แล้วนี่คุณปริญเรียกคุยสองต่อสองแบบนี้ ไม่แคร์น้องดาวเลยหรอ""ทำไมต้องแคร์ด้วย นี่ฉันตกข่าวอะไรหรือเปล่า""เอ้าเก๋ ก็น้องดาวกับคุณปริญสนิทกันแกไม่รู้หรอ น้องดาวถึงขั้นเรียกเฮียปริ้นเลยนะ""อ่อ งั้นหรอ แล้วแบบนี้น้องเจินเข้ามาแทรกปะ""ก็น่าจะใช่นะ เห็นน่ารักๆ แบบนั้นก็ร้ายไม่เบานะ""น่ารักนั่นแหละ อันตรายไปทำงานกันเถอะ"เมื่อนินทาจบแล้ว ก็ต่างพากันแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง"เจิน เฮียถามทำไมเจินไม่ตอบ" เมื่อทุกคนออก

"..." รรินดาไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่หันไปทางอื่น"มาแล้วหรอครับ กลับกันเลยไหม" ปริญก็เดินออกมาจากห้องพอดี พร้อมกับมองทั้งสองคนอย่างไม่ค่อยพอใจ"ค่ะ" รรินดาก็ตอบพร้อมกับยิ้มให้ปริญอย่างสดใส"ผมกับน้องหลินขอตัวกลับก่อนนะครับ" ปริญมองเปรมและพูดเสียงเรียบ"ครับ" เปรมก็พูดพร้อมกับมองไปที่รรินดาอีกเช่นเคย เธอไม่แม้แต่บอกลาเขา เธอไม่มองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อยปริญก็โอบเอวบางของรรินดา ด้วยท่าทางที่สนิทสนมกันและเดินออกไปจากตรงนั้น"หิวไหมครับ" เมื่อเดินออกมาปริญก็ถามขึ้น"หิวจะแย่แล้วค่ะ" เพราะนี่ก็จะ 1 ทุ่มแล้ว เวลาคุยงานก็ปาไปหลายชั่วโมง"หนูอยากกินอะไรครับ หรืออยากกินเฮียดี ฟอดด" และปริญก็โน้มหน้ามาหอมแก้มเนียนนั้นอย่างไม่แคร์สายตาใคร"อื้ออ เฮียไม่เอาค่ะ อายคนอื่นเขา" เธอก็รีบพูดขึ้นพร้อมกับหันมองซ้ายมองขวา"ไม่เห็นมีอะไรหน้าอายเลย ก็เราเป็นแฟนกัน แฟนเฮียสวยจะตาย เก่งมากด้วยเฮียก็อยากแสดงความรักให้มากๆ ฟอดดด""เฮียไม่เอาสิคะ""หื้มมม เฮียไม่คิดเลยว่าแฟนเฮียจะเก่งมากขนาดนี้ หนูเก่งมากเลยนะครับ เฮียไม่รู้เลยว่าหนูเก่งภาษามากขนาดนี้""ขอบคุณค่ะ" และรรินดาก็ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ ในที่สุดเธอก็มีคุณค่