All Chapters of ขวัญรดาลูกแม่ค้า: Chapter 21 - Chapter 30

            หลังจากจัดของลงในกระจาดเรียบร้อยเป็นระเบียบดีแล้ว คราวนี้ก็มาถึงการออกปฏิบัติการจริง            ช่อฟ้าสูดหายใจเข้าลึกเพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ก่อนจะค่อย ๆ ย่อตัวลงแล้วช้อนคานหาบไม้ไผ่ที่บัดนี้หนักอึ้งขึ้นวางบนบ่า "ไปกันเถอะลูก" เธอบอกกับลูกสาว            "จ้ะแม่" ขวัญรดาตอบรับเสียงใส            "พยายามเข้านะลูก ขอให้ขายดิบขายดี" สุ่นลั้งไม่ลืมกล่าวอวยพร แม้ในใจของเธอจะมีความกังวลติดอยู่แต่เธอยังคงมีความศรัทธาและความเชื่อต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเคารพเต็มเปี่ยม            "จ้ะแม่/จ้ะอาม่า" สิ้นคำตอบรับนี้ สองแม่ลูกก็ก้าวเท้าเดินออกจากบ้านโดยมีเจ้าทองที่เห็นว่าอาม่าคอยดูแลมนัสอยู่   ก็เกิดความสนใจในภารกิจครั้งแรกนี้เช่นกัน ดังนั้นเจ้าตัวน้อยจึงได้ลอยตัวตามหลังคนทั้งคู่ไปอย่างเงียบ

            ภาพของสามคนพ่อแม่ลูกที่เดินเคียงข้างกันกลับมาถึงบ้านนั้น ได้อยู่ภายในสายตาของสุ่นลั้งที่นั่งชะเง้อรอคอยอยู่หน้าประตูตลอดเวลา            "กลับมากันแล้วเหรอลูก!" นางรีบปรี่เข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสภาพที่อิดโรยของลูกสะใภ้และหลานสาวที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของลูกชาย            "อาตี๋! รีบพาลูกไปนอนก่อน" หล่อนพูดพร้อมกับถามออกมาในคราวเดียวโดยไม่เจาะจงว่าถามใคร "เป็นยังไงบ้าง! ขายได้บ้างไหม!"            มนตรีไม่ได้ตอบอะไร เขาทำเพียงส่งยิ้มบางให้มารดา ก่อนจะค่อย ๆ เดินขึ้นบันไดไปกลางห้องนอนรวมของบ้านพร้อมกับบรรจงวางร่างของขวัญรดาลงบนที่นอนบนเสื่อผืนเก่าอย่างแผ่วเบามากที่สุด            โดยที่เจ้าตัวพยายามแกะตุ๊กตาแมวกวักในมือของลูกสาวออกด้วย หลังจากนั้นเขาจึงได้ดึงผ้าห่มผืนบางขึ้นมาคลุมร่างเล็

          หลังจากที่มนตรีได้ทดลองเข็นรถวีไอพีให้ลูก ๆ นั่งเล่นจนเป็นที่พอใจแล้ว เขาก็จอดมันไว้กลางลานหน้าบ้าน ก่อนที่ทุกคนในครอบครัวจะพากันมายืนล้อมวงมองผลงานชิ้นเอกชิ้นนี้ด้วยความภาคภูมิใจ            ซึ่งมันไม่ใช่เพียงแค่รถเข็น...แต่ทว่ามันคือสัญลักษณ์ของความสามัคคีและความหวังของพวกเขา...บรรยากาศในยามเย็นวันนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...และในวินาทีที่ความสุขของทุกคนพุ่งขึ้นถึงขีดสุดนั้นเอง...          ติ๊ง!            เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในห้วงความคิดของขวัญรดา พร้อมกับหน้าต่างแสงสีทองที่ปรากฏขึ้นในม่านตาของเธอ          [ตรวจพบค่าความสามัคคีและค่าความสุขของครอบครัวพุ่งสูงขึ้นถึงเกณฑ์สูงสุด ภารกิจลับสร้างรถเข็นวีไอพีสำเร็จลุล่วงอย่างงดงาม กำลังดำเนินการมอบรางวัลพิเศษสำห

            รุ่งอรุณของวันใหม่มาถึงพร้อมกับเสียงโขลกเครื่องแกงของสุ่นลั้งที่ยังคงดังขึ้นเป็นเสียงแรกของวัน แต่เช้ามืดของวันนี้ได้แตกต่างออกไปจากทุกวันโดยสิ้นเชิง เนื่องจากมนตรีไม่ได้นอนหลับพักผ่อนเหมือนเคย            แต่กลับตื่นขึ้นมาทำหน้าที่พ่อบ้านอย่างขยันขันแข็ง ชายหนุ่มจัดการกวาดบ้านถูบ้านและนำเสื้อผ้ากองเล็กไปซักที่หลังบ้าน ปล่อยให้ผู้หญิงสองวัยได้ทุ่มเทสมาธิให้กับการเตรียมของขายสำหรับร้านขนมจีนแม่ช่อฟ้าได้อย่างเต็มที่            และเมื่อเจ้าตัวจัดการงานบ้านเรียบร้อยเขาก็รีบเตรียมตัวไปทำงานที่คอกหมู ซึ่งขวัญรดามองภาพนี้ก็รู้สึกสงสารทั้งป๊าและแม่รวมถึงอาม่า ดังนั้นเธอจึงคิดว่าตัวเองจะอยู่บ้านกับน้องเองเพื่อเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระในการทำงานบ้านบางส่วนที่เธอกับเจ้าทองน่าจะช่วยกันทำได้ แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือผู้ใหญ่ทั้งสามจะวางใจหรือไม่เนื่องจากเธอในตอนนี้ยังเป็นเพียงเด็กหญิงวัยห้าขวบเท่านั้นเอง    &

           ทุกชีวิตในครอบครัวต่างดำเนินกันไปเช่นนี้จนกระทั่งกาลเวลาผันผ่าน...เข้าสู่ปีที่สองที่ขวัญรดาได้กลับมา จากร้านหาบเร่และรถเข็นเล็ก ๆ บัดนี้ร้านแม่ช่อฟ้าและป๊ามนตรีได้กลายเป็นร้านขวัญใจประจำชุมชนไปแล้ว            กิจการของพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างมั่นคง เงินเก็บในสมุดบัญชีที่เคยมีทุนรอนจากการถูกหวยครั้งก่อนที่ช่อฟ้าไม่ได้บอกใครบัดนี้เริ่มค่อย ๆ เพิ่มพูนมากขึ้น ความฝันที่จะมีบ้านและที่ดินเป็นของตัวเองไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไป            มนตรีกลายเป็นพ่อครัวใหญ่ประจำร้านกะกลางคืนอย่างเต็มตัว เขาเลิกดื่มเหล้าอย่างเด็ดขาดและกลายเป็นเสาหลักที่อบอุ่นของครอบครัว ส่วนช่อฟ้าและสุ่นลั้งก็กลายเป็นเถ้าแก่เนี้ยที่ได้รับการยอมรับจากทุกคนในตลาด            และในวันนี้ซึ่งเป็นรุ่งอรุณของวันเปิดเทอมแรกหลังจากที่แม่ช่อฟ้าพาเด็กหญิงขวัญรดาไปสมัครเรียนตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคม ขวัญรดาใน