Lahat ng Kabanata ng พิสูจน์ใจให้เธอรัก: Kabanata 31 - Kabanata 39

พัชรีบอกโลแลนให้ตามพยาบาลไปด้วยความเคยชิน ข้าวหอมไปนั่งข้างพัชรีบนเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินที่ว่างอยู่อย่างกังวล เธอรู้แล้วว่าตัวเองไม่สามารถตัดใจจากอลันได้จริง ๆ แค่เขาป่วยหนักขึ้นมา ข้าวหอมก็รู้สึกสงสารและเสียใจที่ไม่ยอมให้อภัยเขาตั้งแต่เนิ่น ๆ ถ้าอลันเป็นอะไรไปจริง ๆ ข้าวหอมคงกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ กว่าครึ่งชั่วโมงที่หมอทำการรักษาอลันเบื้องต้นในห้องฉุกเฉิน จากนั้นพยาบาลจึงเข็นเตียงของอลันออกมาเพื่อไปยังห้องพักของโรงพยาบาลที่โลแลนจองห้องเดี่ยวซึ่งมีอยู่ไม่กี่ห้องในโรงพยาบาลประจำอำเภอแห่งนี้ ทุกคนต่างเดินตามหลังไปอย่างเงียบ ๆ หมออธิบายอาการป่วยของอลันให้ทุกคนฟังอย่างละเอียด โดยอาการของอลันเกือบจะอยู่ในภาวะช็อกจากพิษไข้ ดีที่พวกเขาพาตัวของอลันมาถึงโรงพยาบาลทันท่วงที ถ้าปล่อยเอาไว้อีกสักครึ่งชั่วโมง อาการของอลันจะเข้าสู่ภาวะวิกฤตแล้ว ซึ่งพอทุกคนได้ฟังหมออธิบายอาการของอลัน พวกเขาก็อดที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกไม่ได้ นับว่าการตัดสินใจมาโรงพยาบาลของข้าวหอมเป็นสิ่งที่ถูกต้องในเวลานั้นจริง ๆ อลันในตอนนี้ได้รับยาทางสายน้ำเกลือเพื่อลดไข้ที่ขึ้นสูงมาสักพักแล้ว หมอแจ้งว่าจะเข้ามาดูอาการอีกทีใ

เมื่อกลับถึงบ้าน อเล็กซ์ที่เห็นพ่อถูกแม่ประคองเข้ามาก็รีบวิ่งเข้าไปเกาะขาพร้อมกับเงยหน้าเล็ก ๆ ขึ้นถามอลันอย่างเป็นห่วง“พ่อคับ พ่อเป็นยังไงบ้างคับ” เสียงเล็ก ๆ เอ่ยถามด้วยสายตาห่วงใย“พ่อดีขึ้นมากแล้วครับ มาให้พ่อชื่นใจหน่อยเร็ว” อลันปล่อยมือออกจากแขนของข้าวหอมแล้วก้มลงไปฟัดแก้มอูมสองข้างของลูกชายอย่างคิดถึง“เอาล่ะ ๆ รีบมานั่งพักกันก่อน อีกเดี๋ยวก็ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว” พัชรีเห็นพวกเขาออกันอยู่ที่หน้าประตูบ้านก็รีบกวักมือเรียกให้เข้ามานั่งดี ๆ ด้านใน“อเล็กซ์ให้คุณพ่อเดินดี ๆ ก่อนครับลูก” ข้าวหอมบอกลูกชายที่กอดคออลันแน่นอยู่ตอนนี้“คับแม่” อเล็กซ์ปล่อยอ้อมแขนเล็กออกอย่าง

อเล็กซ์นั่งเล่นบนเก้าอี้ไม่นานก็ชวนอลันไปเล่นก่อปราสาททราย เขามีของเล่นที่โลแลนไปซื้อมาให้จากร้านไม่ห่างจากโรงแรมนักก่อนหน้านี้ เพราะของเล่นอเล็กซ์ที่บ้านมีแต่พวกของเล่นใช้ถ่านหรือไม่ก็ตัวต่อเลโก้ อลันจึงบอกให้โลแลนไปหาของมาให้ลูกชายอีก นักท่องเที่ยวหลายคนมองดูสองพ่อลูกพร้อมรอยยิ้ม พวกสาว ๆ หลายคนอดเสียดายคนหล่ออย่างอลันไม่ได้ที่มีครอบครัวแล้ว เพราะอลันวันนี้สวมเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมถึงสามเม็ดโชว์แผงอกล่ำของเขาและกางเกงขาสั้น ส่วนอเล็กซ์ก็แต่งตัวไม่ต่างจากพ่อของเขานักเช่นเดียวกัน มีเพียงข้าวหอมที่สวมชุดเดรสยาวคลุมขาสบาย ๆ ตามที่เธอชอบเท่านั้นที่ไม่ได้แต่งตัวเหมือนสองพ่อลูก“แดดยังร้อนอยู่เลยนะครับเจ้านาย” โลแลนอดเป็นห่วงอาการป่วยของอลันไม่ได้“ไม่เป็นไร ฉัน

หลังจากพวกเขากินข้าวเช้าเสร็จ กลุ่มของพวกเขาก็พากันเดินช้า ๆ ออกไปดูร้านรวงใกล้กับโรงแรมตามที่อเล็กซ์ขอเอาไว้เมื่อวานนี้ ยายสาที่อายุมากแล้วแต่ยังแข็งแรงดีก็เดินไปกับพวกเขาด้วยเช่นกัน นานมากแล้วที่ยายไม่ได้ออกมาพบเห็นบรรยากาศแบบนี้ อเล็กซ์ที่ถูกอลันอุ้มอยู่ก็ชี้นิ้วเล็ก ๆ ให้พ่อของเขาพาไปร้านขายของเล่น ห่วงยางและอุปกรณ์ต่าง ๆ ในการเล่นบริเวณชายหาด“ลูกจะลงไปดูเองไหมครับ อยากได้อะไรก็บอกพ่อ” อลันถามลูกชายที่ยังอยู่ในอ้อมแขน“ได้คับพ่อ ผมขอดูเองก่อนคับ” อเล็กซ์พยักหน้าพร้อมยิ้มรับคำอลัน อลันวางลูกชายลงกับพื

มื้อเที่ยงวันนี้พวกเขาให้คนนำอาหารขึ้นไปส่งที่ห้องแทนการลงไปทานด้านล่าง หลังจากทานอิ่มแล้ว ข้าวหอมก็พาอเล็กซ์เข้าไปนอนพักผ่อนหลังจากเล่นน้ำมาตั้งแต่เช้า ส่วนอลันก็รอให้ลูกชายหลับก่อน เขาจึงอุ้มข้าวหอมกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างตื่นเต้น ในที่สุดอลันก็สามารถหาเวลาอยู่กับข้าวหอมสองคนได้เสียที ข้าวหอมที่ถูกคนตัวโตอุ้มกลับห้องได้แต่เขินอายหน้าแดงขึ้นมาเสียอย่างนั้น เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าแย่งเธอจากลูกไปในตอนนี้ ทั้งที่สองเดือนที่ผ่านมา อลันก็สามารถอดกลั้นความรู้สึกมาได้เสมอ“ที่รัก เรามามีน้องให้อเล็กซ์กันดีไหมครับ” อลันวางร่างบางลงบนเตียงอย่างเบามือ“ฮื้อ… คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ข้าวหอมยังคงอิดออด เพราะเธอกับเขายังไม่มีส