All Chapters of พิสูจน์ใจให้เธอรัก: Chapter 21 - Chapter 30

หลังอาหารเย็นวันนั้น บ้านตระกูลฮันเตอร์เกือบแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อโรสแมรี่ไม่ยอมรับการถอนหมั้นตามที่ริชาร์ดกับแอนนี่คาดเดาเอาไว้“หนูไม่ยอมนะคะพ่อ แม่” โรสแมรี่อดเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่พอใจไม่ได้ เธอคาดหวังกับการแต่งงานเอาไว้มาก อยู่ ๆ พ่อแม่กลับบอกว่าอลันขอถอนหมั้น เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ ในเมื่ออลันกับเธอหมั้นกันมานานเกือบห้าปีแล้ว“เฮ้อ ลูกไม่ยอมแล้วจะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่ออลันเขามีครอบครัวแล้ว ลูกจะอยู่ในฐานะอะไรกัน พ่อว่าถอนหมั้นก็ถอนไปเถอะ ยังไงของหมั้นพวกเขาก็ไม่ได้ขอกลับไปนี่นา” ริชาร์ดอดพูดช่วยอลันหลานชายขึ้นมาไม่ได้“หนูไม่ยอมนะคะ พี่อลันจะทิ้งหนูไปแบบนี้ได้ยังไง พ่อกับแม่ก็รู้ว่าหนูรอให้เขามาขอแต่งงานอยู่ตลอดน่ะ” โรสแมรี่อยากร้องไห้แต่ก็ไร้น้ำตา เธอคิดเสมอว่าอลันจะต้องเป็นสามีของเธอมาตลอดหลายปี แต่ตอนนี้เขากลับขอถอนหมั้นง่าย ๆ แบบนี้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ไหนกัน ในเมื่อข่าวการหมั้นของพวกเธอดังไปทั่ววงสังคมนานหลายปีแล้ว“แม่เข้าใจ แต่ก็อย่างที่พ่อบอกนั่นแหละลูก ลูกจะไปแยกครอบครัวของเขาได้ยังไง ถ้าใครรู้เรื่องเข้า พวกเขาจะคิดว่าครอบครัวเราเห็นแก่ตัวเอานะลูก” แอนนี่จำเป็นต้อง

ขณะที่ปีเตอร์กับบอดี้การ์ดอีกสองคนกำลังจะเดินเข้าหาโรส แฟรงก์กับแม็กที่เห็นท่าไม่ดีรีบลงจากรถและวิ่งไปยืนด้านหน้าคุณหนูของพวกเขาทันที“พวกนายจะทำอะไร” แฟรงก์ถามเสียงดังอย่างเอาเรื่อง“เราแค่ทำตามคำสั่ง” ปีเตอร์ตอบกลับด้วยสีหน้าไม่ยี่หระ แค่บอดี้การ์ดสองคนของโรสไม่มีทางทำให้พวกเขาลำบากได้ ข้าวหอมได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ยินบทสนทนาทั้งหมด เธอไม่อยากให้ลูกกับยายเห็นความรุนแรงที่อลันสั่งคนของเขาเมื่อครู่ ถึงแม้ว่ายายกับอเล็กซ์จะฟังภาษาที่พวกเขาพูดกันไม่ออกก็ตามที ยังไงข้าวหอมก็ยังกังวลมากอยู่ดี“พวกเราเข้าบ้านไปพักผ่อนกันดีกว่านะคะยาย” ข้าวหอมรีบลุกเดินไปจับแขนยายสาเพื่อจะพาเธอเข้าบ้านไปนอนพักผ่อนเหมือนกับทุกวัน“อืม… อย่าให้อลันทำอะไรเกินไปนักล่ะ” ยายสาถึงจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้“ทราบแล้วค่ะ อเล็กซ์เข้าไปนอนกับยายทวดมา” ข้าวหอมหันไปเรียกลูกชายที่ยังคงนั่งมองเหตุการณ์ตาแป๋วอยู่“คับแม่” อเล็กซ์ไม่อยากทำให้ข้าวหอมเป็นห่วง เขาจึงลุกขึ้นกระโดดลงจากแคร่และเดินตามหลังแม่กับยายไปติด ๆ เรื่องนี้ถึงอเล็กซ์จะอยากอยู่ดูความสนุกสักหน่อยก็ตามที แต่เมื่อแม่เ

หมอพีจับแขนของโรสมาพาดไหล่ตัวเอง ก่อนจะประคองเธอลุกออกจากรถ เขาไม่ลืมที่จะปิดล็อกรถและเดินประคองพาตัวโรสเข้าบ้านไป แฟรงก์กับแม็กที่เพิ่งจอดรถต่อท้ายรถของหมอพีมองคุณหนูของเขาที่อยู่ในอ้อมแขนของหมอพีอย่างทำอะไรไม่ถูก พวกเขารีบตั้งสติและลงจากรถเพื่อจะตามเข้าไปในบ้านของหมอพี น่าเสียดายที่หมอพีล็อกประตูหน้าบ้านไปเสียแล้ว“ทำยังไงกันดีล่ะทีนี้” แม็กหันไปถามแฟรงก์ที่ตอนนี้สีหน้าไม่สู้ดีนัก“เฮ้อ จะพังประตูเข้าไปช่วยคุณหนูก็คงไม่ดีเท่าไหร่นะ เดี๋ยวคนอื่นคิดว่าเราเป็นขโมยแล้วแจ้งตำรวจมาจะทำยังไง” แฟรงก์ขมวดคิ้วครุ่นคิดหาวิธีอย่างรวดเร็ว แต่ก็คิดไม่ออก“แล้วจะปล่อยให้คุณหนูอยู่กับผู้ชายคนนั้นเหรอ” แม็กยังคงไม่ไว้วางใจนัก“ผมว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไรคุณหนูหรอก ท่าทางติ๋ม ๆ แบบนั้นไม่น่าจะมีความคิดไม่ดี” แฟรงก์บอกตามที่เขาสังเกตหมอพีมาตลอด แม็กเองก็ทำได้แค่พยักหน้าเชื่อใจหมอพีตามที่แฟรงก์บอก พวกเขาเดินกลับไปขึ้นรถและเฝ้ารอคุณหนูของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ ที่หน้าบ้านหมอพี“นี่คุณ อยู่นิ่ง ๆ สิ ผมจะถอดรองเท้าให้” หมอพีอดบ่นคนขี้เมาขึ้นมาไม่ได้ เขาเองก็ใช่ว่าสติสตังจะครบถ้วนนัก ทำให้การดูแลโรสเป็นไปอย่างยา

หนึ่งเดือนต่อมา กิจวัตรประจำวันของอลันที่ทำมาตลอดยังคงเหมือนเดิม เขาไม่กล้าเซ้าซี้ข้าวหอมให้เธอยอมรับเขาเป็นสามีอีก เพราะก่อนหน้านี้เธอถึงกับเขวี้ยงหมอนใส่และขับไล่พวกเขาออกจากบ้านด้วยความโกรธมาแล้ว ใครใช้ให้วันนั้นข้าวหอมแต่งตัวน่ารักจนเขาอดใจไม่ไหวแล้วเข้าไปกอดหอมเธอต่อหน้ายายและลูกกันเล่า ทำเอาอลันที่คิดว่าข้าวหอมใจอ่อนให้เขาบ้างแล้วถึงกับวิ่งหนีหางจุกตูด ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อลันก็ทำตัวเรียบ ๆ ร้อย ๆ ไม่กล้าแตะต้องข้าวหอมโดยไม่ได้รับอนุญาตอีก ส่วนโลแลนกับบอดี้การ์ดก็ทำได้แต่แอบขำเจ้านายตัวเองที่กลัวเมีย“พ่อคับ เมื่อไหร่คุณปู่คุณย่าจะมาอ่ะ” เสียงเล็ก ๆ ของอเล็กซ์ดังขึ้นถามอลันที่กำลังเก็บของเล่นให้เขาก่อนจะเข้าไปช่วยข้าวหอมทำขนมในช่วงบ่าย“น่าจะอีกสองสามวันนะ ทำไมเหรอลูก” อลันที่เพิ่งวิดีโอคอลให้พ่อแม่ได้คุยกับอเล็กซ์ไปเมื่อสัปดาห์ก่อนบอกเวลาที่คาดเอาไว้“ไม่ทำไมหรอกคับ อเล็กซ์แค่อยากหาของขวัญให้คุณปู่คุณย่าบ้าง” เด็กน้อยบอกพร้อมรอยยิ้มกว้าง ถึงเขาจะไม่เข้าใจว่าปู่พูดอะไร แต่ย่าพัชรีของเขาที่เป็นคนไทยนั้นอเล็กซ์เข้าใจดีและชอบคุณย่ามากตั้งแต่ได้คุยกันครั้งแรก“อืม… ความจริงลูก

ข้าวหอมทำอาหารเสร็จในเวลาไม่นาน เธอให้บอดี้การ์ดสองคนอยู่บ้านดูแลยายและลูกชาย จากนั้นข้าวหอมก็ไปขายของที่ตลาดกับอลันและบอดี้การ์ดอีกสองคน พอถึงช่วงสาย พัชรีกับเกรแฮมพร้อมบอดี้การ์ดก็มาถึงบ้านข้าวหอม พวกเขายังซื้ออาหารเช้าจากในตัวจังหวัดมาฝากคนที่บ้านข้าวหอมเป็นจำนวนมาก“ไฮ้ แม่หนูทำไมซื้อมาเยอะขนาดนี้ล่ะลูก แบบนี้เราจะกินกันหมดไหม” ยายสาอดพูดขึ้นมาไม่ได้เมื่อเห็นบอดี้การ์ดทยอยยกถุงอาหารมากมายเข้าไปเก็บไว้ในครัว“ไม่เยอะหรอกค่ะคุณยาย เราคนเยอะก็เลยซื้อมาเยอะหน่อยค่ะ” พัชรียิ้มกว้างตอบ“เฮ้อ เอาล่ะ ๆ ไหน ๆ ก็ซื้อมาแล้วนี่นะ รอให้พวกข้าวหอมกลับมาก่อนค่อยกินก็แล้วกัน” พัชรีพยักหน้ายิ้มรับคำยายสา เธอไม่อยากให้ลูกสะใภ้เหนื่อยทำอาหารเลยซื้อของมาเป็นจำนวนมาก อาหารทะเลมากมายที่ซื้อมาฝากทุกคนยังร้อน ๆ อยู่ แต่ถึงแม้ว่ามันจะเย็นลงก็ยังสามารถนำมาอุ่นกินได้ง่าย ๆ“คุณไม่คิดจะกลับไปทำงานเหรอคะ” ข้าวหอมถามระหว่างที่กำลังขายขนมอยู่ในตลาด“หืม? คุณเป็นห่วงผมเหรอ” อลันยิ้มแป้นขึ้นมาทันที เมื่อคิดว่าข้าวหอมกำลังเป็นห่วงเรื่องงานของเขาที่มีมากมายก่ายกอง“ฮึ! ใครห่วงคุณกัน ฉันกลัวว่าลูกน้องคุณจะลำบากต่า