Semua Bab พิสูจน์ใจให้เธอรัก: Bab 1 - Bab 10

อลันมีกำหนดกลับออสเตรียในวันพรุ่งนี้ ช่วงเย็นเขาจึงชวนข้าวหอมไปดินเนอร์ก่อนกลับ ซึ่งตอนแรกข้าวหอมไม่อยากไป แต่อลันกลับทำหน้าดุใส่และบังคับให้เธอไปด้วยจนได้ ในใจข้าวหอมได้แต่บ่นว่าท่านประธานอย่างอลัน เธอเป็นแค่เลขาผู้จัดการตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แต่หลายเดือนมานี้กลับถูกอลันเรียกไปหาบ่อย ๆ จนพนักงานคนอื่นสงสัย ที่ร้านอาหาร อลันสั่งไวน์มาดื่มกับข้าวหอมด้วย เขาไม่ได้คิดอะไรมากนักกับแค่เรื่องการมาดินเนอร์ แต่พอข้าวหอมดื่มไปได้เพียงสองแก้ว เธอกลับดูมึนเมาไม่น้อย ทำให้อลันต้องเป็นคนพาเธอไปเข้าห้องน้ำในร้านอย่างเป็นห่วง หลังจากทานอาหารเสร็จ อลันอาสาไปส่งข้าวหอมที่บ้าน น่าเสียดายที่ข้าวหอมเมามากจนหลับไปในรถ ทำให้อลันต้องพาเธอไปยังห้องสูทชั้นบนสุดของโรงแรมเขาแทน ข้าวหอมถูกวางบนเตียงใหญ่ตั้งแต่อลันเข้ามาถึงห้องนอน เขาเดินไปถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำพักผ่อน ขณะที่อลันกำลังอาบน้ำ ข้าวหอมก็งัวเงียปรือตาขึ้นมามองสถานที่อันไม่คุ้นเคยตรงหน้า เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝันไปอย่างไรอย่างนั้น ด้วยความมึนเมา ข้าวหอมค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนเหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ตอนนี้เธออยากเข้าห้องน้ำอีกแล้ว ข้าวหอมจึ

อลันไม่ได้สนใจว่าข้าวหอมจะมาทำงานหรือไม่ เขาแค่รีบจัดการงานที่เหลืออยู่ก่อนจะเดินทางไปยังสนามบินเพื่อกลับประเทศออสเตรียเท่านั้น ช่วงนี้งานที่เขาต้องรับผิดชอบแทนพ่อซึ่งอายุเริ่มมากแล้วมีเป็นจำนวนมาก การมาที่เมืองไทยจึงบ่อย ๆ จึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ข้าวหอมเองก็ไม่ได้สนใจว่าอลันจะกลับไปตอนไหน เธอเพียงแต่ทำงานในหน้าที่รับผิดชอบของตัวเองตามปกติเท่านั้นหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ข้าวหอมที่เริ่มจะตัดใจได้จากเรื่องของอลัน เธอตัดสินใจเขียนใบลาออกเพื่อจะกลับไปหาคุณยายที่ต่างจังหวัด หลายปีมานี้เธอไม่ได้กลับไปเยี่ยมท่านเลย เพราะเรื่องของอลันทำให้ข้าวหอมไม่กล้าไปพบหน้ายาย แต่ตอนนี้เธออยากกลับไปดูแลท่านในช่วงบั้นปลายของชีวิต ข่าวที่ข้าวหอมขอลาออกดังไปทั่วโรงแรมในเวลาไม่นาน เพราะตั้งแต่ก่อตั้งโรงแรมนี้ขึ้นมาเมื่อห้าปีก่อน ข้าวหอมก็ถือได้ว่าเป็นพนักงานอาวุโสของโรงแรมไปแล้ว เธอเข้าทำงานตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย จากตำแหน่งผู้ช่วยเลขาตัวเล็ก ๆ จนกระทั่งกลายมาเป็นมือขวาของผู้จัดการโรงแรมที่ไต่เต้ามาจากตำแหน่งหัวหน้าเลขาของเธอ ใบลาออกของข้าวหอมถูกอนุมัติในเวลาเพียงสามวัน เนื่องจากเหตุผลของเธอที่เขียนเอาไว้คื

สาวิตรี โชติรัตน์ คือชื่อจริงนามสกุลจริงของยายสา เมื่อก่อนเธอเป็นแม่บ้านทหารมาก่อน แต่พอสามีเสียชีวิตจากการทำงาน เธอก็กลับบ้านเดิมมาเลี้ยงลูกสาวคนเดียวอย่างนงคราญ โดยที่ไม่ได้แต่งงานใหม่ เงินชดเชยที่ได้รับสมัยนั้นไม่ได้มากมาย ยายสาจึงทำขนมไทยไปขายเพื่อเลี้ยงดูนงคราญจนเติบใหญ่ นงคราญในตอนนั้นเรียนจบแค่ มศ.3 ก่อนจะขอยายสาไปทำงานหาเงินในเมืองกรุงตั้งแต่ยังสาว เธอเห็นครอบครัวอื่นมีพ่อแต่ตัวเองไม่มี นงคราญจึงขาดความอบอุ่น ถึงแม้ว่ายายสาจะพยายามมากแค่ไหน นงคราญก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุข เธอจึงเลือกที่จะจากยายสาไป กระทั่งหลายปีต่อมา นงคราญกลับมาพร้อมลูกสาวอายุห้าเดือนอย่างข้าวหอม ซึ่งตอนนั้นนงคราญตั้งชื่อว่า รินลดา โชติรัตน์ พอยายสาถามเรื่องพ่อของเด็ก นงคราญกลับไม่ยอมบอกและเอาแต่ร้องไห้ต่อว่าพ่อของข้าวหอมอย่างสาดเสียเทเสีย ช่วงปีนั้นนงคราญอยู่เลี้ยงดูข้าวหอมโดยไม่ได้ทำอะไร ผ่านไปเพียงสามเดือน นงคราญก็อ้างว่าจะกลับไปทำงานหาเงินส่งมาให้ยายสาเลี้ยงดูลูกให้เธอ แต่กลายเป็นว่าเธอส่งเงินมาเพียงไม่กี่เดือน ก่อนข่าวคราวจะเงียบหายไปจนถึงปัจจุบัน ยายสาที่ไม่รู้จะติดต่อลูกสาวยังไงก็ได้แต่ต้องข

สองยายหลานไปถึงโรงพยาบาลในเวลาต่อมา ข้าวหอมไปทำบัตรใหม่ของโรงพยาบาลก่อนจะไปนั่งรอคิวหลังส่งเอกสารส่งตัวให้พยาบาลเสร็จ โรงพยาบาลในตัวจังหวัดมีคนจำนวนมากมาใช้บริการ ดีที่ข้าวหอมถูกส่งตัวไปที่แผนกสูตินรีเวชโดยตรง ทำให้ไม่ต้องเสียเวลารอนานนัก ข้าวหอมมองคนท้องหลายคนที่นั่งรอคิวอยู่ก็ได้แต่สะท้อนใจ เธอเห็นพวกเขามีสามีมาคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ จึงอดนึกถึงพ่อของลูกขึ้นมาอีกไม่ได้ ข้าวหอมไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ว่าเธอท้อง เขาจะรู้สึกยังไง แต่เมื่อคิดไปคิดมา ข้าวหอมก็นึกถึงวันที่เขาพูดว่าเธอเป็นเพียงของเล่นของเขาเท่านั้น ข้าวหอมจึงพยายามเข้มแข็งเพื่อลูกของเธอ ในเมื่อเขาไม่เห็นคุณค่าความรักที่เธอมอบให้ ข้าวหอมก็ไม่จำเป็นต้องไปคิดถึงเขาอีก เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กลับไปอยู่กรุงเทพตลอดชีวิตนี้ และคงไม่มีทางที่เธอกับเขาจะได้พบเจอกันอีก เมื่อถึงคิวตรวจของข้าวหอม ยายสาขอตามเข้าไปด้วยเพื่อดูว่าเหลนของเธอแข็งแรงดีหรือเปล่า ซึ่งข้าวหอมก็ไม่ได้ห้ามยายเอาไว้ เธอรู้ดีว่ายายคงเป็นห่วงเธอกับลูกมาก“ยินดีด้วยนะคะคุณแม่ ตอนนี้คุณท้องได้สามเดือนกว่าแล้วค่ะ” หมอสาวยิ้มบอกผลการตรวจระหว่างที่กำลังอัลตราซาวน์“เด็กแข็งแรงดีไ

หกปีก่อน รินลดา โชติรัตน์ ชื่อเล่น ข้าวหอม เธอเพิ่งเรียนจบเลขานุการจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพแห่งหนึ่ง ข้าวหอมเห็นโรงแรมเปิดรับสมัครพนักงานจึงลองไปสมัครดู เธอไม่คิดว่าตัวเองจะสอบผ่านตั้งแต่แรก เพราะมีคนมีประสบการณ์มากมายมาสมัครเช่นเดียวกัน ผู้จัดการโรงแรมอย่างนาตยาเห็นข้าวหอมเป็นเด็กเรียบร้อยและเกรดดีมาก อีกทั้งรูปร่างหน้าตาที่สูงโปร่ง สะอาดสะอ้าน รวมถึงคำพูดคำจาที่ต่างจากเด็กทั่วไป ทำให้เธอรับข้าวหอมมาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของเธอ ข้าวหอมเริ่มทำงานในตำแหน่งนี้ด้วยเงินเดือนไม่มากนักตามฐานเงินเดือนของนักศึกษาจบใหม่ แต่ด้วยความขยันขันแข็ง ทำให้ข้าวหอมผ่านการทดลองงานอย่างสบาย ๆ เธอได้รับการปรับเงินเดือนเพิ่มขึ้นเล็กน้อย นาตยาเล่าให้ข้าวหอมฟังว่าโรงแรมนี้เป็นของอลัน ซึ่งตอนนั้นเขายังไม่เดินทางมาที่เมืองไทย เธอบอกว่าท่านประธานจะเข้ามาดูงานในช่วงปลายปีนี้ตามหมายกำหนดการที่เลขาส่วนตัวของเขาแจ้งเธอมา ข้าวหอมจดบันทึกวันเวลาเอาไว้กันลืม เธอมีหน้าที่เข้าร่วมประชุมกับหัวหน้าอย่างนาตยาในวันนั้น ข้าวหอมจึงต้องเตรียมเอกสารทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนการประชุม เมื่อถึงวันที่อลันเดินทางมาถึงโรงแรม พน