All Chapters of เล่ห์รักนายวายร้าย ( NC 20+) : Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 22รุ่งเช้า“อื้อ~” ปากเล็กเปล่งเสียงครางอื้อในลำคอ แล้วยกแขนเรียวขึ้นเหนือศีรษะเพื่อหวังจะบิดตัวในยามเช้า แต่ร่างบางกลับต้องหงุดหงิดอย่างขัดใจ เมื่อไม่สามารถทำตามอย่างที่เธอคิดได้ เพราะมีแขนแกร่งกอดรัดเธอไว้แน่น มิหนำซ้ำยังยกขาที่หนักราวกับขอนไม้ก่ายขึ้นทับบนตัวของเธออีก ดวงตากลมโตหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังนอนหลับตาพริ้ม ก่อนที่ปากเล็กจะยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจเมื่อคิดอะไรสนุกๆ ออก“ปากร้ายนี้ใช่ไหมที่ชอบจูบเราดีนัก” มือบางบีบปากหยักอย่างแรง แต่ทว่าต้องสะดุ้งตกใจเมื่อมือสากปัดมือบางของเธอออก“เธอคิดจะทำอะไรฉัน ฮะ! ยัยเด็กดื้อ”“หนูก็แค่บีบปากเฮียเล่นเฉยๆ เอง ปากเฮียเนี่ย...อมชมพูสวยจังเลยเนอะ” หญิงสาวเอ่ยแก้ตัว ก่อนจะแสร้งยิ้มหวานให้คนตัวโต ทั้งที่ความจริงเธออยากบีบปากเขาให้ขาดไปเลยด้วยซ้ำ เพราะปากของเขานี่แหละที่บังอาจฉกจูบเธอบ่อยครั้ง“เหอะ! เด็กอะไรวะ พอตื่นขึ้นมาปุ๊บก็โกหกตั้งแต่เช้าเลย”“ไม่ต้องมาหาเรื่องหนูเลย เฮียลุกขึ้นไปห้องของตัวเองได้แล้ว หนูจะรีบอาบน้ำไปมหาลัย”“ยังจะโกหกไม่เลิก”“นะ...หนูโกหกอะไรเฮียอีกล่ะ?” หญิงสาวแสดงสีหน้าเลิ่กลั่ก เมื่อเขามองเธอราวกับจับผิด

Chapter 24“ลุงโย...อย่าดุน้องเลยครับ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของผมเอง...” รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อเห็นวาโยกำลังดุคนตัวเล็กจนร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวสั่นโยนไม่หยุด“…” แพรดาวตวัดสายตามองรันเวย์ด้วยความไม่พอใจ เมื่อเขาไม่เอ่ยบอกความจริงให้คุณพ่อของเธอได้รับรู้ แต่เขากลับพูดให้เรื่องมันยิ่งบานปลายไปกันใหญ่“งั้น...ก็ให้รันเวย์กับหนูแพรหมั้นหมายกันอาทิตย์หน้าเลยละกัน” รัชตะเอ่ยพูดขึ้น“อืม” วาโยพยักหน้าเห็นด้วยกับรัชตะ“ฮึก~ป๊า” แพรดาวน้ำตารินไหลอาบแก้ม นี่เธอจะต้องหมั้นหมาย เพราะเรื่องเข้าใจผิดอย่างงั้นเหรอ มันไม่แฟร์กับเธอเลยสักนิด“ในเมื่อเวย์ตั้งใจจะเข้ามาในชีวิตลูกสาวของลุง เวย์ก็ต้องดูแลน้องให้ดีที่สุด ให้เหมือนกับที่ลุงดูแลน้องมาเป็นอย่างดี” วาโยพูดกับรันเวย์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง มันไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มีเหตุผล จนไม่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นลูกสาวของตนหรอกนะ แต่ที่วาโยยอมให้แพรดาวหมั้นหมายกับรันเวย์ ชายหนุ่มที่ลูกสาวของตนปฏิเสธว่าไม่รัก เพราะตนคิดว่ายังไงลูกสาวของเขาก็เป็นฝ่ายเสียหาย และอีกอย่างรันเวย์ก็เป็นลูกชายเพื่อนสนิทของเขาที่ไว้ใจได้ แล้วก็จะเป็นคนที่สามารถปรา

Chapter 26หลายวันต่อมา...@คอนโดแกร๊ก~แกร๊ก~เสียงประตูทั้งสองห้องเปิดออกมาพร้อมกัน แพรดาวปรายตามองคนตัวสูงเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะเดินไปที่ลิฟต์ แต่กลับต้องหยุดชะงักนิ่งอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงเข้มเอ่ยออกมา“ไม่คิดจะทักทายคู่หมั้นของตัวเองหน่อยเหรอ?” ปากหยักยกยิ้มมุมปาก“เฮ้อ…” หญิงสาวถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะหมุนตัวกลับมามองคนตัวสูงที่ยืนมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“หนูคิดว่าคงไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะเฮียก็แค่คู่หมั้น ไม่ใช่คนรักของหนูซะหน่อย ที่หนูจะต้องกูดมอร์นิงคิสเฮียในตอนเช้า...” แพรดาวเบือนหน้าหนี เพราะหลังจากงานหมั้นและกลับมาคอนโดพร้อมกันในวันนั้น เธอพึ่งจะได้เจอเขาก็วันนี้เอง เพราะหลายวันที่ผ่านมา เธอไม่เห็นเขาอยู่คอนโดเลยสักวัน แต่เธอก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน ทำไมต้องไม่ชอบใจด้วย เมื่อไม่เห็นเขากลับมานอนที่คอนโด“หึ...ไม่เจอกันหลายวัน ยังดื้อเหมือนเดิมเลยนะ” ขาแกร่งเดินเข้าไปประชิดตัวหญิงสาว จนทำให้เธอได้กลิ่นหอมจางๆ จากคนตัวสูง“ถะ...ถอยออกไปเลยนะ ทำไมต้องเข้ามาใกล้หนูด้วยเนี่ย” แพรดาวยกมือขึ้นดันแผงหน้าอกแกร่งไว้ เมื่อเขาเข้ามาประชิดตัวเธอมากเกินไป

Chapter 28“พวกแกจะตะโกนทำไมเนี่ย...” แพรดาวเอ่ยตำหนิเพื่อนของเธอเสียงดุ และมองเพื่อนของเธอตาขวางด้วยสายตาไม่พอใจ เมื่อเพื่อนของเธอตะโกนสุดเสียงอย่างตกใจ แต่โชคดีหน่อยที่วันนี้พวกเธอเลือกนั่งโต๊ะที่ห่างจากนักศึกษาคนอื่น“ขอโทษๆ แล้วแกหมั้นกับใครยัยแพร ทำไมถึงไม่บอกพวกฉันเลย” สปายกระซิบกระซาบถามแพรดาวเสียงเบา“ฉันหมั้นกับเฮียเวย์” แพรดาวเอ่ยตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก“ฮะ...แกหมั้นกับพี่สุดหล่อของฉันเหรอยัยแพร ไหนแกบอกกับฉันว่าเป็นพี่น้องกันไงล่ะ?” มัดหมี่แสร้งร้องโอดครวญ จนสปายต้องยกมือตีไปแขนมัดหมี่เบาๆ อย่างหมั่นไส้กับความเล่นใหญ่ของมัดหมี่ที่เล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาเพียะ!“โอ๊ย! เจ็บนะ ยัยปาย แกมาตีฉันทำไมเนี่ย” มัดหมี่ยู่ปากอย่างเง้างอน เมื่อจู่ๆ สปายยกมือขึ้นตีแขนของเธออย่างไม่มีเหตุผล“เล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา” สปายเอ่ยพูดขึ้น“อย่างที่ฉันเคยบอกแกนั่นแหละยัยมัด ว่าเขาไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของฉัน คุณพ่อของฉันและคุณพ่อของเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันไม่ได้รักเขา ฉันคิดกับเขาแค่เพียงพี่ชาย” แพรดาวเอ่ยบอกมัดหมี่และสปายตามความเป็นจริง“โดนจับคลุมถุงชนเหรอ” สปายเอ่ยขึ้น“ก็ไม่เชิง เหตุการณ์มันเกิดขึ้นไว

Chapter 30สิบนาทีผ่านไป“พี่ไทเกอร์ไปไหนคะพี่มาร์ค” แพรดาวเอ่ยถามมาร์ค เมื่อเดินเข้ามาที่โต๊ะ แต่กลับเจอมาร์คนั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงคนเดียว“ไปหาไอ้ไต้ฝุ่นที่โต๊ะนู้นอะ ว่าแต่เราเถอะทำไมถึงได้เดินมาคนเดียวล่ะ ฟ้าครามไปไหน” มาร์คเอ่ยถามแพรดาว แต่สายตาของเขาแอบลอบมองหุ่นเย้ายวนอย่างหื่นกระหาย“พอดีแฟนพี่ฟ้าโทรมาน่ะ แล้วพี่ฟ้าก็รีบออกไปเลย” แพรดาวเอ่ยบอกมาร์ค“หึๆ...สงสัยแฟนโทรตามให้กลับละมั้ง ว่าแต่เราเถอะไม่มีแฟนจริงเหรอ” มาร์คเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง“ไม่มีหรอกค่ะ หนูอยากใช้ชีวิตโสดให้คุ้มน่ะพี่มาร์ค” แพรดาวยิ้มบางให้มาร์ค“คนสวยอย่างน้องแพร คงจะได้ใช้ชีวิตคุ้มแน่นอน โดยเฉพาะคืนนี้” มาร์คเอ่ยพูดขึ้นอย่างมีเลศนัย“คืนนี้อะไรกันคะพี่มาร์ค” แพรดาวเอ่ยถามมาร์คด้วยความสงสัยกับคำพูดของประโยคท้ายเมื่อครู่นี้“เปล่าครับ พี่ก็พูดไปเรื่อยน่ะ” มาร์คเอ่ยปฏิเสธและยกยิ้มมุมปาก“...”“ถ้าไม่เข้าใจเรื่องเรียน หรือมีปัญหาอะไร ก็ปรึกษาพี่ได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” มาร์คเอ่ยขึ้น ก่อนจะยิ้มให้แพรดาวอย่างอบอุ่น“ขอบคุณมากเลยค่ะพี่มาร์ค”“ม่ะ!...ชนแก้วกับพี่หน่อยสิ” มาร์คยกแก้วชูขึ้นเพื่อจะชนแก้วกับแพรดาวกริ๊ง!แพรด