รสสวาทมิอาจลืม의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

ตอนที่ 2 คำสารภาพตึกคณะนิเทศศาสตร์ในยามเช้า เสียงคุยจ้อกแจ้กจอแจดังเข้าหูมาเป็นระยะๆ จากกลุ่มนักศึกษาที่รอเข้าห้องเรียนอยู่หน้าตึกเหตุการณ์ต่างๆ ยังคงดำเนินต่อไปเหมือนทุกวันตามปกติ... เบญญาภาเองเข้าไปนั่งในห้องอ่านหนังสือกับเพื่อนเพื่อเตรียมตัวเข้าเรียนในคาบแรกของเช้าวันนี้เหมือนเช่นเคย...เมื่อเช้าก่อนออกจากหอพักเธอรู้สึกแย่ ๆ เมื่อเธอส่องกระจกแล้วพบว่าตาของเธอทั้งสองข้างมีรอยคล้ำใต้ตาอย่างเห็นได้ชัด...ก็ใช่นะสิ! เธอแทบไม่ได้นอนเลย อีกทั้งทรวงอกของเธอก็มีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ เต็มไปหมด แล้วนี่เธอจะบอกกับเพื่อนที่เป็นรุมเมทว่ายังไงดีนะ เธอยังคิดไม่ตกเรื่องนี้เลยเบญญาภาวางหนังสือไว้บนโต๊ะ เธออ่านไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่คิดเรื่องเมื่อคืน แต่แล้วก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดที่ดังมาจากหน้าตึก เพื่อน ๆ หลายคนในห้องเดินออกไปตรงระเบียงว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ด้านล่าง แต่เบญญาภาไม่คิดจะลุกไปดู และเธอไม่คิดจะสนใจด้วย เธอยังคงนั่งอ่านหนังสือต่อไปตามปกติ... แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องก็ตามแต่เสียงกรี๊ดก็ยังคงดังขึ้นมาเรื่อย ๆ และคราวนี้ลามมาตามทางเดินของหน้าห้องเรียนที่เธอนั่งคอยอาจาย์อยู่ เสียงกรี๊ดดังลั่นจน

ตอนที่ 4 ไปต่อไม่ไหวเขมทัศน์นอนยิ้มอย่างอารมณ์ดีอยู่ที่คอนโดของเขาหลังจากเลิกเรียนเสร็จ เขาหวนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเมื่อคืน แล้วก็ตอนเมื่อเช้านี้ ก่อนจะรีบไลน์ไปหาคนที่กำลังคิดถึงอยู่ทันทีพี่เขม : หวัดดีครับ ทำอะไรอยู่น้องเบญ : ทำรายงานอยู่ค่ะพี่เขม : หายโกรธพี่หรือยังน้องเบญ : ไม่ได้โกรธค่ะพี่เขม : ไม่ได้โกรธแล้วทำไมเมื่อคืนเบญต้องหนีพี่ไปด้วยล่ะน้องเบญ : เหตุผลส่วนตัวค่ะพี่เขม : ออกมาเจอพี่หน่อยได้มั้ยน้องเบญ : คงไม่สะดวกค่ะพี่เขม : งั้นพี่ไปหาที่หอได้มั้ยน้องเบญ : ที่หอก็ไม่สะดวกค่ะ ไม่อยากรบกวนเพื่อนพี่เขม : แสดงว่าเบญยังไม่หายโกรธพี่น้องเบญ : พี่ทำให้เบญต้องอายเพื่อนเมื่อเช้านี้เขาอ่านข้อความเสร็จก็อมยิ้มก่อนจะตอบกลับไป...พี่เขม : ก็พี่ชอบเบญจริง ๆ นี่ครับ เขาอมยิ้มอีกครั้งและพลางมองสติ๊กเกอร์คนโมโหของหญิงสาวที่ส่งมาน้องเบญ : เราเพิ่งเจอกัน พี่อย่าเพิ่งชอบเบญเลยค่ะพี่เขม : อะไรกันครับ ก็ไหนเมื่อคืนเราตกลงกันแล้วไงครับน้องเบญ : ตกลงตอนไหนคะพี่เขม : ก็ตอนที่เราอยู่บนเตียงด้วยกันไง..ที่รัก เธออ่านข้อความนี้เสร็จ เธอก็หน้าแดงอย่างไม่รู้ตัวน้องเบญ : ลืมเรื่องเ

ตอนที่ 6 อกหัก“เบญ!!! เย็นนี้เราไปปาร์ตี้สละโสดกันมั้ยคุณเพื่อน” นุ๊กนิกเอ่ยชวน เพราะวันจันทร์หน้านี้ก็จะถึงงานแต่งของเพื่อนรักเธอแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันศุกร์พอดี อันที่จริงนุ๊กนิกนัดกลุ่มเพื่อนคนอื่น ๆ เอาไว้หมดแล้ว เหลือเพียงแค่รอคำตอบจากเพื่อนสาว และเธอก็คิดว่ายังไงเสียเบญญาภาก็คงไม่ปฏิเสธ“ฉันไปก็ได้ แต่ว่าอยู่ดึกไม่ได้นะ ไม่อยากหน้าโทรมวันแต่งงานน่ะ” เบญญาภาหันไปบอกกับเพื่อนสาวที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ ๆ กัน นุ๊กนิกนั้นเป็นคอลัมนิสต์เหมือนกับเบญญาภา แต่วันที่สัมภาษณ์เขมทัศน์ เธอรู้ว่าลึก ๆ แล้วเพื่อนสาวของเธอยังลืมผู้ชายคนนี้ไม่ได้ เธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธหัวหน้าไป เพราะคิดว่าก่อนที่เพื่อนจะได้ตัดสินใจแต่งงาน ก็ควรจะได้พบกับเขมทัศน์เสียก่อน เบญญาหมั้นกับราเชนมานานถึงสามปี แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าทั้งคู่จะแต่งงานกัน จนเมื่อไม่นานมานี้ราเชนก็ขอเบญญาภาแต่งงาน ซึ่งนั่นก็ทำให้นุ๊กนิกประหลาดใจ เพราะก่อนหน้านี้ทั้งคู่คบหากันเหมือนเพื่อนมากกว่าแฟน ซึ่งนุ๊กนิกก็เคยถามเพื่อนรักมาแล้วครั้งหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้“ไม่เกินสามทุ่มแน่นอนคุณเพื่อน” หลังจากนุ๊กนิกตกลงกับเพื่อนรักเสร็จเรียบร้อย เบญญาภาก็รีบเดิ

ตอนที่ 8 เป็นห่วงความปลอดภัย“รู้สิ! เธอชื่อว่าริสาทำงานอยู่ที่พารากอน ที่เดียวกับพี่เอง พี่เจอเคยเขาไปมาหาสู่กันบ่อย เธอเปิดบูธหนังสือใกล้กับกับที่บูธของพี่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แต่ตอนแรกพี่ไม่คิดว่าผู้ชายคนที่มาหาริสาจะเป็นคู่หมั้นของเบญ” จากนั้นเขมทัศน์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟัง ว่าคนที่ส่งรูปภาพพวกนั้นก็คือริสาแฟนอีกคนหนึ่งของราเชน“พี่เขม!!! เบญต้องการเข้าห้องน้ำ” หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็รีบลุกขึ้น “ได้สิ!!..ตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวขวา” หญิงสาวลุกขึ้นมาเธอก็เดินเซ จนเขาต้องรีบไปคว้าตัวเธอเอาไว้“ให้พี่พาไปดีกว่านะ เดี๋ยวจะล้มหัวฟาดเอา”“ค่ะ” หญิงสาวพลางสาวเท้ายาว ๆ เข้าห้องน้ำไป พร้อมด้วยท่าที่มุ่งมั่นและกลับมาออกมาในเวลาเพียงไม่นาน เธอพยายามทิ้งฮอร์โมนเพศหญิงจำนวนมากที่พลุ่งพล่านในตัวออกไป เขาเป็นผู้ชายที่เธออยู่ใกล้ ๆ แล้วอดใจไม่ไหวทุกครั้ง ให้ตายสิ!! นี่ขนาดเธอเสียใจเรื่องคู่หมั้นอยู่แท้ ๆ จะว่าเสียใจก็คงจะไม่เหมาะ พูดว่าเธอเสียดายเวลาสามปีมากกว่าแล้วก็เงินที่ราเชนขอยืมเธอเกือบทุก ๆ เดือน รวม ๆ แล้วก็หลายแสน“เสียงโทรศัพท์ของเบญดังตลอดแต่พี่ไม่กล้ารับ” เขารีบบอกเผื่อ

ตอนที่ 10 ทำคะแนน วันจันทร์ราเชนตัดสินใจมาง้อเบญญาภาถึงโต๊ะทำงานของเธอ ถึงแม้จะเลิกรากันไปแล้ว แต่ก็ยังต้องทำงานที่เดียวกันอยู่เขาพยายามหาเหตุผลต่าง ๆ นานา มาง้อเธอสารพัด แต่เบญญาภาก็ไม่ยอมคุยด้วยจนเวลาเลิกงานหญิงสาวเดินไปคอยเขมทัศน์ เพราะวันนี้เขานัดเอามอเตอร์ไชค์มาคืนให้เธอที่หน้าออฟฟิศ ราเชนเห็นเบญญาภาเดินมาคนเดียวจึงเข้ามาฉุดร่างเธอ“ไปกับผมเบญ!! เรามีเรื่องต้องคุยกัน”“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ..ราเชน!! เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก” หญิงสาวตวาดเมื่อเขาเป็นฝ่ายฉุดเธออย่างจาบจ้วง ระหว่างนั้นเขมทัศน์ก็ขับมอเตอร์ไชค์บิ๊กไบค์ของเธอเข้ามาจอดพอดี ทั้งสองจึงได้ปะทะคารมกันขึ้น“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ!!!” เขมทัศน์เอ่ยถามคนทั้งคู่ และรู้ดีว่าถ้าเขาไม่เข้ามาช่วยเบญญาภาจะต้องถูกราเชนฉุดขึ้นรถไปแน่ ราเชนตกใจเบญญาภาจึงรีบสลัดมือเขาออกได้สำเร็จ“เราแค่ปรับความเข้าใจกัน คนอื่นไม่เกี่ยว” ราเชนรีบอ้าง และหันมาต่อว่าเขมทัศน์อย่างเอาเรื่อง“งั้นเหรอ!!! แต่ที่ผมได้ยิน เบญเค้าบอกว่าไม่มีอะไรจะคุยกับคุณนี่ครับ!!! ไอ้ผมก็เป็นประเภทที่เห็นผู้หญิงถูกรังแกไม่ได้ซะด้วย” เขมทัศน์บอกพร้อมกับเดินไปขั้นกลางระหว่างคนทั้