로그인3 ปีต่อมา
หญิงสาวที่ต้องไปถึงร้านมุกบลิสเตอร์ ร้านเครื่องประดับที่อยู่บนสยามพารากอนให้ทันภายในเวลาบ่ายสองโมงวันนี้ โชคดีที่เธอมีบิ๊กไบค์คู่ใจ จึงพาไปได้ทันเวลา เพราะในเมืองยามนี้นั้นเต็มไปด้วยรถติดอย่างมาก พอบิดคันเร่งรถคู่ใจก็พาเธอพุ่งฉิวไม่นานนักก็มาถึงจุดหมายได้ทันเวลาพอดี
ร้านมุกบลิสเตอร์ หนึ่งในธุรกิจหลายอย่างของเขา และร้านเครื่องประดับสร้อยไข่มุกก็เป็นหนึ่งในสินค้าของเขาด้วยอีกเช่นกัน ประตูกระจกทางเข้าด้านหน้ามีตัวหนังสือเป็นเหล็กเรียบ ๆ เขียนชื่อร้านติดเอาไว้ เบญญามาถึงที่นี่ตอนบ่ายโมงสี่สิบห้า เธอนึกโล่งใจเป็นที่สุดที่ไม่ได้มาสาย
หญิงสาวผิวขาวหน้าตาสะสวยแต่งกายประณีตผู้อยู่หลังโต๊ะหินอ่อนที่หรูหรา ส่งยิ้มสุภาพมาให้เบญญาภาที่กำลังก้าวเข้ามาอย่างเป็นมิตร
เบญญาภาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว คลุมทับด้วยสูทสีเทาเข้ม มันช่างเรียบกริบที่สุดเท่าที่เธอเคยใส่มา และมันก็ทำให้เธอดูเรียบร้อยไร้ที่ติ
“ดิฉัน!!..เบญญาภาที่นัดเจ้าของร้านเอาไวค่ะ” พนักงานในร้านเลิกคิ้วข้างหนึ่งเล็กน้อยขณะที่หญิงสาวผู้มาใหม่ ยืนประหม่าอยู่ตรงหน้า
“กรุณารอสักครู่ค่ะ พอดีว่าทางร้านมีเปิดตัวคอลเลกชั่นเครื่องประดับรุ่นใหม่ล่าสุด ในช่วงสัปดาห์นี้ค่ะ คุณเขมทัศน์คงจะอยู่ที่นั่น แต่ถ้านัดเอาไว้แล้ว สักครู่เดี๋ยวเขาคงจะเข้ามาค่ะ”
ระหว่างที่นั่งรอเบญญาภาก็ทัดปอยผมที่ลุ่ยออกมาไปอยู่หลังหูขณะที่แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่น ที่ต้องมาสัมภาษณ์เขาในวันนี้
“คุณเขมกลับมาแล้ว เชิญคุณเข้าสัมภาษณ์ได้เลยค่ะ ห้องในสุดทางด้านขวามือนะคะ” พนักงานยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
ตอนนี้เบญญาภาได้อยู่กับอดีตหนุ่มฮอตสมัยเรียนเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาดูดีขึ้นอีกมากเป็นกอง และเขาก็บึกบึนกว่าแต่ก่อนอีกด้วย ว่าแต่เขายังเป็นจอมบงการอยู่หรือเปล่านะ! ฉับพลันหัวใจของเธอก็ถูกดึงดูดจากเสน่ห์ของเขาอีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ การได้คุยกับคนปกติ ๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีเหลือเกิน แต่การที่ได้คุยกับเขานั้น ก็เล่นทำเอาเธอประหลาดใจแทบทุกครั้ง
“พี่ ดีใจจังที่ได้เจอเบญอีก!” เขาชวนคุย ก่อนหน้านี้สองสัปดาห์หัวหน้างานเธอบอกให้มาสัมภาษณ์เจ้าของอัญญมณี เบญญาภาก็ไม่นึกว่าจะเป็นเขา แต่พอดูชื่อเท่านั้นแหละเธอถึงกลับไม่อยากมาสัมภาษณ์ แต่ก็ไม่รู้จะบอกหัวหน้ายังไง เธอไม่คิดว่าเขาจะมาทำงานทางด้านนี้ด้วยซ้ำ
“สวัสดีค่ะ พี่เป็นยังไงบ้าง”
“ก็สบายดีครับ แต่เบญดูสวยขึ้นนะ คิดยังไงถึงไปเป็นคอลัมนิสต์ครับ” เขาฉีกยิ้มขณะพิจารณาเรือนร่างของเธอ ก่อนจะเดินมาโอบไหล่อย่างถือวิสาสะ เขาวางมือข้างหนึ่งไว้บนไหล่เธอแบบแสดงความเป็นเจ้าของ หญิงสาวขยับเท้ายุกยิกด้วยความอาย การได้เจอเขาเป็นเรื่องดี แต่นี่เขาก็ทำตัวสนิทสนมเธอจนเกินไป
“เบญชอบทางด้านนี้ค่ะ”
“อ๋อ ลืมไปว่าเบญจบนิเทศมา” พอเธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ก็เห็นว่าอีกฝ่ายจับจ้องด้วยสายตาดุจเหยี่ยว เวลาผ่านไปไม่นานเธอก็สัมภาษณ์เขาเสร็จ จึงได้ขอตัวกลับ
“พี่อยากชวนเบญดินเนอร์เย็นนี้..ว่างมั้ยครับ”
“เบญคงไม่สะดวกค่ะ อันที่จริงเบญมีคู่หมั้นแล้ว ลืมบอกพี่ไป”
“อืม..ไม่เป็นไรครับ”
“ขอบคุณที่ให้สัมภาษณ์นะคะ” เขมทัศน์มองหญิงสาวที่เดินจากไปอย่างเสียดาย
เบญญาภาขับมอเตอร์ไชด์คู่ใจกลับไปยังที่ทำงานของเธอ นุ๊กนิกกับเบญญาภาสองคู่หูเพื่อนซี้ ตั้งแต่ทั้งคู่เรียนจบก็ไปทำงานที่เดียวกัน ตามแนะนำของรุ่นพี่ที่เป็นแฟนของนุ๊กนิก และราเชนคู่หมั้นของเบญญาภาเขาก็ทำงานที่เดียวกันกับเธอแต่อยู่คนละแผนก
ตอนที่ 25 ไม่ยอมเสียเธอทั้งสองเดินผ่านประตูบานคู่เข้าไปในโถงทางเดินอันโออ่า เบญญาภารู้สึกดีที่ได้สัมผัสมือของเขา นิ้วเรียวยาวคล่องแคล่ว รวบจับมือบางของเธอ เบญญาภารู้สึกถึงแรงดึงดูดอันคุ้นเคยเมื่อถึงลิฟต์ เขากดปุ่มเรียก เบญญาภาแอบเหล่มองเขาและเห็นว่าเขากำลังอมยิ้มอย่างมีเลศนัย พอประตูลิฟต์เปิดเขาจูงมือเธอเข้าไปประตูลิฟต์ปิดเบญญาภาลอบมองอีกครั้ง เขาเหลือบสายตามองเธอแล้วความโหยหาที่มีต่อกันสำหรับคนทั้งคู่ก็เกิดขึ้น เธอรู้สึกร้อนวูบวาบเพราะแรงเสน่หาความปรารถนาเคลื่อนไปยังท้องน้อยของเธออย่างรุนแรงเขาจับมือและใช้นิ้วโป้งไล่ไปตามข้อนิ้วของเธอ จนกระทั่งกล้ามเนื้อทุกส่วนหดเกร็งเขาทำแบบนั้นได้ยังไง“หน้าแดงจัง เป็นอะไรรึเปล่า” เขากระซิบ เธอเงยหน้ามองเขา นี่ความปรารถนาในตัวเธอมีมากถึงเพียงนี้เชียวเหรอ“ตื่นเต้นมั้งคะ”“จริงเหรอ” เขาแกล้งพึมพำประตูลิฟต์เปิดออกทำลายมนตร์สะกดลง ทั้งสองอยู่ที่ชั้นดาดฟ้า ที่นี่ลมแรง แม้เธอจะสวมแจ็คเก็ตอย่างหนาก็ยังหนาว เขมทัศน์โอบเบญญาภาแล้วดึงร่างเธอมาแนบกาย“ถึงแล้ว เราจะทานมื้อเย็นกันที่นี่”“..........” เบญญาภารู้สึกหนาวเธอมองหน้าเขา แต่ไม่ทันได้ตอบ“แล้วเ
ตอนที่ 24 จำใจต้องให้เขาช่วยเบญญาภาพลิกตะแคงกอดหมอน ในใจเปี่ยมล้นด้วยความเศร้าหม่น เขมทัศน์บอกเธอว่าตัวเองไม่สมควรได้รับความรัก ทำไมเขาถึงรู้สึกอย่างนั้น ความคิดต่าง ๆ นานาเกาะกินจิตใจของเธอจนกระทั่งตีหนึ่งตีสอง แล้วในที่สุดเบญญาภาก็ค่อย ๆ เผลอหลับไปอย่างหมดแรงกลางวันเชื่องช้ายาวนาน ปองพลเข้ามาสนอกสนใจเธออย่างผิดปกติ ตอนแรกเบญญาภาสงสัยว่า เป็นชุดวาบหวิวที่เธอใส่มาทำงานหรือเปล่า วันต่อมาเธอจึงตัดสินใจไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ ชุดที่เธอซื้อใหม่ตัวเล็กลงกว่าเดิม แต่เบญญาภาก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เวลาที่เจ้านายมาชวนคุย ในที่สุดก็ห้าโมงครึ่ง เบญญาภาหยิบกระเป๋าสะพาย และพยายามจะเดินออกจากห้องทำงานไป แต่เขาก็มาขวางเอาไว้ จนเธอต้องเผชิญหน้ากับเขา“คืนนี้คุณมีนัดเหรอครับ” ปองพลถามขณะยืนอยู่หน้าห้องทำงานของเธอ“ค่ะ” เขาเลิกคิ้วมองเธอและเห็นได้ชัดว่าสนใจเธอ“นัดแฟนเอาไว้เหรอครับ” เบญญาภาเริ่มไม่พอใจ แต่ก็ยอมตอบเพื่อให้เขาเลิกยุ่ง“ค่ะ” เธอตัดสินใจตอบเขาไป“พรุ่งนี้คุณอยากหาอะไรดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ หลังเลิกงานไหมล่ะ คุณเพิ่งมาทำงานได้เดือนแรก ถือว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับจากผม” เขายิ้มอารมณ์บางอย่า
ตอนที่ 23 หลับทั้งน้ำตาเบญญาภาตัดสินใจย้ายที่ทำงานใหม่เพราะไม่อยากเจอหน้าเขมทัศน์อีก และวันแรกในที่ทำงานใหม่ของเธอก็ไปได้ด้วยดี ซึ่งถือเป็นสิ่งเบนความสนใจที่เข้าท่าดีเสียด้วย เวลาแล่นฉิวผ่านไปเป็นภาพเลือนรางของคนรู้จักหน้าใหม่ ๆ งานการที่ต้องทำแล้วก็หัวหน้างานอย่างคุณปองพล....ที่ยิ้มมองลงมาดวงตาของเขาก็เป็นประกายวิบวับขณะมองเรือนร่างของเบญญาภา“คุณทำงานได้เยี่ยมมากคุณเบญ ถ้าติดปัญหาตรงไหนก็ถามผมได้นะครับ” เบญญาภากระดกริมฝีปากฝืนให้เป็นรอยยิ้มส่งไป“ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” เบญญาภาบอกลาหัวหน้าคนใหม่ของเธอ“ได้สิได้ ห้าโมงครึ่งแล้วนี่ พรุ่งนี้เจอกันนะ”“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีครับ”เบญญาภาหยิบสัมภาระทุกอย่างลงกระเป๋าสะพาย พร้อมกับสวมแจ็ตเก็ตสำหรับขับมอเตอร์ไชค์แล้วมุ่งหน้าขับไปเส้นทางสู่อพาร์ตเม้นต์แห่งใหม่ของเธอ เมื่อออกมาสู่อากาศช่วงเย็นของชานเมืองอย่างนี้ รถราก็น้อยลงมาบ้างไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่อยู่ใจกลางเมืองหญิงสาวสูดหายใจลึกๆ อากาศใช้เติมเต็มช่องว่างในอกที่มีมาตั้งแต่เดือนก่อนไม่ได้เลย มันเป็นรูกลวงที่แสนเจ็บปวด ที่เตือนให้เธอรำลึกถึงความสูญเสีย เบญญาภาเดินก้มหน้าเดินขึ้นบันไดไปยังห้
ตอนที่ 22 ความต้องการที่ไม่เหมือนกัน NC“ยกหัวขึ้นหน่อย!!” เบญญาภายอมทำตามและเขาก็ค่อย ๆ เลื่อนหน้ากากปิดตาลงมา จากนั้นเบญญาภาก็มองไม่เห็นอะไรอีกเลยเขมทัศน์จับแขนซ้ายของเบญญาภาเหยียดอย่างนุ่มนวลไปยังมุมเตียงด้านทางซ้ายมือ แล้วใส่ปลอกหนังรอบข้อมือของเธอจนครบทั้งสองข้าง แส้พู่ของเขาได้ไล่ไปตามความยาวเรียวแขนของเธอ สัมผัสของเขาก่อให้เกิดอาการสั่นสะท้านชวนจักจี้เพลินใจของเธอเป็นยิ่งนักให้ตายเถอะ...ร่างกายของเธอพร้อมจะปะทุอีกแล้วสินะ! ทำไมอุปกรณ์ของเขาแต่ละชิ้นถึงได้กระตุ้น อารมณ์เธอขนาดนี้เขมทัศน์เคลื่อนไปยังปลายเตียงและคว้าข้อเท้าของเธอทั้งสองข้างและทำการใส่กุญแจตรึงข้อเท้า อาการขนลุกอันเนื่องมาจากความกังวลผสมผสานกับความหฤหรรษ์อันเย้ายวนพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง ถึงแม้จะไม่สามารถมองเห็นเขาได้แต่ก็ทำให้เบญญาภาวิตกมาก ขณะโลหิตในกายสูบฉีดอย่างรุนแรงจากนั้นร่างของเธอก็รู้สึกได้ถึงสายของแส้พู่ที่ล่องลอยอยู่เหนือผิว ก่อนจะลากไปตามแนวร่างกายจากล่างขึ้นบน การมุ่งความสนใจให้อยู่แต่กับสิ่งนี้ทำได้ยากเหลือเกิน เบญญาภารู้สึกได้ถึงหนังกลับนุ่ม ๆ ที่แนบไปตามผิวเนียนแล้วทันใดนั้นมันก็หายไป แต่แล้วจู่ ๆ ก
ตอนที่ 21 สอนการควบคุม NC“พี่ขอทำตรงก้นนะ” เขาพึมพำ และพลางใช้อีกมืออีกข้างรวบผมของเธอให้อยู่ในกำมือก่อนจะทำการดึงเบาๆ เพื่อให้เธออยู่กับที่และไม่สามารถขยับศีรษะได้“พี่เขม!!!..เบญไม่เคยโดนเอาตรงก้น...ขอร้องอย่าทำนะคะ”“งั้นขอเป็นตรงปากนะ..ได้มั้ย”“พี่เป็นเจ้าของชีวิตเบญ” เขากระซิบ“ของพี่คนเดียวเท่านั้น อย่าลืมเสียล่ะ” น้ำเสียงของเขาชวนให้เคลิบเคลิ้ม ถ้อยคำของเขาชวนให้รู้สึกเหมือนมีแรงกระตุ้น ยั่วยวนใจ จนเธอรู้สึกได้ถึงความเป็นชายของเขาที่ขยายขึ้นเสียดสีกับขาอ่อนของเธอนิ้วเรียวยาวของเขาขยับไปรอบ ๆ และหมุนวนเป็นวงกลมช้า ๆ อย่างอ่อนโยน ลมหายใจของเขายามต้องกับใบหน้าของเธอช่างแผ่วเบา ขณะที่เขาค่อย ๆ จูบไซร้ไปตามแนวคาง“หอมเหลือเกิน เบญจ๋า” เขาดอมดมด้านหลังใบหูของเธอ นิ้วมือแกร่งเสียดสีวนไปมาในร่องสวาท และตัวเธอก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง เพราะสะโพกอวบกลมกลึงเริ่มมีการเคลื่อนไหวตามนิ้วมือของอีกฝ่าย ขณะที่ความทรมานแสนหวาน ปะทุไปทั่วเส้นเลือดราวกับเป็นอะดรีนาลิน“เบญชอบให้พี่ทำแบบนี้ใช่ไหม” เขาถามอย่างนุ่มนวล ฟันของเขาครูดไปตามใบหูด้านนอกของเธอเบาๆ“ถ้าแบบนี้ก็ต้องชอบสิคะ” หญิงสาวหลับตาลงโ
ตอนที่ 20 ตื่นเต้นตลอด NCหญิงสาวก้มลงไปถอดถุงเท้าของเขาออกทีละข้าง เขามองการกระทำของเธอด้วยความหลงใหล“ตายแล้วพี่เขม!!!..เบญลืมกินยาคุม!!!” เบญญาภาตกใจรีบยกมือขึ้นทาบอก“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบโดยไม่มีท่าทีว่าจะตกใจเลยแม้แต่น้อย“สองวันที่แล้วค่ะ ช่วงนี้งานเบญงานยุ่งด้วย ก็เลยลืม”“ไม่เป็นไรหรอก ลืมกินยา 2 วัน เค้าให้กินยาคุม 2 เม็ดในวันที่จำได้ เวลาเช้าและเย็น แล้วก็ให้กินต่อกันอีก 2 เม็ด เวลาเช้าและเย็น ในวันต่อไป จากนั้นก็ให้กินตามปกติจนกว่าจะหมดแผง โดยเดือนนั้นควรใช้ถุงยางอนามัยควบไปด้วย” เธอไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีนี้กับใครมาบ้าง แต่สิ่งที่เขาพูดมานั้นมันบ่งบอกว่าเขารู้เรื่องดีกว่าเธอเสียอีก“ทำไมพี่รู้ดีจัง”“พี่ก็ศึกษาเอาไว้ใช้กับเบญนั่นแหละ เพราะพี่ไม่ชอบใช้ถุงยาง”“ค่ะ แต่วันนี้ถ้าพี่อยาก เราก็คงต้องใช้แล้วล่ะ” สิ้นเสียงของเธอเขาเปิดลิ้นชักบนสุดของตู้แล้วดึงกล่องถุงยางอนามัยออกมา ตาของหญิงสาวจ้องกล่องเล็ก ๆ นั่นเขม็ง “ได้สิ..แต่เบญต้องโดนพี่ลงโทษ” “ห๊า!!!..” ให้ตายเถอะ!! นี่เขาชักจะโหดร้ายป่าเถื่อนเข้าไปทุกวัน ๆ แล้วหัวใจของเบญญาภาเริ่มเต้นระรัว โลหิตสู







