All Chapters of พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Chapter 101 - Chapter 110

“ผมเธอทั้งยาวทั้งเยอะ” เช็ดไปก็ตั้งข้อสังเกตไป ผมดำเป็นเงาสลวยนุ่มลื่นยาวเกือบถึงกลางหลัง จมูกโด่งก้มไปสูดดม“ตัดสั้นดีมั้ย” หล่อนต่อปากกับเขาอย่างอารมณ์ดี เคยไว้ผมยาวแค่ประบ่าเพราะชอบความคล่องตัว เวลานี้ยาวเกินไปหน่อย“ห้ามตัดเด็ดขาด ฉันชอบผู้หญิงที่ดูเป็นผู้หญิง”แสดงว่าชอบผู้หญิงหวานๆ เอาใจเก่ง วีรตาไม่คิดว่าตัวเองอ่อนหวานและเอาใจเก่ง หล่อนเป็นผู้หญิงประเภทคล่องแคล่วปราดเปรียวและตรงไปตรงมามากกว่า หญิงสาวคิดว่าการมัวมาปั้นแต่งคำพูดเพื่อให้หวานถูกใจคนนั้น เป็นการเสียเวลาอย่างยิ่งและไม่เกิดประโยชน์ต่อใครเลยหากทำด้วยจริตมารยาที่ไร้ซึ่งความจริงใจ“ชอบคนอ่อนหวานเอาใจเก่ง ฉันรู้” เสียงอ่อนเอื้อนเอ่ยโต้ตอบ สเตฟานพยักหน้าเห็นด้วย...ตามนั้น ใครบ้างไม่ชอบโดยเฉพาะผู้ชาย“รู้ก็ดีแล้ว หัดเอาใจฉันไว้มากๆ” พูดแบบนี้อีกแล้ว จะให้เอาใจขนาดไหน“ชอบคนประจบสอพลออย่างนั้นเหรอ” หล่อนถามประชด“ไม่ใช่...คนประจบประแจงกับคนอ่อนหวานมันไม่เหมือนกัน”“ฉันไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละ อย่าคาดหวังให้มากนักล่ะ เตือนไว้ก่อน เพราะคุณจะผิดหวังเปล่าๆ” เวลาอยู่ในอารมณ์ปกติหล่อนกลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง สเตฟานขมวดคิ้ว“พูด

เวลาเที่ยงคืน ณ เพนต์เฮาส์บนยอดตึกโรงแรมแกรนด์ MC“โอวว...เยส...เร็วอีกไวน์...เก่งมาก...อ๊าส์”เสียงห้าวครางกระเส่าร้องสั่งในขณะที่วีรตากำลังนั่งคร่อมขี่ควบเจ้ามังกรยักษ์ของเขาอย่างเร่าร้อน ร่างงามยกสะโพกขย่มขึ้นลงรัวเร็วตามคำสั่ง ในขณะที่คนสั่งก็ส่งมือข้างหนึ่งไปนวดอกอวบอิ่มอย่างเมามันสลับซ้ายขวา ปลายนิ้วกลิ้งกลึงยอดถันเม็ดสวยจนมันตั้งชูแข็งเป็นไต มืออีกข้างส่งไปขยี้เกสรดอกไม้เพื่อช่วยบิลท์อารมณ์หฤหรรษ์ให้คนตัวบางจนหล่อนร้องครางเสียงสั่น“อ้ะ...ฟาน...อ๊าว์” เสียงครางพลิ้วดังไม่ขาดระยะหลับหูหลับตาเร่งยกส่ายสะโพก สเตฟานมองความสวยงามสุดเซ็กซี่ตรงหน้าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลและหิวกระหาย“สวยเหลือเกินไวน์...อาว์...เยส...เธอใกล้แล้วล่ะสิ เตรียมตัวนะ ฉันจะส่งเธอไปชมสวรรค์อีกรอบ”ตั้งแต่อาบน้ำเสร็จหลังจากที่หล่อนแกล้งเซไปหาเขา ทั้งสองก็ยังไม่ได้ออกจากห้องนอน สเตฟานไม่ยอมปล่อยหล่อน คนดื้อส่งวีรตาไปเที่ยวสวรรค์จนนับรอบไม่ถูกแล้วเวลานี้เขามีความต้องการมากมายเหลือเกิน จนหญิงสาวรู้สึกเหนื่อยดวงตาจะปิดมิปิดแหล่ แต่พอถูกเขาปลุกเร้า ร่างกายก็มิอาจต้านทานเสน่ห์และความจัดเจนของเขาได้ จนต้องยอ

‘ได้รับของขวัญแล้ว ถูกใจมาก ฝันดีนะ xxx’ข้อความจาก BND วีรตารีบกดโทรศัพท์ปิดทันทีเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด สเตฟานทันเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของคนที่ยืนจ้องโทรศัพท์อยู่ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที“มีอะไร ใครเป็นอะไรหรือเปล่า”เขาคิดว่าอาจจะเป็นคุณแม่ของหล่อนหรืออย่างไร วีรตาหันมายิ้มให้แล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทำท่าไม่แยแส“ไม่มีอะไร ฉันแค่ลบอีเมลขยะรอคุณอยู่น่ะ”หญิงสาวเดินผ่านเขาไปเข้าห้องน้ำจัดการแปรงฟันล้างหน้าบ้าง สเตฟานเดินไปยังโทรศัพท์ของหล่อน เขาอดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมากดเปิด แต่หล่อนใส่รหัสล็อกเอาไว้ ชายหนุ่มจึงวางมันลงไปอย่างไม่สนใจอีกต่อไป“ฉันจะกลับไปนอนที่ห้อง”วีรตาเดินเช็ดหน้าออกมาจากห้องน้ำ หล่อนมีแปรงสีฟันและของใช้ส่วนตัวทั้งในห้องน้ำของเขาและของหล่อนเพราะคนเรื่องมากบังคับและยืนกรานว่าเขาต้องการเช่นนั้นแปรงสีฟันของหล่อนกับของเขาที่คนตัวสูงเพิ่งช้อปมา ของวีรตาตรงด้ามเป็นรูปนางฟ้าส่วนของเขาเป็นรูปซาตานมีเขางอกที่วีรตาเลือกให้เองกับมือ แปรงสองอันปักอยู่ในที่เก็บเคียงข้างกัน มองดูเหมือนหนุ่มสาวคู่รักหรือคู่แต่งงานใหม่ที่เพิ่งตกลงใช้ชีวิตร่วมกันยังไงยังงั้น เขาว่าเขาช

“ยัยแม่มด” เสียงห้าวปนหอบกระซิบใส่ความทันที“อะไรอีก...หาเรื่องจริง”วีรตาโต้ด้วยน้ำเสียงง่วงงุน สัมผัสได้ถึงร่างกายที่ชื้นเหงื่อของเขา เจ้าอาวุธร้ายยังคงปักแช่อยู่อย่างนั้น อย่างที่วีรตาเริ่มเรียนรู้แล้วว่าเขาชอบทำแบบนี้“เธอเล่นเวทมนตร์กับฉัน”เสียงอู้อี้หาเรื่องต่อ ไม่ยอมรับกับตัวเองว่าเริ่มเสพติดหล่อนงอมแงมและหลงใหลอย่างน่าตกใจ สเตฟานคิดว่าเพราะร่างกายอันสวยงามและสาวสดทำให้เขาดื่มกินอย่างติดใจและหลงใหล เพียงแค่สิบวันเอง ต่อไปเขาคงจะค่อยคลายอาการลงเหมือนรายอื่นๆ“ฉันเอาใส่อาหารให้คุณกิน ผงว่านมหาเสน่ห์” หล่อนสวมรอยแกล้งรับดีกว่าการโต้เถียง ไม่งั้นก็ไม่ต้องหลับต้องนอนกัน“ฉันว่าแล้วเห็นไหม ยัยเด็กแสบ” เขาแกล้งต่อว่า รู้ดีว่าหล่อนประชด ฟันคมงับไปบนต้นคอขาวจนวีรตาสะดุ้ง“ฟาน...ไวน์เหนื่อยและง่วงได้ยินไหม หยุดแกล้ง หยุดพล่าม หยุดบ่นเสียทีได้มั้ย ขอนอนสักสองชั่วโมงก็ยังดี”เวลาตอนนี้มีจะตีสามแล้ว ตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับเขา ไม่เคยมีสักคืนที่ได้นอนเร็วเหมือนชาวบ้านชาวช่องคนอื่น คงจะเป็นเพราะสเตฟาน แม็คเคนซี่เขี้ยวลากดิน ต้องการใช้งานและตักตวงเอาจากหล่อนให้คุ้มค่าเงินของเขาที่เสียไปนั่นเอง“น

​วีรตากำลังรดน้ำต้นไม้เมื่อร่างสูงเดินถือกาแฟมาส่งให้ด้วยใบหน้าบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ“ขอบคุณค่ะ”หล่อนวางบัวรดน้ำเก็บไว้ที่เดิม รับกาแฟมาดื่มสายตาจ้องใบหน้าคนตัวโตที่ยกกาแฟขึ้นซดและมองหน้าหล่อนอยู่เช่นกัน ต่างคนต่างซดกาแฟจ้องตากันไม่มีใครยอมหลบใคร ราวกับกำลังจะหยั่งเชิงและกำลังภายในกันอยู่“ห้ามสั่งฉันต่อหน้าลูกน้องอีกเป็นอันขาด”เสียงห้าวเป็นคนพูดขึ้นก่อน แสดงว่ายังคงค้างคาและไม่สบอารมณ์ที่หล่อนบังอาจสั่งเขาให้ชงกาแฟให้ แล้วชงทำไม...วีรตาเลิกคิ้วขึ้น นึกรู้ภายในใจทันทีว่าเจ้าพ่อไม่ชอบเสียหน้าและต้องการให้หล่อนแสดงท่านบนอบพร้อมรับฟังมากกว่าการเถียงเขา โดยเฉพาะต่อหน้าลูกสมุน“อยากมาว่ากันก่อนทำไมล่ะ” คนตัวบางเอ่ยโต้“ฉันไปว่าอะไรเธอ” เสียงขุ่นย้อนถามพร้อมกับยกกาแฟขึ้นดื่มทำเมินหน้าให้อ้าว...เป็นโรคสมองเสื่อมอีกโรคหนึ่งเหรอ ทำเป็นจำไม่ได้นะ“ว่าฉันหงอคุณ...คุณไม่ชอบให้ใครว่า ฉันเองก็เหมือนกัน”หล่อนพูดเสียงแข็งใส่ สเตฟานหันมาจ้องหน้านวล หล่อนตัวนิดเดียวหากเทียบกับเขา แต่เวลาเถียงล่ะคงคิดว่าตัวเองตัวเท่าช้างหรือยังไง ไม่มีเกรงกลัวกันเลย สเตฟานเคยคิดว่าผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาจะต้