Semua Bab พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Bab 121 - Bab 130

“เดี๋ยวจะเอายามาให้ เธอนั่งก่อน” เขาพาหล่อนมานั่งตรงโซฟา หญิงสาวมองดูร่างสูงในสูทราคาแพง เวลาเขาแต่งสูทก็ดูเป็นนักธุรกิจอย่างเต็มตัวดูสง่าและภูมิฐานมาก วีรตาชอบมองร่างสูงใหญ่ของเขาเคลื่อนไหว ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น นั่นคงฝังอยู่ในสายเลือดของแม็คเคนซี่เพราะแซมก็คล้ายกันกับพี่ชาย“สองเม็ด กินซะ ห้ามดื้อ” เขายื่นยามาให้พร้อมกับน้ำ น้ำเสียงทำเป็นเหมือนพูดกับเด็ก คงคิดว่าหล่อนจะเกลียดการกินยาเหมือนเขากระมัง อันที่จริงวีรตาไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ไม่อยากขัดใจคนเกิดอารมณ์อยากดูแลหล่อน เขาดูอ่อนโยนเหมือนเวลาทำให้ซัมเมอร์เปล่าหรอกวีรตาไม่ได้อิจฉาเจ้าลูกชายตัวน้อย เพียงแต่สังเกตว่าในความแข็งกร้าวห้าวกระด้างของสเตฟานนั้น ได้แอบเก็บซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้อย่างไม่น่าเชื่อ กับหล่อนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่กับเจ้าซัมเมอร์นั้น เรียกได้ว่าเขาสปอยล์มันจนเสียหมาไปเรียบร้อยแล้ว ไม่อยากนึกตอนที่เขามีลูกในภายภาคหน้าเลย ซึ่งถึงเวลานั้นเขากับหล่อนก็คงจะแยกย้ายทางใครทางมันแล้วล่ะก๊อก-ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้น เบนรีบเดินไปเปิดประตูออกกว้าง สเตฟานกำลังนั่งอยู่ข้างๆ วีรตา ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมอง“หวัดด

“ฟาน...อย่านาน...หนาว” วีรตาร้องเตือน เพราะร่างกายรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ จากทั้งอาการไข้และจากอารมณ์ภายในที่เกิดจากสัมผัสอันเคยคุ้นของเขา“ต้องเช็ดแบบนี้เพราะต้องกำจัดความร้อนไง” คุณหมอเถียง ชุบผ้าอีกครั้งแล้วเริ่มเช็ดตรงหน้าท้องเรียบเนียนวนไล้ตรงแถวท้องน้อยเกือบถึงเนินเนื้ออูมสวย วีรตาเม้มริมฝีปากเน้นรู้สึกหัวใจเต้นรัวระทึกเกรงว่าเขาจะเช็ดต่ำไปกว่านั้น“เช็ดตัวเสร็จ แล้วก็เช็ดขาต่อ ก็เป็นอันเสร็จ” เขาพึมพำกับตัวเอง วีรตามองดูใบหน้าหล่อเหลาที่เช็ดลูบผ้าไปตามขาทั้งสองข้างของหล่อนสเตฟานมองดูผิวเนื้อนวลเนียนของหล่อน เขาค่อยลูบผ้าไปมาอย่างนุ่มนวล เห็นหล่อนนอนมองเขาอยู่เงียบๆ ชายหนุ่มแกล้งวกไปเช็ดตรงโคนขาอ่อนด้านใน หล่อนสะดุ้งโหยง“อย่าแกล้ง” หล่อนส่งเสียงเตือนทันที คนชอบแกล้งจุดยิ้มวางผ้าไปในอ่างแล้วยกมันไปวางข้างล่างเตียง จากนั้นร่างสูงก็ก้าวขึ้นมาล้มตัวนอนลงไประหว่างขาเรียว จับขาหล่อนแยกออกจนกว้าง“ฟาน...จะทำอะไร” วีรตาร้องถามเสียงตกใจใบหน้าแดงก่ำด้วยทั้งฤทธิ์ไข้และความร้อนวูบวาบภายในที่เกิดจากสัมผัสของเขามีอิทธิพลต่อร่างกายของหล่อน“หลับตาสิ...ฉันจะทำให้เธอหลับสบาย” เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้ม

สเตฟานผู้ชายคนแรกของหล่อน บิดาส่งแซร่าไปขัดดอกกับเขาเมื่อหล่อนอายุยี่สิบสามปี แซร่านั้นปกติเป็นคนหัวแข็งพอสมควร ที่หล่อนยอมบิดาก็เพราะหล่อนแอบชอบสเตฟานอยู่เป็นทุนเดิม แต่เขาไม่เคยชายตามองหลังจากนอนกับหล่อนเพียงครั้งแรกและครั้งเดียวแซร่าเคยตามตื๊อเขาอยู่ในช่วงแรกแต่ไม่อาจผ่านด่านลูกน้องของเขาเข้าไปถึงตัวสเตฟานได้ เวลานี้เขานั่งหลังตรงสง่างามคอยเอียงหน้าไปกระซิบผู้หญิงหน้าเอเชียที่เขาควงมาด้วย ดวงตาคมเข้มไม่เคยละจากใบหน้าของหญิงสาวผู้นั้นเลยแล้วนี่บิดากำลังวางแผนจะส่งอมิยาไปถึงปากของพญาเสือโคร่งเจ้าพ่อเงินตราอย่างสเตฟานอีกคน แซร่ารู้สึกไม่สบายใจอยู่ภายในอมิยาถูกส่งไปเรียนอังกฤษตั้งแต่อายุสิบห้าปี น้องสาวของหล่อนยังคงมีคุณตาและคุณยายที่ร่ำรวยทางเมืองไทยคอยเกื้อหนุนช่วยเหลือมาตลอด เวลาปิดเทอมก็ไปอยู่เมืองไทยมากกว่ามาอยู่ที่ลาสเวกัส แซร่ารู้แผนของบิดา หล่อนจึงกระซิบบอกความจริงกับอมิยาว่าทำไมท่านจึงจัดงานนี้ขึ้นมา แซร่าไม่ต้องการให้อมิยาต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับหล่อน“เอ่อ เดี๋ยวผมจะแนะนำลูกสาวคนเล็กให้รู้จักนะครับสเตฟาน อมิยาเพิ่งเรียนจบกลับมาจากอังกฤษ”ซานโต้เกริ่นขึ้นมาในตอนหนึ่งหลังจา

“คุณจะรับเธอหรือเปล่า”วีรตาถามออกไปในที่สุด หลังจากที่เก็บความสงสัยใคร่รู้ไว้ไม่อยู่ สเตฟานเลิกคิ้วขึ้นแปลกใจที่จู่ๆ หล่อนก็กล้าถามออกมา อันที่จริงไม่แปลกใจเรื่องความกล้า แต่แปลกใจที่ว่าหล่อน...สนใจอยากรู้ แต่ไหนแต่ไรทำท่าหยิ่งและเฉยชาใส่ตลอด“ซานโต้เป็นหนี้ฉันเยอะกว่าจอห์นอีก”เขาเลี่ยงที่จะตอบ อยากดูปฏิกิริยาของหล่อน เห็นพยักหน้ารับรู้อีกครั้งเหมือนเข้าอกเข้าใจโลกเสียนักหนา เขาอยากรู้จริงๆ ว่าหล่อนเข้าใจหรือตีความไปว่ายังไงบ้าง“ก็ดี” เสียงเล็กเอ่ยออกมาเบาๆ ทำให้สเตฟานต้องขมวดคิ้ว“อะไรดี?” เขาถามอย่างไม่เข้าใจ“ก็ดีเหมือนกัน ถ้าคุณรับผู้หญิงคนอื่นเข้ามา ฉันก็หมดหน้าที่เร็วขึ้น ได้อิสระคืนมา”“พูดแบบนี้ อยากให้ฉันรับผู้หญิงคนอื่นรึไงฮึ”น้ำเสียงห้วนไม่สบอารมณ์เค้นถาม อ้อมแขนรัดร่างบางแน่นเข้าไปอีกเหมือนแกล้ง วีรตาเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็ก้มมาสบตาด้วย ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง“ก็แล้วแต่คุณไงฟาน ใครจะบังคับคุณได้ ฉันก็แค่พูดว่าถ้าคุณรับผู้หญิงคนอื่น เราก็สิ้นสุดกันตามสัญญา ก็เท่านั้นเอง ฉันจะมีสิทธิ์อะไรทำตามใจอยากของตัวเองได้ล่ะ คุณน่าจะรู้ดี”น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยโต้ตอบเบาๆ สเตฟานพ่นลมหายใจฮึ

ย้อนกับไปถึงเหตุการณ์งานเลี้ยงที่บ้านซานโต้หลังจากสเตฟานและวีรตากลับไปแล้ว อมิยาค่อยเลื่อนประตูเชื่อมกับระเบียงด้านหลังเปิดออก ตรงนี้เป็นมุมค่อนข้างมืดสลัว หญิงสาวปิดไฟภายในทั้งหมด ค่อยชะโงกหน้ามองไปรอบๆ และมองลงไปบนพื้นอย่างระแวดระวัง ด้านนี้เงียบเชียบ แขกทั้งหมดถูกกันไม่ให้เข้ามาถึงด้านหลัง ยกเว้นคนที่ซุกซนและสอดรู้สอดเห็นเท่านั้นจึงจะมีกะจิตกะใจเสี่ยงเดินเล่นเลาะมาทางนี้กะประมาณจากสายตาที่แม่นยำของตัวเอง จากระเบียงที่มีลักษณะเป็นลูกกรงสามารถเอาผ้าหรือเชือกมัดแล้วไต่ลงไปได้ เสียดายที่ไม่ได้เป็นราพันเซล เจ้าหญิงผมโคตรยาวจะได้ไม่ต้องพึ่งเชือกเรื่องความเสี่ยงและความสูงไม่ใช่ปัญหาสำหรับอมิยาเลย ด้วยหล่อนเป็นคนจำพวกโลดโผนโจนทะยาน เล่นกีฬาและต่อยมวยเป็นฮ๊อบบี้อยู่แล้ว ตอนอยู่เมืองไทยค่ายมวยในถนนข้าวสารคือที่ที่อมิยาชอบไปออกกำลังกายและระบายอารมณ์อยู่เสมอเมื่อยืนนิ่งมองอยู่ครู่หนึ่งเห็นว่าปลอดคนจริงๆ หญิงสาวจึงนำเชือกที่แซร่าแอบเอาเข้ามาให้เมื่อคืนนี้ รีบจัดการมัดกับลูกกรงระเบียงจนแน่นหนา มันสั้นไปนิดหนึ่งแค่เมตรครึ่งเองแถมเส้นเล็ก แต่ก็เอาเถอะแค่ไหนแค่นั้นที่เหลือก็เสี่ยงกระโดดเอาละกัน