พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1 のすべてのチャプター: チャプター 91 - チャプター 100

วีรตาเตรียมชุดสำหรับวันนี้ให้เจ้านายใหญ่จอมเรื่องมากเสร็จแล้วจึงเดินไปยังห้องของตัวเอง จัดการอาบน้ำทำธุระเสร็จภายในเวลายี่สิบนาที หล่อนถนัดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์เพราะเป็นชุดที่เข้าได้เกือบทุกงานและทุกสถานที่ ถ้าหากออกไปข้างนอกหญิงสาวไม่ถนัดชุดกระโปรงรู้สึกมันพันแข้งพันขาทำให้ขาดความคล่องตัวลงไปมากวีรตาประจักษ์ว่าในชีวิตคนเรานี้ เวลา คือสิ่งสำคัญที่สุดและเป็นสิ่งที่ยุติธรรมที่สุดด้วย ทุกคนได้รับยี่สิบสี่ชั่วโมงเท่าเทียมกันไม่ขาดไม่เกิน หากอยู่ที่ใครจะใช้มันอย่างคุ้มค่ามากน้อยกว่ากันเท่านั้นเองเรื่องการแต่งตัวนั้น ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงแต่วีรตากลับแต่งตัวเร็วไม่มัวแต่ยืนสำรวจตัวเองหน้ากระจก เมื่อมั่นใจว่าสะอาดเรียบร้อยก็ถือว่าใช่ได้แล้ว ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อแต่งตัวไปอวดใครโดยเฉพาะผู้ชาย เพราะไม่ต้องการอ่อยเหยื่อผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นสำหรับวีรตาแล้ว การมีผู้ชายในชีวิตถือเป็นงานอีกงานหนึ่ง... นั่นคือที่มาของคำว่า... แต่งงาน... แต่งกับผู้ชายคือแต่งกับงานนั่นเองเมื่อยามรักเป็นแฟนกันนั้นคือช่วงสวีทหวานแหววและมีความสุข มองไปทางไหนโลกก็มีแต่สีชมพูไปหมด พอแต่งงานกันใหม่ๆ ก็เป็นช่วงข้าวใหม่ปลาม

4.คุณต้องไม่มีผู้หญิงคนอื่นในระหว่างที่มีฉัน ถ้าหากผิดสัญญา ฉันจะไปจากคุณทันที แต่คุณต้องจ่ายเงินให้ฉันครบหนึ่งปีเต็มเหมือนเดิม5.การมีความสัมพันธ์ทางกายห้ามซาดิสม์วิตถารผิดมนุษย์เด็ดขาด ถ้าคุณทำ ฉันจะไปทันที แต่คุณต้องจ่ายเงินให้ฉันครบหนึ่งปีเต็มเหมือนเดิม6.ฉันจะช่วยดูแลบ้านและทำกับข้าวให้ ถ้าคุณต้องการ7.การมีความสัมพันธ์ทางกาย ฉันจะเป็นฝ่ายป้องกันเองตามความต้องการของคุณ หากมีความผิดพลาดทางเทคนิคเกิดขึ้นฉันจะเป็นฝ่ายรับผิดชอบเอง คุณห้ามยุ่ง...เด็ดขาด!สเตฟานขมวดคิ้วกับข้อนี้...ความผิดพลาดทางเทคนิค...หล่อนหมายถึงอะไร? การตั้งท้องงั้นหรือ?... ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดอยากมีลูก หากจะมีก็ต้องการมีกับผู้หญิงที่เขารักและอยากแต่งงานสร้างครอบครัวด้วยเท่านั้นแต่ด้วยสไตล์การใช้ชีวิตของเขาเอง สเตฟานไม่เคยรักใคร จึงไม่เคยคิดถึงเรื่องการมีลูก เรียกว่าไม่เคยอยู่ในสมองเลยก็ว่าได้ เมื่อจินตนาการว่าหล่อนตั้งท้องลูกของเขา ก็ให้รู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก ไม่แน่ใจว่าเป็นความรู้สึกในทางบวกหรือในทางลบกันแน่!“ข้อที่เจ็ดหมายความว่ายังไง” เสียงห้าวเอ่ยถาม วีรตาจึงก้มไปอ่าน“ก็ตามนั้น...ฉันเป็นคนรับผิด

เวลาห้าโมงเย็น วีรตาเสนอว่าหล่อนจะทำกับข้าวเองไม่ต้องสั่งจากร้าน เห็นสเตฟานกับลูกน้องคนสนิทปิดห้องทำงานคุยกันเกือบชั่วโมงแล้ว ในสมองของหญิงสาวก็คิดว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องที่เขาจะออกไปข้างนอกซึ่งต้องเกี่ยวกับบรูโน่อย่างแน่นอน“ทำอะไรให้ฉันกินวันนี้” เสียงห้าวเอ่ยถามก่อนร่างสูงจะเดินตรงมาหาแล้วโอบด้านหลังซุกจมูกกับซอกคออย่างที่ชอบทำ“ปลาหมึก” หล่อนแกล้งตอบเป็นผลให้เขาเบิกตากว้าง หากต่อมาเมื่อเห็นหล่อนยิ้มเขาจึงรู้ว่าหล่อนล้อเล่น ชายหนุ่มอ้าปากงับไปบนต้นคอหอมกรุ่นทันที“บังอาจแกล้งฉันเหรอหึ”เขาเม้นดูดจนหล่อนต้องวางมือเพราะจั๊กจี้“อย่าสิคะ...จั๊กจี้นะ” หญิงสาวเอ่ยประท้วง พร้อมกับหัวเราะคิกเมื่อเขาแกล้งลากลิ้นไปตามลำคอให้จั๊กจี้เพิ่มขึ้นไปอีก“ฟาน...ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวใครเข้ามาอย่าทำรุ่มร่าม ปล่อยไวน์ก่อน”“อยากกินไวน์แทนข้าว...ได้มั้ย”“บ้า...กำลังทำต้มยำกุ้งให้นะ ไม่เผ็ดใส่เห็ดฟางเยอะๆ ของโปรดคุณ” หล่อนเอาอาหารมาล่อ เขาหยุดแล้วกวาดสายตามองเครื่องปรุงที่หล่อนกำลังเตรียมอยู่“ดีมาก...หัดเอาใจฉันไว้เยอะๆ...ฉันชอบ” ไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว คนไม่ชอบให้ใครขัดใจอย่างเขา ก็ต้องชอบคนประจบประแจงออเซาะ

“เอ่อ พอดีทำกับข้าวแล้ว ไวน์รู้สึกร้อนเหงื่อออกเต็ม เลยไปอาบน้ำน่ะค่ะ เห็นฟานอยากให้ไวน์ใส่แบบนี้ เอ่อ... ไม่สวยใช่มั้ยคะ ถ้าอย่างนั้นไวน์ไปเปลี่ยนนะ” หล่อนทำท่าจะเดินผ่านหน้าเขา มือใหญ่รีบคว้าตัวมากอดทันที“สวย...สวยมาก...ไม่...ไม่ต้องเปลี่ยน” เขายังคงจ้องมองดูหล่อน วีรตายกแขนขึ้นโอบรอบคอแข็งแรงแล้วเบียดร่างเข้าไปแนบชิด ช้อนตามองเขา“ฟานชอบมั้ย...ที่ไวน์ใส่แบบนี้” เสียงหวานถามด้วยท่าทางเก้อเขินเล็กน้อย สเตฟานค่อยจุดยิ้ม เชยคางมนขึ้น“ชอบมาก...ถูกใจฉันที่สุด” เขากระซิบก่อนจะก้มหน้าลงมาประกบปากแล้วบดจูบทันที วีรตาจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน ลิ้นเล็กกระหวัดพันเป็นฝ่ายรุกไล่เอง สเตฟานครางเสียงต่ำในลำคออย่างพึงพอใจเขาจูบไล้ตวัดลิ้นหนารุกไล่กับลิ้นเล็กอย่างเมามันจนร่างกายร้อนระอุขึ้นตามลำดับ ใบหน้าหล่อฝังจูบไปตรงซอกคอขาว วีรตาเงยหน้าเบี่ยงคอให้เขาเข้าถึงอย่างเต็มที่“โอวว...ไวน์ เธอจะทำให้ฉันคลั่งตาย” เขาพึมพำเสียงแตกพร่า ก้มหน้าไปดูดยอดถันผ่านชุดนอนบางจนมันเปียกเป็นวง มองเห็นเม็ดทับทิมสีชมพูดุนเนื้อผ้าอย่างชัดแจ๋ว เป็นภาพที่สุดแสนเซ็กซี่จนสเตฟานแทบกระอักเลือดกับความสวยงามตรงหน้า มือใหญ่เ

วีรตาเห็นคนตัวสูงยืนอ่านข้อความ เขาทำหน้ายุ่งอยู่นาทีหนึ่ง หากต่อมาก็จุดยิ้มเงยหน้าขึ้นส่งสายตาพราวระยับมาให้ สายตาคมเข้มกวาดมองร่างเปลือยของหล่อนอย่างพึงพอใจ หญิงสาวหน้าแดงเรื่อ ยกขาขึ้นไขว้และยกแขนขึ้นกอดอก“ไอ้เบนกับไอ้เจมส์ท้องเสีย”เสียงห้าวเอ่ยบอก โยนโทรศัพท์ไปบนเคาน์เตอร์แล้วเดินกลับมาหา วีรตาพยักหน้าและยิ้มหวานให้ สองบอดีการ์ดกำลังทำตามแผนการที่คุยกันไว้ วีรตายังไม่รู้ว่าขั้นตอนต่อไปเบนกับเจมส์จะทำอย่างไร แต่หน้าที่ของหล่อนเวลานี้คือทำให้คนบ้าระห่ำอยู่บ้านทั้งคืน สเตฟานรวบร่างนุ่มมาหาก้มหน้าไปคลอเคลียจูบไซ้แก้มนวลและซอกคอขาว“ไม่รู้ทานยากันหรือยัง” วีรตาเอ่ยพึมพำ“มันรู้กันดีว่าต้องดูแลตัวเองยังไง ไม่ต้องห่วง ไอ้พวกนี้มันอึด”สเตฟานกล่าว จับขาเรียวแยกออกแล้วขยับเข้าไปยืนแทรกแนบชิด ดึงร่างบางมานั่งหมิ่นเหม่ตรงขอบโต๊ะแล้วจับเจ้าหัวปืนกดเขี่ยไปกับกลีบกุหลาบที่ยังคงเปียกฉ่ำน้ำฝน“อ่า...มาต่อกันดีกว่า...ว่าแต่ทำไมวันนี้เธอทำตัวดีเหลือเกิน”ถามพร้อมกับดึงสะโพกกลมกลึงเข้ามาแล้วกดเจ้าปืนใหญ่พรวดเข้าไปทันที เสียงครางดังประสาน วีรตารู้สึกซ่านเสียวกับสัมผัสร้อนของเขาจนต้องเผยอปากปล่อยเสี