Alle Kapitel von พรานร้ายพ่ายรัก NC 25+ ซีรีส์ Strong Heart 1: Kapitel 281 – Kapitel 290

สิบนาทีต่อมา มิคาเอลก็เดินเข้ามาในห้องใบหน้าคมสันมีรอยยิ้ม“ผมขออาบน้ำครู่หนึ่ง คนหิวหรือยัง เวลาทานข้าวยังเป็นเวลาเดิมที่คุณตั้งกฎไว้”เสียงทุ้มกล่าว เดินเข้ามาหาทำท่าจะดึงหล่อนเข้าไปหอมแต่คงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองสกปรก แจ็คคิวลีนยื่นหน้าไปหอมแก้มของเขาเสียเอง เขายิ้มพอใจ“ชื่นใจจัง คุณรอผมแป๊บนะ”เขาบอกอีกครั้งก่อนจะรีบเดินเข้าห้องแต่งตัวผ่านไปยังห้องน้ำ แจ็คคิวลีนรู้สึกดีขึ้นมากแล้วเวลานี้ บ้านนี้ยังคงเป็นบ้านของเขากับหล่อนเสมอ ร่องรอยทุกอย่างที่หล่อนทิ้งเอาไว้ยังไม่เปลี่ยนแปลงบ่งบอกถึงความรักมั่นคงที่เขามีให้ เพียงแต่เขายังไม่รู้เท่านั้นเองว่าคืนนั้นหล่อนได้ยินเขาสารภาพรักหมดแล้วแจ็คคิวลีนเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัว จัดเสื้อผ้าให้เขาเหมือนเช่นเคยทำ ต่อมาร่างสูงใหญ่ก็ก้าวออกมาพร้อมกับผ้าพันท่อนล่างเพียงผืนเดียวรูปร่างของเขาแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไขมันสักนิดก็ไม่มีหล่อนไม่รู้ว่าเขาทำได้อย่างไร แจ็คคิวลีนหน้าแดงนิดหนึ่งเมื่อเขาทำหน้ายิ้มพรายเดินเข้ามาหาแล้วคว้าเอวเข้าไปกอดไว้หลวมๆ“เห็นนะว่าแอบมองผม”เสียงทุ้มกระเซ้าแหย่ หล่อนเงยหน้าขึ้นพยายามทำท่าเรียบเฉยอย่างที่เป็นลักษณะปกติของตัวเอ

เขาผลักหล่อนไปนั่งบนเก้าอี้นอนสำหรับอ่านหนังสือ จากนั้นก็ล้มตัวไปนอนข้างๆ หน้ามุ่ย พอหล่อนถามว่าต้องการอะไร เขาก็บอกว่าเขามึนหัว ให้หล่อนเช็ดตัวให้หน่อย แจ็คคิวลีนจึงจะลุกไปหาผ้ามา แต่เขาก็คว้าแขนเอาไว้บอกว่า ไม่เอาแล้ว ให้หล่อนนั่งเป็นเพื่อนเขาอยู่อย่างนี้แหละสรุปคืนนั้นเจ้าของวันเกิดหายตัวไม่ยอมออกไปตัดเค้ก โชคดีที่เหล่าแขกเหรื่อที่เป็นเพื่อนฝูงเจ้าของงานก็พากันเมามายไม่มีใครได้สนใจเรื่องนี้ ส่วนเขากับหล่อนก็นอนหลับเคียงกันอยู่บนเก้าอี้นอนในห้องนั้นจนรุ่งเช้า“ฉันงงมากตอนนั้น” แจ็คคิวลีนพึมพำ ยกมือขึ้นลูบอกของเขาเล่นไปมา“ผมหึงคุณ แต่ก็ไม่รู้ตัวอีกนั่นแหละ คิดได้อย่างเดียวว่าต้องการปกป้องคุณจากพวกเพื่อนลามกของผม ใครๆ ก็ไม่เหมาะกับคุณสักคน ในใจมีข้ออ้างว่าเพราะคุณอาได้ขอร้องผมเอาไว้”เสียงทุ้มเอ่ยเล่า แจ็คคิวลีนยิ้มกับอกของเขาก่อนจะเงยหน้าขึ้น“สมน้ำหน้า” หล่อนกล่าวออกมาเพียงคำเดียว“ใช่สมน้ำหน้าจริงๆ ถ้าปล้ำคุณตอนนั้นผมคงจะรู้ใจตัวเอง แล้วแต่งงานกับคุณด้วยเหตุผลของความรัก คงได้ค้นพบและบอกรักคุณตั้งแต่ตอนนั้นและคุณก็คงจะบอกรักผมเช่นกัน แล้วทุกอย่างคงจะจบลงอย่างสุข ไม่ทำให้คุณคลางแค

วันนี้เป็นวันเสาร์เวลาบ่าย อีฟเวอรีนปิดคลินิกและอยู่บ้านตามปกติ หญิงสาวเดินถือตะกร้าไปยังเครื่องซักผ้าจัดการเอาผ้าเข้าเครื่อง เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินของเจมส์ปนอยู่ในนั้น กับกางเกงยีนส์ของเขาอีฟเวอรีนยิ้มบางออกมา สองปีแล้วสินะตั้งแต่หล่อนกับเขาได้ทำความรู้จักกันอย่างถึงพริกถึงขิงในค่ำคืนนั้น เขาทำตัวเป็นคนไข้ที่ดีมาก มาหาหล่อนแม้กระทั่งไม่ใช่เวลานัดหมายอาการเป็นเกย์ของเขาหายไปตั้งแต่สัปดาห์แรกของการเริ่มรักษาเลยทีเดียว อีฟเวอรีนดีใจที่ในที่สุด เขาก็กลายเป็นผู้ชายร้อยเปอร์เซ็นต์มีความหื่นกระหายในการเมคเลิฟกับหล่อนอย่างไม่เคยอิ่มพอหล่อนก็ได้รู้ความจริงว่าเขาไม่ใช่เกย์แต่เขาหลอกหล่อน หญิงสาวงอนเขาไปหลายวันเลยทีเดียวตอนนั้น แต่เขาก็ตามง้อและขอโทษ และแก้ตัวว่าเป็นหล่อนเองที่ทึกทักว่าเขาเป็นเกย์ขึ้นมาก่อน เขาจึงแกล้งไหลไปตามน้ำเพื่อให้ได้หล่อนมาเป็นของเขา อีฟเวอรีนนึกไปถึงตอนนั้นจึงโกรธเขาไม่ลงอีกต่อไป เพราะความจริงแล้วหล่อนรักเขามาก จึงยอมให้อภัยได้ทุกอย่างเขามาค้างที่นี่บ่อยๆ หากบางครั้งอีฟเวอรีนก็ไปค้างที่ห้องชุดของเขาตามโอกาส เย็นนี้โจซิเฟีย น้องสาวของเขาซึ่งอายุเท่ากันกับหล่อนกำลังเดินท

“โอว...อี๊ฟ...โอวว...เยส...สุดเสียวเลยคนดี...อ๊าส์”เจมส์ร้องครางต่ำในลำคอ สองมือจับขาของหล่อนมาเกี่ยวสะโพกด้านหลัง จากนั้นก็จับเอวคอดดึงเข้าหาตัวแล้วเร่งจังหวะกระหน่ำแทงส่ำรัวเร็ว“อ้ะๆๆ...เร็วๆ อีก...โอวว...เยส...อีกค่ะเจมส์...อูวย์”อีฟเวอรีนเด้งร่างรับจังหวะการส่ำสะโพกโยกเอวของเขาอย่างสอดประสานลงตัว“พระเจ้า...อ่าส์...นวดหน้าอกด้วยสิคนเก่ง อกคุณสวยมาก ดูสิ มันกระเพื่อมสั่นสวยเหลือเกิน เยส...อ่าส์...ดีมาก...ซี้ด”เขาร้องกระซิบบอก จ้องมองร่างขาวเนียนใช้มือบีบเฟ้นเต้าไซส์ดีของหล่อนตาไม่กระพริบ อารมณ์กระสันเส่าพุ่งขึ้นถึงขีดสุด ร่างสูงกระแทกหนักหน่วงอีกสองครั้ง สองหนุ่มสาวร้องครางในลำคอออกมาพร้อมกันด้วยอาการถึงสวรรค์อย่างสวยงามโดยสวัสดิภาพและไม่เกินเวลาที่กำหนด“โอว...อี๊ฟ...คืนนี้ผมจะจัดฉบับเต็มให้นะคนดี...นี่แค่วอร์มอัปและออร์เดิร์ฟเท่านั้น”เจมส์กล่าวพร้อมกับถอดแก่นกายออกจากร่องสวาทของคนรัก ทำให้อีฟเวอรีนคิดขึ้นมาได้ว่า เขาไม่ได้ใช้เครื่องป้องกัน เขาคงลืมนั่นเอง แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวหล่อนจะกินยาคุมฉุกเฉินเอา อีฟเวอรีนคิด“คุณออกไปก่อนเถอะค่ะ อี๊ฟขอทำความสะอาดแป๊บหนึ่งเดี๋ยวจะตามออกไป

“หั่นหมูให้ดูลายเนื้อแล้วหั่นตัดตามขวางสิ อย่าหั่นตามยาวมันเคี้ยวยาก”เสียงทุ้มสั่งกำกับเมื่อเห็นหล่อนหั่นตามอำเภอใจ โจซิเฟียจึงทำตาม แอบรู้สึกทึ่งที่เขาใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยถึงเพียงนี้ หล่อนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย“ส่วนเนื้อไก่ถึงจะหั่นแนวยาว เพราะเนื้อไก่ถ้าหั่นแนวขวางมันจะแตกง่าย เปื่อยยุ่ยหมดเวลาทำสุก” เขาให้ความรู้“ว้าว โจเพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ พี่เบนน่าจะไปเป็นเชฟแทนเป็นบอดี้การ์ดนะ”หญิงสาวเอ่ยแซ็วพร้อมกับเงยหน้าขึ้นยิ้มเห็นเขี้ยวน่ารัก เผลอเรียกเขาอย่างสนิทสนม เบนกระพริบตานิดหนึ่งก่อนจะรีบเมินสายตา เขาเห็นหล่อนน่ารักตั้งแต่เมื่อไหร่กันโจซิเฟียเห็นเขาเมินหน้าใส่ ฮึ คงจะเกลียดหล่อนมากจริงๆ แหละ พอกันเลย นี่ก็เผลอพูดเล่นเหมือนคุ้นเคยกับเขาไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ยายโจซิเฟีย ระวังหน่อยสิยะ หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองในใจ“หั่นเสร็จ ก็จัดการผักต่อ เปลี่ยนมีดกับเขียงก่อน”เขาเอ่ยสั่งกำกับ เบนมองเห็นปอยผมของหล่อนที่เป็นเส้นสลวยดูมีน้ำหนักและนุ่มลื่นหล่นมาบังตา หล่อนใช้หลังมือปัดอยู่สองสามครั้ง และบางครั้งก็ใช้ปากเป่าทำแก้มป่องน่าหยิกชายหนุ่มอดยิ้มเอ็นดูออกมาไม่ได้ ร่างสูงเดินไปค้นในลิ้นช