All Chapters of เพียงเพื่อรัก: Chapter 51 - Chapter 60

บริ้งค์ทำหน้ากระเง้ากระงอด พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ ไม่ใช่เพราะความเขินอายในความหล่อ แต่เป็นเพราะอับอายที่โดนบิดาขายซึ่ง ๆ หน้าแล้วอย่างเธอไม่เรียกสติหลุดสักหน่อย เขาเรียกว่าตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งรักแรกพบต่างหาก แต่กับคนนี้ เธอสติหลุดเพราะคำพูดจาที่แสนร้ายกาจของเขามากกว่า"ไม่เป็นไรครับ ถ้าแค่มอง..."ประโยคท้ายสะกิดใจคนมีความผิดติดตัวซ้ำยังความทรงจำขาด ๆ หาย ๆ เข้าอย่างจัง ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขาจงใจเน้นย้ำมันแปลก ๆ นะแววตาหวาดหวั่นช้อนขึ้นสบประสานแล้วเสหลบทันควันยิ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ใจดวงน้อยก็เต้นแรงรัว หวิวไหวอย่างบอกไม่ถูก เริ่มนั่งไม่ติดเบาะ ต่างจากบิดาที่ดูจะขบขันกับคำหยอกเย้าจนกลั้นเสียงหัวเราะไม่อยู่"ไม่คิดว่าคุณติณณ์จะมีอารมณ์ขันแบบนี้ด้วย นี่บริ้งค์ ลูกสาวผมเองครับ ส่วนบริ้งค์นี่คุณติณณ์ ติณณภพ ประธานกรรมการของบริษัทแอลทีที่ต่อไปหนูต้องเป็นคนดูแลเกี่ยวกับงานโฆษณาทั้งหมด""คะ? นะ...หนู หนูเหรอ?"ภาระหน้าที่ที่โถมเข้ามาโครมใหญ่ทำเอาบริ้งค์หน้าเหลอหลา ตั้งตัวไม่ทัน หันไปทำหน้าเหลือเชื่อกับบิดาพลางใช้ปลายนิ้วชี้เข้าหาตน ย้อนถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไ

@ห้างสรรพสินค้าความแตกต่างของสองบุคคลที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าทำเอาหลายคนที่เดินผ่านถึงกับมองเหลียวหลัง สีหน้าประหลาดเสียจนกรกันต์เองก็หลุดอดยิ้มขบขันอยู่หลายรอบคนหนึ่งสวมชุดนักศึกษา คุยจ้อเสียงใสซ้ำใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้มอยู่แทบจะตลอดเวลา ส่วนอีกคนนั้นสวมชุดสูทเต็มยศ สีหน้าเคร่งขรึมให้ความรู้สึกดำทะมึนคล้ายสีเสื้อผ้าที่สวมใส่ไม่มีผิดเปรียบเสมือน 'หยินหยาง' ที่ตรงกันข้าม ต่างกันสุดขั้ว ทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอีกนัยหนึ่งกลับดูลงตัวอย่างน่าประหลาด"คุณลุงอยากทานอะไรคะ"เสียงใส ๆ ดึงให้ติณณ์ละความสนใจจากความวุ่นวายมามองเจ้าของคำถามแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเนื่องจากปกติแล้วกรกันต์จะเป็นผู้จัดแจงทุกอย่างให้โดยไม่ต้องสั่งการให้มากความนอกจากมีกรณีพิเศษ ดังนั้นเมื่อในหัวแทบไม่มีข้อมูลอื่นของร้านอาหารเลยนอกจากชื่อ คำตอบที่มีให้เด็กสาวจึงมีเพียงสั้น ๆ ว่า ..."เธอเลือก"คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อย อดประหลาดใจในคำตอบไม่ได้เพราะคิดว่าคนเนี้ยบเช่นเขาจะมีเงื่อนไขในการเลือกร้านอาหารมากมายสักหนึ่งคันรถบรรทุกเสียอีก แต่เพื่อป้องกันการโดนดุบริ้งค์จึงเอี้ยวหน้าไปเอ่ยถามความคิดเห็นจากคนที่เดินตามอย่างเง

ใช้เวลาจัดการของคาวไม่นาน ทั้งสองก็ย้ายมานั่งอีกร้านซึ่งบรรยากาศแตกต่างไปจากเมื่อครู่ลิบลับคิ้วหนาขมวดมุ่นด้วยความไม่ชอบใจในความจ้อกแจ้กจอแจ อีกทั้งมีสายตาของเด็กนักศึกษาที่นั่งกว่าครึ่งค่อนร้านเมียงมองเขาอยู่ตลอดเวลาแต่เพียงแค่หันมาสบเข้ากับแววตาเปี่ยมสุขของเด็กน้อยตรงหน้าที่กำลังบรรยายถึงโด่งดังของร้านนี้ บอกว่าหวังจะได้ทานสักครั้งหลังเห็นรีวิวบนโลกโซเซียลมากมาย เสียงรอบข้างก็ดูจะเบาบางลงจนแทบไม่มีผลกับอารมณ์เขาอีกต่อไปสายตาคมกริบจับจ้องกลีบปากซึ่งเคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูอ่อนบาง ๆ พลันความร้อนรุ่มภายในกายแกร่งก็เพิ่มสูง ลมหายใจหอบกระชั้นถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ขออนุญาตเสิร์ฟอาฟเตอร์ มูน ทีค่ะ"เสียงหวานของพนักงานสาวดังขึ้นดึงให้ติณณ์ได้สติ ละสายตาจากสิ่งเย้ายวนมามองตามเสียง แล้วดวงตาก็เบิกกว้าง ตกตะลึงกับกองทัพขนมหวานที่เคลื่อนพลมาตั้งตระหง่านอยู่กลางโต๊ะ"นี่...จะหมดเหรอ""โถววว เชื่อใจหนูเถอะค่ะ"แค่สิบกว่าชิ้นเอง ไม่คณามือเธอหรอก!บริ้งค์ยักคิ้วหลิ่วตาอย่างทะเล้นขี้เล่น บรรจงหมุนแท่นวางขนมที่มีถึงสามชั้นให้ได้องศาที่สวยงามแล้วถ่ายคลิปเป็นที่ระลึก ก่อนอัปโหลดมันขึ้นโซเชียลอย่างที่ม

"ว่าไง"เสียงทุ้มถามย้ำดึงให้บริ้งค์สะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิด บรรจงวางขนมอีกชิ้นลงบนจานแล้วเงยขึ้นมาคลี่ยิ้มบาง ๆ ในหัวก็นึกสรรหาคำเอ่ยอ้างที่พอมีน้ำหนักไปด้วย"อา ก็~""รุ่นเดียวกันก็มี""คะ?""เมื่อกี้"เมื่อเห็นเด็กสาวยังเอาแต่ทำหน้างงงวย ไม่เข้าใจในสิ่งที่ต้องการจะสื่อ ติณณ์จึงเบนสายตาไปจดจ้องเจ้าเครื่องสีดำซึ่งยังส่งเสียงดังเป็นครั้งคราวพลางพยักพเยิดเป็นสัญญาณแทนการชี้บอก"อ้อ" อุทานแล้วก็หยิบมันมากดปิดเสียงเพราะเข้าใจว่าเขาคงรำคาญเสียงรบกวน ทว่าเมื่อเงยขึ้นมาเธอก็ยังเจอกับสายตาคาดคั้นขอคำตอบเหมือนเดิม"ปะ..ปิดแล้วค่ะ""เธอไม่มี ... เพื่อนผู้ชาย?""อ๋ออ~ มีค่ะ แต่ถ้าเอาแบบสนิท ๆ กันเลยก็มีอยู่หนึ่งคน""ไม่ชอบ?""แคกแคก"บริ้งค์ตาเหลือกลาน ส่งเสียงไอโขลก ๆ จนหน้าดำหน้าแดงเมื่อคำถามทำเอาขนมที่เพิ่งส่งเข้าปาก ลื่นลงคอหากแต่ติดค้างอยู่กลางทางจนกลายเป็นสำลักแทนมือหนึ่งทุบหน้าอกระรัวขณะที่อีกมือยื่นไปรับแก้วน้ำจากต้นเหตุแล้วยกขึ้นจิบอย่างระมัดระวัง กระทั่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วจึงเงยขึ้นมาทำหน้าเหลือเชื่อใส่คนที่จับจ้องมองเธออย่างไม่วางตา"ถามอะไรแบบนั้นคะ นั่นเพื่อนค่ะ เพื่อน!"

แต่แทนที่เด็กสาวจะขุ่นเคืองกับการกระทำที่ค่อนข้างไร้มารยาทนั้น มุมปากกลับยกยิ้ม เคี้ยวตุ่ย ๆ จนพวงแก้มพองขยายแล้วอ้าปากเป็นเชิงขอเพิ่มหลังกลืนชิ้นนั้นลงท้องไปจนหมด"อีกชิ้นสิคะ""มือก็มี""เร็วสิคะ จะหมดแล้วเนี้ย~ "ตั้งใจจะทำหูทวนลม แต่พอโดนอีกฝ่ายส่งสายตาเร่งเร้าระคนกระเง้ากระงอด เขาก็ตัดรำคาญ หยิบอีกชิ้นมาส่งให้เธออย่างไม่มีทางเลือก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเป็นเด็กโลภที่ได้คืบแล้วก็คิดจะเอาศอก"ขอชิ้นสีชมพูฝั่งคุณลุงหน่อยค่าาา~""เรื่องมาก""งั้นเอาสีเหลืองก่อนก็ได้ค่าา~"เด็กสาวส่งเสียงร้องบอกเป็นระยะ ๆ พร้อมกับทำหน้าออดอ้อนเว้าวอน ส่วนคนถูกอ้อนแม้จะมีสีหน้าเอือมระอาและพ่นลมหายใจหนัก ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าทว่ามือใหญ่กลับยังส่งขนมให้ตามคำขออย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ซ้ำเมื่อเจ้าหล่อนกระแอมไอคล้ายฝืดคอ น้ำชาอุ่น ๆ จะถูกดันส่งไปให้ตรงหน้าทุกครั้งสุดยอด!ทุกการกระทำอันน่าเหลือเชื่อนี้ทำเอาคนสนิทที่ลอบชำเลืองมองมาจากมุมหนึ่งของร้านถึงกับอุทานว่าโอเอ็มจี อดใจไม่ไหวจนต้องแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอ เก็บทุกอิริยาบถหายากนี้ไว้เป็นที่ระทึก!"หึหึ แววมาแต่ไกลเลยนายกู"++"กลับได้หรือยัง"เสียงทุ