All Chapters of เพียงเพื่อรัก: Chapter 71 - Chapter 80

"อาส์"แม้จะไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาได้เท่าที่ต้องการ แต่ความเสียวซ่านที่ได้รับก็มีมากพอจะพาให้เขาและเธอเดินทางไปถึงฝั่งฝันได้ไม่ยากมือใหญ่บีบเอวคอดแน่นแล้วเร่งเร้าจังหวะการเสียดสีจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันในจังหวะหยาบโลนดังก้องเคล้าคลอไปกับเสียงครางหวานหูระลอกใหม่"คุณ ละ...ลุง มันมา อะ อา อีกแล้ว"เด็กสาวครวญครางเสียงสั่น เอี้ยวหน้าไปมองคนด้านหลังแล้วส่งสายตาเว้าวอน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำนั้นจะยิ่งทำให้ระดับความร้อนแรงเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัว"ยัยเด็กบ้า" ติณณ์ตำหนิเสียงพร่า ทอดมองร่างเปลือยเปล่าซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรอยริ้วแดงเถือกและคมเขี้ยวจากการขบกัดแล้วร้องคำรามด้วยความพึงพอใจ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้ร่างกายของเธอมันทำให้เขาตื่นตัวและตื่นเต้นกับบทรักที่ห่างหายมานานจนแทบคลั่งปากร้อนพรมจูบสลับกับฝังฟันคมลงตามแผ่นหลังด้วยความมันเขี้ยว สองแขนโอบกอดร่างสั่นระริกไว้แน่นขณะที่ท่อนล่างยังคงทำหน้าที่ขยับโยก ปลุกเร้าสร้างความรัญจวนใจอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องไม่กี่อึดใจสองร่างก็กระตุกเฮือก ก่อนที่ความสุขสมจะระเบิดออกมาเป็นหยาดน้ำร้อนระอุจนเปรอะเปื้อนเต็มผ้าคลุมโซฟาที่เพิ่งผลัดเปลี

"จะไปไหน?"ติณณ์ครางถามเสียงแหบพร่า ยึดตัวแขนนุ่มแน่นก่อนรั้งเอาคนหน้าซีด ตัวสั่นให้ถอยกลับมานั่งด้วยกันบนโซฟา ขณะที่อีกมือก็นวดคลึงหว่างคิ้วไปด้วยเมื่อฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่กระดกไปหลังจบกิจกรรมยังคงหลงเหลืออยู่จนทำให้รู้สึกเวียนหัว แถมยังปวดหนึบจนหลุดสบถไปหลายคำแต่ถ้าหากไม่ทำให้ตัวเองเมาจนหลับ ก็กลัวจะเผลอใจรังแกเด็กขี้แยเข้าอีกรอบ"อา นะ...หนู หนูขอโทษที่รบกวน แต่หนูคงต้องขอตัวกลับก่อน ส่วนเสื้อนี่ ขะ...ขอยืมก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูซักแล้วส่งมาคืนให้ ขอบคุณค่ะ"บริ้งค์ละล่ำละลักรัวเร็ว ลอบชำเลืองมองใบหน้าคมคายอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ด้วยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตวาดกลับคืนมาหรือไม่ ทว่าทันทีที่พูดจบร่างอรชรก็สะดุ้งเฮือก ตัวแข็งทื่อเมื่อรอบเอวถูกท่อนแขนแกร่งโอบรัดแน่น"เดี๋ยวไปส่ง"บริ้งค์ทำตาโต ส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน แค่นี้เธอก็อับอายจนมองหน้าไม่ติดแล้ว ขืนให้นั่งรถไปด้วยกันอีกชั่วโมง เธอคงอึดอัดจนอกแตกตาย!"ไม่เป็นไรเลยค่ะ หนูมาเองก็กลับเองได้"คิ้วหนาเลิกขึ้น ความประหลาดใจกับคำตอบและปฏิกิริยาของเด็กสาวจนเก็บสีหน้าไม่อยู่ เพราะนอกจากเธอจะไม่ร้องไห้ฟูมฟายหรือโวยวาย ยังตีมึนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ใบหน้าแดงระเรื่อก้มงุดหลบสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนผ่านไปมา ขณะที่สองขาเรียวงามสับถี่ยิบจนเกือบกลายเป็นการวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปในลิฟต์ตัวที่ยังว่างอย่างรวดเร็วโชคดีที่มีเจ้าของตัวสูงใหญ่ทำให้เมื่อเธอสวมใส่มันจึงกลายเป็นเดรส บวกกับเสื้อคลุมที่เธอมักมีไว้ติดรถกันหนาว ทุกอย่างจึงลงตัว สามารถซ่อนเรือนร่างที่ไร้สิ่งสำคัญปกปิดท่อนบนได้อย่างแนบเนียนแต่จะให้เธอตรงกลับบ้านในสภาพนี้ก็คงไม่เหมาะเท่าไหร่ ถึงเธอจะว่องไวพอจะเลี่ยงการซักไซ้ของบิดา ทว่าหากคนที่รอรับดันเป็นนมใหญ่ล่ะก็ เธอไม่รอดแน่! ดังนั้นคนโกหกไม่เก่งจึงตัดสินใจหลบมาตั้งสติที่ห้องเพื่อนสาวสักคืน"หวังว่ายัยเคทจะไม่ได้หนีเที่ยวอีกนะ"บริ้งค์พึมพำบ่นด้วยความกังวลหลังพยายามต่อต่ออีกฝ่ายกว่าสามรอบแล้วนอกจากจะไม่มีการคนรับสาย เธอก็ยังไม่ได้รับการตอบกลับข้อความใด ๆ ที่ส่งไปก่อนหน้านั้นอีกด้วยอุตส่าห์ฝ่าดงรถติดมาถึงที่แล้วนี่ก็ปาไปสามทุ่มกว่า ขอล่ะอย่าทำร้ายกันด้วยคำว่า ‘ไม่อยู่’ ทีเถิด พร่ำภาวนาในใจแล้วมือเรียวสะบัดข้อมือส่งสัญญาณบอกการมาถึงก้อกก้อกก้อก"เคท~"บริ้งค์ร้องเรียกเจ้าของห้องเสียงใส ความเย็นที่สัมผัสได้จากช่องเล็ก ๆ ใต้ประตูทำใ

แม้ไม่เอ่ยปากเคทก็พอเดาได้ว่าการที่เพื่อนสาวมาหาถึงที่คงมีเรื่องให้กังวลแต่ลำบากใจที่จะพูดต่อหน้าคนอื่นริมฝีปากบางจึงคลี่ยิ้ม ตวัดแขนขึ้นโอบรัดรอบคอเพื่อนสนิทรั้งเข้าหาตัว ขณะที่มืออีกข้างวางทาบลงบนศีรษะทุยแล้วขยี้แรง ๆ จนผมเผ้าอีกฝ่ายเสียทรง"คิดถึงฉันล่ะสิ โอ๋เอ๋นะคะ เดี๋ยวคืนนี้นอนเม้าท์ด้วยทั้งคืนเลย"เพียงเท่านี้ใบหน้ากระอักกระอ่วนก็แปรเปลี่ยนกลับมามีรอยยิ้ม ต่างจากคนตัวใหญ่ที่สีหน้าบึ้งตึง ดวงตาฉายแววไม่พอใจอุตส่าห์โดดงานที่คลับเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับเด็กสาวทั้งคืน ขืนมีเพื่อนเจ้าหล่อนนอนอยู่อีกห้องเขาก็ทำอะไรได้ไม่ถนัดสิวะ คิดแล้วกวินก็หรี่ตาส่งสาน์สลับยิก ๆ"ตาเจ็บเหรอคะพี่วิน"เคทกระเซ้าเย้าแหย่ปนหัวเราะ ใช่ว่าเธอไม่รับรู้ แต่เพราะหมั่นไส้คนหื่นที่ขยันเอาแต่ใจทุกวี่ทุกวันจนเธอแทบไม่มีเวลานอนหลับบวกกับห่วงว่าเพื่อนจะอึดอัดจึงอาศัยการมาของเพื่อนมาใช้เป็นข้ออ้างในการกลั่นแกล้งให้เขาทรมานเล่นและดัดนิสัยเขาไปในตัว"สงสัยเพราะอ่านเอกสารเยอะไปแน่ ๆ แล้วนี่ขับรถไหวไหมคะ เดี๋ยวหนูโทรตามพี่พายุให้"ข้อเสนอเชิงไล่ส่งผลให้ใบหน้าคมคายยิ่งถมึงทึงกว่าเก่า ทำเอาส่วนเกินที่นั่งตัวลีบอยู่น

"เฮ้ออ~ บ้าบอชะมัด"ถึงเธอจะไม่ใช่คนหัวโบราณที่เคร่งเรื่องทำนองนี้นัก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลึก ๆ เธอแอบรู้สึกผิดหวังกับตัวเองชะมัด เพราะหากเลือกได้ ... เธอก็อยากเก็บมันไว้มอบให้คนที่เธอมั่นใจว่ารักเธอจากใจจริง คนที่จะเป็นคนสุดท้ายของชีวิตแกร่กเสียงปลดล็อกประตูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบปลุกให้คนที่กำลังนอนจมอยู่ในห้วงความคิดและสับสนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งประสบพบเจอในวันนี้สะดุ้งโหยงทว่ายังไม่ทันจะได้เอี้ยวหน้าไปถามเหตุผลที่เพื่อนสาวบุกเข้ามาหาถึงในห้อง ฟูกด้านหลังก็ยุบยวบก่อนจะตามด้วยความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลัง"ขอนอนด้วยคนสิ เหงาาา~"บริ้งค์อมยิ้มน้อย ๆ พลิกตัวกลับไปมองใบหน้าทะเล้นขี้เล่นของเพื่อนสาวคนสนิทแล้วมุดศีรษะลงซุกซบที่หัวไหล่มนของอีกฝ่าย ออดอ้อนออเซาะอย่างที่มักทำยามได้มาค้างด้วย"เหงากายหรือเหงาใจจ๊ะแม่ยอดยาหยี""อี๋! เสี่ยวมากค่ะคุณเพื่อน"คำกระเซ้าทำเอาเคทหลุดหัวเราะร่า ส่ายหน้าระอาพลางยกมือขึ้นลูบเรือนผมเงางามของเพื่อนเบา ๆ จริงอยู่ว่าภายนอกเพื่อนของเธอดูเป็นคนสดใสจึงดูอมทุกข์ไม่นาน แต่เพราะคบหากันมานานเธอจึงรู้ว่านั่นคือเปลือกที่สร้างขึ้นเพื่อให้คนอื่นสบายใจเท่านั้น