All Chapters of หมั้นรักวิศวะปากร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

44 Chapters

ตอนที่ 21 หลุดปาก

ตอนที่ 21 หลุดปากตอนเที่ยงขณะพวกเขากำลังจะไปกินข้าว กวินก็ยื่นกุญแจรถคันหรูของเขาให้กับกั้งด้วยสีหน้านิ่ง ๆ แต่สายตาแอบหงุดหงิดเหมือนคิดหนักอะไรบางอย่าง“กั้ง มึงขับรถกูไปคณะบัญชีหน่อย”“ไปทำเชี่ยไร” กั้งขมวดคิ้ว หันมามองแบบงง ๆ “มึงหิวก็กินนี่ดิ โรงอาหารวิศวะก็มีอร่อยด้วย จะถ่อไปถึงคณะบัญชีทำไม”กวินปรายตาคมมองเพื่อน ก่อนพูดเสียงนิ่ง “กูไม่ได้จะไปกินข้าวคณะบัญชี แต่กูจะให้มึงไปรับณิชามากินข้าวที่โรงอาหารวิศวะ”“หื้ม” กั้งยกคิ้วสูง ยิ้มกวน ๆ “ไปรับทำไม ไม่ปล่อยให้น้องกินกับเพื่อนเหรอ หรือว่ามึงคิดถึงน้อง อยากนั่งกินข้าวไปจ้องหน้าสวย ๆ ของน้องไป”“หุบปาก กูไม่ได้คิดถึง” กวินสวนเสียงแข็ง “ปู่กูสั่งมา บอกว่าถ้าช่วงเที่ยง ๆ ว่างให้พาน้องไปกินข้าวด้วย”กั้งหัวเราะหึ ๆ ทันทีก่อนจะพูดด้วยเสียงล้อเลียน “อ๋อ ปู่มึงสั่งเหรอ กูก็นึกว่ามึงมันคิดถึงน้อง อยากเจอน้องจนอยู่ไม่สุข ฮ่า ๆ”“กูพูดจริง ๆ” กวินตอบสีหน้ายังคงเย็นชา แต่หูดันแดงจนปิดไม่มิด“เออ ๆ ปู่สั่งก็ปู่สั่ง” กั้งยกมือทำท่าเหมือนเชื่อ แต่รอยยิ้มบนหน้ามันบอกชัดว่า รู้ทันหมดแล้ว“เอากุญแจรถมาเลยพ่อคนปากแข็ง เดี๋ยวกูจะได้ขับไปรับคู่หมั้นมึ
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 22 แมวหนีเที่ยว

ตอนที่ 22 แมวหนีเที่ยวหลังเลิกเรียนในวันนึง ณิชากำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวจะกลับห้อง แต่มีนาก็เดินเข้ามาหาเธอพร้อมผักกาดก่อนจะเอ่ยปากชวนเธอ“ณิชา เย็นนี้ไปกินข้าวกันมั้ย” มีนายิ้มกว้างถาม“กินข้าว วันนี้เหรอ” ณิชาถามงง ๆผักกาดยิ้มก่อนตอบอย่างเขิน ๆ “คือ พรุ่งนี้วันเกิดฉันน่ะ”“ห๊ะ วันเกิดเธอเหรอ ทำไมไม่บอกฉันล่วงหน้าเลยล่ะ” ณิชาทำตาโต รู้สึกผิดที่ไม่รู้เรื่องผักกาดหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไรหรอกน่า วันนี้ฉันกะว่าจะชวนเธอกับมีนาไปกินเลี้ยงเล็ก ๆ อยู่แล้ว เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องฉลองกับครอบครัว เลยอยากเลี้ยงพวกเธอก่อน”“แต่ฉันยังไม่ได้เตรียมของขวัญไว้เลยนะสิ” ณิชาตอบด้วยสีหน้ากังวล“ไม่เป็นไรน่า ไม่ต้องคิดมากฉันก็ไม่ได้จะชวนเธอไปกินข้าว เพราะอยากได้ของขวัญสักหน่อย” ผักกาดบอก“ไม่ได้สิ ของขวัญสำคัญมากเลยนะ ฉันนะชอบแกะของขวัญมากเลย ถึงแม้มันอาจจะไม่ได้มีราคาอะไรมากมาย แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าเราสำคัญนะ” ณิชาบอกด้วยสีหน้าจริงจัง“งั้นเอาแบบนี้มั้ย เธอกับฉันเราไปซื้อของขวัญให้ผักกาดกัน แล้วค่อยไปเจอผักกาดที่ร้านดีมั้ย” มีนาพูดอย่างอารมณ์ดี“ดี ๆ ตกลงตามนี้แหละ” ณิชาเห็นด้วย“พวกเธอนี่น๊า งั้น
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 23 หมาหึง

ตอนที่ 23 หมาหึงหลังจากทานอาหารเสร็จ ก็ได้เวลากลับ ณิชาเดินออกมาจากร้านพร้อมกับผักกาด มีนา และไผ่ที่อาสาจะไปส่ง พวกเธอเดินพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ทันทีที่ก้าวพ้นประตูร้านร่างของณิชาก็ถูกใครบางคนดึงจนเซไปด้านข้าง“ว้าย” ผักกาดกับมีนาร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ก่อนที่ทุกคนจะเห็นใบหน้าของเจ้าของมือที่ดึงณิชาอย่างชัดเจน“พี่วิน…” ณิชาพึมพำเสียงเบาหวิว หัวใจเต้นแรงอย่างตกใจ “พี่…มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”กวินยืนอยู่ตรงนั้นสีหน้าของเขานิ่งจัด ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาไม่ตอบคำถามของเธอในทันที แต่กวาดตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วลามไปจนถึงไผ่ที่ยืนข้าง ๆ ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเอ่ยสั้น ๆ แต่โคตรเย็นชา“ทำไม ตกใจเหรอที่เห็นฉัน”ไผ่ก้าวเข้ามาข้างหน้าเล็กน้อย สีหน้าเขานิ่งไม่แพ้กัน แต่เต็มไปด้วยความสุภาพ “นายเป็นพี่ชายของน้องณิชาเหรอ ทำไมถึงทำท่าทางรุนแรงกับน้องแบบนี้”กวินปรายตามองไผ่ช้า ๆ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “พี่ชายเหรอ เธอบอกกับมันว่าฉันเป็นพี่ชายเธอเหรอ” กวินบีบข้อมือณิชาแน่นขึ้นนิดหน่อย ก่อนจะก้มลงพูดใกล้หูเธอ “แล้วได้บอกมันด้วยมั้ย ว่าพี่ชายอย่างฉันทำให้เธอครางจนแทบเดินไม่ไหว”
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 24 เจอดี ️‍

ตอนที่ 24 เจอดี ❤️‍🔥🔞เสียงเครื่องสแกนนิ้วของประตูห้องของณิชาดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่บานประตูจะเปิดออก ณิชาเดินนำเข้ามาในห้องของตัวเอง แต่เธอก้าวยังไม่พ้นพรมหน้าห้องดี และประตูยังไม่ทันปิดสนิทด้วยซ้ำกวินก็ดึงเธอกลับไปก่อนดันเธอแนบผนัง พร้อมแรงจูบที่กระแทกลงมาราวกับอยากปลดปล่อยสิ่งที่เขาอดทนมาตลอดทาง“อืมมม...พะ...พี่วิน” เสียงของณิชาหลุดออกมาพร้อมแรงกระแทกจากริมฝีปากของเขา ที่จูบเธอรุนแรงราวกับจะกลืนกินทุกลมหายใจของเธอมือใหญ่ของเขากดไหล่เธอแนบกับกำแพง ก่อนจะลูบไล้ไปทั่วร่างกายเธอ เขาถอนจูบออกมาเพียงเสี้ยววินาที เพื่อพูดด้วยน้ำเสียงพร่าต่ำชิดริมฝีปากเธอ “คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอเดินยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ”“ฉะ...ฉันแค่ออกไปกินข้าวกับเพื่อน ไม่ได้มีอะไรเลยนะ” ณิชาพูดแทบไม่เป็นคำ เพราะมือของกวินรั้งสะโพกเธอให้แนบเข้ากับตัวของเขา ร่างกายของเขาร้อนผ่าว เสื้อผ้าของเธอและเขาต่างยังอยู่กันครบแต่มันกับสร้างความร้อนรุ่มไม่ต่างจากเวลาเปลือยกาย“เพื่อนเหรอ หึ ฉันไม่เห็นรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนกับไอ้เวรนั้นด้วย” เขาหัวเราะในลำคออย่างเย็นชา “แล้วที่เธอยิ้มหวานใส่มันเป็นพิเศษเพราะมันเ
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 25 มันลื่น️‍

ตอนที่ 25 มันลื่น❤️‍🔥🔞ณิชากำลังหอบหายใจอยู่ในอ้อมแขนของกวิน ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอแนบชิดแผงอกแน่นเปียกเหงื่อของกวิน แต่ทันใดนั้น…“ว้าย พี่วิน” ณิชาร้องเสียงหลงเมื่อกวินจู่ ๆ ก็ช้อนตัวเธอขึ้นจากเตียง แขนแข็งแรงอุ้มร่างบางของเธอแนบอกแน่น จนขาเธอลอยขึ้นทั้งสองข้าง“อะไรของพี่ อยู่ดี ๆ ก็มาอุ้มกันแบบนี้”กวินปรายตามองเธอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปาก “เมื่อกี้ใครนะที่พูดเองว่า เหนียวตัวอยากอาบน้ำห๊ะ”ณิชาหุบปากทันที ตาโตหน้าแดงจัด “ก็แค่พูดเฉย ๆ ไม่ได้หมายถึงให้พี่อุ้มไปแบบนี้สักหน่อย”“ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้ายังปากเก่งเดี๋ยวจะโดนอีกรอบ” เขาตัดบท แล้วเดินตรงดิ่งพาเธอเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ถามซ้ำเสียงน้ำฝักบัวถูกเปิดดังขึ้น พร้อมกับร่างเปลือยเปล่าทั้งสองที่ยืนอยู่ใต้สายน้ำอุ่นกวินวางณิชาลงเบา ๆ ก่อนจะคว้าขวดครีมอาบน้ำมาบีบใส่มือ จากนั้นเขาก็เริ่มถูอย่างเชื่องช้า แต่เต็มไปด้วยความตั้งใจมือใหญ่ของเขาไล้ผ่านไหล่ของเธอ ลูบต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนถึงเอว จากนั้นก็เลื่อนขึ้นไปฟอกตรงหน้าอกอวบที่เพิ่งถูกเขาลงโทษอย่างหนัก ไปเมื่อครู่“ตรงนี้ ยังแดงอยู่เลย” เขาพูดเสียงพร่า ก่อนจะใช้นิ้วลูบแผ่ว ๆ แล้วบ
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 26 ผู้หญิงของพี่

ตอนที่ 26 ผู้หญิงของพี่กวินเช็ดตัวและอุ้มณิชาออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะวางเธอเบา ๆ ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนเขาจะจัดการหาเสื้อผ้าให้เธอใส่“รีบแต่งตัว เดี๋ยวป่วยอีก”กวินบอกก่อนจะโยนชุดนอนที่เขาเลือกมาให้เธอ ส่วนเขาก็ใส่แค่กางเกงตัวเดียวแล้วเดินออกจากห้องเธอไป ณิชาคิดว่าเขาคงต้องกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเหมือนกันและก็จริงอย่างที่ณิชาคิด กวินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจริง ๆ เขาเดินเข้าห้องเธอมาอีกรอบด้วยชุดใหม่ พร้อมกับบ่นเบา ๆ”“ต่อไปฉันคงต้องเอาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้ห้องเธอบ้างแล้วล่ะ เมื่อกี้เดินออกไปเจอคนด้วย แม่ง...มองฉันยังกะพวกโรคจิต แค่เดินถอดเสื้อเองมั้ย ไม่ได้แก้ผ้า” ก่อนจะเดินไปนั่งที่ปลายเตียงเธอ แล้วก้มมองมือถือณิชาที่แต่งตัวเสร็จแล้ว เธอกำลังนั่งเช็ดผมอยู่เลยถามเขาขึ้นมา “พี่จะเอาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้ห้องฉันทำไม”“ยังจะถามอีก” กวินเงยหน้ามองเธอ “วันไหนฉันมานอนนี้จะได้ไม่ต้องเดินเปลือยกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องไง” เขาบอกก่อนจะมองเธออย่างหงุดหงิด “แล้วเช็ดแบบนั้นชาตินี้มันจะแห้งมั้ย”เขาบ่นก่อนจะหยิบไดร์มาเป่าให้ผมเธอ ระหว่างนั้นณิชาก็เลยถามเขาออกไป“พี่วิน ทำไมพี่ต้องหึงแรงขนาด
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 27 คู่หมั้น

ตอนที่ 27 คู่หมั้นรถบิ๊กไบค์ของกวินจอดลงตรงหน้าตึกบัญชี ณิชาก้าวลงจากรถพลางเดินไปหากวินเพื่อให้เขาถอดหมวกกันน็อกออกให้กวินถอดหมวกกันน็อกให้เธอ ก่อนที่เขาจะใช้มือใหญ่จัดทรงผมให้เธออย่างลวก ๆ“ฉันบอกพี่แล้วว่าหัวมันฟูแน่ ๆ” ณิชาบ่นเสียงงอน ๆ มือก็พยายามสางผมตัวเองไปด้วย “รถมอไซค์มันก็ดีนะ เร็ว ไม่เจอรถติด แต่ก็ต้องแลกกับหัวฟู”กวินเลิกคิ้ว มุมปากยกขึ้นนิด ๆ หลังจากช่วยเธอจัดการกับผมยาว ๆ ของเธอ “หัวฟูแล้วไง”“ก็ไม่สวยไง” เธอตอบทันที ทำตาโตเหมือนน้อยใจจริง ๆกวินจ้องเธอนิ่ง ๆ ก่อนเอียงคอถามเสียงเรียบ “ไม่สวยแล้วจะเป็นอะไร เธอจะสวยให้ใครดู”“ก็สวยให้พี่ดูไง” ณิชาพูดออกมาตามตรง ก่อนจะหน้าแดงจัดเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป“หึ” เขาหัวเราะหึในลำคอ “ฉันเรียนอยู่ตึกวิศวะ ไม่ได้มานั่งเฝ้าดูเธอเรียนสักหน่อย จะกลัวอะไรแค่หัวฟู หรือจริง ๆ แล้วเธอกะจะไปอ่อยใคร”“พี่วิน” ณิชาเรียกเขาเสียงหลงทันที หน้าแดงจัด ยกมือตีแขนเขาเบา ๆ “พูดบ้าอะไรเนี่ย ฉันจะไปอ่อยใครได้ นอกจากอ่อยพี่”กวินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะก้มลงกระซิบใกล้ ๆ “ก็ดี เพราะถ้ามีจริง ๆ ฉันไม่ปล่อยทั้งเธอทั้งมันไว้แน่”ณิชาหน้าแดงจนแทบจะระเบิด รีบ
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 28 มารับ

ตอนที่ 28 มารับที่หน้าตึกคณะบัญชีมีรถบิ๊กไบค์สุดเท่สามคันจอดเรียงกันอยู่ แต่ที่ทำให้คนสนใจยิ่งกว่ารถบิ๊กไบค์ คือเจ้าของรถทั้งสามคนที่ใส่ช็อปสีเหลือดหมู แต่มาอยู่หน้าตึกบัญชีกวินและลมยืนพิงของรถตัวเอง ส่วนกั้งเดินวนไปวนมาอยู่หน้าคณะ พร้อมบ่นออกมาเพราะคนที่พวกเธอรอยังไม่มาสักที“ไอ้วิน มึงแน่ใจนะว่าน้องเลิกเรียนแล้ว ทำไมยังไม่ลงมาสักที”“เออ เลิกแล้วยัยนั่นบอกกูเอง มึงก็ใจเย็น ๆ ดิ” กวินบอกอย่างหงุดหงิด แต่เขาไม่ได้หงุดหงิดที่ต้องรอณิชา แต่หงุดหงิดสายตาที่มองมามากกว่า“จะมองเชี่ยไรกันหนักหนา ทำยังกับไม่เคยเห็นคน”“คนนะเคยเห็นอยู่แล้ว แต่เห็นมึงมานั่งรอคนอื่นอ่ะ แม้แต่กูก็ยังพึ่งเคยเห็น” ลมที่นั่งดูมือถือมาตลอดเงยหน้าขึ้นตอบ“พวกมึงพูดยังกับกูไม่เคยรอใคร”“เออ ไม่เคยรอ” กั้งกับลมประสานเสียงตอบมาพร้อมกัน กวินเลยได้แต่มองเพื่อนเขาอย่างหงุดหงิด แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเสียงสดใสของณิชาก็ดังขึ้น“พี่วิน พี่กั้ง พี่ลม รอนานมั้ยค่ะ” ณิชาถามพลางเดินเข้ามาหาพวกเขา โดยมีเพื่อน ๆ ของเธอเดินตามมาด้วย“ไม่นานเลย” กั้งตอบ“เหอะ แล้วเมื่อกี้ใครบ่นกับกูอยู่ได้ว่ายัยนี่ชักช้า” กวินพูดขัดกั้งขึ้นมาทันที“เ
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 29 สร้อยข้อมือ️‍

ตอนที่ 29 สร้อยข้อมือ🔞❤️‍🔥วันนี้เป็นวันหยุดของณิชา เธอนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาหน้าทีวี ตั้งใจว่าจะดูซีรีส์ให้จบสักเรื่อง แต่ตาของเธอไม่ได้อยู่ที่ทีวีเลย กลับจ้องไปยังใครบางคนที่เดินเข้าเดินออกระหว่างห้องตัวเองกับห้องเธอเป็นสิบรอบเข้าไปแล้ว“พี่วิน พี่เดินเข้าเดินออกกำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่าคะ”“หาดิ ฉันหาของอยู่นะ เธอเอาเสื้อที่ฉันถอดไว้วันก่อนไปซักแล้วใช่มั้ย”“อืม ซักแล้ว”“แล้วเห็นถุงพลาสติกเล็ก ๆ ในกระเป๋าเสื้อป่ะ”“ไม่เห็นนะ พี่หาถุงนั่นอยู่เหรอ”“อืม ฉันเอาไปไว้ไหน จำได้ว่ารับมาจากไอ้ลมแล้วนะ อ่อ...ใช่แล้ว กระเป๋าเธอ”กวินพูด ก่อนที่เขาจะรีบร้อนเดินเข้าห้องนอนของณิชา แล้วตรงไปที่กระเป๋าที่เธอใช้วันนั้นเขาค้นหาของในกระเป๋าเธอสักพัก ก่อนที่เขาจะเจอของที่เขาตามหา กวินหยิบของที่อยู่ในถุงเล็กนั่นออกมาดู ก่อนจะเก็บใส่ถุงไว้ตามเดิมแล้วเดินออกจากห้องมาหาณิชาที่นั่งอยู่ที่โซฟากวินทิ้งตัวลงนั่งข้างณิชา เธอเลยหันไปมองหน้าเขาก่อนจะถาม “พี่หาของเจอแล้วเหรอคะ”“อืม เจอแล้ว”“แล้วของข้างในคืออะไร” เธอถามเพราะอยากรู้ว่าของข้างในที่ทำให้เขาเดินหาอยู่นานคืออะไร“อ่ะ เอาไปดูเอง” กวินโยนของสิ่งนั้น
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more

ตอนที่ 30 ไปด้วย

ตอนที่ 30 ไปด้วยหลังจากบทรักเร่าร้อนแทนคำขอบคุณจบลง ณิชาก็หมดแรงจนเผลอหลับไป เธอนอนหนุนตักกวินอยู่บนโซฟา ส่วนกวินเองก็นั่งพิงพนักโซฟา มือข้างหนึ่งลูบผมนุ่ม ๆ ของเธออย่างเผลอตัว อีกข้างถือโทรศัพท์ไถหน้าจอเล่นอย่างสบายใจก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของเขาจะดังขึ้น กวินเหลือบตาลงมามองชื่อกั้งที่โชว์ก่อนกดรับ“มีอะไร”“คืนนี้มึงว่างมั้ย” เสียงกั้งดังมาตามสาย“มึงบอกมาก่อนว่ามีอะไร เดี๋ยวกูคิดอีกทีว่าว่างมั้ย”“ถ้าว่างลมชวนไปสนามแข่งคืนนี้ด้วยกัน พวกดิวกับโด้มันลงชื่อแข่งไว้ คนก็ถามหามึงกันใหญ่ โผล่หน้าไปให้พวกมันเห็นหน่อย คนจะได้ไม่คิดว่ามึงตายไปแล้ว”กวินเงียบคิดสักพัก ก่อนจะเหลือบตามองคนที่หลับตาพริ้มอยู่บนตักเขา เธอขยับตัวเล็กน้อยแล้วหายใจเบา ๆ สม่ำเสมอเหมือนลูกแมวเชื่อง ๆ จนเขาเผลอยกยิ้มมุมปาก“ก็ได้ กูไปก็ได้ แต่กูไม่ลงแข่งนะ” เขาตอบเสียงนิ่ง“เออได้ ไม่แข่งก็ไม่แข่ง เดี๋ยวสองทุ่มเจอกันที่ลานใหญ่” กั้งบอกอย่างตื่นเต้น“อืม” กวินตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะกดวางสายเขาวางมือถือไว้ข้างตัวแล้วหันกลับมาก้มมองณิชา มือใหญ่ลูบผมเธอแผ่วเบาอีกครั้ง พลางคิดในใจ “พักนี้แม่งไม่ได้ไปไหนเลยจริง ๆ เอาแต่อยู่กับยั
last updateLast Updated : 2025-12-16
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status