All Chapters of หมั้นรักวิศวะปากร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31 สนามแข่งที่สนามแข่งรถ กวินเดินนำณิชาเข้าไปในโซนที่นั่งที่พวกกั้ง ลม ดิว และโด้มานั่งรออยู่ แต่ระหว่างทางที่เดินณิชากลับเอาแต่มองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้นเหมือนกับเด็กน้อยมาเที่ยวสวนสนุก“ว้าว รถคันนั้นสีสวยมากเลยค่ะพี่วิน อ๊ะ ตรงนั้นมีรถที่เหมือนกับรถพี่กั้งด้วย”เธอพูดพลางหันไปทางโน้นทีทางนี้ที จนเกือบจะเดินชนผู้ชายที่เดินสวนมาแต่ก่อนที่เธอจะชนกับคนคนนั้น กวินก็ดึงข้อมือเล็กของเธออย่างแรง จนเธอไปชนเข้ากับหน้าอกของเขา“โอ๊ยๆ” ณิชาร้องออกมาเบา ๆเพราะแรงปะทะแต่กวินกลับขมวดคิ้วแล้วดุเธอขึ้นทันที “เดินจะชนคนอื่นอยู่แล้ว ตานะมองทางบ้างสิ ไม่ใช่เอาแต่มองไปทั่ว”ณิชาทำตาแป๋วรีบเงยหน้ามองเขา ก่อนจะยิ้มแหย ๆ “ก็มันน่าตื่นเต้นนี่ค่ะ ฉันไม่เคยมาที่แบบนี้เลยสักครั้ง”“จะตื่นเต้นอะไรหนักหนา” ถึงปากจะบ่น แต่มือที่จูงเธออยู่กลับไม่ยอมปล่อยกวินพาณิชาเดินมาถึงโซนที่นั่งบนอัฒจรรย์สำหรับนั่งดูการแข่ง ที่พวกเพื่อนของเขานั่งรออยู่ ดิวที่เห็นกวินเดินจูงมือณิชาเข้ามา เขาก็รีบตีแขนโด้ และเรียกกั้งกับลมให้หันไปมองกวินกับณิชาทันที“พวกมึงดูโว้ย ไอ้วินไม่ได้มาคนเดียว มันจูงมือน้องณิชามาด้วยโว้ย”เ

ตอนที่ 33 ดัดนิสัยบนรถของไผ่ กั้งที่นั่งเบาะข้างคนขับแอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนหันไปมองกระจกมองหลัง เห็นณิชานั่งกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง สีหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจ“โกรธที่มันพูดจริง ๆ เหรอ” กั้งถามขึ้นณิชาหันกลับมามองกั้ง ก่อนจะตอบในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความน้อยใจ “โกรธสิคะ เป็นพี่ พี่จะไม่โกรธเหรอ ถ้าคนที่เรารักพูดเหมือนเราไม่มีความรู้สึก”กั้งเงียบไปแปบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมา แล้วหันกลับไปมองณิชา “มันก็เป็นแบบนี้แหละ ปากหมา ปากเสีย เราก็น่าจะรู้นิสัยมันดีอยู่แล้วนี่”“รู้สิค่ะ” ณิชาตอบพลางกอดอก “ที่ผ่านมาฉันเลยพยายามทำเป็นไม่สนใจ ไม่เก็บมาคิด แต่วันนี้ ฉันว่ามันเกินไปจริง ๆ นะพี่กั้ง พี่วินพูดเหมือนฉันไม่มีค่าเลย ไม่มีความรู้สึกอะไร อยากจะพูดอะไรก็พูด”ณิชาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แล้วพูดต่อ “ฉันก็เลยต้องจัดการพี่วินบ้าง ให้พี่วินรู้ว่าฉันก็โกรธเป็นเหมือนกัน ไม่ได้ยอมให้เขาทุกเรื่อง”กั้งถอนหายใจออกมา ก่อนจะยิ้มให้ณิชา “พี่บอกตรง ๆ เลยนะณิชา ไอ้วินนะมันรักเราน่ะ ใคร ๆ ก็ดูออก ถึงมันจะปากแข็งแต่การกระทำมันอ่ะ โคตรชัดเจนเลย”ณิชานิ่งไปเล็กน้อย ก่อนเธอ

ตอนที่ 35 คืนดีกับผีนะสิเช้าวันต่อมา ที่ลานหน้าตึกวิศวะบรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยเสียงเอะอะของเหล่านักศึกษาเช่นเคย แต่กลับมีหนึ่งคนที่ดูแตกต่างจนสะดุดตากวินเดินก้าวเข้ามาในสภาพโทรม ๆ ใต้ตาดำคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าหงุดหงิดเหมือนคนอดนอนมาทั้งคืนดิวกับโด้ที่นั่งรอเข้าเรียนอยู่ที่หน้าตึกเห็นเขาเดินเข้ามา ทั้งสองก็มองหน้ากันแวบหนึ่งก่อนจะหันไปส่งเสียงล้อเลียนกวินทันที“โห ไอ้วิน สภาพมึงนี่สุดยอดจริง ง้อน้องทั้งคืนจนไม่ได้นอนเลยดิ๊”“ใช่ ว่าแต่ง้อน้องแบบไหน ง้อบนเตียงจนถึงเช้า หรือนั่งคุกเข่าง้อน้องจนถึงเช้าวะ”ก่อนที่ทั้งสองคนจะหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน ต่างจากกวินลิบลับกวินหันขวับไปมองตาขวางในทันที ใบหน้าโคตรหงุดหงิด เหมือนพร้อมจะต่อยคนได้ทุกเมื่อ “ง้อเชี่ยไร แค่ห้องกูยังเข้าไม่ได้เลย”หลังกวินพูดจบดิวกับโด้ก็เงียบทันที ก่อนที่โด้จะเผลอหัวเราะออกมา “เชี่ย จริงดิอย่าบอกนะว่ามึงนั่งคุกเข่าหน้าห้องน้องแทน”กวินสบถเสียงต่ำ กัดฟันแน่น “ณิชาแม่งเปลี่ยนรหัส แถมลบสแกนนิ้วกูออกหมด แล้วเมื่อเช้าก็ออกไปเรียนก่อน แถมยังส่งข้อความมาสั่งห้ามกู ไม่ให้ไปหาที่คณะด้วย”“โอ้โห” ดิวถึงกับทำตาโต “น้องแม่

ตอนที่ 37 จีบสไตล์กวินตอนนี้กวินยืนอยู่หน้าห้องของณิชา หลังจากที่เขาได้ข้อสรุปแล้ว ว่าเขาจะเริ่มต้นทำให้เธอเชื่อใจโดยเริ่มจากการจีบเธอเขากดออดที่หน้าห้องของณิชา เสียงออดดังขึ้นณิชาเลยขมวดคิ้วก่อนจะมองไปที่ประตู แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูด้วยสีหน้างง ๆ“พี่วิน มีอะไรคะ” เธอถามเสียงเรียบ ทันทีที่เห็นว่ากวินยืนอยู่หน้าห้องกวินยืนพิงกรอบประตู สายตาเขามองไปที่ณิชาที่เปิดประตูให้เขา ก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วตอบคำถามเธอ “ฉันคิดออกแล้ว ว่าจะขอโอกาสจากเธอยังไง”ณิชากะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะถามเขากลับ “ยังไงคะ”กวินยิ้มให้ณิชาก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันจะจีบเธอ”“ห๊ะ” ณิชาตาโต ตกใจในคำตอบของเขา “พี่ว่าอะไรนะคะ”“ฉันบอกว่า ฉันจะจีบเธอ” กวินย้ำชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงเขานิ่งแต่กลับดูจริงจัง “แต่ฉันจะจีบเธอในแบบของฉันเอง ไม่ใช่แบบผู้ชายทั่ว ๆ ไป ที่เธอเคยเจอ เธอเตรียมตัวไว้ได้เลย”ณิชาถึงกับพูดไม่ออก เธอจ้องหน้าเขานิ่ง ๆ ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ “พี่จะจีบฉัน จริง ๆ เหรอคะ ไม่ใช่พูดเล่นใช่มั้ย”“หน้าฉันเหมือนพูดเล่นมั้ย” กวินถามห้วน ๆ แต่ดวงตาเขากลับสั่นไหวเล็กน้อย ราวกับกลัวเธอไม่เชื่อณิ

ตอนที่ 39 จีบสไตล์กวินภายในห้องนอนของณิชาขณะที่เธอยังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนุ่ม ๆ เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้นสองสามครั้ง ก่อนที่บานประตูจะเปิดออก และกวินก็เดินเข้ามาอย่างไม่ลังเล“ณิชา ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย” เสียงทุ้มต่ำดังใกล้หู ขณะที่เขาก้าวมานั่งขอบเตียงณิชาขยับตัวเล็กน้อย เปลือกตาปรือ ๆ ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงงัวเงีย “อื้อ ฉันยังง่วงอยู่เลย ให้ฉันนอนต่ออีกนิดนะคะ”กวินเลิกคิ้วทันทีกับการลืมตัวของณิชา ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ เพราะเธอกำลังทำท่าทางอ้อนเขาเหมือนทุกครั้งที่เวลาเธอตื่น มุมปากเขากระตุกยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเรียกเธออีกครั้ง “นอนต่อไม่ได้ เดี๋ยวไปเรียนสาย”แต่แทนที่จะปลุกธรรมดา เขากลับก้มหน้าลงมาใกล้กระซิบข้างหูเธอ “เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้ชวนเธอมีอะไรกันนะ แล้วทำไมถึงได้ง่วงขนาดนี้ หรือว่าเพราะไม่มีฉันนอนกอดเธอเลยนอนไม่หลับ”ยังไม่ทันให้เธอตอบ ร่างสูงก็ดึงเอวบางเข้ามากอดแน่น ก่อนจะซุกหน้าลงไปตรงซอกคอขาว แล้วกดจูบเบา ๆ ลงไปอย่างฉวยโอกาส“พี่วิน” ณิชาสะดุ้งทันที เธอรีบตั้งสติ ก่อนจะดิ้นออกจากอ้อมกอดแน่น ๆ ของเขา “อย่ามาฉวยโอกาสแบบนี้นะ”กวินหัวเราะเบา ๆ เขาถอนใบหน้าออกจากซอกคอเธอ