Semua Bab ปราบพยศนายแบดบอย: Bab 41 - Bab 46

ตอนที่ 40 : ฉันหวง"เฮ้อ..." มาเบลล์ถอนหายใจ สุดท้ายก็ยอมวางงานตัวเองเพื่อจะสอนเขา ทั้งที่ฉันควรทำเองตั้งแต่แรกแต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงอยากให้เขาโตกว่านี้ รู้จักทำงาน อย่างน้อยก็มีความรู้เรื่องพวกนี้ติดตัว เหมือนจับมือเด็กห้าขวบหัดเขียนพยัญชนะไทย"อยากทำหรืออยากเอาชนะ" ฉันถามขึ้นก่อนที่จะสอนเขา ถ้าเขาอยากเอาชนะฉันจะไม่แม้แต่เปลืองน้ำลายสอนงานให้เหนื่อย"เธอให้ทำ ฉันก็ทำ ก็แค่สอนไม่เห็นยาก เวลาเธอรับพนักงานเข้ามาใหม่ก็ต้องสอนงานทั้งนั้น" เอลิกซ์พูดไม่เต็มเสียง เพราะเห็นสีหน้ายียวนของเธอ เขาแทบจะปรับตัวไม่ถูก เมื่อกี้ยังเป็นนางแม่มดแว่ดๆใส่เขาอยู่เลย อยู่ๆก็กลายเป็นนางฟ้าใจดีขึ้นมาซะงั้น ใจจริงเขาก็อยากเรียนรู้งานจากเธอ ถึงมันเป็นแบบเด็กๆทำได้ แต่เขาก็อยากให้เธอสอน ทั้งที่ตัวเองมีธุรกิจระดับประเทศแถมยังส่งออกทั่วโลกยังไม่เคยริอยากจะให้พี่สาวตัวเองสอน ไม่แม้แต่เปิดแฟ้มเอกสารด้วยซ้ำ แต่พอมาอยู่กับมาเบลล์เจอคำด่าทอของเธอเหมือนเครื่องกระตุ้นมาเบลล์ส่ายหัวเบาๆและตั้งหน้าตั้งตาสอนคนข้างๆ กลายเป็นว่าฉันเพิ่มภาระให้ตัวเองซะงั้น ทั้งที่งานพวกนี้ฉันทำไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เสร็จเอลิกซ์รอบยิ้มมุมปากที่เ

ตอนที่ 42 : ยอมระบายให้ฟังภายในร้านอาหาร ฉันกับเขานั่งกันคนละฝั่งทำให้เรามองหน้ากันอยู่ตลอดเวลา สุดท้ายเขาก็ลากฉันเข้าร้านอาหารได้จนสำเร็จ และก็จัดแจงสั่งอาหารเสร็จสรรพ และตอนนี้อาหารบางส่วนที่สั่งไปก็วางอยู่ตรงหน้า โต๊ะที่ร้านตั้งไว้สำหรับทานสองคนไม่พอ ต้องเอาโต๊ะตัวอื่นมาต่อ ฉันส่ายหัวตั้งแต่เขาสั่งอาหารไปแล้ว เพราะมันเยอะมากราวกับนั่งกินเป็นสิบคน ไม่ใช่แค่ฉันที่อึ้งไปกับรายการอาหารที่สั่ง พนักงานที่รับเมนูก็อึ้งไปตามๆกัน"เอลิกซ์ฉันว่ามันเยอะไป""ว่าจะสั่งของหวานเพิ่มหลังจากกินของคาว""เอลิกซ์นายจะบ้าเหรอไง เรามากันสองคนไม่ได้เลี้ยงคนทั้งลอนดอน""ฉันกำลังเลี้ยงหมูอยู่" เอลิกซ์พูดอย่างยิ้มๆและตักอาหารตรงหน้ายื่นไปหาคนตัวเล็ก จ่อเข้าที่ปากของเธอในจังหวะที่เธอกำลังจะอ้าปากเถียง"ฉันกิน...อื้อ อาย(นาย)" ทันทีที่ฉันอ้าปาก พาสต้าคำโตก็ถูกส่งเข้ามาในปากทันที และไม่สามารถพูดอะไรต่อได้นอกจากเคี้ยวสิ่งที่เขายัดเข้ามาริมฝีปากหนายิ้มอย่างชอบใจที่ทำให้คนตรงข้ามหยุดพูดได้ รู้สึกชอบใจที่เห็นแก้มนวลป่องไปด้วยอาหารคำโต เหมือนเด็กน้อยกำลังเคี้ยวตุ้ยๆแต่แล้วทุกอย่างก็สงบลง ฉันกลืนอาหารที่เขาป้อนจน

ตอนที่ 44 : โมโหหึงเอลิกซ์มองออสตินอย่างคาดโทษเมื่อพูดถึงผู้หญิงคนเก่าที่เคยนอนด้วย เขาไม่ได้นอนกับผู้หญิงมั่วจนจำหน้าคนที่นอนด้วยไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะให้อีกคนหนึ่งรับรู้ สายตาคมกริบชำเลืองมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ ท่อนแขนแกร่งอ้อมไปโอบไหล่มนและดึงตัวเธอเข้ามาแนบชิดมากกว่าเก่าจนตัวเธอแทบจะขึ้นมานั่งบนตัก"สวยดีนะ น่าจะยังติดใจนายอยู่""แต่ฉันไม่ได้ติดใจ อะไรที่ผ่านมาก็เป็นแค่เรื่องในอดีต ฉันไม่สนใจเรื่องอดีตที่ผ่านมา เธอก็ไม่ควรสนใจอดีตของฉันเหมือนกัน ปัจจุบันตอนนี้ฉันกับเธอแค่นั้น" เอลิกซ์ก้มไปพูดใกล้ๆหู ทำให้เหมือนเขากับเธอกะหนุงกะหนิงกัน"อ่อ...ไม่สนใจอดีตงั้นเหรอ"จ๊วบ...มาเบลล์โผลเข้าจูบริมฝีปากหนาต่อหน้าทุกคนอย่างไม่อายใคร และไม่ใช่แค่ต่อหน้าเพื่อนของเขาแต่ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นที่พยายามจะทำให้ตัวเองเด่นจนเอลิกซ์สนใจ ลิ้นเรียวเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากของเอลิกซ์และตักตวงน้ำหวานอย่างดูดดื่ม ชอนไชไปทั่วโพรงปาก และเอลิกซ์ก็ตอบสนองการกระทำของฉันอย่างช่ำชองไม่นานริมฝีปากบางค่อยๆผละออกก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า และปรายตามองหญิงสาวอีกคนพลางส่งยิ้มมุมปากราวกับผู้ชนะเอลิกซ