Semua Bab นางซินเริงรัก: Bab 21 - Bab 29

“อยากมากหรอคะทูนหัว เอาสดจะดีหรอคะ ถ้าเอยท้องขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ” สโรชาพูดไปก็ทำท่ายั่วยวนรามีนไปด้วย “แค่นี้ไม่ท้องหรอกน่า น้ำฉันคงไม่แรงขนาดนั้นหรอก เอาสักทีเถอะสโรชา ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ” รามีนเอ่ยบอกออกไป เมื่อเขาต้องการจนถึงขีดสุด “เอยก็มียาคุมมาเพื่อคืนนี้โดยเฉพาะ เต็มที่เลยนะคะทูนหัว จะนอกจะในเอยก็พร้อมค่ะ” สโรชาเอ่ยบอกกับรามีน เพราะมันไม่มีถุงยาง เธอจึงซื้อยาคุมมาแทน และก็มีหลายแบบตามที่อ่านมาในอินเทอร์เน็ตอย่างเตรียมพร้อม “งั้นเอาเลยสิ ผมอยากเห็นเลขาของตัวเองขย่มน้องชายผมไม่ไหวแล้ว” รามีนเอ่ยบอกออกไป แล้วมองสโรชาอย่างต้องการ “ใจเย็นๆสิคะ รับรองว่าเอยจะให้คุณได้สนุกแน่ๆ” สโรชาบอกไปก็ ชโลมเจลหล่อลื่นกับแก่นกายของรามีนจนมันลื่นไหลอย่างคล่องตัวกับมือของเธอ ก่อนจะนึกถึงคลิปที่ดู แล้วทำใจไปคร่อมตรงกลางลำตัวของรามีนไว้ “ใส่ลงมาเลย มันแข็งนานแล้วสโรชา” รามีนเอ่ยบอก แล้วมองสโรชาที่กำลังจะนั่งหย่อนกายลงมาบนตัวเขาช้าๆ “อ้ะ โอ้ย ทำไมมันเจ็บแบบนี้ โอ้ย” สโรชาครางบอกเมื่อกดความสาวใส่ท่อนเอ็นอวบอูมนี่จนแสบร่องสาว ไหนในอินเตอร์เน็ตบอกว่าถ้าใช้เจลหล่อลื่นแล้วจะเจ็บน้อยลง แต่ทำไ

“อ้ะ อ้ะ โอ้ย แรงไปแล้วอ้ะ อ้ะ โอ้ย” สโรชาครางบอกเมื่อรามีนเริ่มโยกเอวเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน แถมยังตอกท่อนเอ็นใส่ร่องสาวเธอจนสุดร่อง “จะแตกแล้ว ทนอีกนิดเมียจ๋า ผัวจะแตกแล้ว ซี๊ด” รามีนบอกไป ก็ยกขาของสโรชาขึ้นข้างหนึ่งแล้วซอยท่อนเอ็นใส่อย่างเมามันส์ “โอ้ย อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ” สโรชาครางกระเส่า เมื่อตอนนี้ร่างของเธอสั่นจนจะล้ม โชคดีที่เขายังเอามือจับรั้งที่หน้าอกไว้ ท่านี้มันท่าอะไรนะ ทำไมในอินเทอร์เน็ตไม่เห็นมีเลย คนบ้านี่ก็ช่างเลือกท่าจริงๆ เสียวจนจะบ้าอยู่แล้ว สโรชาแอบต่อว่ารามีนในใจขณะถูกเขาตอกเสาเข็มอยู่ “ครางดังๆ จะแตกแล้ว” รามีนเอ่ยบอกแล้วซอยแก่นกาย จนเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรง พร้อมกับปล่อยน้ำรักใส่กายสาวอีกครั้งอย่างรุนแรง “อ้ะ อ่าส์ ซี๊ด โอ้ย” สโรชาที่เสร็จไปพร้อมกับรามีนก็กระตุกเกร็งไม่ต่างกัน เธอก็ครางออกไปอย่างเหนื่อยๆ รามีนค่อยๆวางขาของสโรชาที่เขายกขึ้นลง แล้วถอนแก่นกายออกมาจากร่องสาว จนน้ำรักของเขาและเธอไหลหยดลงบนเตียงและตามเรียวขาของ สโรชา “อืม คุณรามีน เอย เอยเหนื่อย” สโรชาเอ่ยบอกก็ฟุบหน้าลงบนเตียง แล้วนอนลงไปอย่างอ่อนแรง แถมตอนนี้ความเจ็บก็เริ่มกลับ

ด้านพ่อเลี้ยงตะวันที่กำลังจะออกไปสนามบินก็ต้องสะดุด เมื่อเมียรักโทรสายตรงมาจากเยอรมัน “ว่าไงคะดาร์ลิ่ง คิดถึงผมแล้วหรอครับคนดี” ตะวันกรอกเสียงหวานลงไปใส่ลีน่าภรรยาคนสวยของเขา “ไม่ต้องมาปากหวานเลยค่ะ ลีน่าอยากจะให้คุณมาหาลีน่าที่เยอรมัน วันนี้” ลีน่าเอ่ยบอกออกไปเสียงหวาน “ห้ะ วันนี้เนี่ยนะ จะทันได้ยังไงละครับคนดี เยอรมันนะครับ ไม่ใช่กรุงเทพฯจะได้ไปกลับแค่ไม่กี่ชั่วโมงน่ะ” ตะวันเอ่ยบอกออกไปเสียงอ่อยๆ “แต่ลีน่าอยากเจอคุณนี่คะ ไลลาก็บ่นคิดถึงพ่อตลอดเลย ที่รักจะใจร้ายกับเมียกับลูกได้ลงคอเลยหรอคะ” ลีน่าพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ ทั้งที่จริงก็เป็นมารยาหญิงล้วนๆ “ไปพรุ่งนี้ได้ไหมครับ ผมจะรีบไปเลยผมสัญญา” ตะวันเอ่ยบอกออกไป เพราะเขาต้องจัดการ สโรชาก่อน เออใช่สิ นี่ต้องเป็นยัยน้องตัวแสบแน่ๆที่โทรไปหาลีน่า ไม่งั้นเธอคงไม่มาบอกให้เขาเดินทางไปเยอรมันวันนี้ ตะวันคิดในใจอย่างสงสัย “ไม่ค่ะ ถ้าคุณไม่มาวันนี้ละก็ พรุ่งนี้ลีน่าต้องพาลูกไปเที่ยวทะเลกับทอมหรอคะคุณไม่หวงไม่ห่วงเมียแล้วหรอคะ” ลีน่าแกล้งบอกออกไป เพราะตะวันมักจะหึงจนหน้ามืดเมื่อพูดถึงทอมคนรักเก่าของเธอ “อะไรนะ มันยังไม่เลิก

“คุณรามอย่าพึ่งเข้าใจผิดนะคะ เอยไม่ใช่เมียน้อยหรืออะไรของพ่อเลี้ยงทั้งนั้น พ่อเลี้ยงเขาแกล้งเอยแบบนี้ประจำแหล่ะค่ะ คุณรามเชื่อเอยนะคะ” สโรชาพูดบอกออกไปแล้วทำหน้าเศร้า เพราะกลัวว่ารามีนจะไม่เชื่อ แต่มันก็น่าเชื่อที่ไหน ดูคำที่ไอ้พี่ชายเธอเขียนสิ มันสื่อไปในทางชู้สาวมากกว่าพี่ชายจะบอกน้องสาวด้วยซ้ำ สโรชาคิดในใจอย่างเหนื่อยใจ “ฉันไม่เชื่อเธอสโรชา ฉันไม่ได้โง่” รามีนบอกออกไปแล้วขยำกระดาษโน้ตทิ้ง แล้วเดินออกไปด้านนอกห้อง “คุณราม อย่าเดินหนีเอยแบบนี้สิคะ เอยบอกแล้วไงคะว่าเอยไม่ใช่เมียพ่อเลี้ยง”สโรชาเดินตามออกมา จนรามีนหยุดเดินแล้วหันมาพูดกับเธอ “ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่เมียน้อยพี่ตะวัน แต่เธอคือเมียฉัน” รามีนบอกไปแล้วมองสโรชานิ่ง “แล้วคุณจะเดินหนีเอยทำไมล่ะคะ” สโรชาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ “ก็เธอโกหกฉัน หากตอนนี้พี่ตะวันกำลังเลี้ยงเธออยู่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หากพี่ตะวันเขากลับมาฉันจะคุยกับเขา เรื่องของเราเอง ต่อไปฉันจะเลี้ยงดูเธอเองสโรชา พี่ตะวันให้เธอมากเท่าไหร่ ฉันจะให้มากกว่าเขาเป็นสองเท่า แต่เธอต้องอยู่กับฉัน” รามีนพูดยาวเหยียดจนสโรชาอึ้ง ที่รามีนคิดเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้ แต่

ผ่านไปประมาณ10กว่านาที อาหารก็เริ่มทยอยมาเพราะปัทมากลัวว่าพี่ชายเธอจะมาซะก่อน เธอจึงลัดคิวให้สโรชาก่อน “ทานนี่สิคะ นี่ของโปรดเอยเองอร่อยมากเลยนะคะคุณราม” สโรชาบอกไปก็ตักผัดผักบล็อคโครี่และกุ้งอบพริกเผาให้รามีน “เธอชอบกินผักขนาดนั้นเลยหรอสโรชา” รามีนเอ่ยถาม เพราะเห็นอาหารของสโรชาส่วนใหญ่จะเน้นผักทั้งนั้น “ค่ะ เอยชอบกินมันไม่อ้วนด้วยแถมสุขภาพเราก็ดี คุณก็หัดกินผักบ้างสิคะ เอยเห็นเขี่ยทิ้งตลอด”สโรชาเอ่ยบอก เพราะรามีนจะกินแค่ผักบางชนิดเท่านั้น “อืม ฉันจะลองกินดู” รามีนบอกไปก็ตักผัดบล็อคโครี่เข้าปาก “คุณรามกินผักที่เกลียดที่สุดเนี่ยนะ โอ้ไม่นะ” คุณรามกับน้องเอยคงไม่มีซัมติงอะไรกันที่เขาใหญ่หรอกนะ ไม่ได้นะ น้องเอยผมตามจีบมานานแล้วนะครับ คุณรามห้ามตัดหน้าผมสิ ชานนคิดในใจขณะดูรามีนกินผักด้วยสายตายที่ขมขื่น “ไม่ชอบจะฝืนทำไมคะ เอยรู้ว่าคุณไม่ชอบอย่าฝืนทานเลยค่ะ เอยแค่ล้อคุณเล่น ฮ่าๆ” สโรชาบอกออกไป เมื่อเห็นรามีนทำหน้าเจือนๆ จนเธออดขำไม่ได้ “สโรชา” รามีนหันไปมองสโรชาที่หัวเราะเยาะเขา ด้วยสายตาโกรธ เขาอุตส่าห์ฝืนกิน เพราะเธอตักใส่จานให้ แต่เธอมาหัวเราะเยาะเขาเนี่ยนะ คืนนี้ฉั