All Chapters of ร้ายนักรักซะเลย: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 คุณหญิงตกอับห้องรับแขกที่เคยโอ่อ่าของคฤหาสน์หลังนี้ดูเงียบเหงาและอับชื้นโซฟาทรงหลุยส์ตัวใหญ่ แม้หนังจะเริ่มปริและสีซีดจางตามกาลเวลา แต่มันก็ยังคงยืนหยัดแสดงถึงคุณค่าของศิลปะที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองการจัดแต่งภายในห้องนั้นเรียบง่าย ดูสะอาดสะอ้านจนน่าประหลาดใจสำหรับบ้านที่ดูทรุดโทรมขนาดนี้ ในตู้โชว์กระจกที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งสิ่งของล้ำค่า มีเพียงรูปถ่ายเดียวภายใต้กรอบรูปเก่า ๆ ของหญิงสาวคนหนึ่งใน ชุดครุยของมหาวิทยาลัยชื่อดังที่ตั้งเด่นอยู่บนชั้น เขามองและเดาในใจว่านี่คงเป็นรูปของลูกสาวคนเดียวที่คุณหญิงเพิ่งจะเสียชีวิตไปชายหนุ่มเหลือบมองความเก่าแก่ทรุดโทรมโดยรอบ แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าห้องนี้เคยเป็นห้องที่หรูหราอลังการมาก่อน ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหลุยส์ตัวนั้นอย่างระมัดระวัง แล้วพลางยกมือไหว้หญิงชราวัยเจ็ดสิบปีที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยท่าทีนอบน้อม ผิดกับสถานะทางสังคมที่เขาเหนือกว่ามาก สายตาของเขาแอบกวาดมองไปรอบ ๆ อย่างมีจุดหมาย ราวกับกำลังมองหาใครบางคน“สวัสดีครับ คุณหญิง......” บุรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียง เป็นมิตรและให้เกียรติอย่างที่สุดแต่สายตาที่ดูถูกเหยียดหยามที่หญิงชราตวัดกลั

ตอนที่ 3 อีกสามเดือนเท่านั้น“หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้” พราวรุ้ง เร่งฝีเท้าหนีจากรั้วบ้านด้วยความเร็วสูงสุด เธอไม่สนใจเสียงตะโกนแต่เสียงที่เย็นชาและเกรี้ยวกราดที่ไล่ตามมาติดๆ นั้นแม้แต่น้อย หัวใจเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่นและโมโห เธอรู้ดีว่าบุรินทร์ตามมาเพื่ออะไร เด็กสาวรีบวิ่งเข้าห้องนอนตัวเองและพยายามจะ ปิดประตูอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทัน ข้อมือหนาของบุรินทร์ ที่ รั้งประตูเอาไว้ได้เสียก่อนร่างสูงใหญ่เบียดเข้ามาในห้องอย่างง่ายดาย ใบหน้าที่หันมามองอย่างท้าทายและไม่เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อย ทำให้บุรินทร์รู้สึกพึงพอใจและนึกสนุก เขาเห็นริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกของเธอเหมือนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์ ทั้งโกรธและกลัวเอาไว้ในเสี้ยววินาทีบุรินทร์ก็รั้งร่างบางเข้ามาแนบอกอย่างรวดเร็ว มือหนาข้างหนึ่งจับศีรษะของหญิงสาวไว้อย่างมั่นคงและกดริมฝีปากหนาลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว มันคือการจู่โจมที่รุนแรงเต็มไปด้วยความแค้น“อื้อ อื้มมมม!” พราวรุ้ง สะบัดหน้าอย่างแรง เพื่อหลบหนีแต่ไม่เป็นผล ลิ้นสากร้อนของเขาแทรกเข้ามาตักตวงความหอมหวานอย่างเอาแต่ใจ บุรินทร์บดเบียดริมฝีปากซ้ำๆ เพื่อลงโทษความกล้าหาญที่เธอหลอกลว

ตอนที่ 5 อยากรู้จัก ให้มากกว่านี้“สวัสดีครับ.. เมื่อสักครู่ คุณไม่ได้เมาใช่มั้ยครับ” หลังจากวางสายเพื่อนสนิทบุรินทร์ก็หันมาจ้องมองความงามตรงหน้า“สวัสดีค่ะ..พราวรุ้งค่ะ ขอบคุณที่ช่วยไม่ให้ล้มเมื่อสักครู่นะคะ บังเอิญว่าพราวซุ่มซ่ามไปหน่อยค่ะ ต้องขอโทษคุณ...ด้วย” หญิงสาวตอบซะยืดยาว แบบนี้หล่อนก็คงมีใจบ้างแหละ ไหน ๆ คืนนี้ก็ว่าง ๆ บุรินทร์ยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์“ผมบุรินทร์ครับ คุณพราวรุ้งมาคนเดียวเหรอครับ”“มาคนเดียวค่ะ นัดเพื่อนไว้เหมือนคุณบุรินทร์เลย แต่ว่าก็ถูกเบี้ยวนัดเหมือนกัน บังเอิญจังเลยนะคะ” เข้าตามแผนของเธอเพราะอย่างน้อยเขาก็ต้องชวนเธอนั่งดื่มต่อเป็นแน่ เรียวขางามยกไขว้กันบนโซฟาฉับพลันความขาวเนียนของเรียวขาทั้งสองข้างก็ไม่พ้นสายตาคมคู่นั้น กระโปรงสายเดี่ยวสีแดงเพลิงผ่ายาวขึ้นมาจนเกือบถึงสะโพก คาสโนวาหนุ่มที่ผ่านสังเวียนรักมานับครั้งไม่ถ้วนยังต้องกลืนน้ำลาย“แหม่..ช่างลงตัวจังเลยนะครับ เอ่อ!...แล้วคุณพราวรุ้งมาที่นี่บ่อยมั้ยครับ”“เพิ่งมาครั้งแรกค่ะ”“ถึงว่าล่ะครับ ปกติผมไม่เคยเห็นคุณเลย” บุรินทร์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มจากบริกร “ไหน ๆ วันนี้เราสองคนก็ถูกเพ

ตอนที่ 7 รีดทรัพย์เสียงโทรศัพท์ที่พูดคุยกันอย่างกระซิบกระซาบดังอยู่ในความมืดก่อนรุ่งสาง“เป็นไงบ้างพราวรุ้ง เรียบร้อยมั้ย” เสียงกระซิบของพลอยดาวเอ่ยถามอย่างเร่งรีบ“เขาหลับไปแล้ว ต้องรอฟื้นก่อนหรือปลุกเขาตอนนี้เลย” พราวรุ้งตอบเบา ๆ พลางมองร่างบุรินทร์ที่นอนแน่นิ่ง“ยังไม่ต้องปลุก ให้ฉันไปถึงก่อน ตื่นมาตอนนี้โวยวายปล้ำแกขึ้นมาจะทำยังไง” พลอยดาวออกคำสั่งสุดท้ายกว่าพลอยดาวจะมาถึงได้ก็เล่นเอาเกือบรุ่งเช้า เมื่อเพื่อนรักมาถึงคอนโดและสวมบทบาทเป็นพี่สาวอย่างสมบูรณ์แบบ พราวรุ้งก็เริ่มดำเนินการขั้นต่อไปหญิงสาวซบใบหน้าลงกับ ซอกคอแกร่งของบุรินทร์ ก่อนจะเขย่าตัวปลุกให้เจ้าของร่างหนารีบตื่น“คุณบุรินทร์ คุณบุรินทร์คะ” บุรินทร์มึน ๆ เขาลืมตาขึ้นและรับรู้ถึงความปวดร้าวที่ศีรษะ“เช้าแล้วเหรอครับ” เขาพยายามสังเกตร่างกายที่ เหลือเพียงกางเกงขาสั้นที่สวมใส่เพียงตัวเดียว ความทรงจำเมื่อคืนกลับมาเพียงเลือนราง“ค่ะ” หญิงสาวตอบ ด้วยเสียงสะอื้น ที่ถูกบีบออกมาอย่างแนบเนียน“คุณพราวรุ้ง คุณร้องไห้ทำไมครับ” บุรินทร์ถามขึ้นด้วยความตกใจ เป็นไปไม่ได้หรอก! เขาจำได้ว่าเขาดื่มเหล้าแก้วนั้นก่อนจะหลับไปทันที... หรือว่

ตอนที่ 9 วันซวยของบุรินทร์“วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย!!!” บุรินทร์หัวเสียเดินบ่นอุบเข้ามาในห้องทำงานของตนเอง เขากระแทกตัวลงนั่งที่เก้าอี้ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เขาไม่ได้เสียดายเงินห้าล้านบาทเลยแม้แต่น้อย แต่รู้สึกว่าตนเองเสียหน้า แล้วก็ เสียรู้ แถมยังเจ็บใจที่โดนเด็กหลอก ทั้งที่ตนเองเจนสังเวียนขนาดนี้“เมื่อคืนหนักหรือไงเพื่อน ถึงได้มาทำงานซะ สายโด่งเชียว” เพชรพักพิง เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว เอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างคนรู้ใจ“เอ่อ แกมาก็ดีแล้วไอ้เพชร ฉันมีเรื่องปรึกษาหน่อย พอดี...ฉันโดนผู้หญิงหลอกว่ะ” บุรินทร์ตอบทันทีด้วยน้ำเสียงเซ็งจัด“ห๊า!.. อย่างแกเนี่ยนะโดนผู้หญิงหลอก” เพชรพักพิง ถึงกับตาโตด้วยความตกใจ เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าคาสโนวาตัวพ่ออย่างบุรินทร์เพื่อนของเขาจะโดนเด็กหลอก“เอ่อ!..ก็เมื่อคืนนี้ไง ฉันหิ้วสาวจากผับแกไปคนหนึ่ง เช้ามาเธอก็ร้องโวยวายจะเอาเรื่องให้ได้ หาว่าฉันข่มขืน” บุรินทร์เล่าอย่างกระอักกระอ่วน“เอ้า!... แล้วแกจ่ายไปเท่าไหร่ว่ะ” เพชรพักพิงถามต่อ“ห้าล้าน” บุรินทร์ตอบด้วยเสียงเรียบ แต่ หน้าตาของเขาบอกได้คำเดียวเลยว่าคงเซ็งสุด ๆ“ห้าล้าน