All Chapters of Sirit (SPG): Chapter 11 - Chapter 14

Umupo ako sa tabi ng ina niya, ramdam ang mabigat nilang tingin sa akin na para bang konting pagkakamali ko lang, mabubuko kami. “Tell us, Irene,” dagdag ng ina nito, nakangiti pero mapanuri ang mga mata. “How did you and my son meet? We’ve never heard about you before.” Pinagdaop ko ang nanlalamig na mga palad at tumingin kay Tirso. Nagtama ang tingin namin na tila sinasabi na turn ko naman. “Go ahead,” he whispered, barely moving his lips. “This is where you prove yourself.” Huminga ako nang malalim, pilit na ngumiti kahit nanginginig ang labi. “Ah… we… we met at work,” halos pabulong kong sabi. “I was new at the office, tapos siya naman ang boss ko.” Napatingin agad ang ama niya, brow raised. “Your boss?” “Yes, Dad,” Tirso answered, calm and controlled. “I noticed her right away. She was hardworking… different. Not like the others,” he continued glancing at my side, that smirk tugging at his lips. “She caught my attention.” Nanatili akong nakangiti, kunwari nahihiya k

Habang papalapit kami sa kanto ng street namin, pakiramdam ko pabigat nang pabigat ang tensyon. Bukod sa iniisip ko ang mangyayari mamaya kung saan haharapin ko ang mga maniningil, ang lamig pa ng awra nitong boss ko. Pero kaya ko bang harapin sila na ako lang mag-isa? Hindi naman siguro nila ako sasaktan? Paano kung isama ko na lang si Tirso sa akin? Hindi ko na alam! Ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin na dumadaan sa maliit na awang ng bintana, pero kahit na dapat nakaka-relax ‘yon, sa akin kabaligtaran, nakaka-tense pa rin kapag kasama ko siya sa kotse, ganun din kapag nakakasama ko siya sa elevator sa tuwing nasa kumpanya kami. Huminto si Tirso sa tapat ng apartment. Walang ingay kundi ang mahina at tuloy-tuloy na tunog ng makina. Nakatingin lang siya sa harap, pero halata sa kapit ng kamay niya sa manibela na hindi siya ganap na kalmado. Ako naman, hindi mapakali. Paulit-ulit kong hinihila ang zipper ng bag, ikot pakanan, ikot pakaliwa, umaasang sa paggalaw na ‘yon m