“ไม่ได้กลัวหรอกพี่เม่น แต่ไม่อยากพูดกับคนพาล เราอย่าไปเต้นตามคำพูดของคนพาล จะทำให้เราโมโห มันไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก การควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้ดีนั้น เป็นการชนะอารมณ์ทั้งปวงที่เข้ามากระทบจิตใจเราครับ”ทุกคนเห็นด้วยกับคำพูด อ้าปากค้างไปตามๆ กัน อยากจะสาธุหัสดินสักรอบสองรอบแต่สงบปากสงบคำเอาไว้อาหารเย็นผ่านพ้นไปโดยที่ทุกคนแยกย้ายกันไปเข้านอน พลอยชมพูแอบมองบิดาที่กอดรัดแม่เลี้ยงด้วยความรู้สึกแปลกๆ แม้จะทำใจได้แล้ว แต่เธอยังรู้สึกไม่เต็มร้อย เด็กสาวไม่อยากขัดความสุขบิดา แม้อยากจะคุยกับท่านเรื่องเรียนต่อ จึงเลี่ยงขึ้นห้องนอน ระหว่างทางเจอกับหัสดิน เขาส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ แต่ใบหน้าหงอยๆ นั้นทำให้ชายหนุ่มนึกห่วงใย อยากจะถามแต่หญิงสาวกลับเดินเลี่ยงเข้าห้องไปอีกทางชายหนุ่มเดินลงมาด้านล่างเห็นบิดาเลี้ยงกำลังกอดมารดานั่งปรึกษาคุยอะไรกันอยู่ก็พอจะทราบสาเหตุว่าทำไมพลอยชมพูถึงหน้าหงอยแม้เธอจะไม่ได้แสดงอาการต่อต้านมารดาของเขาเหมือนเมื่อหลายปีก่อน แต่เขาสัมผัสได้ว่าเธอยังไม่ได้ยอมรับท่านอย่างเต็มร้อยส่วนกณวรรธเดินไปส่งยัยลูกหมูน้อยของเขาที่บ้านเพราะบิดามารดาของศศิกานต์ฝากเอาไว้“ยัยลูกหมู จะรี
Last Updated : 2025-12-25
LOGIN
