All Chapters of เมียยอดเสน่หา: Chapter 51 - Chapter 60

“อุ๊ย!”พลอยชมพูเดินเข้าห้องไปเล็กน้อย ประตูยังไม่ทันปิดสนิทก็ร้องเสียงหลง“น้องบัวเป็นอะไร”ชายหนุ่มรีบกระโจนเข้ามาในห้องด้วยความเป็นห่วง สาวน้อยหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นหน้าตาตื่นตกใจของอีกฝ่าย เขาจึงรู้ว่าโดนหลอกเสียแล้ว“ปิดประตูแล้วนะคะ ไม่มีใครเห็น เค้านอนกันหมดบ้านแล้ว”พลอยชมพูพูดเสียงใสล็อกประตูห้องเสียเอง ทำท่าทางเหมือนจะปล้ำอีกฝ่ายในห้องเสียกระนั้น“น้องบัวหลอกพี่เหรอคะ แบบนี้ไม่ดีเลย รู้ไหมว่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วง”หัสดินพูดเสียงขรึม ไม่อยากให้สาวน้อยล้อเล่นกับความห่วงใยและความรู้สึกของเขาแบบนี้ เขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ไม่รู้บ้างเลยหรือยังไงกัน“พี่ดินโกรธเหรอ ปกติไม่เคยเห็นโกรธนี่คะ”พลอยชมพูเดินเข้าไปลูบแผงอกเบาๆ“น้องบัวคะ พี่ว่านอนดีกว่า”เขาจับมือของเธอออกจากหน้าอก กุมเอาไว้เพื่อยับยั้งสาวน้อยตรงหน้า ความต้องการที่ถูกปลุกเร้าเพราะเสน่หาในร่างอรชรทำให้เขาเผลอไผลเสียทุกครั้ง“พี่ดินจะหนีไปสวดมนต์เหรอคะ”พลอยชมพูส่ายหน้าไปมา ล้อเขาด้วยสายตาขี้เล่น“พี่ควรออกไปได้ละ...”ประโยคที่จะเอ่ยถูกปิดด้วยริมฝีปากบอบบาง หัสดินชะงักไปเพียงนิด เพียงนิดจริงๆ เขากดท้ายทอยของหญิงสาวเอาไว้บ

สองสาวรุมเร้าปรนเปรอรสรักให้ชายหนุ่มในความมืดจนถึงอกถึงใจ ก่อนจะนอนหลับคาอก กอดก่ายคนละข้างแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ระยะหลังๆ มานี่มีพวกหัวขโมยมากขึ้น แถมพวกของนายหัวคมดูจะไม่เกรงกลัวกฎหมายหันมาค้าของเถื่อนหนักข้อขึ้น หัสดินต้องดูแลกะเกณฑ์คนงานคอยเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย ที่สำคัญต้องป้องกันไม่ให้คนของเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข ทั้งการพนัน ยาเสพติดและของเถื่อนชีวิตการทำงานในสวนในไร่ของหัสดินสมบุกสมบันพอสมควร ผิวกายที่เคยขาวผ่องตอนนี้กลายเป็นสีแทน แต่ไม่ได้ลดทอนความหล่อเหลาลงไปแม้แต่น้อย แต่กลับยิ่งเพิ่มความคมสันหล่อเข้มให้กับนายหัวหนุ่มจนสาวๆ หลายคนต่างหมายปองแต่เพียงได้แค่คิด เพราะหัวใจรักมั่นของชายหนุ่มที่ไม่เคยแปรเปลี่ยนจากคู่หมั้นสาวที่ไปเรียนต่อเป็นเวลาหลายปี “นายหัวไม่ได้สังสรรค์แบบนี้มานานแล้ว”เม่นที่ตอนนี้มีภรรยาสองคนกำลังเอาอกเอาใจซ้ายขวา แตกต่างจากเมื่อสี่ปีก่อนที่หญิงสาวทั้งสองนั่งเคียงข้างกับหัสดินเพื่อป้อนเหล้าเข้าปาก แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นหัวหน้าคนงานเสียเองทั้งพ่อของอุษาและแม่ของดาหลารีบยกลูกสาวให้เขาแทบจะทันทีแบบไม่อิดออด เพราะรู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนเอาการเอ

แต่การที่กณวรรธไม่ไปยุ่งวุ่นวายหรือไปให้ศศิกานต์พบเจอก็เป็นการดี เด็กสาวจะได้ตั้งใจเรียนให้จบ ไม่วอกแวกเรื่องรักๆ ใคร่ๆ นั่นคือสิ่งที่บิดามารดาของหญิงสาวต้องการ แม้จะชอบพอหมอหนุ่มเพียงใดก็รักบุตรสาวมากกว่าอยู่ดี“ตั้งหลายปีนะป้า ผมก็คิดถึงสิครับ ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง”คนขี้หวงพูดเสียงอ่อมแอ้ม“คิดถึงก็ไปหาสิ แค่ไปหาไม่มีอะไรเสียหายหรอก”พาอมยิ้ม เนื่องจากสมานได้กล่าวอนุญาตกับนางเอาไว้แล้ว“ลุงหมานกับป้าโสไม่ว่าหรอกรึ ผมกลัวจะโดนดุเอาอีก”“ริจะรักสาว ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเข้าใจไหม เราเข้าตามตรอกออกตามประตูให้ผู้ใหญ่เห็นก็สิ้นเรื่อง ไปเถอะ... ป่านนี้ยัยศิคงกลับมาถึงบ้านแล้ว”สิ้นคำพูดของผู้เป็นป้า ชายหนุ่มรีบออกจากบ้านโดยทันที ใจเขาไปก่อนเท้าเสียอีก ไม่นานร่างสูงก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังขนาดกะทัดรัดที่เขามานับครั้งไม่ถ้วนในบ้านเงียบเชียบไม่เห็นมีวี่แววของใครๆ เลยแม้แต่คนเดียว เขาใจแป้วไปเล็กน้อยได้ยินเสียงหัวเราะหวานใสดังมาจากหลังบ้าน เสียงหวานนี้เขาจำไม่เคยลืม จะใครเสียอีก ยัยลูกหมูน้อยของเขานะสิร่างสูงของหมอหนุ่มรีบก้าวไปด้านหลังบ้าน แล้วภาพที่เขาเห็นคือสาวน้อยร่างสูงโปร่ง ผิว

“ทำไมกลัวใครเห็นนักหนา เดี๋ยวนี้ถูกเนื้อต้องตัวก็ไม่ได้แล้วหรือไง” เขาตาขวางกระชากร่างน้อยเข้ามาหา“ว้าย! พี่กันต์ปล่อยนะ พี่บ้าไปแล้วหรือไงกัน”ศศิกานต์ดิ้นหนี แต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดจากอ้อมแขนแกร่งของเขาไปได้“ใช่ อย่าคิดว่าจะหนีไปไหนรอด”เขาคุกคามกระซิบเสียงเครียด ดูดุดันข่มขู่อยู่ในที“พี่กันต์”ศศิกานต์ครางเสียงแผ่ว รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ พี่หมอที่แสนดีเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเขาแสดงความเป็นเจ้าของเธอชัดเจน ที่สำคัญแววตานั้นแฝงด้วยความร้อนแรง เธอรู้สึกขาสั่นเมื่อสบตากับเขาในตอนนี้“อย่าคิดว่าจะหนีรอด รอให้แต่งงานก่อน พี่จะทบต้นทบดอกที่ทำให้พี่รอมานาน”เขาทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น จึงยอมปล่อยร่างน้อยไปจริงๆ ศศิกานต์มองตามร่างสูงด้วยดวงตาไหววูบ ไม่คิดว่าเขาจะโมโหหึงน่ากลัวเช่นนี้พลอยชมพูขยับลุกจากเตียงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอคิดว่าคงเป็นบิดา หญิงสาววางหนังสือที่อ่านค้างเอาไว้บนหัวเตียงก่อนเดินไปเปิดประตู แต่ปรากฏว่าคนที่อยู่หน้าประตูคือหัสดิน เขายิ้มกว้างแต่ยังไม่เดินเข้ามาในห้อง“พี่ดินมีอะไรหรือเปล่าคะ”พลอยชมพูเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม หลังจากที่คุยกับเขาอยู่ด้านล่าง และแยกย้ายกันเข้าห

งานมหกรรมสินค้าทางการเกษตรถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต เป็นงานประจำจังหวัดที่รวมผลิตผลทางการเกษตรเอาไว้มากมาย รวมถึงสินค้าแปรรูปต่างๆ มีการสัมมนาแลกเปลี่ยนแนวคิดด้านการเกษตร และมีการมอบรางวัลแก่เกษตรกรนักพัฒนายอดเยี่ยม ซึ่งรางวัลนั้นหัสดินก็ได้รับด้วยเช่นกัน“พี่ดินเก่งจังเลยค่ะ”พลอยชมพูที่มาร่วมงานด้วยบอกด้วยความยินดีและภาคภูมิใจ ไม่แพ้ทรงศักดิ์และพรพิมล“ดินเก่งจังค่ะ”อันดาเกษตรประจำจังหวัดและเป็นเพื่อนกับหัสดินกล่าวด้วยความชื่นชมเพื่อนจากใจจริง“ขอบใจมากจ้าน้ำ”หัสดินกล่าวขอบคุณเสียงสุภาพ ก่อนแนะนำให้เพื่อนรู้จักกับพลอยชมพู อันดาหน้าเจื่อนไปเล็กน้อยเพราะแอบชอบหัสดินมานาน แต่เพราะชายหนุ่มสุภาพเรียบร้อยและนิสัยอ่อนโยนคนนี้มีหญิงสาวในดวงใจอยู่แล้ว และรักมั่นคงกับคู่หมั้นสาวที่ยืนเคียงข้าง เธอจึงได้แค่เก็บความรู้สึกเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจเท่านั้น“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณน้ำ”พลอยชมพูกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้จะรู้สึกหวงหัสดินอยู่มากเพียงใด แต่ไม่อยากเสียมารยาท“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”อันดาตอบรับด้วยรอยยิ้ม ทั้งสามคุยกันอีกครู่หัสดินจึงกล่าวขอตัวอย่างสุภาพ“ขอตัวก่อนนะน้ำ”“ตามสบายจ้