All Chapters of เมียยอดเสน่หา: Chapter 41 - Chapter 50

“มาแล้วเหรอ ไม่เห็นต้องกลัวเลย พี่ไม่ได้จะฆ่าจะแกงเสียหน่อย”หมอหนุ่มบอกอย่างใจดี เขาเปิดคลินิกเล็กๆ อยู่ในตัวหมู่บ้าน กณวรรธเป็นที่นับหน้าถือตาของชาวบ้านทุกคน ที่สำคัญเขาเรียนจบเพราะทรงศักดิ์ส่งเสียให้เล่าเรียน ชายหนุ่มจึงไม่คิดทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนไปเป็นหมอในตัวเมืองที่เงินเดือนสูง แต่กลับมาดูแลชาวบ้านที่นี่เขาไม่ได้ติดใจความสบายในเมืองใหญ่ แต่ชอบธรรมชาติ รักถิ่นฐานของตัวเอง ยินดีช่วยพัฒนาบ้านเกิดในทุกๆ ด้าน“พี่กันต์จะฉีดยาหรือเปล่าคะ”ศศิกานต์ถามเสียงเบา รู้สึกกล้าๆ กลัวๆ เธอกลัวเข็มฉีดยาเป็นที่หนึ่ง“สงสัยต้องฉีดสักสองสามเข็ม”กณวรรธแสร้งทำหน้าขึงขัน หญิงสาวตาโตเท่าไข่ห่าน“ทะ... ทำไมต้องฉีดตั้งสามเข็ม”ถามเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัว“ทำไมต้องทำหน้าตกอกตกใจขนาดนั้นด้วย”หมอหนุ่มแสร้งถามซ่อนยิ้มไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็น วันนี้เขารักษาชาวบ้านจนเหนื่อย แต่เหนื่อยแค่กาย จิตใจนั้นมีความสุขยิ่งที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ การได้เห็นหน้ายัยลูกหมูตัวน้อยแสนอวบอิ่มทำให้เขาสดชื่นขึ้นทันตาเห็น“พูดจริงหรือเปล่า ศิไม่อยากฉีดยา”ศศิกานต์ทำหน้าเหยเก จนชายหนุ่มต้องเดินไปปลอบ โดยการโอบกอดและขยี้ศีรษะด้ว

เขาพร่ำสัญญาด้วยหัวใจของหนุ่มคนหนึ่งที่มีให้หญิงสาว อนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เขามิอาจรู้ได้ แต่ตอนนี้เวลานี้เขาจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุด และตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่พลอยชมพูใช้มือน้อยปิดทับริมฝีปากหนาเอาไว้ ส่ายหน้าเบาๆ“พี่ดินไม่ต้องสัญญา แค่วันนี้เวลานี้พี่ดินดูแลบัว รักบัว บัวก็พอใจแล้วค่ะ”ยอดดวงใจของเขาบอกเสียงหวาน ดวงตาสวยใสแสดงความต้องการออกมาจากเบื้องลึกของหัวใจ“ค่ะคนดีของพี่ดิน ยอดเสน่หาของพี่”เขาประทับจูบซ้ำไปซ้ำมา ไถลร่างไปดอมดมกลีบกุหลาบขาวบริสุทธิ์ที่ถูกมือหนุ่มแหวกกลีบดอกอ่อนบางออกจากกัน เห็นยอดเกสรสีชมพูสดด้านใน ช่อดอกเก็บซุกซ่อนหยาดน้ำค้างแสนหวานเอาไว้ให้เขาสำรวจตรวจตราปลายลิ้นสากร้อนเข้าครอบครองกวาดเลียดูดเม้มอ่อนหวาน กายสาวดิ้นเร่าครางกระเส่าฟังแทบไม่ได้ศัพท์ร่างน้อยแสนหวานกระตุกพร่าครางระงมรับสัมผัสพิศวาสรุนแรงที่ถาโถมเรือนร่าง แม้สัมผัสจะอ่อนหวานละเมียดละไม แต่กลับทำให้เธอถึงที่หมายอย่างเร้าอารมณ์เท้าน้อยจิกพื้นกระท่อมแรงๆ มือแนบกับมือหนุ่มเอาไว้แน่น ก่อนจะผ่อนคลาย ลมหายใจที่ผ่อนออกมาหอบสะท้านจนเข้าสู่ภาวะปกติหัสดินซุกที่ซอกคอระหงนิ่งๆ หญิงสาวขยับตัวเพื่อผง

“ถามแบบนี้แสดงว่าท้าทายพี่อยู่นะคะ ก็เมื่อกี้ไงพี่อดใจไม่ไหวรังแกน้องบัวไปแล้วไงคะ” เขาย้ำให้เธอเข้าใจ แม้จะรู้ว่าเธอแสร้งว่าก็ตาม“พี่ดินขา พี่ดินเป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีความรู้สึกเหมือนคนอื่น และมีความต้องการเหมือนคนอื่น บัวไม่เห็นว่าจะผิดแปลกตรงไหน ที่พี่ดินจะแสดงความรักกับบัวแบบนี้ พี่ดินอ่อนโยน พี่ดินแคร์ความรู้สึกของบัว แล้วบัวก็อยากให้พี่ดินคิดว่าพี่ดินเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีเลือดมีเนื้อมีชีวิต และคิดว่าบัวเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการความรักและอ้อมอกจากผู้ชายที่รักมากคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำคัญบัวเต็มใจ พี่ดินไม่ได้ข่มเหงรังแกบัว บัวมีความสุขที่เป็นของพี่ดิน”พลอยชมพูพูดจบ ก่อนจุมพิตเบาๆ ที่ริมฝีปากหนาหัสดินยิ้มอบอุ่นให้สาวน้อยในอ้อมแขน หัวใจของเขาพองโตคับอก สิ่งที่เธอพูดถูกต้องทุกอย่าง เขาเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่ยังมีอารมณ์ทุกอย่างครบถ้วน คำพูดแสนน่ารักทำให้เขาอิ่มเอมหัวใจ เธอเหมือน อัญมณีล้ำค่าที่ควรคู่แก่การถนอม เขาจะไม่ให้หญิงสาวที่ล้ำค่าคนนี้ต้องทุกข์ใจจากการกระทำของเขาเด็ดขาด“คนดี ฝนเริ่มซาแล้ว เราต้องกลับกันได้แล้วนะคะ เดี๋ยวจะมืดค่ำกว่านี้”เขามองออกไปด้านนอก บอกหญิงสาวใ

“อย่ามากอดเค้านะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”ศศิกานต์บ่ายเบี่ยง ไม่กี่วันเธอก็จะหมั้นกับเขา เป็นวันเดียวกับหัสดินและพลอยชมพู เพราะได้ดูฤกษ์ยามาจากพระที่วัดเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั่นเอง“ทางปลอดโปร่งโล่งสบาย พี่ดูต้นทางมาแล้ว พ่อกับแม่ของเราไปสวนปาล์มกว่าจะกลับก็อีกนาน”กณวรรธที่อดใจไม่ไหวกระซิบกระซาบ“อือ... พี่กันต์อย่ากอดแรงร้อนจะตาย”ศศิกานต์ผลักไสเมื่อรู้สึกร้อนจริงๆ แต่ร้อนวูบวาบเสียมากกว่า“ไปหาที่เย็นๆ นั่งคุยกันดีกว่า”หมอหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้น ซึ่งเขาทำแบบนี้กับผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียวก็คือยัยลูกหมูน้อยแสนน่ารัก เนื้อหอมๆ ตัวนิ่มๆ คนนี้คนเดียวเท่านั้น“จะดีเหรอ”ถามแบบไม่ค่อยมั่นใจ แต่เธอยอมรับว่าคิดถึงเขาอยู่เหมือนกัน“ดีสิ ไปเถอะ” เขากระซิบชวน... ใจสาวหวั่นไหวประหลาด“วันนี้พี่กันต์ไม่ทำงานทำการหรือไง”เธอกะพริบตาปริบๆ ถามตาใส เขามองแล้วอยากจับมาระดมจูบนัก แต่อยากไปหาที่เงียบๆ คุยกันเสียมากกว่า ใครจะหาว่าหลอกกินตับเด็กก็เอาเถอะ อีกสี่ปีเขารู้สึกเหมือนสี่สิบชาติเลยก็ว่าได้“วันหยุด จำไม่ได้หรือไง”เขาบอกยิ้มๆ ศศิกานต์มองงงๆ แต่ไม่ได้ถามอะไรมาก วันหยุดอะไรของเขา ปกติเขาไม่ได้ทำงานปร

“น้องบัวนี่ดุชะมัด แต่คนสวยๆ ดุไม่เป็นไร”คิมหันต์กระชากแขนเรียวของพลอยชมพูเข้ามาหา กวาดสายตามองเรือนร่างบอบบางอย่างหยาบโลนวันก่อนเขาเสียหน้าไม่ใช่น้อยที่โดนน็อกคาที่ในตลาด อยากแก้แค้นหัสดินยิ่งนัก“ไอ้บ้า! ปล่อย”“ปล่อยน้องบัวเดี๋ยวนี้”หัสดินพูดเสียงห้วนจัด ดวงตาคมดุอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหวงสาวน้อยตรงหน้ายิ่งกว่าชีวิต“ไม่ปล่อยมีอะไรไหมไอ้หน้าอ่อน”คิมหันต์พูดกวนๆ ไม่สนใจอีกฝ่าย“ไม่ปล่อยเหรอ”เขาไม่เคยคิดว่าจะใช้กำลังตัดสินปัญหา แต่เขาทนไม่ได้ที่หญิงสาวอันเป็นที่รักโดนลวนลาม หมัดหนักๆ ของหัสดินกระแทกที่ปลายคางคิมหันต์เต็มแรงลูกชายนายหัวคมรู้ฤทธิ์หมัดของไอ้หน้าอ่อนที่เขาดูถูกดีว่าหนักแค่ไหน“โอ๊ย!”ร้องได้แค่นั้นจริงๆ เมื่อร่างสูงของคิมหันต์ร่วงลงไปกองกับพื้น“นาย เฮ้ย! พวกเราอัดมันให้เละ”ลูกน้องของคิมหันต์ตะโกนบอกพรรคพวก หัสดินกับกณวรรธโดนพวกมันล้อมเอาไว้ ส่วนพลอยชมพูกับศศิกานต์ถูกลากไปอีกด้าน“หมาหมู่เหรอวะ ได้เลย”หมอหนุ่มที่ไม่ค่อยได้ใช้วิชาหมัดมวยเท่าไหร่ก็สู้ไม่ถอย สองหนุ่มที่โดนห้อมล้อมด้วยลูกน้องของคิมหันต์... แผ่นหลังชนกัน แต่ละคนที่เข้ามาโดนหมัดของหัสดินล้มไม่เป็นท่า