All Chapters of หวนพบอีกครา คุณฉือคลั่งรัก: Chapter 11 - Chapter 20

พายุไต้ฝุ่นพัดกระหน่ำตลอดทั้งวัน ฝนตกหนักไม่ขาดสายภายในหมู่บ้านสภาพเละเทะไปหมด ทั้งต้นไม้เล็กที่เพิ่งปลูกได้ไม่นาน และต้นไม้ใหญ่เก่าแก่ ล้วนถูกลมพัดจนเอนล้ม หักโค่นระเนระนาด
ถนนที่อยู่ต่ำหลายจุดและลานจอดรถใต้ดินต่างก็ถูกน้ำท่วมบ้านในเขตฉี่ฝูเองก็หนีชะตานี้ไม่พ้นเช้าวันนั้น ฉือเย่าได้รับแจ้งจากฝ่ายนิติบุคคลตั้งแต่เช้าว่า ลานจอดรถใต้ดินถูกน้ำท่วมแล้วเขากลับดูสงบนิ่ง
ตั้งแต่เที่ยงวันก่อน เขาก็ขับรถออกไปจอดไว้ที่ลานจอดรถของตึกสูงซึ่งอยู่ห่างออกไปราวสองกิโลเมตรแรงลมแม้จะอ่อนลง แต่ฝนยังคงตกไม่หยุด ภายนอกมืดครึ้ม น้ำขังสูงขึ้นเรื่อย ๆนาฬิกาชีวิตของฉือเย่าเป็นระเบียบมาโดยตลอด เขาตื่นเช้า ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเตรียมทำอาหารเช้าเขาหยิบไข่ เส้นบะหมี่ ผัก และต้นหอมออกมาจากตู้เย็นเธอไม่กินต้นหอมฉือเย่าลังเลอยู่สองสามวินาที ก่อนจะนำต้นหอมใส่กลับเข้าไปในตู้เย็นภายในห้อง
สวี่หว่านหนิงถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่นเธอยังไม่ตื่นเต็มที่ ดวงตาพร่ามัว คลำหาโทรศัพท์แล้วรับสายแนบหูปลายสายเป็นเสียงของผู้อำนวยการ แฝงด้วยความไม่พอใจและตำหนิอย่างชัดเจน “ทนายสวี่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผู้ว่า

สวี่หว่านหนิงก้มลงเก็บร่ม แล้วเดินลงไปชั้นล่าง
โชคดีที่น้ำท่วมไม่ลึก แค่ต่ำกว่าระดับเข่ารองเท้าและกางเกงคงหนีไม่พ้นต้องเปียก แต่ก็ยังดีกว่าการต้องอยู่ตามลำพังกับฉือเย่าในห้องเดียวกันเธอกางร่มสีดำ ฝ่าสายฝน ลุยน้ำสกปรก เดินไปตามถนนหลักของหมู่บ้านอย่างเชื่องช้าชั้นบน ฉือเย่ายืนอยู่ตรงระเบียง พิงราว มองลงมา สายตาลึกหม่น ใบหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่งในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขาล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกง ดึงสายตากลับมา มองชื่อสายเรียกเข้า
เป็นไป๋ซวี่เขารับสาย “มีอะไร”ไป๋ซวี่ถาม “งานแต่งของฉัน นายไม่มีเวลามาจริง ๆ เหรอ”ฉือเย่าหันหน้าไปอีกครั้ง สายตาตกกระทบบนร่างที่กางร่มสีดำ เดินช้า ๆ อยู่ด้านล่าง“ไปแน่นอน”ไป๋ซวี่ดีใจ “เยี่ยมเลย หน้าตาแกช่วยยกระดับค่าเฉลี่ยของแก๊งเพื่อนเจ้าบ่าวฉันได้ทั้งกลุ่ม”“แค่นี้นะ” ฉือเย่ากดวางสาย ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็ว คว้าร่มอีกคัน เปิดประตูออกไปเขาวิ่งไปที่ลิฟต์ กดปุ่มอย่างร้อนรนซูเยว่เยว่ได้ยินเสียง รีบออกมา เห็นฉือเย่ารออยู่หน้าลิฟต์อย่างกระวนกระวาย “พี่เย่า จะไปไหนเหรอ”ฉือเย่าไม่ตอบ มองตัวเลขที่ลิฟต์ค้างอ

เมื่อสวี่หว่านหนิงรีบไปถึงบ้านของเสิ่นฮุ่ย เหล่าผู้ใหญ่กำลังวุ่นวายกันสุดตัว
แต่ตัวเจ้าสาวกลับยังนอนหลับทำสปาผิวอย่างสบายใจช่างแต่งหน้า ช่างภาพ และทีมเพื่อนเจ้าสาว ทยอยมาครบ
ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อเพิ่มระดับความยากในการรับตัวเจ้าสาว และจะได้ซองแดงจากฝั่งเพื่อนเจ้าบ่าวให้มากขึ้น
ทีมเพื่อนเจ้าสาวจึงเตรียมเกมไว้หลายด่านช่วงเที่ยง
เพื่อนเจ้าสาวช่วยกันคั้นน้ำสารพัดชนิด ทั้งน้ำผัก น้ำมะระ น้ำผักชี น้ำเต้าหู้เหม็น น้ำพริกไทย…รวมเอาวัตถุดิบที่เหม็น แปลกและชวนอาเจียนที่สุดในโลก ไว้แกล้งเจ้าบ่าวและทีมเพื่อนเจ้าบ่าว“ขบวนรับเจ้าสาวมาแล้ว…”เสียงตะโกนของป้าเจ้าบ้าน ทำเอาช่างแต่งหน้าและเพื่อนเจ้าสาวแตกตื่นกันไปหมด“หว่านหนิง เธอออกไปถ่วงเวลาไว้ก่อน อย่างน้อย 10 นาที พวกเรายังเตรียมไม่เสร็จ เดี๋ยวค่อยปล่อยพวกเขาเข้ามา”สวี่หว่านหนิงจึงถูกดันออกไปเฝ้าด่านแรกแบบงง ๆบ้านของเสิ่นฮุ่ยมีลานเล็ก ๆ ด้านหน้า และรอบ ๆ ลานมีกำแพงสูงราว 2 เมตรสวี่หว่านหนิงรีบวิ่งออกไป ก่อนจะล็อกประตูเหล็กแผ่นใหญ่แน่นหนา แล้วกำกุญแจไว้ในมือด้านนอกประตู มีเสียงโหวกเหวกครึกครื้นของขบวนรับเ

ภายในบ้าน
ขบวนรับเจ้าสาวมามากมาย ทั้งกลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าว ญาติพี่น้อง รวมถึงซูเยว่เยว่ก็ตามมาด้วยเมื่อเห็นสวี่หว่านหนิงอยู่ในกลุ่มเพื่อนเจ้าสาว ซูเยว่เยว่ก็ไม่แปลกใจ แต่พอเห็นว่าเธอแค่แต่งตัวเล็กน้อย กลับงดงามราวนางฟ้า สวยสะกดสายตาจนยากจะละสายตา ความหงุดหงิดก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจทันทีหน้าประตูห้องเจ้าสาว ได้วางเก้าอี้สีแดงเรียงรายหลายสิบตัว บนเก้าอี้แต่ละตัว มีแก้วน้ำผลไม้ใบเล็ก ปิดฝาสีดำเพื่อนเจ้าสาวคนหนึ่งอธิบาย “ในน้ำพวกนี้ มีสามแก้วที่ผสมแอลกอฮอล์ ใครดื่มแล้วไม่เจอแอลกอฮอล์ ก็ให้ซองแดงหนึ่งซอง ถ้าโชคดี ดื่มครบสามแก้วที่มีแอลกอฮอล์ ก็เข้าไปห้องเจ้าสาวได้ห้ามเข้าไปดมก่อนนะคะ”ความจริงแล้ว ไม่มีแก้วไหนผสมแอลกอฮอล์เลยทั้งหมดเป็นแค่กลอุบายเล็ก ๆ ของกลุ่มเพื่อนเจ้าสาว เพื่อแกล้งเจ้าบ่าว และโกยซองแดงจากฝั่งเพื่อนเจ้าบ่าวให้มากขึ้นเท่านั้นเกมเริ่มขึ้น น้ำคั้นรสประหลาดแก้วแล้วแก้วเล่นถูกดื่ม ทำให้กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวดื่มจนสีหน้าบิดเบี้ยว
เกิดท่าทางตลกขบขันนับไม่ถ้วนเพื่อนเจ้าสาวทั้งสนุก ทั้งได้ซองแดง หัวเราะกันอย่างมีความสุข แม้แต่ญาติ ๆ ที่ยืนดูอยู่ ยังอดหัวเราะตามไม่ได้สวี่

สวี่หว่านหนิงถอนหายใจอย่างจนใจ เธอเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับของฉือเย่า ก่อนจะนั่งลง ปิดประตู แล้วคาดเข็มขัดนิรภัยฉือเย่าส่งโทรศัพท์คืนให้เธอ พลางสตาร์ตรถ แล้วขับออกไปทันทีบรรยากาศในรถอึดอัดและกดดันอย่างเห็นได้ชัดสวี่หว่านหนิงเหลือบเห็นในกระจกมองหลัง สีหน้าของซูเยว่เยว่ดูย่ำแย่ สายตาเย็นเฉียบนั้นไม่อาจปิดบังความรังเกียจและความโกรธเลยแม้แต่น้อย แววตาคู่นั้นจับจ้องมาที่เธออย่างแรงตอนที่สวี่หว่านหนิงเพิ่งคบกับฉือเย่า ซูเยว่เยว่ยังเป็นแค่นักเรียน ม.6 ตอนนั้นเธอไม่มีเวลามาคอยพัวพันกับฉือเย่าแบบนี้แต่ตอนนี้ ซูเยว่เยว่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว ไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่งและตามฉือเย่ามาถึงเมืองเซินเฉิงคิดดูแล้ว เธอน่าจะยังไม่ใช่แฟนของฉือเย่าหรอกเพราะบนโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะทนได้ หากแฟนของตัวเองยังพัวพันกับแฟนเก่าไม่เลิกท่าทีโกรธแต่ไม่กล้าพูดของซูเยว่เยว่ก็เพียงพอที่จะบอกได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉือเย่ายังค่อนข้างบริสุทธิ์อย่างน้อย ซูเยว่เยว่ก็ยังควบคุมฉือเย่าไม่ได้รถแล่นไปบนถนนใหญ่ที่กว้างและเงียบสงบซูเยว่เยว่เริ่มรู้สึกว่าไม่ถูกทาง จึงรีบพูดขึ้น “พี่เย่า งั้นเราไปส่งพี