All Chapters of Owned by the Billionaire I hated: Chapter 1 - Chapter 5

Five years. Limang taon ang lumipas mula nang huli ko siyang makita. Limang taon na akala ko ay sapat na para mabura ang alaala niya sa isip ko. Limang taon na inisip ko na healed na ako. Na kaya ko na. Na wala na siyang epekto sa buhay ko. Pero sa isang iglap, lahat ng pinilit kong ibaon ay biglang bumalik. Standing ako sa lobby ng Vale International Tower, hawak ang folder ng reports na pinaghirapan ko buong linggo. Malamig ang aircon pero ramdam ko ang init sa dibdib ko. Nandito ako hindi dahil gusto ko. Nandito ako dahil kailangan. Dahil trabaho. Dahil survival. Paulit ulit kong sinasabi sa sarili ko na professional ako. Na kaya kong ihiwalay ang personal sa trabaho. Na kahit sino pa ang kaharap ko sa meeting na ito, kaya kong maging kalmado. Hanggang sa bumukas ang elevator. Tumigil ang mundo ko. Matangkad pa rin siya. Mas matangkad. Mas malapad ang balikat. Mas maayos ang suot. Black suit, white shirt, walang tie pero ang dating ay sapat para magpasunod ng kahit sin

Kung may isang bagay na natutunan ko simula nang magtrabaho ako sa Vale Group, iyon ay ito. Dito, kahit paghinga mo parang may memo. Lahat may rules. Lahat may mata. Lahat may opinion. Kaya noong araw na iyon, I was already prepared for stress. Pero hindi ako prepared sa eksenang ginawa ni Lucas Vale sa sarili niyang opisina. Nagsimula ang araw ko na parang normal lang. Coffee sa kamay, folders sa dibdib, utak na pilit inaayos ang sarili. I kept telling myself na trabaho lang ito. Hindi ako narito para sa kanya. Hindi ako narito para alalahanin ang past. Hindi ako narito para pansinin ang smirk niya na parang lagi akong tinatawanan ng tadhana. Then Daniel appeared. Daniel Wright. Consultant. College friend. Isa sa mga taong kahit kailan ay hindi ako trinato na parang maliit. He always greeted me with warmth. Walang agenda. Walang laro. At ngayong araw na iyon, parang mas maliwanag pa ang ngiti niya kaysa sa ilaw ng hallway. “Elena,” sabi niya habang papalapit. “You look tired.

Umaga pa lang ramdam ko na agad ang bigat sa dibdib ko. Hindi dahil pagod ako. Hindi dahil kulang ako sa tulog. Kundi dahil sa lalaking nakatayo ngayon sa harap ng building ng Vale Holdings na parang wala siyang ginawang kasalanan kagabi. Lucas Vale. Nakangiti. Malapad. Parang nanalo sa lotto. At bawat ngiting iyon ay sinasabayan pa ng mabagal na pagdila niya sa labi niya na para bang sinasadya. Para bang gusto niyang idiin sa utak ko ang nangyari kagabi sa opisina niya. Napatigil ako sa paglakad. Huminga ako nang malalim. Isa. Dalawa. Tatlo. Kalma, Elena. Kalma. Walang mangyayari kung papatulan mo siya. Walang mangyayari kung ipapakita mong apektado ka. Pero bakit parang nanunukso ang mundo ngayon. Pagpasok ko sa lobby, naroon siya. Nakatayo malapit sa elevator. May hawak na kape. Naka suit na parang model sa magazine. At ang mga mata niya nakatutok agad sa akin na para bang matagal niya akong hinintay. Naramdaman ko ang balat ko na parang may gumapang na lang