Semua Bab ทวงรัก (คืน) สัญญาใจ: Bab 1 - Bab 10

ร้านอาหารริมน้ำที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่พราวมุกกลับยืนเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย เธอมารอเขาที่นี่มาทุกปี แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของเควิน ผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตของเธอ "แกเลิกมารอเขาสักทีได้ไหมพราว ป่านนี้เขาคงมีลูกมีเมียไปแล้วมั้ง แกควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่หาใครสักคนมาเป็นเสาหลัก ทำไมต้องเอาชีวิตไปจมปลักกับผู้ชายคนนั้น คนที่เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของแกเลย”นั่นคือน้ำเสียงของน้ำค้าง ที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนรัก เมื่อพราวมุกมักจะมานั่งรอชายคนรักอยู่ตรงนี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของเควินเลย หากแต่ว่าพราวมุกยังคงมานั่งรอชายหนุ่ม ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้เมื่อหลายปีก่อน "เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะน้ำ ในเมื่อฉันรักเขา ต่อให้ต้องรอไปทั้งชีวิต แม้ว่าฉันต้องมาที่นี่ในทุกเทศกาล ปีใหม่หรือสงกรานต์ ฉันก็จะมา" หญิงสาวแสนสวยใบหน้างาม แต่ทว่าแววตาของเธอแฝงไปด้วยร่องรอยแสนเศร้า เมื่อพราวมุกยังคงซื่อสัตย์มั่นคงต่อเขาเพียงผู้เดีย

สุดท้ายแล้ว เควินก็ไม่แม้แต่จะฟังคำอธิบายจากเธอ พราวมุกจึงกลายเป็นจำเลยของสังคมไปโดยปริยาย เมื่อหญิงสาวได้กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ เธอได้ลูกแฝดชายหญิง “แกแน่ใจนะว่าจะรอเขาแบบนี้ตลอดปีตลอดชาติ” “ใช่” “โอ๊ย! เขาแกงอกออกมาแล้วเนี่ย ทำไมแกโง่แบบนี้นะพราว” น้ำค้างสุดที่จะทน เมื่อเห็นเพื่อนรักไม่ยอมมูฟออนสักที “ที่พราวบอกว่ารอ ไม่ได้หมายความว่ารอให้เขามารัก เพราะในเวลานี้ สิ่งที่พราวต้องการจากเขามันไม่ใช่ความรักอีกแล้ว” ดวงตากลมโตได้ฉายแววมุ่งมั่นออกมา เมื่อความรักค่อยๆ กัดกินหัวใจของเธอ จนทำให้หญิงสาวไม่อาจทนเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป “ก็แกบอกกับฉันเองนี่นา เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยก ๆ ก็ฉันรักเขาต่อให้รอทั้งชีวิต ทุกเทศกาลก็จะมารอเขา ใครพูดแกไม่ใช่เหรอ ชิ!” น้ำค้างทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบพราวมุก ก่อนจะตะเบ็งถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ พลางเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรัก

คามิลลาเดินเข้ามาในห้องน้ำ เธอกำมือแน่นด้วยความโกรธ มันแทบระเบิดออกมา แต่ก็ไม่อาจระบายให้ใครฟัง ตั้งแต่เล็กจนโตมาได้เท่าทุกวันนี้ เธอพยายามคิดบวกเสมอ บิดาคงมีเหตุผลจำเป็นบางอย่าง เขาถึงได้ทิ้งเธอกับมารดาและคาร์เตอร์ไป แต่พอคิดหาคำตอบนี้ทีไร สุดท้ายเธอก็ได้รู้ว่า คนเห็นแก่ตัวเท่านั้น ถึงทิ้งลูกกับภรรยาไปได้อย่างไม่ใยดี“หนูเกลียดพ่อ เกลียดที่สุดในโลก เกลียดจนไม่อยากเจอ เกลียดจนอยากเฉือนเนื้อกรีดเลือดของพ่อออกไปจากตัวหนู... ฮึก...ฮื้อ” เสียงสะอื้นเบา ๆ ของเธอ ทำให้บุรินทร์อยากเดินเข้าไปปลอบ แต่ก็ทำได้แค่รอเธอเดินออกมา เขารักคามิลลากับพี่ชายของเธอประหนึ่งลูกหลาน เพราะเขาเห็นลูกแฝดของพราวมุกมาแต่อ้อนแต่ออกแล้ว มารดาของเขา คุณยายบุหลันของเด็ก ๆ ก็รักและเอ็นดูเด็กทั้งสองไม่ต่างจากลูกชายของนางเช่นกัน “คุณลุง...” เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ คามิลลารู้สึกแปลกใจ ที่เห็นบุรินทร์ยืนดักรอเธอ “ลุงไม่ว่าหรอก ถ้าหนูจะจัดการกับลูกค้านิสัยเสียอย่างคนเมื่อกี้ ยังไงคามิลลาก็สำคัญกับลุงกว่าลูกค้านิสัยแย่ ๆ แบบนั้น”

บริษัทเควีกรุ๊ป เช้าของวันใหม่ เควินในวัยสี่สิบปี เขาเป็นผู้ชายมาดเข้มหล่อเท่สมาร์ต เป็นที่หมายตาของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ ใครเห็นก็รักใคร่ อยากได้เขามาเป็นแฟน แต่ทว่ากลับไม่มีใครสามารถกุมหัวใจดวงนี้ได้เลยสักคนในขณะเดียวกัน พราวมุกหญิงสาวที่มีอายุสามสิบหกปี ได้เดินเข้ามายื่นใบสมัครงาน เพราะเธออยากเก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ อีกสี่ห้าปีข้างหน้า ลูกทั้งสองของเธอต้องเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษา จึงจำเป็นที่ต้องหาเงินเก็บไว้ให้ได้มากที่สุด “เอาไว้ถ้าท่านประธานพิจารณาเสร็จ ทางบริษัทจะโทรกลับไปนะคะ เพราะต้องมาเซ็นสัญญา ก่อนที่จะทำงานในตำแหน่งเลขาน่ะค่ะ” พนักงานฝ่ายบุคคลอธิบายเหตุผลให้กับพราวมุกได้ทราบ เพราะทุกคนไม่ได้เข้าสอบสัมภาษณ์ รอแค่ทางบริษัทติดต่อกลับมาเซ็นสัญญาว่าจ้าง ก็สามารถทำงานได้เลย “เฮ้อ! แบบนี้เราจะมีโอกาสบ้างไหมเนี่ย” พราวมุกเดินคอตกออกไปจากบริษัท เมื่อพนักงายฝ่ายบุคคลบอกว่าจะติดต่อกลับไป เพราะเธอได้ฟังคำตอบนี้ทีไรไม่เคยได้งานสักที่ จะผ่านมาส

คนทั้งสองเดินออกมาจากบ้านเด็กกำพร้าได้ ก็เพราะความใฝ่ดีของคนทั้งคู่ ถึงแม้พราวมุกจะเดินสะดุด แต่ล้มแล้วเธอก็พร้อมจะลุก ไม่รอให้ใครมาฉุด เพราะถือคติที่ว่าล้มเองก็ลุกเองได้“น้ำ... พราวยังมีอีกเรื่องที่อยากขอร้องให้ช่วย” คราวนี้ใบหน้าของหญิงสาว แฝงไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อเธอกำลังคิดจะทำการใหญ่ แต่ต้องได้รับความร่วมมือจากเพื่อนรักและจัสติน “มีอะไรหรือเปล่า ทำไมแกถึงทำหน้าแบบนั้น” “พราวอยากให้น้ำกับจัสตินช่วยอะไรบางอย่าง” “อะไรเหรอ... แกพูดมาสิพราวอ้ำอึ้งอยู่ได้” “ถ้าจัสตินกลับมาคราวนี้ น้ำขอให้เขาช่วยเล่นละครเป็นพ่อของเจ้าแฝดให้พราวหน่อยสิ น๊า...” “แกกำลังคิดจะทำอะไรอีกพราว... ถ้าแกไม่แคร์คุณเควิน แกก็ควรจะแคร์ความรู้สึกของลูก ๆ บ้างนะ” น้ำค้างคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เธอมักคอยเตือนสติพราวมุกเสมอ เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักกำลังคิดทำอะไรเกินลิมิต