Hobbits ตัวละครโฟรโดกับแซมมีบุคลิกต่างกันอย่างไร?

นี่คือเรื่องราวสั้นๆ ที่อยากเล่าเกี่ยวกับต้นกำเนิดของฮอบบิทในงานเขียนของ J.R.R. Tolkien และความประทับใจส่วนตัวที่ติดอยู่ใจมานานมากแล้ว. ฮอบบิทถูกแนะนำแก่ผู้อ่านครั้งแรกในหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ 'The Hobbit' ซึ่งเป็นหนังสือผจญภัยที่เล่าถึงบิลโบ แบ็กกินส์ที่ถูกลากเข้าสู่การผจญภัยใหญ่เกินกว่าขนาดตัวของเขาเอง; บทบาทนี้ทำให้ภาพลักษณ์ของฮอบบิท—คนตัวเล็ก อาศัยในรูใต้ดิน รักความสงบ และมีหัวใจที่กล้าหาญเมื่อจำเป็น—ถูกจดจำอย่างชัดเจน. การขยายโลกของฮอบบิทเกิดขึ้นอย่างเต็มที่ในผลงานต่อมาชุดหนึ่งชื่อ 'The Lord of the Rings' ซึ่งวางฮอบบิทไว้ตรงกลางของเรื่องราวชะตากรรมของมิดเดิลเอิร์ธ โดยเฉพาะตัวละครอย่างโฟรโด แซม และอื่นๆ ที่แสดงให้เห็นว่าความเป็นฮอบบิทไม่ได้มีเพียงรูปลักษณ์ แต่คือค่านิยมและความเข้มแข็งทางศีลธรรม. การอ่านงานเหล่านี้ในวัยรุ่นทำให้ผมรู้สึกเชื่อมโยงกับมุมมองของตัวละครตัวเล็กๆ อย่างไม่คาดคิด เพราะการต่อสู้กับความกลัวและการยืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้องกลับกลายเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าขนาดร่างกาย ตอนที่บิลโบตัดสินใจยืนหยัดต่อหน้าความท้าทายบางอย่าง ผมเห็นว่า Tolkien สร้างฮอบบิทให้เป็นสัญลักษณ์ของความเรียบง่ายแต่ทรงพลัง และนั่นทำให้ทั้งสองเล่ม—เล่มแนะนำและเล่มที่ขยายเรื่อง—กลายเป็นคู่หูที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเข้าใจเผ่าพันธุ์นี้. จบด้วยภาพบ้านที่อบอุ่นของชาวฮอบบิทใน 'Shire' ที่ยังคงอยู่ในหัวเสมอ, เป็นภาพที่ทำให้การผจญภัยทุกครั้งมีเหตุผลและความหมาย.

สะสมฟิกเกอร์ฮอบบิททำให้บ้านของผมรู้สึกเหมือนมีมุมเล็ก ๆ ของ 'The Hobbit' อยู่จริง ๆ ผมเริ่มจากของใหญ่ก่อนเพราะชอบชิ้นที่วางเด่น ๆ สักชิ้น Weta Workshop เป็นชื่อแรก ๆ ที่ผมจะแนะนำให้ตามหา เพราะงานของเขาจะละเอียดมาก ทั้งสเกลสแตทชัวส์และโพลิสโตนบัสด์ที่แสดงรายละเอียดชุด รองเท้า และใบหน้าของบิลโบหรือโฟรโดได้สมจริงจนแทบจะได้ยินเสียงฝีเท้า นอกจากนั้น Weta มักออกชิ้นพิเศษจากเวอร์ชันภาพยนตร์ที่ผลิตจำนวนจำกัด ซึ่งเมื่อเลิกผลิตแล้วราคามือสองมักพุ่งขึ้น ของที่ผมชอบสับเปลี่ยนไว้บนชั้นอีกชนิดคือของเล่นโทนพกพา เช่น ฟิกเกอร์แอ็กชันหรือมินิไลน์จากผู้ผลิตเก่า ๆ ที่มีรุ่นหายาก (บางรุ่นจากช่วงภาพยนตร์ฉบับแรก ๆ) แล้วก็ของที่เป็นพร็อปจำลองเล็ก ๆ อย่างแหวน 'The One Ring' ฉบับทำเลียนแบบหรือไพพ์สำหรับฮอบบิทที่ขายเป็นชุดของสะสม รายการพวกนี้ให้ความรู้สึกจับต้องได้และเชื่อมโยงกับโลกของเรื่องได้ง่าย สุดท้ายผมมักเปิดพื้นที่ให้ของประหลาดและของทำมือด้วย โมเดลชิ้นเล็กจากศิลปินอิสระหรือกาชาปองที่มีการเพ้นท์สวย ๆ ทำให้คอลเลกชันดูมีชีวิตและเรื่องเล่า มากกว่าการมีแต่ชิ้นใหญ่เพียงอย่างเดียว ถ้ามีโอกาสควรดูสภาพชิ้นงานและบรรจุภัณฑ์ เพราะนั่นเป็นตัวกำหนดมูลค่าระยะยาว ข้อดีของการสะสมฮอบบิทคือคุณสามารถผสมทั้งงานระดับพิพิธภัณฑ์ของ Weta กับฟิกเกอร์น่ารัก ๆ และสิ่งประดิษฐ์จากศิลปินท้องถิ่นได้อย่างกลมกลืน — แล้วก็ยังรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่มองไปที่ชั้นแสดงของตัวเอง

การมีอยู่ของฮอบบิทใน 'The Lord of the Rings' ทำให้โลกของมิดเดิลเอิร์ธไม่ได้มีแค่ฮีโร่สูงศักดิ์หรือพญามืดเท่านั้น แต่นำเสนอความเป็นมนุษย์ที่เข้าถึงได้จริง ๆ เมื่อมองจากมุมมองของคนที่เติบโตมากับนิทานและภาพยนตร์ ฉันเห็นว่าฮอบบิทคือสะพานเชื่อมระหว่างผู้อ่านกับเรื่องราวอ epics — พวกเขาเริ่มจากความเรียบง่ายในชั้นหนึ่งของชีวิต: บ้านในชั้นดิน งานสวน และงานเลี้ยงอย่างงานวันเกิดของบิลโบ ซึ่งฉากเปิดแบบนี้ทำให้เรารู้สึกผูกพันก่อนที่ภัยพิบัติจะเข้ามาเยือน ฉากที่โฟรโดยืนไว้รับภาระแทนชาวฮอบบิททั้งมวลที่คณะผู้ร่วมประชุมทำให้เห็นชัดว่าแรงจูงใจของฮอบบิทไม่ได้มาจากความยิ่งใหญ่ทางกำลัง แต่เป็นจากความรักต่อบ้านและความรับผิดชอบที่เรียบง่าย ฉันยังชอบการใช้ฮอบบิทเป็นมุมมองเชิงศีลธรรมของเรื่อง พวกเขาเป็นกระจกที่สะท้อนว่าความกล้าหาญที่แท้จริงคือการยืนหยัดทำสิ่งที่ถูกต้องแม้เสียงเรียกร้องจากโลกภายนอกจะดังแล้วดังเล่า การเปรียบเทียบชีวิตในชิวิตประจำวันของชาวชอร์กับความมืดของมอร์ดอร์ยิ่งขับให้การกระทำเล็ก ๆ ของฮอบบิทดูหนักแน่นและทรงพลังกว่าที่คาด การเดินทางของพวกเขาทำให้ฉันนึกถึงคนธรรมดาที่กลายเป็นฮีโร่โดยไม่ต้องเปลี่ยนความเป็นตัวเองมากเกินไป — นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เรื่องราวยังคงสะเทือนใจฉันอยู่เสมอ

บ้านของชาวฮอบบิทให้ความรู้สึกอุ่นใจและเรียบง่ายที่ต่างจากคนปกติอย่างชัดเจน ฉันมักนึกถึงภาพทุ่งหญ้าใน 'The Hobbit' ที่ทุกอย่างดูค่อยเป็นค่อยไปและมีพิธีกรรมของชีวิตประจำวันที่ชัดเจน การกินสามมื้อหรือห้าเวลา การจัดงานเลี้ยง การรักบ้านและสวน ทำให้ฮอบบิทดูเหมือนชุมชนที่โอบล้อมตัวเองอย่างมีเหตุผลมากกว่าจะมุ่งไปสู่ความทะเยอทะยานใหญ่โต อีกด้านหนึ่ง ฮอบบิทมีความแตกต่างเชิงกายภาพและชีวภาพที่เด่นชัด ขนาดร่างกายเล็กเทียบกับคน (มนุษย์) ทำให้การเคลื่อนไหวบางอย่างเปลี่ยนไป แต่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับฉันคือรายละเอียดเล็กๆ เช่น เท้าที่มีขนและไม่ต้องใส่รองเท้า นิสัยท้องถิ่นที่แข็งแรง และความแข็งแกร่งทางจิตใจแบบเรียบง่าย—พวกเขาไม่ชอบเวทย์มนตร์หรือการแทรกแซงจากภายนอก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าขาดความกล้าหาญ ตัวอย่างเช่นการออกจากบ้านเพื่อผจญภัยของบางคนแสดงให้เห็นว่าแม้พื้นฐานจะเรียบง่าย แต่เมื่อสถานการณ์เรียกร้อง ฮอบบิทสามารถยืนหยัดได้ มุมมองด้านสังคมก็มีความเฉพาะตัว หมู่บ้าน ฮอบบิตัน บักกิ้น หรือบัคลแลนด์ มีระบบความสัมพันธ์แบบใกล้ชิด ความเคารพต่อประเพณี และความระแวดระวังต่อผู้มาใหม่ ซึ่งทำให้การเปลี่ยนแปลงต้องใช้เวลา เมื่อคิดถึงภาพรวม ฉันรู้สึกว่าฮอบบิทสะท้อนแนวคิดเรื่องความสุขเล็กๆ ที่เป็นหัวใจของชุมชนมากกว่าการแข่งขันเพื่ออำนาจ และนั่นเองที่ทำให้พวกเขาโดดเด่นในงานวรรณกรรมของโทลคีนอย่างแท้จริง

กลิ่นชาและขนมปังที่อบในกระทะลอยมาพร้อมภาพบ้านโค้งเล็ก ๆ ของฮอบบิทในหัวทุกครั้งที่คุยเรื่องแฟนฟิคของพวกเขา เราโตมากับการอ่านฉบับแปลและฉบับภาษาอังกฤษของ 'The Hobbit' จนกว่าจะเริ่มอยากเขียนเอง แล้วก็พบว่าชุมชนไทยเล็กแต่แน่นแฟ้น—คนที่รักฮอบบิทมักจะรวมตัวกันบนแพลตฟอร์มอย่าง Wattpad, Fictionlog และกลุ่มเฟซบุ๊กเฉพาะทางที่มีคนคัดลอกบทความเก่า ๆ มาแปลใหม่หรือแต่งล้อเลียนฉากในบ้านพักของบิลโบ พวกแฟนฟิคไทยชอบเขียนแนว domestic slice-of-life ที่ขยายฉากหลังสงครามให้เป็นชีวิตประจำวันที่อบอุ่น นิยามความสัมพันธ์แบบเพื่อนบ้านในชายทุ่ง แทนที่จะลงน้ำหนักกับฉากต่อสู้เหมือนต้นฉบับ เราเองเคยเข้าร่วมทอล์กเล็ก ๆ ในงานหนังสือและงานคอสเพลย์ที่มีผู้คนแต่งเป็นฮอบบิทบ้าง เป็นกิจกรรมที่ให้โอกาสผู้แต่งหน้าใหม่ได้อ่านชิ้นงานแบบสด ๆ หลายเรื่องเป็นการจับคู่แนวคิดย้อนยุคหรือ AU ที่นำฮอบบิทไปอยู่ในโลกสมัยใหม่ เช่น บิลโบเป็นบาริสต้าที่คาเฟ่ริมแม่น้ำ ซึ่งทำให้แฟนฟิคไทยมีความหลากหลายและเป็นมิตรสำหรับนักอ่านทั่วไป จุดเด่นอีกอย่างคือการแปลหรือดัดแปลงฉากสั้น ๆ จากต้นฉบับเป็นบทพูดภาษาไทยที่เข้าถึงง่าย ทำให้คนรุ่นใหม่ที่ไม่อยากอ่านฉบับเต็มยังได้สัมผัสเสน่ห์ของตัวละครได้อย่างอบอุ่นและสนุกสนาน