Leon S Kennedy มีประวัติและที่มาจากไหน?

ตัวละครนี้มีหลายเสียงครับ แต่ถ้าจะบอกแบบรวบรัดว่าคนที่แฟนๆ คุ้นเคยกันมากที่สุดในเวอร์ชันภาษาอังกฤษ ก็คือ Paul Haddad, Paul Mercier, Matthew Mercer และล่าสุดคือ Nick Apostolides ผมมองว่าเสน่ห์ของ Leon มาจากการเปลี่ยนผ่านของน้ำเสียงตามยุคสมัย: ใน 'Resident Evil 2' เวอร์ชันดั้งเดิมปี 1998 เสียงของ Paul Haddad ให้ความรู้สึกหนุ่มแน่นและมีความกล้าตื่นเต้นของนายตำรวจหน้าใหม่ ต่อมาเมื่อถึงยุคของ 'Resident Evil 4' ปี 2005 Paul Mercier เข้ามาให้เสียง ทำให้ภาพลักษณ์ของ Leon ดูเข้มขึ้นและมั่นคงมากขึ้นอีกขั้น ส่วน Matthew Mercer รับช่วงเสียงในบางเกมและโปรเจกต์หลังๆ เช่นในเวอร์ชันของเกมที่ออกช่วงปี 2010s ขณะที่ Nick Apostolides เป็นคนให้เสียง Leon เวอร์ชันรีเมคสมัยใหม่อย่าง 'Resident Evil 2' (2019) และ 'Resident Evil 4' (2023) ซึ่งเน้นความเป็นหนังและรายละเอียดทางอารมณ์มากขึ้น โดยรวมแล้วชื่อที่ควรจดจำเมื่อถามหาเสียงภาษาอังกฤษของ Leon ก็จะเป็นสี่คนนี้ ขึ้นอยู่กับว่าใครเล่นเวอร์ชันไหนและชอบสไตล์การพากย์แบบใด

วันหนึ่งที่เปิดเล่ม 'i''s' ขึ้นมา ผมรู้สึกว่าภาพและการเล่าเรื่องมันมีลายเซ็นที่คมชัดจนแยกออกทันที: ผู้เขียนต้นฉบับของเรื่องนี้คือ 'คัตสึระ มาซาคาซึ' ซึ่งเป็นคนที่ขึ้นชื่อลายเส้นหวานและการออกแบบตัวละครที่ดึงดูดใจมาก ๆ ผมโตมากับมังงะเก่า ๆ หลายเรื่องและเห็นพัฒนาการของคัตสึระตั้งแต่ 'Video Girl Ai' จนมาถึง 'i''s' ที่มีทั้งมุมมองความสัมพันธ์แบบวัยรุ่นและการลงรายละเอียดของแอ็กชันเล็ก ๆ น้อย ๆ แม้เรื่องราวจะเน้นดราม่าโรแมนซ์เป็นหลัก แต่สิ่งที่ทำให้ผมติดคือตัวละครที่มีความไม่สมบูรณ์แบบ ถูกเขียนให้รู้สึกจริงและมีทางเลือกในใจ การใช้มุมกล้อง การเน้นแววตา รวมถึงการจัดคอมโพสภาพในหน้าเพจ มันทำให้ผลงานของคัตสึระมีเอกลักษณ์ที่ยากจะลืม ชอบตรงที่เขาไม่พยายามทำให้ทุกอย่างลงตัวเหมือนนิยายวรรณกรรม แต่เลือกให้ความพิลึกแบบวัยรุ่นเข้ามาเป็นเสน่ห์ของเรื่องแทน

ฉากที่แฟนๆ มักเอ่ยถึงเสมอคือฉากจูบ/สารภาพรักระหว่างพระเอกกับนางเอกบนดาดฟ้าหรือมุมเงียบของโรงเรียน ซึ่งสำหรับหลายคนมันคือโมเมนต์หัวใจพุ่งชนเพดาน ฉันยังจำความรู้สึกตื่นเต้นตอนอ่านครั้งแรกได้อยู่ในใจ—ภาพลายเส้นที่ละเอียดยิบ เงาแสงที่ลงบนหน้าตัวละคร และการจัดเฟรมที่ทำให้ฉากธรรมดากลายเป็นช่วงเวลาที่หนักแน่นและอ่อนโยนไปพร้อมกัน มุมมองหนึ่งที่น่าสนใจคือความกล้าในการแสดงความเปราะบาง ฉันมักคิดว่าฉากนี้ไม่ได้มีค่าที่ท่าทางโรแมนติกเพียงอย่างเดียว แต่เป็นการเปิดเผยความกลัว ความหวัง และการเลือกที่จะยอมเสี่ยงเพื่อความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งทำให้มันยืนยาวกว่าซีนแฟนเซอร์วิสทั่วไป เล่นกับความคาดหวังของผู้อ่านได้เหมือนฉากคลาสสิกใน 'Kimi ni Todoke' ที่ไม่ได้เน้นแค่หวิว แต่ย้ำถึงความจริงใจของตัวละคร ฉากแบบนี้แหละที่ทำให้ฉันกลับมาอ่าน 'i''s' อีกครั้งเสมอ เพราะมันให้ความอบอุ่นแบบเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง

เล่าตรงๆเลยว่าช่วงอ่านสัมภาษณ์ผู้กำกับ 'i''s' ฉันรู้สึกว่าประเด็นหลักที่ถูกหยิบขึ้นมาคือเรื่องการรักษาจังหวะความโรแมนติกจากหน้ากระดาษมาสู่ภาพเคลื่อนไหว ผู้กำกับพูดถึงการเลือกฉากที่ต้องย้ำอารมณ์ระหว่างฮีโร่กับฮีโรอิน ซึ่งต้องบาลานซ์ระหว่างความโรแมนติกแบบมังงะกับข้อจำกัดเวลาใน OVA เขาอธิบายวิธีตัดต่อ การใส่ซาวด์แทร็ก และการกระจายสกรีนไทม์ให้ตัวละครสำคัญไม่ถูกกลืนไป นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงการทำงานร่วมกับผู้วาดฉากและทีมออกแบบให้ภาพยังคงกลิ่นอายต้นฉบับของ 'i''s' โดยไม่รู้สึกหลุดจากยุค 90 ในมุมส่วนตัว ฉันยอมรับว่าฟังแล้วเข้าใจมากขึ้นว่าทำไมบางฉากจึงยาวหรือสั้นกว่าที่คิด การสัมภาษณ์นี้ทำให้มองเห็นความพยายามด้านการเล่าเรื่องมากกว่าที่เห็นบนหน้าจอเพียงอย่างเดียว

นานแล้วที่ฉันมองหาแหล่งสตรีม 'Love Live!' แบบถูกลิขสิทธิ์ในไทย จนเริ่มจับทางได้ว่าพื้นที่ออนไลน์ที่ชัดเจนสุดมักจะเป็นแพลตฟอร์มใหญ่ที่ซื้อสิทธิ์อย่างเป็นทางการไว้แล้ว จากประสบการณ์การตามหา ฉันมักเจอซีซั่นเก่าและบางภาคของ 'Love Live! Sunshine!!' ปรากฏบน Netflix ประเทศไทยเป็นช่วง ๆ แบบหมุนเวียน ซึ่งสะดวกตรงที่มีซับไทยบ้างในบางตอน แต่บางครั้งก็จะหายไปตามสัญญาลิขสิทธิ์ อีกฝั่งหนึ่งคือแพลตฟอร์มจีนอย่าง iQIYI และ Bilibili ที่ปล่อยให้ชมอย่างถูกลิขสิทธิ์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลายครั้ง โดยเฉพาะมิวสิควิดีโอและคลิปพิเศษที่มักมีซับไทยหรือซับภาษาอื่นให้เลือก ยังมีช่องทางอย่างช่อง YouTube ของผู้ถือสิทธิ์บางรายซึ่งมักลงมิวสิคคลิปหรือไฮไลท์อย่างเป็นทางการฟรี ถ้าอยากได้ประสบการณ์ดูต่อเนื่องและแน่นอนที่สุด แพลตฟอร์มที่มีการซื้อไลเซนส์ชัดเจนกับผู้ผลิตคือคำตอบที่ปลอดภัยสุด แต่ต้องเตรียมรับความจริงว่าแต่ละภาคของ 'Love Live!' อาจกระจายอยู่คนละที่และสลับเปลี่ยนไปตามสัญญา ซึ่งก็ทำให้การตามดูเป็นเหมือนการล่าสมบัติเล็ก ๆ สุดท้ายแล้วการมีบัญชีในหลายแพลตฟอร์มหรือรอตอนที่มีการประกาศลิขสิทธิ์ใหม่ ๆ เป็นวิธีที่ช่วยให้ไม่พลาดวงไอดอลชุดโปรดของฉัน

ตลาดเมอร์ชของ 'Love Live!' กว้างจนชวนตาลายและเต็มไปด้วยของที่แฟนทุกระดับอยากได้ไม่เหมือนกันเลย ฉันมักจะเริ่มด้วยของพื้นฐานอย่างซีดีซิงเกิลกับบลูเรย์คอนเสิร์ต เพราะทั้งสองอย่างมักมากับโปสเตอร์หรือการ์ดลิมิเต็ดซึ่งชอบทำให้คอลเลกชันดูสมบูรณ์ขึ้น ถ้าเลื่อนมาดูของสะสมจริงจัง จะเจอฟิกเกอร์ทั้งแบบสเกลและไลน์ของน่ารักอย่าง Nendoroid รวมถึงฟิกเกอร์ที่เป็นรางวัลจากตู้เกมส์ (Banpresto) เห็นได้บ่อยตามร้านหรือในงานอีเวนต์ นอกจากนั้นยังมีสติกเกอร์ แผ่นอะคริลิก (acrylic stand) แท่งไฟของเชียร์ (penlight) ผ้าพันคอคอนเสิร์ต ตุ๊กตา dakimakura และเสื้อผ้าลิขสิทธิ์ที่ทำออกเป็นคอลเล็กชันประจำซิงเกิลหรือทัวร์ ถ้าถามว่าจะซื้อที่ไหน ฉันชอบสั่งจากร้านที่เชื่อถือได้ เช่น 'Animate' กับ 'AmiAmi' สำหรับของใหม่และพรีออเดอร์ ส่วนของมือสองหายากก็หาได้ที่ 'Mandarake' หรือผ่านเว็บไซต์ประมูลญี่ปุ่น เมื่ออยู่นอกประเทศก็ใช้บริการจากตัวกลางอย่าง 'CDJapan' หรือสั่งจากหน้าเว็บของผู้ผลิตตรง ๆ เวลาออกทัวร์และอีเวนต์มักจะมีบูธที่ขายของลิมิเต็ดด้วย ฉันมักตั้งงบก่อนซื้อของสดใหม่จะไม่เจ็บใจเมื่อของที่อยากได้เป็นของหายากจริง ๆ

เพลงเปิดของ 'My S-Class Hunters' นี่แหละที่ทำให้ฉันคลั่งไคล้ในครั้งแรกที่ได้ยิน ซาวด์ของเพลงเปิดผสมผสานกีตาร์ไฟฟ้าที่คมกับสตริงส์ฉาบทิ้งไว้เหมือนฉากแอ็กชันกำลังกระหน่ำเข้ามา คือเพลงที่ไม่ต้องคิดอะไรมากก็ถูกดึงเข้าไปกับจังหวะและเมโลดี้ที่สร้างภาพการเข้าสู่สนามรบได้ชัดเจน ทุกครั้งที่ฉากเปิดตัวฮันเตอร์ปรากฏ ร่องเสียงหลักกับคอร์ดที่ก้าวขึ้นลงอย่างมั่นใจมักจะทำให้เรียกพลังขึ้นมาทันที เพลงปิดของเรื่องตอบโทนตรงข้ามอย่างน่าสนใจ เป็นพาร์ตที่เน้นเปียโนกับเสียงประสานเบา ๆ จนเกิดความเหงาแบบอบอุ่น ตอนจบแต่ละตอนที่มีช่วงสลับซีนหลังสงคราม เพลงนี้มักจะทำหน้าที่เก็บรายละเอียดอารมณ์ของตัวละครให้คงอยู่ต่อในใจผู้ชม ส่วนอินเสิร์ตแทร็กที่ใช้ในฉากพลิกผันเล็ก ๆ ก็ทำได้ดี มีธีมสั้น ๆ ที่ถูกใช้ซ้ำจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของการเปิดเผยความจริงของเรื่อง ความประทับใจส่วนตัวคือการมิกซ์เสียงที่ไม่ได้ทำให้ดนตรีกลบภาพ แต่เสริมให้แต่ละฉากมีน้ำหนักมากขึ้น บางท่อนที่เป็นโซโลเครื่องสายในช่วงคลี่คลายจะทำให้ฉันหยุดฟังและคำนึงถึงตัวละครต่อไป นั่นคือสิ่งที่ทำให้เพลงประกอบของ 'My S-Class Hunters' โดดเด่นสำหรับฉัน — มันไม่เพียงแค่ไพเราะ แต่ยังมีบทบาทเป็นเครื่องเล่าเรื่องอีกรูปแบบหนึ่ง

ยอมรับเลยว่าชื่อเรื่องแบบนี้ชวนให้สงสัยทันที พอได้อ่านแล้วก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนสร้างโลกกับตัวละครพวกนี้จริง ๆ ในฐานะแฟนที่เคยตามนิยายแปลกับเว็บตูนหลายเจ้า ฉันมักเจอกรณีที่ชื่อผู้แต่งหลักถูกแยกเป็นสองส่วนคือคนเขียนต้นฉบับกับคนวาด/ดัดแปลงเวอร์ชันการ์ตูน ดังนั้นถ้าเจอหลายแหล่งที่ให้ข้อมูลต่างกัน อย่าเพิ่งตกใจ — บางครั้งผู้แต่งต้นฉบับเป็นคนเขียนนิยายออนไลน์ ส่วนเวอร์ชันมังงะหรือเว็บตูนจะระบุชื่อคนวาดแยกออกไป ถ้าจะสรุปแบบไม่ยืนยันเต็มร้อย ไอเดียที่ปลอดภัยที่สุดคือมองหาหน้าแรกของนิยายหรือหน้าปกของเว็บตูน เพราะที่นั่นมักจะมีเครดิตผู้แต่งหลักอย่างชัดเจน ผลงานแปลบางครั้งก็ใส่นามแฝงหรือทีมแปลไว้ ทำให้คนอ่านสับสนได้ง่าย แต่ถ้าคนอ่านอย่างฉันได้เห็นชื่อบนหน้าปกแล้ว ปกติก็ยึดชื่อนั้นเป็นหลักและถือว่าเป็นผู้แต่งหลักของงานฉบับที่เราอ่านอยู่