Everyone Loves Me

เด็กสาวที่อยู่ในวัยสดใส มีความมุ่งมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำ มีความเชื่อในโชคชะตา เป็นความน่ารักสดใสของทุกคนในบ้านแต่แล้วความสดใสก็ถูกพังทลายลงเพียงเพราะความแค้นของเขา "ถ้าพี่ไม่ได้รักหนูก็ปล่อยหนูไปสักทีได้ไหมคะ" "พี่โซ่กับพี่ไนท์มีความแค้นอะไรกับพี่ชายเดลกันแน่!" เขาผู้มีนิสัยเคร่งขรึม ไม่ยอมคน และเป็นพี่ชายที่น่ารักให้กับน้องสาวคนเดียวของเขา "นิรา" เขารักและคอยเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ในเวลาเดียวกัน เพราะพ่อแม่ได้เสียไปในช่วงที่เขาอายุได้เพียง15 ปีเขาจึงต้องดิ้นรนและสร้างมันเพื่อน้องสาวของเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำกลับพังลงหลังได้รู้ข่าวร้ายว่าน้องสาวถูกรถชนเสียชีวิตแต่กลับจับผู้ก่อเหตุไม่ได้ "เพราะพี่มึงมันหน้าตัวเมียไงไม่กล้าแม้แต่ออกมายอมรับผิด ครอบครัวมึงก็ห่วงแต่หน้าตาวงตระกูล แล้วน้องกูล่ะ!" "กูจะทำให้มันเจ็บปวดพอๆกับกู และมึงคือผู้โชคดี" "มึงสมควรโดนแล้ว อย่ามาตีหน้าซื่อ ต่อให้มึงกระอักเลือดตายตรงหน้ากู กูก็ไม่คิดจะมองมึงด้วยซ้ำ" "กูไม่ควรรู้สึกแบบนี้ดิว่ะ ทำไมกูถึงเจ็บแบบนี้ว่ะไอไนท์!"

เมื่อต้องสวมรอยเป็นแฝดพี่ ไปดูแลว่าที่พี่เขยที่พิการ พลอยพัดชาเลยต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองกลายเป็น เพชรน้ำหนึ่ง เพื่อตบตาทุกคน โดยเฉพาะว่าที่พี่เขยอารมณ์รุนแรง ปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเองอย่างภารัน "ที่เธอตอบไม่ได้เพราะเธอไม่รู้ว่า แผลที่แขนเพชรน้ำหนึ่งไปโดนอะไรมาใช่ไหม"ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อเขาเอ่ยชื่อเพชรน้ำหนึ่งออกมาเต็มปาก เหมือนเขารู้ว่าเธอไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่ง "ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแขนฉันไปโดนอะไรมา ฉันว่าคุณเมามากแล้ว เราแยกกันตรงนี้นะคะ"พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อจะหนีไปตั้งหลัก "เมื่อสองคืนก่อนมีคนเห็นเธอในผับแถวๆทองหล่อ"พูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด "ค่ะ ฉันหนีคุณไปตอนคุณหลับ"พูดเพราะไม่อยากให้เขาถามเธออีก "อือ...ปกติเธอก็เที่ยวเก่งจนฉันชิน" "ก็ไม่แปลกนี่คะ ของมันเคยๆ"พลอยพัดชายังแถไม่หยุด เธอจะไม่ยอมจนมุม ต่อให้เขาต้อนจนไม่มีทางหนีก็ตาม ภารันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองนิ่งมาที่หน้าเธอ

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

...ความท้าทายของฉันมันเริ่มจากที่เพื่อนของฉันบอกว่า 'เขา' นั้นจีบยาก และไม่มีทางที่ฉันจะจีบติด! ...เท่านั้นแหละ! มันก็เกิดความท้าทายขึ้นมาในหัวของฉันทันที อยากรู้นัก...ว่าจะจีบยากสักแค่ไหนกันเชียว!

จาก 'ลูกหมาตกขี้โคลน' ที่เขาว่าในวันนั้น สู่ 'เมียเด็ก' ที่เขาทั้งรักทั้งหวงในวันนี้

"ป๊อบ" สาวน้อยแสนซนวัยใส ค่อย ๆ หลงรัก "กานต์" หนุ่มน้อยผู้มุ่งมั่นตั้งใจทำสิ่งต่าง ๆ อย่างถึงที่สุด ที่เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ทีละนิดทีละหน่อย จนหัวปักหัวปำ ถลำไปจนเกินเส้นของคำว่า "เพื่อน"