ดาวหลงฟ้าภูผาสีเงิน

ร่างแกร่งของชายหนุ่มที่เพิ่งกลับจากทำงานหนักทั้งวัน พร้อมลูกน้องที่เดินตามหลังมานับสิบ สายตาคู่เย็นเฉียบเรียบนิ่ง ไม่บ่งบอกอารมณ์ แม่บ้านหลายคนที่เดินออกมารับ พร้อมเตรียมรองเท้า รับของที่เจ้านายหนุ่มถือมา “ทำไมบ้านเงียบ?” “คุณท่านไม่อยู่ค่ะ” แม่บ้านเอ่ย “อืม แล้ว…” “เฮียยยยยยย” เสียงใสๆของหญิงสาวที่กำลังวิ่งมาอย่างร่าเริงเข้ามาหา ก่อนกระโดดกอดเขาเต็มแรง “หรรษา ทำไมหนูต้องวิ่ง” “รอเฮียมาทั้งวัน กว่าจะเสด็จกลับมานะคะ”หรรษาเอ่ย “รอเฮียทำไม จะเอาอะไรอีก” “หนูขอออกไปเที่ยวนะคืนนี้” หรรษาเอ่ย “จะไปก็ไปซิ ปกติหนูก็ไปไม่ใช่เหรอหรรษา” กะตัญเอ่ย “หนูจะขอพาเอแคลไปด้วยไงคะ” “ทำไมต้องพาเอแคบไปด้วย?” “ก็น้องจบม.6แล้ว หนูจะพาไปฉลอง เป็นอันว่าขอแล้วนะคะ ฟ่อดดด รักเฮียจัง” เอแคลที่หรรษาพูดถึง เป็นหนึ่งในสาวใช้ในบ้าน ซึ่งเธอเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านที่นี่ โตที่นี่ และดินแดนกับพาเพลินก็เอ็นดูส่งเสียให้เรียน “นี่สาบานว่าเป็นแฝดผมจริง” กะตัญเอ่ยกับป้าแม่บ้าน “คุณหนูหรรษาร่าเริงจริงๆค่ะ”

ครั้งก่อนสวรรค์ให้โอกาสเกิดใหม่ในร่างทารกวัยสองขวบ กระทั่งถูกใส่ร้ายจนต้องโทษประหาร หนนี้นางได้ย้อนกลับมาในวัยสิบหก บุรุษผู้นั้นนับเป็นฝันร้ายที่มิอาจลืม นางจะขอเมินเขาเพื่อหลีกหนีวังวนเดิมที่เลวร้าย!

นางผ่านชีวิตมาแล้วถึงสองชาติสองภพคิดว่าจะได้หลุดพ้น ทว่าสวรรค์กลับส่งนางให้หวนคืนกลับมาอีกครั้งในชาติที่สาม ชาตินี้นางจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้หลุดพ้นจากความตาย และเขาคือผู้ที่นางเลือก!

สโรชาสาวสวยที่มีอาชีพหลักเป็นสายสืบ อาชีพรองทำการเกษตรทำสวนผสมเกษตรพอเพียงทางภาคเหนือหลังจากกลับจากสืบราชการลับ และเดินกลับไร่เกิดอุบัตเหตุรถเสียหลักตกเขาเสียชีวิตเพราะคนขับรถหลับใน

พออ่านใจได้ ท่านอ๋องก็จู่โจมชายาแพทย์ทุกวัน ฉินเหย่สุดยอดผู้เชี่ยวชาญทั้งการแพทย์และพิษวิทยาแห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ทะลุมิติไปเป็นพระชายาเฉินที่ทั้งอัปลักษณ์และไม่เป็นที่โปรดปราน ความปรารถนาเดียวชั่วชีวิตของนางก็คือ หย่าขาด! ชายารองประจบสอพลอ นางคอยยื้อแย่งความโปรดปรานในทุกทาง แต่ในใจ 'ฉันสะอิดสะเอียนนายแทบตายแล้ว หย่ากับฉันไวๆ เถอะ!' อ๋องเฉินป่วย ต่อหน้านางรักษาเขา แต่ในใจ 'ฉันจะวางยาพิษให้ท่อนล่างนายหมดสภาพไปเลย!' อ๋องเฉินถูกใส่ร้าย ต่อหน้านางร้อนใจ แต่ในใจ 'ฮ่องเต้กรุณามีราชโองการตัดหัวตาบ้านี่ทีเถอะ!' ทางอ๋องเฉินที่ได้ยินความใจของนางทั้งหมดต้องเดือดดาลคลุ้มคลั่ง ทั้งผลักทั้งดันนางเข้าผ้าห่ม กัดฟันพูด “ชายาที่รัก ควรเข้านอนได้แล้ว!” ครึ่งปีต่อมา นางมองท้องป่องกลมๆ ของตน ร่ำไห้อย่างหมดคำพูดว่า “ขอสวรรค์เปิดตา ให้ตาบ้านี่หมดแรงตายทีเถอะ!”

เป็นเพียงของเล่นใต้อาณัติของมัจจุราช ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น หน้าที่ของเธอคืออ้าขารอเขาอยู่บนเตียง 'คนโปรดจะเป็นเด็กดีของคุณอีริคค่ะ'