นกแองกี้เบิร์ด

หนุ่มหล่อนักธุรกิจตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท "ถ้าหนูอยากสบายตัว หนูต้องเชื่อฟังป๋านะครับเด็กดี " แนะนำตัวละคร ธันวา อายุ 32 ปี หนุ่มหล่อตัวร้ายที่หวงความโสดยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ แต่ดันมาตกม้าตายให้กับเด็กสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาซึ่งเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิท -------------- วีญ่า อายุ 20 ปี หญิงสาวหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา เธอกลับมาเรียนต่อมหาลัยที่ไทย ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเหงาที่ต้องอยู่ต่างประเทศเพียงลำพัง เธอมีนิสัยดื้อรั้น แต่แฝงไปด้วยความน่ารักไร้เดียงสา จนตกหลุมพรางกับดักรักของเพื่อนพี่ชาย คำเตือน! [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา *** นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง *** มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”

“ขอบใจมากที่ไม่รังเกียจลุง” เธอหยิบขนมปังปิ้งขึ้นมาแล้วทาแยมสีแดงลงไปอย่างใจเย็น แต่หัวใจเต้นรัวระส่ำอย่างห้ามไม่อยู่ “หนูจะรังเกียจลุงทำไมคะ ในเมื่อลุงทำให้แม่มีความสุข และดูแลแม่อย่างดี” ดูแลดีมากจนแม่ของเธอร้องครวญครางเหมือนจะขาดใจแทบทุกคืน ร้องโหยหวนอย่างสุขสมในรสปรารถนาจนดังลั่นไปทั้งบ้าน แถมยังสดชื่นแจ่มใสเหมือนสาวน้อยวัยแรกแย้มที่เพิ่งจะแตกเนื้อสาว อารมณ์ดีมีความหวานในชีวิตขึ้นเป็นกอง “แต่เมื่อคืนแม่หนูเจ็บหนักเพราะลุงเลย” ก็เห็นเจ็บทุกคืน...เธอเถียงในใจ แต่คำว่าเจ็บหนักของพ่อเลี้ยง ไม่ได้มีความรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น สายตาของเขาบ่งบอกถึงความภาคภูมิใจ เขากำลังอวดว่าตัวเองเจ๋งในด้านเซ็กซ์สินะ

เมื่อเธอต้องทดแทนบุญคุณตั้งแต่อายุ 18 กับคำสั่งเสียสุดท้ายของบิดา ‘ดูแลคุณลีอันโดรให้ดี’ นั่นทำให้เธอติดแหง็กอยู่เป็นสาวใช้ข้างกายที่กระทั่งถุงยางก็ต้องไปซื้อให้

#คะนิ้ง ความบริสุทธิ์ที่หวงแหนวันนี้เธอกลับพลาดท่าให้กับใครก็ไม่รู้ เขาคิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งความบริสุทธิ์ เป็นความคิดที่น่ารังเกียจ มันคือความผิดพลาดที่ยากจะลืม แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่องเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นก็เลือนลางหายจากความทรงจำ เธอจำไม่ได้แล้วว่าหน้าตาไอ้โรคจิตนั่นเป็นยังไง แต่โชคชตาก็ได้เล่นตลกโดยการทำให้เธอกลับมาเจอกับเขาอีกครั้ง….ผู้ชายคนแรกที่ไม่เต็มใจให้เป็น “จะ..จะ...จะ...ทำอะไร” “จำไม่ได้...?” “นะ..หนู...หนู เคยเจอพี่หรอคะ” “หึ!! จำผัวตัวเองไม่ได้เหรอหื้ม ลืมง่ายจัง” เธอสะตั้นกับคำนั้นไปชั่วขณะ ผะ…ผัว ผัวงั้นหรอ เหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อนมันเริ่มผุดเข้ามาในหัวอีกครั้ง เรื่องย่อ #คลิส หนุ่มมาเฟียเจ้าสำราญ เพราะเคยถูกผู้หญิงที่ชอบปฏิเสธจึงไม่คิดจะจริงจังกับใครอีก เขาใช้ชีวิตอย่างคาสโนว่าที่เปลี่ยนผู้หญิงขึ้นเตียงไปวันๆ และไม่เคยมีสักครั้งที่จะถูกใจหรืออยากผูกมัดผู้หญิงคนไหนเอาไว้ เพราะเขาคือเสือที่ไม่เคยปราณีเหยื่อ จนกระทั่งความคิดนั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้เจอผู้หญิงที่ถูกใจ แววตาของเธอมันเหมือนแววตาของผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยปฏิเสธความรักจากเขา ต่างกันแค่ใบหน้า แววตาคู่นั้นทำหัวใจที่เคยด้านชาของเขากลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง หลังจากจบเรื่องที่ขมขื่นเธอก็จากไปโดยไม่เอ่ยลา ทิ้งไว้แค่บัตรนักศึกษาที่บังเอิญทำหล่นเอาไว้ นั่นคือจุดเริ่มต้นของการตามหาตัวเพื่อจะพาเธอกลับมารับข้อเสนอที่คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาต้องการจะผูกมัด คือความต้องการ ความโหยหาและความบริสุทธิ์…

แพทย์นิติเวชหญิงเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังตั้งครรภ์ลูกน้อยแสนล้ำค่าบังเอิญได้เดินทางข้ามเวลา มือซ้ายของนางถือมีดเพื่อเป็นกระบอกเสียงให้ผู้วายชนม์ มือขวาถือเข็มเพื่อรักษาคนที่ยังมีลมหายใจ ไม่ว่าเรื่องของคนเป็นหรือคนตายนางพร้อมลุยได้หมด! เยี่ยนเว่ยฉือ : ด้วยความสามารถของข้า จะมีชีวิตที่รุ่งโรจน์ในยุคโบราณไม่ได้เลยหรือ? ผู้ชายหรือ? ผู้ชายคืออะไร? พวกผู้ชายมีแต่จะส่งผลต่อความเร็วที่ข้าชักมีดก็เท่านั้น อ้อ ยกเว้นผู้ชายรูปงาม! ซ่างกวนซี องค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์ต้าซางผู้หล่อเหลาเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้าถูกใส่ร้ายป้ายสี  เขามีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นยากจะหาใครเปรียบ ทั้งยังน่ากลัวและโหดเหี้ยมจนไร้คู่ต่อสู้ในสนามประลอง ตัวตน ตำแหน่ง ความมั่งคั่งและเกียรติยศศักดิ์ศรี ทุกสิ่งล้วนสลายหายไปจนเหลือเพียงความว่างเปล่าเนื่องจากต้องคดีที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม ซ่างกวนซี : เจ้าต้องช่วยข้า เยี่ยนเว่ยฉือ : ขอเหตุผลหน่อยสิ ซ่างกวนซี : หากเจ้าอยากช่วยชีวิตคน ข้าก็จะเป็นคนป่วย! หากเจ้าอยากฆ่าคน ข้าก็จะมอบชีวิตให้! หากเจ้าอยากจะรักใคร ข้าก็ว่างอยู่! เยี่ยนเว่ยฉือ : กล้าพูดกับข้าเช่นนี้เชียว ช่างอาจหาญเสียจริง!