พักยก 77

เรื่องราวความรักของ 'ญานิน' นักศึกษารุ่นน้องที่ถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้งระหว่างรับน้องเพราะความหมั่นไส้ แต่การถูกกลั่นแกล้งนั้นกับทำให้เธอต้องกลับไปเจอ 'ทศกัณฐ์' รักแรกและรักเดียวที่เธอเคยทิ้งเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เขาไม่เหมือนเดิม ทั้งนิ่งและเย็นชา ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน แต่ใครจะรู้ว่าเขาเองก็ไม่เคยลืมเธอเหมือนกัน ไปติดตามความน่ารักของทั้งคู่ได้ใน ดวงใจทศกัณฐ์ ดวงใจ (ทศกัณฐ์) ทศกัณฐ์ พี่ปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เขาคือคือคนที่สาวๆ หลายคนต่างหมายปอง ฮอต ดุ ขี้หวง แต่ใจดีกับเธอคนเดียว ญานิน น้องปี 1 คณะ อักษรศาสตร์ เธอเคยบอกเลิกเขา แต่กลับไม่เคยลืมเขาได้เลย น่ารัก ใจดี รักเดียวใจเดียว นิยายเรื่องนี้อยู่ในเซตวิศวะ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ เรื่อง ดวงใจทศกัณฐ์ พี่ทศกัณฐ์ + น้องญานิน แนวแฟนเก่า เรื่อง ซ่อนรัก พี่นธี + นิเนย ผู้ชายเย็นชาคลั่งรักหนักมาก เรื่อง ห้ามรัก พี่คิว + เตยหอม แนววันไนท์ แต่ติดใจจนต้องตามง้อ เรื่อง เมียวิศวะ พี่ฮ้องเต้ + น้องใบชา แนวรักข้างเดียว พระเอกรู้ตัวช้า

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

เกิดใหม่+ความรัก+นางเอกโสด+ฉลาด+สวีท+หาเงินหลินโจวตายแล้วต่อสู้มาตลอดชีวิต ชีวิตการงานของเขารุ่งโรจน์ มั่งคั่งร่ำรวย หนุ่มโสดร่ำรวยหลังจากตายจึงได้รู้ เขาที่โสดมาตลอดชีวิต แม้แต่พิธีศพก็ไม่มีคนดำเนินการน่าขันสิ้นดีต่อมา เขาเห็นผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามาในห้องคนป่วยเห็นเธอกอดร่างไร้วิญญาณร้องห่มร้องไห้แทบขาดใจมองเห็นเธอจัดการแต่งหน้าให้เขาเอง จัดพิธีศพให้แล้วยังพกของขวัญที่เขาให้โดยไม่ได้ตั้งใจมา กระโดดแม่น้ำในวินาทีนั้น หลินโจวถึงได้รู้ที่แท้ก็มีคนคนนึงที่พยายามรักเค้ามาตลอด...กลับมาเกิดอีกครั้ง มองเห็นเธอนั่งอยู่ข้างตัวเอง เพื่อนข้างโต๊ะที่ทั้งขี้ขลาดและน่ารักหลิวโจวยิ้มออกมา"สู่เนี่ยนชู สวัสดี ฉันชื่อหลินโจว ว่าที่คนรัก...ในอนาคตของเธอมาแล้ว"

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

แม่ทัพหยางเหวินเย่ทิ้งภรรยาหลังแรกวิวาห์ ปล่อยให้นางรอนานกว่าห้าปีจึงยอมพบหน้า ทว่าเถียนเถียนน้อยกลับมิได้อัปลักษณ์ดั่งที่จำได้ ดวงตาสีน้ำผึ้งนั่นก็อันตราย ล่อลวงหัวใจไร้รักให้กลับมาเต้นแรงอีกครั้ง...

"โจวหว่านถิง  เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า" ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมานอนแผ่หลา  โจวหว่านถิงสำลักน้ำลุกขึ้นมา พอลุกขึ้นหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมด ซ่างกวนหลิวหยางนั่งลง  ใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน "ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า  แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า  เทียบกับน้องสาวเจ้าๆนับเป็นตัวอะไร" โจวหว่านถิงที่ลำดับความจำเรียบร้อยก็แกะมือเขาออก  มองหน้าคนตัวโตอย่างรังเกียจ "ท่านพูดว่าจะหย่ามากี่ครั้งแล้ว  ลูกผู้ชายคำพูดมีค่าดั่งทอง  ทำให้จริงสักที  ถ้างานมากนักข้าช่วยท่านฝนหมึกก็ได้นะ  ข้าเขียนหนังสือเป็นท่านแค่ประทับตราลงนามก็พอ เอาล่ะข้าจะกลับไปเขียนหนังสือหย่า  ท่านก็รีบกลับไปรับรองใบหย่าด้วยล่ะ ซ่างกวนหลิวหยาง"