แซฟฟิค

"คุณครับผมยังไม่พร้อม" เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะเธอเป็นคู่ควงด็อกเตอร์พันไมล์บุตรชายคนเล็กของเจ้าของโรงงานอิทธิพลค้าไม้ ริมฝีปากงามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบจูบลงกับผิวกายชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่อายเลย "อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงงานอิทธิพลค้าไม้รีบเบือนหน้าหลบ แต่เขาจะหลบไปไหนได้ล่ะในเมื่อคนตรงหน้าทั้งสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หลบแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจตัวเขาเองจะได้ไม่อายมาก แต่พอเห็นว่าเธอเอาจริงชายชาติทหารแบบเขามีหรือที่จะปล่อยไป... "ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะไม่ทนแล้วนะ" ชายหนุ่มเตือนหญิงสาวที่ฝังจูบอยู่ซอกคอของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำเตือนนั้นเลย ด้วยฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่กับเครื่องดื่มมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้อยู่ใกล้เพศตรงข้ามมันก็ทำให้ยานั้นออกฤทธิ์ได้ดี "ช่วยฉันหน่อยนะคะ" เธอเห็นว่าเขานิ่งมากก็เลยออกปากขอร้อง เพราะแค่เธอทำเองมันไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายลดลงได้เลย "ถ้าได้สติมาแล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ" เขาคิดว่าเธอแค่ดื่มหนักไปเท่านั้น "ไม่ค่ะ"

วินทร์รักลูก...แต่เขาเกลียดเธอซึ่งเป็นแม่ของลูก “เธอเลี้ยงลูกคนเดียวได้?” “น่าจะได้นะคะ” ณิชาบอกอย่างไม่แน่ใจ เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็แอบรู้สึกหวั่น ๆ อยู่เหมือนกัน “ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบโทร. หาฉัน เข้าใจไหม” “ค่ะ พี่วินทร์ไม่ต้องเป็นห่วง” หญิงสาวรีบรับคำด้วยรอยยิ้มดีใจ ทว่าวินาทีต่อมารอยยิ้มนั้นก็พลันหายไปจากใบหน้างาม เมื่อได้ยินเขาพูดประโยคต่อมา... “ฉันเป็นห่วงลูก อย่าเข้าใจผิดว่าฉันจะเป็นห่วงเธอ”

หนิงเหอ ในวันหนึ่งที่เธอตื่นขึ้น เธอกลับพบว่าตนเองมาอยู่ในโลกที่แปลกประหลาดและไม่อยู่ในประวัติศาสตร์ยุคใดเลย แต่ที่น่าเศร้ามากกว่านั้นคือ ร่างเด็กสาวที่เธอเข้ามาอยู่นั้น เป็นเพียงเด็กสาวอายุ12ปีเท่านั้น แถมครอบครัวของนางก็ยังยากจนมากๆ แม้แต่ข้าวสวยสักชามยังไม่สามารถหากินได้ แต่เมื่อมาอยู่แล้ว เธอก็ต้องยืนหยัดกับความยากจนนี้ต่อไป จนกระทั่งเธอพบว่า โลกที่เธอกำลังอาศัยอยู่นี้ต่างให้ความสนใจกับงานศิลปะและดนตรีเป็นอย่างมาก เธอจึงคิดริเริ่มที่จะให้ฝีมือในการวาดภาพของตนเอง สามารถหาเงินและยกฐานะทางครอบครัวของตนเองขึ้นมาได้บ้าง

นางกลับมาเพื่อทวงทุกอย่างของนางคืน เด็กสาวไร้เดียงสาในวันวานจะไม่มีอีกต่อไป ทุกอย่างที่พวกท่านทำไว้กับข้า!! ข้าจะส่งมอบคืนให้พวกท่านเป็นร้อยเท่าพันทวี!!!

หลินเจียอีหญิงสาวในศตวรรษที่21ตกตายด้วยโรคระบาด วิญญาณของเธอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ14 ที่มีชื่อเดียวกับเธอซึ่งสิ้นใจตายระหว่างเดินทางกลับบ้านเดิมของมารดา

ขณะที่เขาเมา ปากก็เอ่ยเรียกชื่อของคนที่หลงรัก เช้าวันถัดมา เขาจำอะไรไม่ได้เลย และพูดกับเธอว่า “ไปพาผู้หญิงคนเมื่อคืนนี้มาซะ!” “.....” ในที่สุดเวินหนี่ก็ท้อแท้และยื่นคำขอหย่าด้วยเหตุผลที่ว่า ฝ่ายหญิงต้องการมีบุตร แต่สามีไม่มีความสามารถในการมีบุตร จึงทำให้ความสัมพันธ์พังทลายลง! เมื่อเย่หนานโจวผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวทราบข่าว ใบหน้าของเขาก็อึมครึม สั่งให้คนไปจับเวินหนี่มาเพื่อพิสูจน์ตัวเอง คืนหนึ่ง ขณะที่เวินหนี่กลับมาที่บ้านหลังจากเลิกงาน เธอก็ถูกผลักไปที่มุมบันได “ใครอนุญาตให้เธอหย่าโดยไม่ได้รับความยินยอมจากฉัน?” เวินหนี่กล่าวว่า “คุณไม่มีความสามารถเอง แล้วยังไม่ยอมให้ฉันไปหาคนที่มีความสามารถอีกงั้นเหรอ?” คืนนั้นเย่หนานโจวต้องการทำให้เธอรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามีความสามารถหรือไม่ แต่เวินหนี่หยิบรายงานผลตรวจการตั้งครรภ์ออกมาจากกระเป๋า เย่หนานโจวโกรธมาก “เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร?” เขาตามหาพ่อของเด็กไปทั่ว และสาบานว่าจะฆ่าไอ้สารเลวนี่ให้ได้! แต่ใครจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วกลับเป็นตัวเขาเสียเอง…