การเสิร์ชคำว่า 'ไม่อยากตาย' ทำให้รู้สึกเหมือนมีคนส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือออกมาและควรรับสัญญาณนั้นอย่างจริงจัง
ฉันคิดว่าจุดสำคัญที่สุดคือความปลอดภัยในทันที: ถ้าคนคนนั้นกำลังตกอยู่ในอันตรายจริงๆ ควรพาเขาไปยังหน่วยบริการฉุกเฉินหรือหาคนใกล้ชิดที่ไว้ใจได้ให้มาคอยอยู่ข้าง ๆ การลดความเสี่ยงในสภาพแวดล้อม เช่น เก็บยาหรือสิ่งที่อาจทำร้ายตัวเองไว้ให้
พ้นมือ เป็นขั้นตอนง่าย ๆ แต่มีผลมาก การพูดตรง ๆ ว่า 'ฉันกลัวเธอจะเป็นอันตราย' มักช่วยเปิดประตูให้การช่วยเหลือจริงจังขึ้น
ในมุมของการดูแลระยะยาว ฉันมักแนะนำให้มองหาการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต เช่น นักจิตวิทยาหรือนักจิตเวช รวมถึงบริการให้คำปรึกษาแบบออนไลน์ กลุ่มสนับสนุน หรือสายด่วนสุขภาพจิตของชุมชนที่จะให้การฟังแบบไม่ตัดสินใจได้ การมีแผนความปลอดภัยร่วมกัน—เขียนขั้นตอนเมื่ออารมณ์เลวร้าย เพิ่มเบอร์ติดต่อฉุกเฉิน และตกลงว่าจะติดต่อใครเมื่อรู้สึกเสี่ยง—ช่วยให้
สถานการณ์ไม่ลุกลาม นอกจากนี้ การมีคนที่ไว้ใจได้สักคนให้คุยในช่วงเวลาที่ยากลำบาก อย่างเพื่อนหรือสมาชิกในครอบครัว ก็ทำให้ความหนักเบาลดลงได้บ้าง
สุดท้าย ฉันอยากบอกว่าแม้การเสิร์ชเพียงครั้งเดียวจะรู้สึกโดดเดี่ยว แต่มันเป็นสัญญาณที่สามารถเปลี่ยนเป็นการขอความช่วยเหลือจริงจังได้ ลองเลือกวิธีที่ปลอดภัยและเหมาะสมกับสถานการณ์นั้น ๆ แล้วค่อย ๆ เดินหน้าต่อไปด้วยความใจเย็นและความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง