ฉากสุดท้ายของ 'จางกึม' ให้ความรู้สึกเหมือนบทกวีที่พูดถึงการเยียวยา มากกว่าจะเป็นเพียงการเฉลิมฉลองชัยชนะ ส่วนตัวแล้วมองว่าจุดยืนหลักของเรื่องคือการให้ความสำคัญกับการรักษา—ทั้งทางกายและทางจิตใจ—มากกว่าการได้ตำแหน่งสูงสุด
ประเด็นที่ผมเห็นเด่นชัดมีสามข้อหลัก: หนึ่ง การเรียนรู้และความรู้ถูกมองเป็นพลังที่เปลี่ยนแปลงชีวิต สอง ความยุติธรรมในระบบสังคมถูกท้าทายโดยความเห็นแก่ตัวของผู้มีอำนาจ แต่ความเมตตาและทักษะสามารถตัดผ่านกำแพงนั้นได้ สาม ชีวิตของผู้คนถูกต่อเติมด้วยการกระทำที่เห็นแก่ผู้อื่น ไม่ใช่ด้วยการแสวงหา
เกียรติยศเพียงอย่างเดียว
การเปรียบเทียบสั้น ๆ กับผลงานอื่นอย่าง 'Little Women' ทำให้พอนึกภาพได้ว่าเรื่องแบบนี้มักไม่เน้นบทลงโทษสุดโต่ง แต่เน้นการเติบโตทางศีลธรรมของตัวละคร ความสุภาพและการทำหน้าที่ของกึมในฉากจบทำให้ประเด็นเรื่องการเปลี่ยนแปลงเชิงสังคมดูเป็นไปได้จริง และท้ายที่สุดก็ทิ้งความรู้สึกว่าโลกยังมีที่ให้คนดีได้ทำประโยชน์ต่อไป