ความคลุมเครือของตัวละครนี้ทำให้ฉันต้องถอยออกมามองภาพรวมก่อนแล้วค่อยถอดชิ้นส่วนเหตุผลทีละชิ้น ฉากที่เขายืนอยู่ตรงกลางระหว่างคนดีคนร้าย—ยิ้มแต่ตาของเขาไม่ยิ้ม—บอกอะไรได้มากกว่าคำพูดว่าง ๆ หลายอย่างชี้ว่าพื้นฐานแรงจูงใจของเขาไม่ได้เรียบง่ายเหมือนการแก้แค้นหรือหวังผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการผสมกันของการป้องกันตัวตามสัญชาตญาณกับความเชื่อบางอย่างที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ
พฤติกรรมที่ดูเยือกเย็นและการตัดสินใจแบบคำนวณได้บ่อยครั้งสะท้อนว่าความอยู่รอด — ทั้งเชิงกายภาพและเชิงสถานะทางสังคม — มีบทบาทสำคัญ ฉากที่เขายอมเสียสละความสัมพันธ์ส่วนตัวเพื่อแลกกับข้อมูลหรืออิทธิพล ทำให้ฉันคิดว่าเขามองความสัมพันธ์เป็นทรัพยากรชนิดหนึ่งมากกว่าจะเป็นสิ่งบริสุทธิ์ นี่คล้ายกับตัวละครบางคนใน 'Monster' ที่เสแสร้งเป็นมนุษย์ปกติแต่ภายในมีตรรกะของตนเอง การกระทำของเขาจึงไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล แต่เป็นผลลัพธ์ของชุดสมมติฐานภายในที่เขายอมรับ
อีกมิติที่ฉันสนใจคือแรงจูงใจเชิงอุดมการณ์หรือความคิดส่วนตัว บางฉากที่เขาพูดจาเชิงปรัชญาหรือทำสิ่งที่ดูเหมือนเป็นการทดสอบศีลธรรมของคนรอบข้าง บ่งชี้ว่าเขาอาจพยายามทลายกรอบทางศีลธรรมเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่างต่อตัวเองหรือโลก ซึ่งทำให้ตัวละครมีมิติแบบเดียวกับตัวละครจาก '
vinland saga' ที่การกระทำมาจากการนิยามตัวตนใหม่ มากกว่าจะเป็นแค่แรงจูงใจพื้น ๆ การกระทำที่โหดแต่มีจังหวะของเหตุผลภายใน จึงทำให้ผู้อ่านต้องตั้งคำถามว่ามนุษย์คนนี้กำลังแสวงหาอิสระจากอดีต หรือตั้งใจจะสร้างระบบใหม่ของตนเอง
สรุปแล้ว ฉันอ่านเขาเหมือนคนที่ถูกบีบให้เลือกวิธีรอดที่รุนแรง แต่ภายใต้การรุนแรงนั้นยังมีกระดูกสันหลังของความเชื่อบางอย่าง—ไม่ว่าจะเป็นความยุติธรรมแบบบิดเบี้ยว ความปรารถนาจะมีอำนาจเพื่อปกป้อง หรือการทดสอบคุณค่าทางศีลธรรม ทั้งหมดนี้รวมกันเป็นการคลุมเครือที่ทำให้ตัวละครน่าสนใจมากกว่าการอธิบายแบบตรงไปตรงมา และนั่นแหละคือเหตุผลที่ฉันยังอยากติดตามทุกการเคลื่อนไหวของเขาต่อไป