มุมมองแบบเกมเมอร์ทำให้ผมมองโปสเตอร์เป็นเหมือนตัวอย่างในร้านเกม: มันต้องยั่วให้ซื้อ แต่ไม่ควรเอาเนื้อเรื่องทั้งหมดมาให้
โปสเตอร์เกมที่โชว์ศัตรูใหญ่หรือฉากที่มีแอ็คชันหนัก ๆ อาจเป็นการสปอยล์ระดับหนึ่ง ถ้ามีการเปิดเผยว่าตัวละครจะตายหรือจุดหักมุมสำคัญ แต่โปสเตอร์ที่ฉลาดจะเน้นบรรยากาศและองค์ประกอบการเล่น เช่น คอนเซ็ปต์ศัตรูหรือธีมของโลกมากกว่าเหตุการณ์เฉพาะ ผมคิดถึงโปสเตอร์ของ '
undertale' ที่ใช้สัญลักษณ์ง่าย ๆ ให้ความรู้สึกของเกมโดยไม่เปิดเผยความต่างระหว่างเส้นทางการเล่น
โดยสรุป ผมมองว่าโปสเตอร์มักให้แค่น้ำจิ้ม—พอบดความอยากรู้ แต่ยังเหลือของจริงให้ค้นหาเองในเกมหรือเรื่องนั้น ๆ