ผมควรเขียนคาแรกเตอร์เทวดาประจําตัวอย่างไรให้โดดเด่น?

ลองนึกภาพเทวดาประจำตัวที่มีทั้งความงามและความยุ่งเหยิงในเวลาเดียวกัน นิสัยไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนตลอดเวลา พลังไม่ต้องทรงพลังไร้ขีดจำกัด การให้เทวดาของคุณมีข้อบกพร่องเฉพาะตัวจะทำให้ตัวละครโดดเด่นและน่าเอาใจช่วยมากขึ้น เช่น เทวดาที่ปากร้ายแต่แอบห่วง หรือเทวดาที่มีภารกิจต้องปกป้องคน แต่กลับกลัวการสูญเสียจนทำผิดพลาดหลายครั้ง การออกแบบต้นกำเนิดหรือเหตุผลที่เขาเป็นเทวดาก็สำคัญ ผมมักให้ความสำคัญกับ ‘บทบาท’ ก่อนความสามารถ เช่น เทวดาที่มุ่งดูแลความทรงจำ ความฝัน หรือการตัดสินใจยากๆ ของมนุษย์เมื่อสิ่งนั้นไม่มีใครรับผิดชอบ ทำให้สื่อสารผ่านการกระทำและการเลือกมากกว่าขีดความสามารถแสดงเท่ๆ เพียงอย่างเดียว

การกำหนดขอบเขตพลังและกฎของโลกช่วยให้เรื่องน่าเชื่อถือ การตั้งข้อจำกัดแบบมีเหตุผล เช่น เทวดาอาจช่วยได้แค่หนึ่งครั้งต่อชีวิตหรือมีราคาที่ต้องจ่ายทุกครั้งที่ใช้พลัง ทำให้การตัดสินใจมีน้ำหนักและเรื่องราวมีความตึงเครียดมากขึ้น ตัวละครจะน่าสนใจขึ้นเมื่อเขาต้องเผชิญกับจริยธรรมที่ขัดแย้ง เช่น การเลือกระหว่างเกียรติยศของเทวดาและความปรารถนาของมนุษย์ ตัวอย่างที่ผมชอบคือการยกมุมมองคล้ายๆ กับ 'Good Omens' ที่ตัวเอกเป็นเทวดา/ปีศาจที่มีความเป็นมนุษย์สูง การใส่ฉากเล็กๆ ที่เผยนิสัย เช่น ชอบสะสมของจุกจิกหรืออ่านนิยายรัก จะช่วยทำให้เทวดาไม่ไกลตัวและมีมิติ

การออกแบบเสียงและภาษาพูดเป็นอีกวิธีทำให้ตัวละครจำได้ง่าย จะใช้สำเนียงขรึม สุภาพ หรือใช้น้ำเสียงเหมือนคนแก่ที่ภูมิรู้อย่างเงียบๆ ก็ได้ แต่การผสมคำพูดที่แฝงความไม่เข้ากับยุคสมัยเล็กน้อยก็ทำให้ตัวละครมีเอกลักษณ์ เช่น เทวดาที่ชอบพูดเปรียบเทียบด้วยศัพท์โบราณแต่เมื่อต้องอยู่กับวัยรุ่นกลับใช้สแลงได้อย่างแปลกประหลาด นอกจากนี้การให้เทวดามีภารกิจส่วนตัว นอกจากหน้าที่ปกป้อง อาจเป็นการค้นหาคำตอบเกี่ยวกับอดีตของตัวเองหรือพยายามรู้สึกแบบมนุษย์ บทโค้งแบบนี้ทำให้ตัวละครเติบโตและผูกพันกับผู้อ่านได้ดี ตัวอย่างงานที่สอดคล้องกับแนวนี้คือ 'Angel Beats!' ที่แม้จะไม่ใช่เทวดาในความหมายดั้งเดิมแต่ก็สะท้อนความรู้สึกและการไถ่บาปได้ชัดเจน

สุดท้ายแล้ว การใส่ความขัดแย้งด้านศีลธรรมและความสัมพันธ์ทำให้เทวดาประจำตัวไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ของความดี แต่เป็นตัวละครที่มีชีวิต มีอดีต และมีความต้องการ ผมมักจะจบด้วยการคิดถึงฉากเล็กๆ ที่ไม่จำเป็นต้องอลังการ เช่น เทวดานั่งฟังเพลงโปรดของมนุษย์ที่ปกป้องแล้วมีความสุขเงียบๆ นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ตัวละครยังคงอยู่ในความทรงจำของผู้อ่านได้ยาวนาน